Zo, rust in de tent. Dochterlief ligt naast me te slapen, na al 8 keer sinds vanmorgen aan de borst gelurkt te hebben..
Baldria, het spijt me dat mijn dochter toch eerder wilde komen, ik was er echt van overtuigd dat jij eerst zou mogen. Maar he, zo lang duurt het niet meer, en het komt ongetwijfeld goed!
Dank jullie wel voor alle felicitaties!
Het verhaal dan maar even in het kort?
Achteraf gisteren de hele dag al vage weeën, maar ik dacht echt dat ze van het eten van woensdag kwamen. Nog opgepast op kinderen van een vriendin van me, en 's avonds nog meegeweest naar scouting, want daar werd ingeladen voor het grote kamp wat dit weekend plaatsvindt, en waar ik ook nog een dagje, of twee heen wilde.
Daarna op de bank, en toen had ik toch wel het idee dat het door zou kunnen zetten, het werd wat ongemakkelijk. Ravage is nog snel met het geboortekaartje aan de gang gegaan. Tegen half 11 naar bed, maar ik kon m'n draai niet vinden, en moest al af en toe flink puffen. Tegen half 1 naar beneden, daar op bed. Eerst nog tussen de weeën door ontspannen door te lezen of slapen, maar tegen 4.00 uur had ik toch wel al een uur lang weeën om de 3 tot 5 minuten en 1 tot 2 minuten lang. Dus de verloskundige maar eens gebeld, en die was om de hoek in het ziekenhuis toevallig.
Die constateerde na een pijnlijk onderzoek dat ik 2 cm ontsluiting had, en kwam tussen 7 en 8 wel weer zei ze. Om 8 uur was ze er inderdaad weer, maar toen ze aanbelde zat ik midden in een wee dus ik deed niet open. Ravage werd wakkergebeld

En mocht vervolgens meteen aan de bak.
Ze constateerde 5 cm en brak m'n vliezen. Helaas groen, dus madam had gepoept en we moesten naar het ziekenhuis. Toen kwamen de weeën ook meteen een stuk sneller, en kreeg ik er flinke rugweeen bij
Om kwart voor 9 naar het ziekenhuis (2 minuten rijden) en om 4 minuten over 10 is onze dochter Isabel geboren.
En nu is Baldria aan de beurt toch?