R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik zit er doorheen, weet niet meer wat te doen!
Wat ik die 7 dagen gedaan heb? praten met God...de situatie op menselijke manier duidelijk proberen te maken.quote:Dus als zon psych mij telkens weer zegt: " en hoor je nu nog stemmen?" Dan neem ik 'm toch sowieso al niet meer serieus? Volgestopt met de pammetjes. want ik was nogal ' hyper' . Vervolgens gedumpt in de isoleer, 7 dagen lang
Meer dan je best kan je niet doen. Dat iemand NU anders denkt dan TOEN wil niet zeggen dat er TOEN geen NU was.
Overal waar TE voor staat is slecht.. wat jammerlijk niet altijd even duidelijk is dat TE door een ieder anders wordt opgevat
Lekker wazig taaltje he
Wordt niet vaak zo gechreven iig, deze bewoordingen En PS< + bijna vergeten... ik trainde die week als een BEZETENE, wat je ook vaak ziet in de gevangenissen... niet beters te doen met mn lichaam...je kunt geen kant uit alleen een klok waarnaar je kijken kan. Dan weet je na 10 minuten staren naar dat ding dat 10 minuten heel lang kan zijn... geketend worden door randdebielen, met 7 van die randdebielen die je naar de isoleer brengen.
1 lukte het niet, 2 niet 3 niet 4 niet 5 niet 6 niet en 7 lukte het... vervolgens to the bone gestript worden en een jurk aankrijgt. Nog wel 1 van hem tijdje ziektewet aangedaan... trap tegen zn bovenbeendijspier... je moest een weten hoe hard ze in m'n armen geknepen hadden, in het begin kwam het bloed eruit, naar een paar weken was het van lichtrood tot donkerblauw tot geel nog zichtbaar. Het enige wat ik gedaan heb is terug tracteren. Het tracteren deed ik pas NAdat er zo geknepen was.
Wat hun doel is? Jou gedrag (gedachten) als ongeoorloofd zien en er een straf aan verbinden.
Wat ze niet weten, ze hebben me wel weer laten gaan na een tijdje lol, is dat ik gewoon wist om de gouden regel toe te passen, in die situatie. wiezneuznzoad...
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Je kent hun besef van ' jou' probleem inmiddels. Ik gun het niemand om erachter te moeten komen via de isloeer en op zo'n manier... ook gun ik het niemand platgespoten te worden zodat je erbij zit als een zombie. Je vrije wil proberen af te pakken en door de omleidingen mbv chemische drugs, een stukje ontvanger afnemen... het SLECHTE is qua afstand DICHERBIJ dan het GOEDE. Op een gegeven moment mits je doorgaat met die chemotherapie (chemisch!) zal het slechte de overhand krijgen... niet dat het jou slechtmaakt, neen, je erkent enkel en alleen nog het slechte.
Dat maakt spraakeloos en zeer verdrietig. De psych zegt: zie je wel...probleem opgelost, hij klaagt niks niet. En als hij klaagt zal een buitenstaander het gekaag opvatten als gezeur. Dus houd hij wijsenlijk z'n mond.
Als je platgespoten bent... wordt je vrije wil constant aangevallen. Zij denken dat je die ideeen niet meer hebt, in mijn geval dan he
En als ik iets verzwijg voor hun
Hoe ik me erzelf bovenop geholpen heb... ik wilde dat eigenlijk zo min mogelijk toepassen in topics als deze maar ok dan in een spoiler, wie het weten wil mag het wetenSPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 30% gewijzigd door theghostrider op 31-05-2010 21:34:01 ]شبح متسابق
ゴーストライダー
幽靈騎士
भूत सवार
Heb niet het hele topic gelezen, maar wel de OP en nog wat posts door TS.
Een behoorlijk deel van je verhaal is vrij herkenbaar. Ik heb het af en toe ook niet makkelijk en heb weinig vrienden en sociale contacten IRL, maar wel een groep mensen waar ik bijna dagelijks mee chat. Misschien ook een idee voor jou? Ik vind het zelf in ieder geval een stuk makkelijker om via internet met mensen te praten.
Een behoorlijk deel van je verhaal is vrij herkenbaar. Ik heb het af en toe ook niet makkelijk en heb weinig vrienden en sociale contacten IRL, maar wel een groep mensen waar ik bijna dagelijks mee chat. Misschien ook een idee voor jou? Ik vind het zelf in ieder geval een stuk makkelijker om via internet met mensen te praten.
dat ik geen eogist ben is duidelijk, want ik ben in staat mezelf of dingen links te laten liggen om anderen een hand te geven.quote:Op maandag 31 mei 2010 17:45 schreef theghostrider het volgende:
[..]
Wat ik denk is dat je helemaal geen egoist bent ( het jaloers op anderen).
Waar jij op dit moment alleen op let is het geluk dat zij ' uitstralen' .
Dat jij je ook gellukig wilt voelen heeft niks met egoisme te maken.
Als jij zou willen dat alle geluk alleen maar naar jou toe zou moeten, dat zou je wel egoist maken.
Maar zo bedoel je het denk ik niet...
Ze stralen het uit maar vergis je niet... als ze echt zo zielsgelukkig zijn op school of op hun werk, hoeveel houden zij dan daadwerkelijk van hun vrouw/man?
Dat betekent dat ze de gevoelens van ware liefde makkelijk opzij kunnen zetten voor iets wat het ego streelt... de meerderheid op je hand proberen te krijgen door iets grappigs te vertellen bijvoorbeeld.
Als er om een opmerking gelachen wordt zal de opmerkingmaker bezig gaan met het volgende grappige iets. Ik zeg niet dat humor verkeerd is, god zij dank niet. Maar er zit verschil tussen...
Of verbergen ze hun gemis op die manier? In een noodgedwongen situatie kun je altijd proberen er maar het beste van te maken.... of diep blijven treuren om het gemis...Maar ik hoop niet dat je teveel jaloers wordt op het ego van een ander mens.. die kun je beter kwijt dan rijk zijn namelijk, het ego...
