Vulneratus Nec Victus, mijn verhaal

ik ken je niet (nou ja heb je naam weleens in een topic gezien maar dat was het wel) en was zomaar wat topics aan het checken, flinke lap tekst maar heb het toch maar gelezen...

heftig verhaal en serieuze shit... gelukkig gaat het beter met je en kan je je leven met de verwonding. hoop dat de symptomen met de tijd minder worden. heb geen idee hoe het is om te hebben maar het lijkt me best heavy zeg maar

respect

Dankzij dit soort verhalen wordt er tegenwoordig door Nederland meer aandacht besteed aan nazorg bij missies. Jouw ervaringen helpen de huidige generatie militairen bij het voorkomen/verwerken van soortgelijke trauma's. Daarvoor bedankt.

Er is al 48 dagen niet in dit topic gepost. Bedenk goed of het nuttig is dit topic omhoog te schoppen!

Erg nuttig.

*Schop!

Wat een aangrijpend verhaal en wát een moed moet het gekost hebben om dit verhaal op dit forum te plaatsen. Goed dat er zoveel nazorg was. En fijn dat je je leven weer op de rails hebt gekregen, zo goed en zo kwaad als dat ging en nu nog gaat...

Het is heel vaak gezegd in dit topic en 't komt daarom misschien enigszins clichématig over, maar geloof me als ik zeg dat ik dit oprecht meen: respect. Bedankt voor het delen van je verhaal.

aangrijpend verhaal..en dank dat je het zo openlijk met ons hebt willen delen.
Heel veel sterkte toegewenst

Heel veel respect, TS, ben onder de indruk van je verhaal en ook hoe je je leven zo goed en zo kwaad als het gaat weer op de rails hebt en wil houden.

TS, niets dan respect. Voor mensen als jij, heb ik diepe waardering. Dan zijn de psychologische problemen die ik in mijn werk tegen kom maar klein. Mensen waarbij het even tegen zit. Maar verhalen als dit, dat verdient respect. Ook zeker omdat je er niet mee te koop loopt. Ik kan er niet meer van maken dan dat je een echte held bent.

Toch nog een paar vragen, Bouke-p vroeg dit, ik vraag me af of je dat gedaan hebt? Ik zou in ieder geval wel onder de indruk zijn.

quote:

Op donderdag 13 mei 2010 21:15 schreef Bouke-p het volgende:
Ooit gedacht om je verhaal aan nu dienende militairen te vertellen? Soort van waarschuwing om het macho idee van je af te zetten en te praten over kutdingen die tijdens uitzending gebeuren?

Je zal allicht meer indruk maken dan de zoveelste stoffige GV'er.

En dan nog, hoe kijk je erop terug? Had je het liever anders aangepakt, dus niet in het leger maar een volledig andere carrière? Maw, ben je trots op het geheel, of had je er achteraf liever vanaf gezien en was je liever wat anders gaan doen?


Nogmaals, geweldig indrukwekkend verhaal, TS. Mensen die wat voor de wereld betekenen

Ik bookmark dit topic, wil het verhaal aan nog wat mensen laten lezen.


Edit: als ik de foto bekijk, ben je niet het soort veteraan als je wel eens op de veteranendagen ziet rondhobbelen. Mag ik vragen hoe oud je bent en in hoeveel jaren tijd dit hele verhaal zich heeft afgespeeld?

Niets dan respect voor TS!

Diepe, diepe respect voor TS. Ik.. Ik kan hier gewoon niks anders op zeggen...

Beste ER (tira), bedankt dat wij (ik) in jouw verhaal hebben mogen delen, al was ik er wat laat bij blijkt!

Zeer indrukwekkend om te lezen, 't zet je meteen met beide voeten stevig op de grond... Ik hoop dan ook van harte dat je een goed vervolg aan je leven kan geven na al de inzet die jij hebt getoond in dienst van het leger, en, in verlengstuk daarvan, vrede en veiligheid.

Veel respect voor jou, en het ga je goed!

Na 3 weken maar weer een schopje.

He kerel ik herken wel wat je hebt meegemaakt. mij is wel duidelijk geworden dat iedereen het op zijn eigen manier heeft meegemaakt en verwerkt. sommige van ons hebben er nog steeds last van.
kom je in 2011 ook naar de veteranendag? een biertje met je oud collega.s en het er eens met ze over hebben. is altijd goed. er is ook nog veel onbegrip onderling.

Na meer dan een maand maar weer een schopje.

"Lest we forget" - Rudyard Kipling

Hi!
ik las elders op fok dat dit verhaal van jou ergens te lezen was, dus heb het even opgezocht.
Knap dat je het zo kunt vertellen, en voor mij als buitenstaander bijna onvoorstelbaar hoe lang de nasleep van jouw verblijf in Bosnië duurt. echt heftig.
Ik heb ook de beschuldigingen richting de nederlandse militairen achteraf gehoord. Schandalig eigenlijk, richting jou en de anderen die erbij zijn geweest.

