te secuur of gewoon te langzaam?

Ik was vroeger ook altijd lanzaam met dingen.

Werd me altijd gezegt dat ik toch wat sneller moest werken.

en wat minder kritisch moest zijn ofzoiets

Heb je nooit een baan als ambtenaar overwogen?

quote:

Op dinsdag 11 mei 2010 20:11 schreef Rifoki het volgende:
Heb je nooit een baan als ambtenaar overwogen?

Ik moest even lachen........

- Ik weet dat het heel moeilijk is, maar je moet hier zelf uit zien te stappen. Werk een keer met iemand mee en probeer zijn tempo bij te houden, en pas dit dan toe op jezelf. Van de een op de andere dag gaat het niet, je zal gewoon echt naar dit tempo toe moeten werken opnieuw en opnieuw en opnieuw. Dat is de enige manier om jezelf te veranderen.

Wat voor werk doe je?

Ik herken het wel van een collega van mij, die kan zo opgaan in iets dat nog niets eens de helft van wat er moet gebeuren uiteindelijk wordt gedaan. Ja, dat ene is dan wel heel leuk gedaan enzo, maar daar hebben we geen fuck aan. Het feit dat je collega's er last van hebben is geen motivatie?

edit

edit

Je kunt ook accepteren dat jouw werktempo lager ligt dan wat anderen 'gewoon' achten. Je zit nu wel jezelf omlaag te schrijven. Dat jij traag, sloom, lui en niet productief bent, maar heb je er wel eens bij stilgestaan dat iets goed willen doen, en géén fouten willen maken helemaal geen slechte eigenschappen zijn? Waarom haal je jezelf zo naar beneden? Daar zou ik ook psychische problemen van krijgen.

Jij wil graag 'op een normaal tempo leren werken' zodat je zelfvertrouwen krijgt en 'niemand je meer zielig vindt'. Misschien kun je beter gaan zoeken naar een baan waarin je jezelf kunt zijn en niet je zelfvertrouwen hoeft te putten uit het het sneller werken om 'zoals anderen te zijn'.

Je houdt alleen jezelf voor de gek, vrees ik.

Dus laag werktempo = debiel.
Jij moet echt iets doen aan je zelfbeeld, anders wordt het nooit wat.

Besef je dat als jij sneller gaat werken dan je kunt dat je juist dan fouten gaat maken, en die 'kantjes eraf loopt'. Hoeveel kantjes loop je er in je huidige tempo nu werkelijk af als je zo perfectionistisch bent? Hoeveel gaat er mis? Weinig zws. Kortom: je collega's merken op dat je langzamer werkt dan zij en concluderen dat je dan wel fouten zal maken of niet snapt waar je mee bezig bent. Confronteer ze daar eens mee voordat je 'wil zijn zoals de rest' omdat je jezelf anders 'debiel' vindt.

Hopeloos dit.

Over ambtenaar worden: Het is niet eens zo'n gekke gedachte. Daar ligt minder druk op het werk en is er meer ruimte voor persoonlijke begeleiding mocht het mis gaan.

D'r zijn toch best wel banen te verzinnen waar het er op aan komt heel secuur te werken en 't tempo er niet zo gek veel toe doet?

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 08:04 schreef Leigh het volgende:
Dus laag werktempo = debiel.
Jij moet echt iets doen aan je zelfbeeld, anders wordt het nooit wat.

Ik weet gewoon niet wat ik ervan moet denken.

Mij werd verweten dat ik de kantjes ervan af loop. Ik weet van mezelf dat ik zo absoluut niet in elkaar zit. Als ik moet werken, dan werk ik en probeer ik dat voor 100% te doen. Ik werk in een megastore waar ook jongeren van 16 werken. Je hebt geen opleiding nodig voor het werk. Omgaan met klanten is voor mij geen probleem. Spullen zo etaleren dat het er leuk uitziet (en dus verkoopt) kan ik ook goed.

Waar ik moeite mee heb is orde scheppen. Als ik precies weet wat ik moet doen, is het geen probleem. Het probleem is dat ik moet zien dat een hele kar met spullen in een heel klein vakje terecht komt. Er mag zo min mogelijk bij de restanten, dus vaak is het zo dat ik alles opnieuw moet ordenen om het kwijt te kunnen. Zodoende ben ik er lang mee bezig.