Ik weet het is veel makkelijker gezegd dan gedaan, absoluut!
En het in de toekomst kijken. Ik weet maar al te goed wat je bedoelt. Alleen, het blijft een gedachte en die gedachte kan je maar beter zoveel mognlijk tot bedaren brengen. Nieuwschierigheid is niet slecht, positieve nieuwschierigheid wel te verstaan. Het andere krijg je aleen maar meer zorgen door, zonder dat je er echt voor kiest, ik weet het, ik snap je verhaal.... maar nu is nog altijd nu en de toekomst kunnen wij toch niet vormen naar onze persoonlijke wensen... Misschien een paar wensen die je hebt, en toch niet haalbaar zijn aan de kant schuiven, voor nu, je kan ze altijd nog weer oppakken.
Ik kan me herinneren dat die tom cruise zo populair was onder de meisjes. cocktail de film waardoor het kwam.
Al die meiden die gek op hem waren toendertijd wensten zich tom cruise... niet een bijna kopie, nee de enige echte natuurlijk. Want ze moest wel heel bijzonder zijn dat mr cruise haar zou kiezen...de wens die nooit uitkwam moor 99,99999999999999999999999999999999999999, nogwat % iig niet.
En toch hebben vele meiden verdrietige tijden beleeft, innerlijk wel te verstaan. En misschien wel met vriendinetjes onder elkaar besproken, wee ik veel/// Maar iig, probeer met weinig tevreden te zijn dan heb je meer dan die denken veel te hebben
En dan zouden zij eigenlijk jaloers op jou zijn.
Iedereen heeft zorgen, degene die het ontkent in het openbaar leeft niet zorgeloos. Iedereen is wel ergens bang voor. Om van je probleempjes af te komen LIJKT MIJ dat een van de vereisten om het om te buigen naar een grappigere kant van het leven... een grap maken is niet per defenitie verkeerd, je kan het om 2 redenen doen. A omdat je graag ziet dat een ander ook lacht en dus plezier heeft. B. om jezelf op een voetstuk te plaatsen.
Beide gaan samen maar niet letterlijk
Ok have fun.
Hoe vaak liet ik huiswerk in het buitenland niet links liggen, om mijn tante ff een hand te geven door mijn nichtjes te gaan halen van school, of hoe vaak ging ik wel niet dingen voor mijn oma halen omdat ze zelf niet kon.
Ik liet mijn eigen plezier links liggen om een tante die veel problemen had emotioneel te steunen en fysiek, met de middelen en methodes die ik kon.
Maar vaak goed kreeg ik wanneer ik het nodig had niks terug...omdat anderen het gewoon niet zagen, ze zagen iemand die bezig is die haar dingen doet, maar meer niet.
En iedereen heeft problemen, maar dat hoef je niet op anderen af te reageren, als ik me slecht voel ga ik toch niet iedereen afkraken/ruzie zoeken enz. en als ik dat wel doe..dan gaat het per ongeluk.
Maar ik proberen anderen gewoon niet in mijn shit mee te trekken.
EN over het vooruit denken/plannen ik probeer alleen maar 2 maandjes vooruit te kijken, om een doel te hebben en weten wt ik wil bereiken, maar ik wil eigenlijk niks. ZOdra ik denk oké als ik heir blijf ga ik x studie doen...maar daar raak ik al overstuur van.
IK heb totaal geen doel in mijn leven, ook al is het maar een keine. EN het doel dat ik altijd voor ogen had, vindt ik niet reel meer.
Ik wordt wakker piekerend/ik val in slaap piekerend. EN voor en nadelen lijstje heb ik tig keer gedaan ik heb er hier ergens nog een liggen, maar het voordeel van het een is het nadeel van de ander en het nadeel van de ander het voordeel weer van het een.
EN zo blijft het circeltje maar doorgaan.
Ik voel me onder druk gezet door mezelf en de tijd, en ik heb er geen zin meer in.
Als ik denk aanheir blijven, moet automatisch weer denken aan hoe het was, en besef ik dat ik weer terugga naar het routine leventje. Waarin iedere dag hetzelfde is, studie--> huis-->studie.
En dan om maar niet aan de feestdagen(kerst/oud&nieuw)te denken, zijn de stomste dagen per jaar, is thuis samen met mijn moeder zoals iedere avond tv kijken en daarna ff toto12 uur wachten, en gewoon zo snel mogelijk mijn bed in.
Terwijl bij de familie, gezellig bij elkaar, eten, wat cadeau's uitpakken(waarbij de cadeaus leuk zijn maar de gezelligheid interesanter), oud en nieuw hetzelfde, maar anders je viert het, hier lijkt het niks bijzonders te zijn.Verjaardagen hetzelfde, na school naar huis eten/drinken ff gegroet worden door mijn ouder en klaar.
En om nou naar grote feesten ofzo te gaan, niks voor mij, maar er valt dan niks te vieren hier. Mijn ouders is inmiddels 62 dus tja, een groot verschil met 23/24.
Ik mis de gezelligheid gewoon.
Nu probeer ik al sinds vrijdag motivatie te vinden om ff naar de bank te gaan, maar krijg het niet voorelkaar, blijf gewoon lekker thuis zitten. NIksen, wat muziek luisteren, omdat ik toch al de hele tijd pieker en er niet vanaf kom, zijn de ontspannen dingen niet meer ontspannen.
Overmorgen mag ik naar de psych dan ik ga duidelijk aangeven dat ik het niet meer weet, en dat ik ook niet weet wat ik daar ga doen.
Volg dit topic een beetje, maar ik vraag me af, wat hetgene is dat je hierhoudt, en wat "duwt" jou naar het buitenland.
Als je daar een duidelijk antwoord op hebt kan je Miss makkelijker kiezen.
Je moet eerst wel weten wat voor jou het meeste weegt.
