Anoniem? Nou ja, beetje kansloos, ik zou denken dat je in de maling wordt genomen door een van je vrienden ofzo.
Doet me denken aan het laatste jaar dat ik op de middelbare school zat, toen hadden we de ultranerd van de klas in de zeik genomen met valentijnsdag. (Het was echt een nare knul overigens, niet zo'n sympatieke 'lieve'' nerd die het gewoon niet snapt, maar een irritante kneus. We wilden hem gewoon eens een keer flink in de zeik nemen en hem een lesje leren.) Eerst met twee vrienden samen een roos namens zijn anonieme aanbieder gestuurd, en later samen met mijn ex hem gemaild , reactie terug, nog een mailtje enzovoorts. Hij kreeg voordat we het door hadden echt het hoofd op hol en begon helemaal geobsedeerd te raken... Het ging eigenlijk te ver: hij raakte extreem emotioneel betrokken binnen een paar dagen, begon gedichtjes te sturen en was geobsedeerd, was er de hele dag mee bezig. Hij ging erover praten met een goede vriend van me (die ervan wist) aangezien hij zelf geen vrienden had, en zo kwamen we er achter dat ons grapje uit de hand was gelopen. Het was zo erg dat we bang waren dat als hij er achter kwam hoe het zat, dat hij zichzelf iets aan zou doen.
Uiteindelijk hebben we het hem wel eerlijk verteld, ik voelde me wel schuldig en vond ook dat ik wel zo mans moest zijn om het uit te leggen en de verantwoordelijkheid ervoor te nemen... hij heeft het me nooit vergeven.
Hij spoorde al niet op sociaal vlak, en dit heeft zeker niet geholpen. Best wel een trieste actie nu ik er zo aan terugdenk, maar ja, ik was 16, iedereen maakt fouten... Heeft eigenlijk niets met het topic te maken, maar goed, ik moest eraan denken en heb niets te doen.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."