En ik wens je veel geluk terug in Nederland. (en lief zijn voor T..... )

misschien ligt het aan mij als leek maar uit het verhaal maak ik op dat de ts dus geestelijk beschadigd is door hetgeen hij heeft gezien. Wat ik nergens uit opmaak is dat hij als medic? zelf gewond is geraakt of te midden van hevige vuurgevechten hevige vijandige aanvallen heeft ervaart waarbij zijn leven en dat van andere in het geding was. En dan krijg je omdat je hier niet tegen kan een gewonden insigne? juist ja.
sorry maar ik dacht dat je een medaille kreeg als je echt wat gepresteerd had en ik verwijs dan naar soldaten die in de 2de wereldoorlog of de korea/vietnam oorlog/libanon? oorlog oid in levensgevaarlijke vuurgevechten waren beland waar letterlijk hun leven( en dat van anderen) op het spel stond.

Dit doet mij erg denken aan die scene uit de oorlogsfilms PATTON van een soldaat die geestelijk er niet meer tegen kon en terecht passend door de generaal ff werd toegesproken en afgestraft.
Soldaat zijn is toch niet je als mietje gedragen? Benik nou dom of wat?

..Snap jij eigenlijk wel wat PTSS betekend?

Overigens:

Want ja, in deze moderne tijd zijn militairen niet meer in levensgevaar en zijn mentale problemen voor faggots.

quote:

Op woensdag 6 oktober 2010 14:33 schreef rubje het volgende:
misschien ligt het aan mij als leek maar uit het verhaal maak ik op dat de ts dus geestelijk beschadigd is door hetgeen hij heeft gezien. Wat ik nergens uit opmaak is dat hij als medic? zelf gewond is geraakt of te midden van hevige vuurgevechten hevige vijandige aanvallen heeft ervaart waarbij zijn leven en dat van andere in het geding was. En dan krijg je omdat je hier niet tegen kan een gewonden insigne? juist ja.
sorry maar ik dacht dat je een medaille kreeg als je echt wat gepresteerd had en ik verwijs dan naar soldaten die in de 2de wereldoorlog of de korea/vietnam oorlog/libanon? oorlog oid in levensgevaarlijke vuurgevechten waren beland waar letterlijk hun leven( en dat van anderen) op het spel stond.

Patton Slaps a Soldier Scene

Dit doet mij erg denken aan die scene uit de oorlogsfilms PATTON van een soldaat die geestelijk er niet meer tegen kon en terecht passend door de generaal ff werd toegesproken en afgestraft.
Soldaat zijn is toch niet je als mietje gedragen? Benik nou dom of wat?

Ja

lol

Patton is ook echt een voorbeeld als het om menselijke relaties gaat

quote:

Op woensdag 6 oktober 2010 14:41 schreef Vronsky het volgende:
..Snap jij eigenlijk wel wat PTSS betekend?

Overigens:

Want ja, in deze moderne tijd zijn militairen niet meer in levensgevaar en zijn mentale problemen voor faggots.

ja maar ik mag toch verwachten zoals ik al eerder zei dat je als je soldaat bent je geen halfzacht eitje bent die bij het minste geringste al gaat janken of over de rooie gaat? Komop zeg! ga dan plantsoenendienst doen als je niet tegen de hardheid van een oorlog kan.
Nogmaals, een burger heeft bij het woord "soldaat"een beeld van iemand die een zekere mate van gehardheid heeft als het op een oorlog aankomt,iig meer dan een gewone burger of is dat uniform en die pet/baret het belangrijkste en gaat het erom dat je er zo goed mogelijk uitziet en indruk maakt op de chickies.

Nja, je weet nooit hoe iemand kan reageren in een oorlogssituatie, kan me heel goed voorstellen dat het onder die omstandigheden toen echt geen pretje was in de Balkan.
Zelfs de meeste uitgeharde infanterist kan eens knappen, is niets raars aan.

klopt maar ik vind iemand een medaille geven aan iemand die echt een man tot man gevechten heeft meegemaakt met de vijand,iig oorlogscenes zoals in films als Platoon of Battle of Iwo Jima of zoals laatst in Afghanistan( eenheid onder zwaar vuur vd Taliban) wel iets meer waarde hebben dan alleen over de rooie geraken omdat je van afstand ellende ziet gebeuren,komop zeg! dan heb je weinig ruggengraat imo en heb je volgens mij niks te zoeken als militair in een uitzending.

quote:

Beschietingen meegemaakt, 1 keer omsingeld geweest door Bosnische Kroaten ivm 2 doden aan hun kant, lopen door mijnenvelden zonder enige protectie, de dood van "Elvis", de loodzware verkennings patrouilles, de nachtelijke schietpartijen over en weer, het wekenlang leven uit gevechtsrantsoenen (dat is nog op mijn gebid zichtbaar), en natuurlijk ook de constante bedreiging en stress die ik als medic meemaakte. Dit alles, in combinatie met de totale machteloosheid en een gebrek aan alles heeft mij enkele jaren na mijn uitzending flink geraakt.

of lees ik nu verkeerd ofzo?

quote:

Op woensdag 6 oktober 2010 15:29 schreef gerco94 het volgende:

[..]

of lees ik nu verkeerd ofzo?

Nee, rubje is gewoon dom aan het zeveren

de gedachtengang

is er nog iets van persoonlijke specialismen? een infantrist, die iets verder is gespecialiseerd is in ZHKH?
commando is toch ook sniper; medic comspec; demspec

ik weet niet of dit zo is, maar lijkt mij niet meer dan logisch.