Als je daar een duidelijk antwoord op hebt kan je Miss makkelijker kiezen.
Je moet eerst wel weten wat voor jou het meeste weegt.
Ik heb geen zin om al die lange verhalen door te lezen, maar is havo op het Vavo niet wat voor je om een uitdaging te hebben?
In haar op of verderop staat dat ze havo afgerond heeft, en het eigenlijk saai vondt.quote:Op dinsdag 1 juni 2010 18:34 schreef Kandidaatzoveel het volgende:
Ik heb geen zin om al die lange verhalen door te lezen, maar is havo op het Vavo niet wat voor je om een uitdaging te hebben?
Tja.....dan blijft er ook niet veel over.quote:Op dinsdag 1 juni 2010 18:44 schreef francis998 het volgende:
[..]
In haar op of verderop staat dat ze havo afgerond heeft, en het eigenlijk saai vond.
quote:Op maandag 31 mei 2010 21:02 schreef theghostrider het volgende:
[..]
Wat ik die 7 dagen gedaan heb? praten met God...de situatie op menselijke manier duidelijk proberen te maken.
Meer dan je best kan je niet doen. Dat iemand NU anders denkt dan TOEN wil niet zeggen dat er TOEN geen NU was.
Overal waar TE voor staat is slecht.. wat jammerlijk niet altijd even duidelijk is dat TE door een ieder anders wordt opgevat
Lekker wazig taaltje he
En PS< + bijna vergeten... ik trainde die week als een BEZETENE, wat je ook vaak ziet in de gevangenissen... niet beters te doen met mn lichaam...je kunt geen kant uit alleen een klok waarnaar je kijken kan. Dan weet je na 10 minuten staren naar dat ding dat 10 minuten heel lang kan zijn... geketend worden door randdebielen, met 7 van die randdebielen die je naar de isoleer brengen.
1 lukte het niet, 2 niet 3 niet 4 niet 5 niet 6 niet en 7 lukte het... vervolgens to the bone gestript worden en een jurk aankrijgt. Nog wel 1 van hem tijdje ziektewet aangedaan... trap tegen zn bovenbeendijspier... je moest een weten hoe hard ze in m'n armen geknepen hadden, in het begin kwam het bloed eruit, naar een paar weken was het van lichtrood tot donkerblauw tot geel nog zichtbaar. Het enige wat ik gedaan heb is terug tracteren. Het tracteren deed ik pas NAdat er zo geknepen was.
Wat hun doel is? Jou gedrag (gedachten) als ongeoorloofd zien en er een straf aan verbinden.
Wat ze niet weten, ze hebben me wel weer laten gaan na een tijdje lol, is dat ik gewoon wist om de gouden regel toe te passen, in die situatie. wiezneuznzoad...SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt. Je kent hun besef van ' jou' probleem inmiddels. Ik gun het niemand om erachter te moeten komen via de isloeer en op zo'n manier... ook gun ik het niemand platgespoten te worden zodat je erbij zit als een zombie. Je vrije wil proberen af te pakken en door de omleidingen mbv chemische drugs, een stukje ontvanger afnemen... het SLECHTE is qua afstand DICHERBIJ dan het GOEDE. Op een gegeven moment mits je doorgaat met die chemotherapie (chemisch!) zal het slechte de overhand krijgen... niet dat het jou slechtmaakt, neen, je erkent enkel en alleen nog het slechte.
Dat maakt spraakeloos en zeer verdrietig. De psych zegt: zie je wel...probleem opgelost, hij klaagt niks niet. En als hij klaagt zal een buitenstaander het gekaag opvatten als gezeur. Dus houd hij wijsenlijk z'n mond.
Als je platgespoten bent... wordt je vrije wil constant aangevallen. Zij denken dat je die ideeen niet meer hebt, in mijn geval dan he
En als ik iets verzwijg voor hun
Hoe ik me erzelf bovenop geholpen heb... ik wilde dat eigenlijk zo min mogelijk toepassen in topics als deze maar ok dan in een spoiler, wie het weten wil mag het wetenWhat_the_fuck?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
En ik ga me bijna afvragen of meneer Dokelaar misschien ook wel ervaringsdeskundige is op dat gebied.quote:Op dinsdag 1 juni 2010 22:49 schreef Fortitude het volgende:
[..]
Mmm al dat gelul dat psychiaters niet te vertrouwen zijn komt betekend voor.
Ok je mist de gezelligheid. Dat betekent dat je echt wel weet wat gezelligheid is... waanneer vond je het wel gezellig? Niet dat ik daar antwoord op wil maar misschien proberen te herpakken waar je toen gestopt bent met accepteren v gezelligheid?quote:Op dinsdag 1 juni 2010 12:15 schreef rocio het volgende:
[..]
dat ik geen eogist ben is duidelijk, want ik ben in staat mezelf of dingen links te laten liggen om anderen een hand te geven.
Hoe vaak liet ik huiswerk in het buitenland niet links liggen, om mijn tante ff een hand te geven door mijn nichtjes te gaan halen van school, of hoe vaak ging ik wel niet dingen voor mijn oma halen omdat ze zelf niet kon.
Ik liet mijn eigen plezier links liggen om een tante die veel problemen had emotioneel te steunen en fysiek, met de middelen en methodes die ik kon.
Maar vaak goed kreeg ik wanneer ik het nodig had niks terug...omdat anderen het gewoon niet zagen, ze zagen iemand die bezig is die haar dingen doet, maar meer niet.
En iedereen heeft problemen, maar dat hoef je niet op anderen af te reageren, als ik me slecht voel ga ik toch niet iedereen afkraken/ruzie zoeken enz. en als ik dat wel doe..dan gaat het per ongeluk.
Maar ik proberen anderen gewoon niet in mijn shit mee te trekken.