Veel mensen die perfectionistisch zijn, hebben het probleem dat dingen niet op tijd klaar komen. Ik ook. Ik heb daardoor ook geen enkele opleiding af kunnen maken. Het is dus een probleem. Ik dacht dat ik in de loop der jaren wel geleerd heb dat het niet perfect hoeft te zijn en dat goed goed genoeg is. Maar in de praktijk blijkt het bij deze anders. Dan heb ik ook het probleem dat ik me altijd moe voel, terwijl ik eigenlijk van mezelf verwacht dat ik gewoon aan de slag moet. Ontspanning komt na het werk.

Als vrijwel iedereen kan wat ik niet kan, is het niet gek dat ik daardoor aan mijn zelfbeeld ga twijfelen. Ik wil mijn eigenwaarde verhogen door te constateren dat dingen me WEL lukken.

Ik weet dat iedereen in verschillende dingen goed is en in andere dingen minder sterk. Maar het frustreert me wel dat de dingen waarin ik dus minder sterk ben, precies degene zijn waardoor ik elke keer vastloop.

heb bij deze mijn kloon onthult. Wilde dat niet, maar laat maar ook

Heel herkenbaar TS.

Ik heb zelf ook allemaal verschillende (bij) baantjes gehad en het enige waar ik echt goed in ben is lesgeven. Ik hoop dat ook gauw weer te kunnen doen. Daar valt het niet op dat ik langzaam of snel werk. Ander werk waarbij je routine moet krijgen of gewoon snel moet weten hoe iets qua stappenplan verloopt gaat bij mij vaak rampzalig. Aan mijn intelligentie kan het niet liggen maar snel werken ho maar. Ik ga binnenkort onderzocht worden op ADHD, wie weet brengt dat wat op

Zoek een baan die bij je past, maar hoe, tja

Overambitieuze perfectionist meldt zich voor tvp. Ik ben overigens een product ontwerper, lekker met deadlines werken enzo Nooit 1 gehaald, wel met hoge cijfers gekomen omdat wat ik doe gewoon fucking goed doordacht is. Echter is die euforie snel verdwenen en voel ik me even later weer een nutteloze luilak die nooit eens iets op tijd afmaakt.

Vind je je werk eigenlijk wel leuk? Geniet je ervan? Kan je jezelf kwijt in wat je doet?
Die commerciële wereld is een harde wereld. Als ik dit allemaal zo lees dan pas je daar, volgens mij, totaal niet.

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 21:13 schreef Ensemble_ensembled het volgende:
Ik vraag me af hoe ik ermee om moet leren gaan. Je kan misschien leren beter te plannen en overzichtelijker te werken, zodat het makkelijker is om sneller te werken. Snel én perfect kan niet. Als je snel werk wilt leveren, moet je genoegen nemen met een wat minder resultaat.

Planmatig werken kun je denk ik leren. Of een baantje nemen waar de procedures en werkwijzes heel duidelijk afgebakend en gedefinieerd zijn. Waarbij er iemand met je meeloopt die je niet alleen vertelt wat je moet doen, maar ook hoe je het moet doen. Zodat je daar zelf niet meer over na hoeft te denken.

Verder heb je gewoon gelijk. 95% kwaliteit afleveren kost 1 tijdseenheid. 97% kost 2 tijdseenheden. 98% kost 3 tijdseenheden, 99% kost 4 tijdseenheden, en 100% duurt tot in de eeuwigheid. Kijk hoelang je collega's bezig zijn en wat voor kwaliteit ze leveren. Ga rond hun kwaliteitsniveau zitten .

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 21:13 schreef Ensemble_ensembled het volgende:

[..]

Dat is het. Als het een chaos in je hoofd is, kan je heel moeilijk plannen en het overzicht zien. Op den duur kom ik er wel uit, maar ik zie er bij voorbaat al als een berg tegenop. Mensen die dat niet hebben, zijn al snel geneigd de conclusie te trekken dat die persoon sloom is en de kantjes ervan af loopt.

Ik vraag me af hoe ik ermee om moet leren gaan. Je kan misschien leren beter te plannen en overzichtelijker te werken, zodat het makkelijker is om sneller te werken. Snel én perfect kan niet. Als je snel werk wilt leveren, moet je genoegen nemen met een wat minder resultaat.