EN over het vooruit denken/plannen ik probeer alleen maar 2 maandjes vooruit te kijken, om een doel te hebben en weten wt ik wil bereiken, maar ik wil eigenlijk niks. ZOdra ik denk oké als ik heir blijf ga ik x studie doen...maar daar raak ik al overstuur van.
IK heb totaal geen doel in mijn leven, ook al is het maar een keine. EN het doel dat ik altijd voor ogen had, vindt ik niet reel meer.
Ik wordt wakker piekerend/ik val in slaap piekerend. EN voor en nadelen lijstje heb ik tig keer gedaan ik heb er hier ergens nog een liggen, maar het voordeel van het een is het nadeel van de ander en het nadeel van de ander het voordeel weer van het een.
EN zo blijft het circeltje maar doorgaan.
Ik voel me onder druk gezet door mezelf en de tijd, en ik heb er geen zin meer in.
Als ik denk aanheir blijven, moet automatisch weer denken aan hoe het was, en besef ik dat ik weer terugga naar het routine leventje. Waarin iedere dag hetzelfde is, studie--> huis-->studie.
En dan om maar niet aan de feestdagen(kerst/oud&nieuw)te denken, zijn de stomste dagen per jaar, is thuis samen met mijn moeder zoals iedere avond tv kijken en daarna ff toto12 uur wachten, en gewoon zo snel mogelijk mijn bed in.
Terwijl bij de familie, gezellig bij elkaar, eten, wat cadeau's uitpakken(waarbij de cadeaus leuk zijn maar de gezelligheid interesanter), oud en nieuw hetzelfde, maar anders je viert het, hier lijkt het niks bijzonders te zijn.Verjaardagen hetzelfde, na school naar huis eten/drinken ff gegroet worden door mijn ouder en klaar.
En om nou naar grote feesten ofzo te gaan, niks voor mij, maar er valt dan niks te vieren hier. Mijn ouders is inmiddels 62 dus tja, een groot verschil met 23/24.
Ik mis de gezelligheid gewoon.
Nu probeer ik al sinds vrijdag motivatie te vinden om ff naar de bank te gaan, maar krijg het niet voorelkaar, blijf gewoon lekker thuis zitten. NIksen, wat muziek luisteren, omdat ik toch al de hele tijd pieker en er niet vanaf kom, zijn de ontspannen dingen niet meer ontspannen.
Overmorgen mag ik naar de psych dan ik ga duidelijk aangeven dat ik het niet meer weet, en dat ik ook niet weet wat ik daar ga doen.
Klinkt heel makkelijk.. maar dat gepieker over je opleiding heeft alleen maar gezorgd voor meer gepieker.
Je hebt er op dit moment geen zin in dus ga er ook niet over denken. Je kan het altijd nog weer oppakken mocht je wel weer de motivatie krijgen.
Je moet je zo min mogelijk gedwongen voelen. dat is uiterst moeilijk in onze maatschappij, je moet namelijk : normaal zijn wil je volledig geaccepteerd worden.
Je moet ook aan allerlij maatstaven voldoen om er bij te horen. Probeer niet 'normaal' te zijn omdat een ander dat van je verlangt. Je mag je best een beetje boos maken als je weer eens ondervind dat 'men' jou niet accepteert. Voel je een mens. Voel je geen kuddedier... in de huidige kudde is voor jou weinig plaats ben je al wel achter. Probeer niet alles op alles te zetten om er bij te horen, werkt averechts ben je al wel achter.
Heb er gewoon schijt aan dat je een tikkeltje anders bent dan 'the average'. BTW, denk niet dat veel mensen echt zichzelf zijn.. als je goed oplet valt dat op.
De meesten zijn echt bezig zich bij een 'groep' te scharen..
Maar natuurlijk geld dat niet voor iedereen.
Je hoeft het niet met iedereen eens te zijn want dat is een onmogelijke opgaaf.
IIG ik zie hier heel veel racties over je studie. En dat daar de uitkomst zou liggen je beter te gaan voelen.
Het is al wel gebleken dat daar niet de kern van het probleem zit.
شبح متسابق
ゴーストライダー
幽靈騎士
भूत सवार
ゴーストライダー
幽靈騎士
भूत सवार
Virtuele contacten heb ik wel. Maar na jaren van alleen virtuele contacten weten opte bouwen wil ik eigenlijk gewoon iemand irl hebben, iemand waarmee ik kan afspreken om wat te gaan drinken ofzo.quote:Op maandag 31 mei 2010 22:37 schreef moomoo het volgende:
Heb niet het hele topic gelezen, maar wel de OP en nog wat posts door TS.
Een behoorlijk deel van je verhaal is vrij herkenbaar. Ik heb het af en toe ook niet makkelijk en heb weinig vrienden en sociale contacten IRL, maar wel een groep mensen waar ik bijna dagelijks mee chat. Misschien ook een idee voor jou? Ik vind het zelf in ieder geval een stuk makkelijker om via internet met mensen te praten.
En via internet is het ook makkelijker praten dan irl, maar toch mis ik dat stukje contact.
En iedereen die ik ken die woont in het buitenland, ik heb daar 2 bekenden aan overgehouden waar ik heel sporadisch wat contact mee heb en mee chat.
maar die zijn zo ver, en ik zoek gewoon iemand in de buurt. Ik ben het zat dat iedereen altijd zo ver weg is, om te beginnen bijn 1 van mijn ouders, mijn familie, 2 bekenden die ik heb.
Hoewel ik ook niet heel veel heb aan die 2 bekenden want een die woont als ik in het buitenland ben altijd nog heel ver weg, en de andere die leeft in de homoseksuele gemeenschap en die houdt zijn homoseksuele kring bij homoseksuelen en de hetero's zijn gewoon voor op school enz.
Dus tja...ben ik alsnog alleen
En, goede vraag. De laatste keer dat ik gezeligheid "voelde" hier in Nederland kan ik me niet herinneren, ik weet dat toen ik klein we altijd kerst/oud&nieuw/verjaardagen vierden met da familie van mijn ouders beste vriendin, maar al dat contact is heel erg verwaterd. O.a. doordat een persoon ooit heel duidelijk aangaven dat wij geen familie waren, hoewel we het wel zo voelden en ervaarden. En mijn ouder kan die persoon niet meer uitstaan, en ik ben 2x alleen naar zo'n verjaardag geweest maar ik verveel me gigantisch. Iedereen is heel druk met iedereen aan het praten, en de 2 personen die kwa leeftijd het dischte bij mij hangen zijn of ruim 10 jaar ouder(en zijn in het huisje/boompje/beestjes leventje beland) en de ander is nu pas 7. Dus schommel ik er nogal tussenin..quote:Op woensdag 2 juni 2010 07:35 schreef theghostrider het volgende:
[..]
Ok je mist de gezelligheid. Dat betekent dat je echt wel weet wat gezelligheid is... waanneer vond je het wel gezellig? Niet dat ik daar antwoord op wil maar misschien proberen te herpakken waar je toen gestopt bent met accepteren v gezelligheid?
Klinkt heel makkelijk.. maar dat gepieker over je opleiding heeft alleen maar gezorgd voor meer gepieker.
Je hebt er op dit moment geen zin in dus ga er ook niet over denken. Je kan het altijd nog weer oppakken mocht je wel weer de motivatie krijgen.
Je moet je zo min mogelijk gedwongen voelen. dat is uiterst moeilijk in onze maatschappij, je moet namelijk : normaal zijn wil je volledig geaccepteerd worden.
Je moet ook aan allerlij maatstaven voldoen om er bij te horen. Probeer niet 'normaal' te zijn omdat een ander dat van je verlangt. Je mag je best een beetje boos maken als je weer eens ondervind dat 'men' jou niet accepteert. Voel je een mens. Voel je geen kuddedier... in de huidige kudde is voor jou weinig plaats ben je al wel achter. Probeer niet alles op alles te zetten om er bij te horen, werkt averechts ben je al wel achter.
Heb er gewoon schijt aan dat je een tikkeltje anders bent dan 'the average'. BTW, denk niet dat veel mensen echt zichzelf zijn.. als je goed oplet valt dat op.
De meesten zijn echt bezig zich bij een 'groep' te scharen..
Maar natuurlijk geld dat niet voor iedereen.
Je hoeft het niet met iedereen eens te zijn want dat is een onmogelijke opgaaf.
IIG ik zie hier heel veel racties over je studie. En dat daar de uitkomst zou liggen je beter te gaan voelen.
Het is al wel gebleken dat daar niet de kern van het probleem zit.
En in het buitenland is er altijd wel wat gezelligheid, het is kwestie van opeens bij die bekende of dat familielid langsgaan, en tenzij die persoon dingen buitenshuis moet doen ben ik altijd welken. Een famielid heeft mij gewoon sleutel van het huis gegeven zodat ik langskan gaan wanneer ik wil. En er is altijd wel iemand om ff mee te praten. Of iemand om je samen mee te vervelen(dus dat je beide je verveelt).
En verder is het niet dat ik perse normaal wil zijn, maar gewoon een normaal leventje leiden, dus zonder iedere keer de neiging hebben af te haken te studeren. EN gewoon een baan kunnen vinden zonder me telkens te vervelelen. Maar ik ben tevreden met hoe ik ben, alleen niet met de situatie.
EN het is niet zo dat ik geen zin heb in een opleiding ik heb er wel zin in, maar kan je niet de drijfveer vinden. En zolang ik niet duidelijk heb waar ik blijf kan ik er ook niet veel aan doen.
Ik voel me zwaar in 2 gedeeld, aan de ene kant mijn"achtergrond", en aan de andere mijn toekomst en wat ik wil bereiken. Want kwa profesionele toekomst heb ik hier gewoon veel betere kansen, maar op persoonlijk aspect zit ik daar juist wat beter.
Ik moet eigenlijk kiezen tussen die 2, maar kan niet kiezen. En erover praten zorgt er alleen voor dat hetgene waar ik mee zit alleen meer naar boven komt drijven.
En zowieso moet ik eind deze maand kiezen, en tickets zijn zowat onbetaalbaar nu.
EN ik krijg mezelf gewoon momenteel niet zo ver om dingen te doen, ik probeer al 4 dagen mezelf zover te krijgen om wat bankzaken te gaan regelen, die niet urgent zijn. Maar iedere dag begint weer met piekeren en eindigd met piekeren en daardoor zakt de energie die ik heb weg. En doordat ik toch constant loop te piekeren heeft het niet vele nut om toch dingen te doen als ik toch met mijn gedachten ergens ander ben.
En hoe ik ook probeer te stoppen met piekeren het lukt niet. Ik zeg tegen mezelf, stop ermee, ik doe muziek aan om me daar op te richten maar niks helpt.
EN ik weet ook niet meer wat te doen!
En als ik ga wil ik niet moeten terugkeren omdat ik weet dat ik dan weer in hetzelfde "spelletje"terechtkom iedere x na terugkeer al was het maar van 4 weekjes vakantie viel ik in een zware dip(depressie) waar ik pas na 1 jaar uit kwam.
Kan me héél goed in je verhaal vinden. Zelf heb ik IRL ook heel weinig contacten, heb eigenlijk maar één vriend, en een paar bekenden die ik eigenlijk alleen via MSN spreek. Deze vriend zou ik echter ook niet echt een 'vriend' willen noemen, aangezien ik me vaak aan hem irriteer en hem ook niet uit kan leggen hoe ik me voel. Sowieso is er niemand in mijn omgeving waarbij ik het idee heb dat ik mijn verhaal kwijt kan, ik heb het nog nooit aan iemand verteld.