Maar misschien ben ik meer gebaat door te leren wat beter voor mezelf op te komen. Me niet altijd proberen te schikken naar anderen, maar gewoon moet stellen dat ik mijn best zal doen en dat ze meer niet van mij kunnen verwachten en meer schijt hebben aan wat men van me vindt.

Misschien kun je eens proberen om je te laten onderzoeken op ADD/ADHD? Het lijkt alsof je nu niet weet waarom je langzaam werkt maar als dat eruit komt (of iets anders, wie weet) dan heb je in ieder geval duidelijk waar het vandaan komt en dan kun je er constructief mee bezig. Ik kan bijvoorbeeld niet wachten om ritalin te gaan gebruiken, ik denk dan veel helderder en kan beter werken

Ts heb ik op lange termijn ook last van gehad. Heb de neiging te subtiel in de aanpak te zijn en wil het steeds subtieler aanpakken. Op de kortre termijn werkt zo denken wel en heeft zijn voordelen op de lange termijn is het slopend.Subtiel denken heeft zijn grenzen omdat je ook met emoties van andere te maken hebt.

Veel mensen eisen juist veel aandacht voor zichzelf op en weinig voor andere. Ik denk dat je gewoon een hobby moet zoeken of een baan waar je meer het praktische nut van dingen inziet. Zo is het nu eenmaal opgebouwd in het westen.

Kortom het probleem is denk ik niet zozeer dat je te traag bent maar het iniatief bij andere legt en daarom afhankelijk van ze word.

[ Bericht 6% gewijzigd door picardmike op 13-05-2010 13:27:15 ]

quote:

Op donderdag 13 mei 2010 23:34 schreef Ensemble_ensembled het volgende:

[..]

Ik heb idd getwijfeld of ik dat heb. Ik ben een paar jaar geleden uitgebreid psychologisch onderzocht en toen had ik ook aangekaart of ik dat mogelijk zou hebben. Ik heb het niet. Wel kwam eruit dat ik moeite heb met vaardigheden en informatieverwerking die te maken hebben met concentratievermogen.

Ik ben wel het overzicht snel kwijt. Heb ik ook thuis als ik de boel wil opruimen. Als ik bijvoorbeeld een hoop spullen wil opruimen, is het logisch dat je eerst de dingen verzameld die in een bepaalde kast horen en daarna de dingen die weer ergens anders thuishoren. In de praktijk lukt me dat gewoon niet. Ik begin met iets. Dan word ik afgeleid omdat ik bijvoorbeeld iets zie liggen wat ook gedaan moet worden en dan ga ik daar weer aan beginnen terwijl het andere nog niet klaar was.

Op mijn werk gaat dat wel beter, maar ik ben heel onzeker over mijn productiviteit. Als ik voor mijn gevoel wel lekker hard heb doorgewerkt, zou het naar mijn idee zomaar kunnen dat anderen vinden dat ik geen flikker heb uitgevoerd.

Geloof me, bijna iedereen die ik ken pakt het op die manier aan. Dat is volgens mij niet iets waar je meteen een label aan moet verbinden.

TS,niks aan de hand denk alleen meer van dit nodig

http://nl.wikipedia.org/wiki/Self-serving_bias

De openingspost + het het verhaal van puzzar had ik kunnen schrijven. Helemaal herkenbaar!!
Oplossingen, tips of iets anders zinnigs heb ik eigenlijk niet.
Wat ik vaak wel doe: eerder aan een taak beginnen. Trekken collega's voor een taak twintig minuten uit, dan reken ik op meer dan een half uur. De gelegenheid om eerder te beginnen is er natuurlijk niet altijd en ook lang niet in elke baan, maar als het wel kan voel je je minder bezwaard door het langzame werktempo is mijn ervaring. Want je bent dus wel op dezelfde tijd klaar als je collega.

quote:

Op woensdag 12 mei 2010 08:19 schreef Maanvis het volgende:
Over ambtenaar worden: Het is niet eens zo'n gekke gedachte. Daar ligt minder druk op het werk en is er meer ruimte voor persoonlijke begeleiding mocht het mis gaan.

Dat is zo langzamerhand wel een fabeltje geworden!