Net als jou voel ik me op veel plekken ongemakkelijk. Op school (HBO) kan ik me gewoon heel vrolijk gedragen, en kom ik ook totaal niet apart over op de rest. Echter is het moeilijk om echt vrienden met ze te worden, omdat ze allemaal buiten mijn studiestad wonen, en daar hun eigen vriendengroep hebben. Toch voel ik me anders in de omgang met ze, ze maken constant grappen etc., daar heb ik zelf weinig inbreng in, waardoor ik me af en toe toch buiten de groep vind vallen. Kan me ook totaal niet motiveren voor school, echter heb ik dat ook nooit hoeven doen, haal eigenlijk al mijn tentamens als ik eventjes het boek doorblader, zit inmiddels in het derde jaar en loop volledig op schema.
Verder heb ik een bijbaantje, ook daar kom ik niet over als een 'loner', toch voel ik me tijdens de pauze's enorm ongemakkelijk. Iedereen kan maar met elkaar praten, terwijl ik echt niets weet in te brengen. Gisteren was er een bedrijfsfeest, iedereen was constant aan het converseren en ik stond er maar een beetje bij, te bedenken wat ik moet zeggen. Ook het drinken van alcohol mocht niet baten, aangezien ik gewoon 'normaal' blijf nadenken.
Toch weet ik dit goed te verbergen, aangezien ik mijn emoties goed weet te onderdrukken, ik kom gewoon heel vrolijk over op iedereen. Wanneer ik echter weer thuis zit voel ik me vaak zwaar kut, en vraag ik me wel eens af waarom ik nog leef. Heb veel vrije dagen op mijn studie, zoals vandaag, dan zit ik gewoon de hele dag een beetje achter mijn computer te internetten, te msn'en met max. 1 of 2 man en een beetje te gamen. Terwijl ik veel liever wat onderneem, echter geen flauw idee wat.
Ook doet het me gewoon pijn wanneer ik zie hoe gelukkig anderen zijn. Bijvoorbeeld op het bedrijfsuitje van gisteravond zie ik gewoon allemaal stelletjes etc., iedereen heel vrolijk converseren, dat maakt me enorm jaloers. Of toen een vriendin aangaf dat ze een examenfeest geeft, en dat er zo'n 60 man komen, ik zou op een feestje niet meer dan 4 man kunnen uitnodigen. (: That hurts.
Sorry dat ik mijn verhaal dump in jouw topic, maar het is fijn om mijn verhaal een keer 'kwijt' te kunnen aan iemand die mij eventueel kan begrijpen.
Net als jou voel ik me op veel plekken ongemakkelijk. Op school (HBO) kan ik me gewoon heel vrolijk gedragen, en kom ik ook totaal niet apart over op de rest. Echter is het moeilijk om echt vrienden met ze te worden, omdat ze allemaal buiten mijn studiestad wonen, en daar hun eigen vriendengroep hebben. Toch voel ik me anders in de omgang met ze, ze maken constant grappen etc., daar heb ik zelf weinig inbreng in, waardoor ik me af en toe toch buiten de groep vind vallen. Kan me ook totaal niet motiveren voor school, echter heb ik dat ook nooit hoeven doen, haal eigenlijk al mijn tentamens als ik eventjes het boek doorblader, zit inmiddels in het derde jaar en loop volledig op schema.
Verder heb ik een bijbaantje, ook daar kom ik niet over als een 'loner', toch voel ik me tijdens de pauze's enorm ongemakkelijk. Iedereen kan maar met elkaar praten, terwijl ik echt niets weet in te brengen. Gisteren was er een bedrijfsfeest, iedereen was constant aan het converseren en ik stond er maar een beetje bij, te bedenken wat ik moet zeggen. Ook het drinken van alcohol mocht niet baten, aangezien ik gewoon 'normaal' blijf nadenken.
Toch weet ik dit goed te verbergen, aangezien ik mijn emoties goed weet te onderdrukken, ik kom gewoon heel vrolijk over op iedereen. Wanneer ik echter weer thuis zit voel ik me vaak zwaar kut, en vraag ik me wel eens af waarom ik nog leef. Heb veel vrije dagen op mijn studie, zoals vandaag, dan zit ik gewoon de hele dag een beetje achter mijn computer te internetten, te msn'en met max. 1 of 2 man en een beetje te gamen. Terwijl ik veel liever wat onderneem, echter geen flauw idee wat.
Ook doet het me gewoon pijn wanneer ik zie hoe gelukkig anderen zijn. Bijvoorbeeld op het bedrijfsuitje van gisteravond zie ik gewoon allemaal stelletjes etc., iedereen heel vrolijk converseren, dat maakt me enorm jaloers. Of toen een vriendin aangaf dat ze een examenfeest geeft, en dat er zo'n 60 man komen, ik zou op een feestje niet meer dan 4 man kunnen uitnodigen. (: That hurts.
Sorry dat ik mijn verhaal dump in jouw topic, maar het is fijn om mijn verhaal een keer 'kwijt' te kunnen aan iemand die mij eventueel kan begrijpen.
Heb hier nog wel een filmpje.
Is van een of andere bijbelgeleerde, maar dit gaat vooral over: Studie
En hoe hij ertegen aankijkt. Ik geef 'm geen ongelijk
http://www.realtruth.org/wtc_061_100521.html
Is van een of andere bijbelgeleerde, maar dit gaat vooral over: Studie
En hoe hij ertegen aankijkt. Ik geef 'm geen ongelijk
http://www.realtruth.org/wtc_061_100521.html
شبح متسابق
ゴーストライダー
幽靈騎士
भूत सवार
ゴーストライダー
幽靈騎士
भूत सवार
Zoek een baan waar je je volledig in kan onderdompelen en die je richting geeft. Ga bijvoorbeeld het leger in. Zij geven regel en discipline mee, dat geeft rust en voldoening en je bent voor een gericht doel bezig (bv. op uitzending), en je wordt gedwongen om sociaal te zijn in de groep, dus dan wordt je gedwongen om uit je isolement te komen.
En verder, hoe zit het met je sexualiteit? Val je op mannen of vrouwen?
Heel veel succes!
En verder, hoe zit het met je sexualiteit? Val je op mannen of vrouwen?
Heel veel succes!
hmmm..het leger lijkt mij dus echt totaal niks. De dicipline enzo lijkt me wel handig, maar ik zie me daar echt niet als geschikt voor.
Mede doordat ik in bepaald opzicht een beetje een angsthaas ben, en niet denk goed te kunnen funccioneren onder stress. En ik kan absoluut niet tegen geweld.
Verder mijn seksualiteit, daar twijfel ik soms wel over. Maar voor zover ik weet gewoon heteroseksueel.
Hoewel echt bevestigen dmv. relaties, verkering en als dat soort dingen gaat niet. Omdat ik die nooit heb gehad.
Wel heb ik 1x in mijn leven met een jongen gezoend, en ik vondt het niet al te leuk, maar het idee alleen al met een andere meid te zoenen ofzo lijkt me al helemaal niks
Mede doordat ik in bepaald opzicht een beetje een angsthaas ben, en niet denk goed te kunnen funccioneren onder stress. En ik kan absoluut niet tegen geweld.
Verder mijn seksualiteit, daar twijfel ik soms wel over. Maar voor zover ik weet gewoon heteroseksueel.
Hoewel echt bevestigen dmv. relaties, verkering en als dat soort dingen gaat niet. Omdat ik die nooit heb gehad.
Wel heb ik 1x in mijn leven met een jongen gezoend, en ik vondt het niet al te leuk, maar het idee alleen al met een andere meid te zoenen ofzo lijkt me al helemaal niks
Euhh heb je OP gelezen en moet nu echt iets anders gaan doen maar zal kijken of ik later de rest kan lezen.
In ieder geval: ik denk dat ik 1 a 2 jaar geleden ongeveer net zo in de put zat als jij dat nu zit. Een jaar geleden was ik sowieso depressief. Nu, vandaag de dag, is de kwaliteit m'n leven wat mij betreft uitstekend. Je kan zeker vanuit een diep dal opstaan, alleen hoe je dat moet doen is de vraag.
Voorlopige tips van mijn kant:
Zoek uit of er iets is dat je intereseert, en steek daar veel tijd in. Je moet iets hebben dat je leven richting geeft, voor veel mensen is dat sociaal leven, maar het kan netzogoed een studie zijn. Iedereen voelt zich kut als ze alleen zijn.. ook de mensen met een sociaal leven, en daarom grijpen ze zo graag naar zinloze interactie met elkaar. Maar als jij je zelfstandig bezig kan houden heb je vrijwel geen last meer van die rot momenten van verveling, en heb je ook geen behoefte aan een sociaal leven. En lees goede boeken die je daarbij kunnen helpen!
In ieder geval: ik denk dat ik 1 a 2 jaar geleden ongeveer net zo in de put zat als jij dat nu zit. Een jaar geleden was ik sowieso depressief. Nu, vandaag de dag, is de kwaliteit m'n leven wat mij betreft uitstekend. Je kan zeker vanuit een diep dal opstaan, alleen hoe je dat moet doen is de vraag.
Voorlopige tips van mijn kant:
Zoek uit of er iets is dat je intereseert, en steek daar veel tijd in. Je moet iets hebben dat je leven richting geeft, voor veel mensen is dat sociaal leven, maar het kan netzogoed een studie zijn. Iedereen voelt zich kut als ze alleen zijn.. ook de mensen met een sociaal leven, en daarom grijpen ze zo graag naar zinloze interactie met elkaar. Maar als jij je zelfstandig bezig kan houden heb je vrijwel geen last meer van die rot momenten van verveling, en heb je ook geen behoefte aan een sociaal leven. En lees goede boeken die je daarbij kunnen helpen!
hmmm...ik heb een paar redelijke dagen achter de rug.
Ik weet niet wat het is, maar het lijkt net alsof het weer deels mijn geluk bepaald.
Op dit moment gaat het gewoon klote. Ik weet nu niet meer wat te doen, zit te stressen als een gek.
Alles begon gisteren echt op te laaien, doordat we gebeld werden door familie, doordat oma ademhalingsproblemen had. En met spoed naar 't ziekenhuis gebracht werd.
Uiteindelijk kwam dat wel goed, oma is weer thuis. En het blijkt gewoon een soort paniekaanval ofzo te zijn geweest. Doordat ze heel erg strest vanwege familiare situaties.
Aangezien het daar in familierelaties niet echt heel goed gaat.
Een oom gaat een paar dagen bij oma blijven wss, vanwege zware relatieproblemen, de zoveelste crisis in 5 jaar. En hij en zijn gezin tijdelijk bij iemand onderdak moesten zoeken omdat ze het huis uit zijn gezet, door de nicht van mijn tante. Door een wraakactie.
Mijn andere oom, zit nu al bijna 2 jaar zonder werk, en woonde tijdelijk bij mijn oma, maar is terug naar zijn familie in het zuiden. In de hoop daar wat beters te vinden.
Mijn andere oom, is totaal gefrustreerd en het scheelt weinig of hij mishaldeld zijn eigen gezin, heeft zowat iedereen buitengesloten. En het zo buitengesloten worden doet mij al zeer, laat staan mijn oma.
Die oom vernederd zijn eigen vrouw in bijzijn van mijn oma, geeft zijn kind klappen, op dusdanige manier dat een andere tante hem moet confronteren met het feit dat hij verkeerd bezig is.
En tuurlijk het is allemaal hun probleem, en zou niet zoveel effect op mij moeten hebben. Maar dit heeft het wel, en ik zit al met het dillema gaan/blijven.
En dit maakt het allemaal nog moeilijker, want van de familie hoef ik momenteel niet veel te verwachten en dat is toch een van de voornaamste redenen om te vertrekken. En me daar vrijvoelen, en iets gelukkiger dan hier.
Maar ook niet zo super veel. en gezien al deze situaties vraag ik me af, waarom zou ik willen vertrekken.
En ik hoorde mijn moeder met mijn tante praten en zeggen dat zij het idee heeft dat ik uiteindelijk toch ga vertrekken, maar op de momenten dat zij dat zegt wil ik niet meer vertrekken. En toen ik dat hoorde raakte ik deels weer eens overstuur.
En tegelijkertijd weet ik dat ik mijn oma gigantisch zou helpen ermee, omdat ze dan iemand heeft om haar heen, die iets meer tijd heeft. En haar ook leuke momenten kan geven.
En tegelijk weet ik dat ik hier betere kansen heb en een betere economische situatie heb, wat toch belangerijk is voor mij.
En ik nu dus totaal niet weet wat te doen,en alleen nog verwarrender raak.
Ik weet niet wat het is, maar het lijkt net alsof het weer deels mijn geluk bepaald.
Op dit moment gaat het gewoon klote. Ik weet nu niet meer wat te doen, zit te stressen als een gek.
Alles begon gisteren echt op te laaien, doordat we gebeld werden door familie, doordat oma ademhalingsproblemen had. En met spoed naar 't ziekenhuis gebracht werd.
Uiteindelijk kwam dat wel goed, oma is weer thuis. En het blijkt gewoon een soort paniekaanval ofzo te zijn geweest. Doordat ze heel erg strest vanwege familiare situaties.
Aangezien het daar in familierelaties niet echt heel goed gaat.
Een oom gaat een paar dagen bij oma blijven wss, vanwege zware relatieproblemen, de zoveelste crisis in 5 jaar. En hij en zijn gezin tijdelijk bij iemand onderdak moesten zoeken omdat ze het huis uit zijn gezet, door de nicht van mijn tante. Door een wraakactie.
Mijn andere oom, zit nu al bijna 2 jaar zonder werk, en woonde tijdelijk bij mijn oma, maar is terug naar zijn familie in het zuiden. In de hoop daar wat beters te vinden.
Mijn andere oom, is totaal gefrustreerd en het scheelt weinig of hij mishaldeld zijn eigen gezin, heeft zowat iedereen buitengesloten. En het zo buitengesloten worden doet mij al zeer, laat staan mijn oma.
Die oom vernederd zijn eigen vrouw in bijzijn van mijn oma, geeft zijn kind klappen, op dusdanige manier dat een andere tante hem moet confronteren met het feit dat hij verkeerd bezig is.
En tuurlijk het is allemaal hun probleem, en zou niet zoveel effect op mij moeten hebben. Maar dit heeft het wel, en ik zit al met het dillema gaan/blijven.
En dit maakt het allemaal nog moeilijker, want van de familie hoef ik momenteel niet veel te verwachten en dat is toch een van de voornaamste redenen om te vertrekken. En me daar vrijvoelen, en iets gelukkiger dan hier.
Maar ook niet zo super veel. en gezien al deze situaties vraag ik me af, waarom zou ik willen vertrekken.
En ik hoorde mijn moeder met mijn tante praten en zeggen dat zij het idee heeft dat ik uiteindelijk toch ga vertrekken, maar op de momenten dat zij dat zegt wil ik niet meer vertrekken. En toen ik dat hoorde raakte ik deels weer eens overstuur.
En tegelijkertijd weet ik dat ik mijn oma gigantisch zou helpen ermee, omdat ze dan iemand heeft om haar heen, die iets meer tijd heeft. En haar ook leuke momenten kan geven.
En tegelijk weet ik dat ik hier betere kansen heb en een betere economische situatie heb, wat toch belangerijk is voor mij.
En ik nu dus totaal niet weet wat te doen,en alleen nog verwarrender raak.
Je blijft zitten waar je zit maar je moet op eigen benen staan
"We moeten ons bewust zijn van de superioriteit van onze beschaving, met zijn normen en waarden, welvaart voor de mensen, respect voor mensenrechten en godsdienstvrijheid. Dat respect bestaat zeker niet in de Islamitische wereld".
Geen ervaring met alle problemen die je hier beschrijft met familie enzo maar ik zou zeggen fuck dat en hou je met jezelf bezig in plaats van met andermans ellende. Ga in hemelsnaam ook niet je leven omgooien omdat je je oma daarmee helpt, het enige wat écht telt ben jezelf. Vertel jezelf dat jij het belangrijkste in de wereld bent. Anderen komen niet op de eerste plek. Je kan anderen niet helpen als je niet eerst jezelf kan helpen, begin dus bij jezelf.
Het is niet alsof je jouw problemen even oplost en er is geen simpel medicijn voor. Je kijk op de wereld moet grondig veranderd worden anders blijf je op een mistekende manier tegen de wereld aankijken.
///
Dit boek kan je daar enorm bij helpen. Zoals ik al zei, ook ik heb slechtere tijden gekend. Dit boek heeft me echter direct in laten zien dat het ook anders kan. Flow heeft mij de kracht gegeven om dingen te veranderen, en ik ben ervan overtuigd dat het dat voor iedereen kan doen.
Link naar BOL
Het is niet alsof je jouw problemen even oplost en er is geen simpel medicijn voor. Je kijk op de wereld moet grondig veranderd worden anders blijf je op een mistekende manier tegen de wereld aankijken.
///
Dit boek kan je daar enorm bij helpen. Zoals ik al zei, ook ik heb slechtere tijden gekend. Dit boek heeft me echter direct in laten zien dat het ook anders kan. Flow heeft mij de kracht gegeven om dingen te veranderen, en ik ben ervan overtuigd dat het dat voor iedereen kan doen.
quote:"Geluk is de uitkomst van een leven dat volledig geleefd wordt en wanneer je volledig leeft dan maak je je helemaal geen zorgen of je gelukkig bent of niet."
Link naar BOL
|
|
Ik zit er doorheen, weet niet meer wat te doen!
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |