Weight Loss Surgery (deel 16)

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 20:57 schreef Lotje-Plusone het volgende:

Nou dat is jou conclusie, ik heb nergens gezegd dat ik vind dat die mensen geen wls mogen. Ik heb dat niet te bepalen maar ben er wel groot voorstander van dat de selectieprocedure heel streng is (zoals het nu is)
Wel zijn het die mensen waardoor buitenstaanders (en ikzelf dus) meer moeite hebben met operaties zoals wls.
En er daardoor soms negatief reargeerd wordt op wls. Want ik geef eerlijk toe dat ik er minder van gecharmeerd zijn als mensen door eigen toedoen ernstig overgewicht krijgten en vervolgens alleen nog maar met wls kunnen afvallen. Of een wls operatie krijgen omdat het overgewicht op dat moment levensbedreigend is

Waarom ik er moeite mee heb, is omdat ik zelf uit de zorg kom. En ik liever mensen help die zelf geen toedoen hebben in hun ziekte zijn, dit lijkt me vrij logisch.

Eh ja

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 20:59 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Eh ja

wat? Wat is hier verkeerd aan? Mogen we geen mening over zoiets hebben omdat we zelf geen ernstige obesitas hebben?

Nee, je spreekt jezelf tegen. Maar goed, ik sluit me bij Joers aan: jullie begrijpen het kennelijk niet.

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 21:18 schreef Rewimo het volgende:
Nee, je spreekt jezelf tegen. Maar goed, ik sluit me bij Joers aan: jullie begrijpen het kennelijk niet.

Hoe is dat mezelf tegen spreken?
Ik geef mijn mening aan, ik kan er niets aan doen dat jij je meteen aangevallen voelt!
En je meteen verbergen achter jullie begrijpen het niet, is wel heel makkelijk. Ik heb niets gezegd over medische oorzaken zoals die van b.v. Joers.

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 21:18 schreef Rewimo het volgende:
Nee, je spreekt jezelf tegen. Maar goed, ik sluit me bij Joers aan: jullie begrijpen het kennelijk niet.

Makkelijkste weg

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 20:57 schreef Lotje-Plusone het volgende:
Waarom ik er moeite mee heb, is omdat ik zelf uit de zorg kom. En ik liever mensen help die zelf geen toedoen hebben in hun ziekte zijn, dit lijkt me vrij logisch.

Als je zelf uit de zorg komt zou je juist moeten weten dat het zo simpel vaak niet in elkaar zit. Dan zou je namelijk ook moeten stellen dat drugsverslaving, hartaanvallen, longkanker door roken etc ook komen door een persoonlijke keuze. Als dat je overtuiging is snap ik persoonlijk niet wat je überhaupt in de zorg doet.

Morbide obesitas is immers doorgaans niet het probleem van mensen die alleen maar teveel van lekker eten houden. Een operatie ondergaan om af te vallen is niet iets wat je zomaar besluit. Het is iets waartoe je besluit als je alles al geprobeerd hebt en ten einde raad bent. Mensen die nooit dik zijn geweest begrijpen over het algemeen maar moeilijk waarom je vrijwillig voor een operatie kiest (“je laat toch niet snijden in een gezond lichaam?”). Ze denken dat je met voldoende wilskracht wel zou moeten kunnen afvallen. Het klinkt ook best simpel: door de operatie heb je een kleinere maag en kun je minder eten dus val je af. Als je voor de operatie gewoon minder had gegeten dan was je toch ook afgevallen? Ik ben zelf momenteel met mijn afstudeerartikel bezig over dit onderwerp en ben veel recente onderzoeken tegengekomen die aantonen dat het met betrekking tot extreem overgewicht gewoon zo simpel niet in elkaar zit. Mensen reageren vaak alleen op wat men ziet, en trekken daarbij de meest voor de hand liggende conclusie (“te dik dus teveel gegeten”) maar de oorzaak ligt vaak veel genuanceerder. Zo stelt psycholoog Ilse Nijs in haar onderzoek waarop zij afgelopen maart promoveerde aan de Erasmus Universiteit: “Obesitas lijkt op een verslaving. Dat elk pondje door het mondje gaat, wil niet zeggen dat het individu volledig verantwoordelijk kan worden gesteld voor zijn eetgedrag”

Klinisch psycholoog en psychotherapeut Gerbrand van Hout promoveerde in 2008 aan de Universiteit van Tilburg op de invloed van psychologische kenmerken en gedrag op het succes van chirurgie bij ingrepen met extreem overgewicht. Bij mensen die minimaal twee keer zo zwaar zijn als hun ideaalgewicht, is een chirurgische ingreep volgens Van Hout de enige manier die helpt om af te vallen en een lager gewicht vast te houden.

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 21:21 schreef Lotje-Plusone het volgende:

Hoe is dat mezelf tegen spreken?
Ik geef mijn mening aan, ik kan er niets aan doen dat jij je meteen aangevallen voelt!
En je meteen verbergen achter jullie begrijpen het niet, is wel heel makkelijk. Ik heb niets gezegd over medische oorzaken zoals die van b.v. Joers.

Ik voel me echt niet aangevallen. Ik snap alleen niet waarom jullie blijkbaar vinden dat mensen die door "eigen schuld" te dik zijn geen WLS "mogen" en mensen die een medische oorzaak hebben wel. Als je zo dik bent is WLS meestal de enige oplossing om weer een (redelijk) gezond gewicht te krijgen. En zoals Joers en ik hebben aangegeven kom je niet zomaar in aanmerking voor een WLS, ongeacht de oorzaak van je gewicht.

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 21:48 schreef Trusten het volgende:

[..]

Als je zelf uit de zorg komt zou je juist moeten weten dat het zo simpel vaak niet in elkaar zit. Dan zou je namelijk ook moeten stellen dat drugsverslaving, hartaanvallen, longkanker door roken etc ook komen door een persoonlijke keuze. Als dat je overtuiging is snap ik persoonlijk niet wat je überhaupt in de zorg doet.

Feit blijft dat de meeste mensen te dik zijn door hun eigen gedrag, ik zeg niet dat de gezondsheidproblemen een eigen keuze zijn. Ik denk wel dat deze mensen zichzelf en andere een hoop ellende kunnen besparen door het niet zo ver te laten komen. Dit geld in mijn optiek ook voor longemfyseempatienten die maar stug door blijven roken. Dit wil niet zeggen dat ik deze mensen niet wil behandelen.m

quote:

. Zo stelt psycholoog Ilse Nijs in haar onderzoek waarop zij afgelopen maart promoveerde aan de Erasmus Universiteit: “Obesitas lijkt op een verslaving. Dat elk pondje door het mondje gaat, wil niet zeggen dat het individu volledig verantwoordelijk kan worden gesteld voor zijn eetgedrag”

Daar heb ik inderdaad ook veel over gelezen dat obesitas onder de verslaving kan vallen, maar dat neemt niet weg dat het nog steeds door overmatig eten komt en niet zozeer door allerlei aandoeningen zoals onderactieve schildklier of een bepaald gen.
Maar zijn julie het er dan absoluut niet mee eens dat er een hele grote groep mensen echt door eigen schuld te dik zijn? En dat er een deel daarvan bij wls terecht komt, al dan niet door noodzaak?

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 21:54 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Ik voel me echt niet aangevallen. Ik snap alleen niet waarom jullie blijkbaar vinden dat mensen die door "eigen schuld" te dik zijn geen WLS "mogen" en mensen die een medische oorzaak hebben wel. Als je zo dik bent is WLS meestal de enige oplossing om weer een (redelijk) gezond gewicht te krijgen. En zoals Joers en ik hebben aangegeven kom je niet zomaar in aanmerking voor een WLS, ongeacht de oorzaak van je gewicht.

Nogmaals ik heb niet gezegd wie er wel en geen wls mogen. Ik probeerde (vooral in het begin) uit te leggen waarom mensen soms negatief reargeren op wls.
En ik snap dat je niet zomaar in aanmerking komt voor wls, maar ondertussen heb ik al aardig wat mensen leren kennen die het ondergaan hebben, dus zo heel zeldzaam is het ook weer niet.
Zijn er (inter)nationale richtlijnen voor wie wel en niet toegelaten worden? Of verschilt dit per ziekenhuis/ kliniek.

Ik ben er wel mee eens. De richtlijnen lijken in de jaren ook soepeler te zijn geworden alsmede het aantal ziekenhuizen die deze operaties uitvoeren. Ik had het graag zelf gedaan, nu achteraf denk ik wel eens dat ik er zelf te licht over heb gedacht.

Afgezien wat er allemaal niet goed gaat/gegaan is. En ik ben zeker niet dik geworden van de lucht. En de mensen die met een preop dieet ineens wel als een speer afvallen, dacht ik ook wel eens van misschien kan je het zelf ook wel.

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 22:06 schreef Lotje-Plusone het volgende:
Daar heb ik inderdaad ook veel over gelezen dat obesitas onder de verslaving kan vallen, maar dat neemt niet weg dat het nog steeds door overmatig eten komt en niet zozeer door allerlei aandoeningen zoals onderactieve schildklier of een bepaald gen.

Jawel maar ik ben er van overtuigd dat dit niet overmatig eten is omdat je overmatig eten zo lekker vind en vaak heel genuanceerd ligt. Zoveel mensen, zoveel oorzaken maar waar ik in ieder geval van overtuigd ben is dat veel mensen met obesitas helemaal niet zo extreem eten als je misschien zou denken.Dat vind ik opzich ook helemaal niet zo raar want op televisie bijvoorbeeld gaan programma's over dit soort operaties wel altijd over de extremen.

Er zijn steeds meer aanwijzingen dat bij het ontstaan van vetzucht erfelijke factoren een rol spelen. Op dit gebied wordt veel onderzoek verricht. In de hersenen bevindt zich het hongercentrum en een verzadigingscentrum van waaruit de behoefte aan voedsel wordt aangestuurd. Maar als de voedselbehoefte van het lichaam erg laag is, werken die centra niet meer optimaal en wordt er gemakkelijk meer opgenomen dan nodig is voor het dagelijkse energiegebruik. Aanpassingsproblemen, persoonlijke moeilijkheden, frustraties, e.d. kunnen ook leiden tot storingen in het gevoel voor trek en verzadiging met als gevolg meer eten of snoepen dan nodig is voor het dagelijkse energieverbruik.

Als je, en ik heb zelf een WLS dus weet echt wel waar ik over praat, als je eens een dag door het leven zou gaan als iemand met extreem overgewicht dan zou je weten dat als het een kwestie was van gewoon willen en even doorzetten niemand meer extreem overgewicht zou hebben. Je word er namelijk constant op be(v)oordeeld en mensen schuwen het niet om je te wijzen op je gebrek. Dat mag namelijk omdat heel dik zijn in die meningen vooral heel erg je eigen schuld is; 'gewoon' een gebrek aan ruggengraat. Als je (morbide) obesitas hebt dan heb je zelf echt wel door dat je niet voldoet aan het ideaalbeeld van de maatschappij. En aangezien je als persoon met obesitas ook maar gewoon een mens bent wil je daar echt wel aan voldoen.

Ook heeft voor veel mensen eten een bepaalde functie gekregen bijvoorbeeld het weg-eten van gevoelens of problemen en word dat in mijn ogen niet serieus genoeg genomen. Ook Dhr. J. Seidell, hoogleraar voeding en gezondheid aan de Vrije Universiteit in Amsterdam, beaamt dit: "De helft van alle artsen en specialisten vindt overgewicht geen medisch probleem. Ze denken in de trant van: 'Eigen schuld, dikke bult. Moet je maar niet zo veel eten en wat vaker de trap nemen.' Ze nemen patiënten niet serieus en laten die vervolgens aan hun lot over."

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 22:09 schreef Lotje-Plusone het volgende:
Zijn er (inter)nationale richtlijnen voor wie wel en niet toegelaten worden? Of verschilt dit per ziekenhuis/ kliniek.

quote:

De selectie van kandidaten voor bariatrische chirurgie gebeurt doorgaans op basis van internationaal gehanteerde, strikte criteria:

* u bent tussen 18 en 65 jaar;
* uw BMI is hoger dan 40 of:
* uw BMI is hoger dan 35 en u lijdt aan meerdere aandoeningen als gevolg van uw overgewicht;
* u bent sinds meer dan 5 jaar morbide obees;
* u hebt aantoonbaar al meerdere pogingen ondernomen om te vermageren
* u hebt geen andere ziektes (bijv. schildklierafwijkingen) die verantwoordelijk zijn voor uw overgewicht;
* u bent bereid om radicaal uw levenswijze en eetgewoonten te veranderen;
* u bent bereid om na uw chirurgische behandeling regelmatig op medische controle te gaan;
* er zijn geen medische of psychologische redenen waardoor u niet in aanmerking zou komen voor anesthesie (verdoving) en chirurgie;
* u bent geen overmatig alcoholgebruiker.

[ Bericht 11% gewijzigd door Trusten op 08-05-2010 22:25:53 ]

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 22:09 schreef Lotje-Plusone het volgende:

Nogmaals ik heb niet gezegd wie er wel en geen wls mogen. Ik probeerde (vooral in het begin) uit te leggen waarom mensen soms negatief reargeren op wls.
En ik snap dat je niet zomaar in aanmerking komt voor wls, maar ondertussen heb ik al aardig wat mensen leren kennen die het ondergaan hebben, dus zo heel zeldzaam is het ook weer niet.
Zijn er (inter)nationale richtlijnen voor wie wel en niet toegelaten worden? Of verschilt dit per ziekenhuis/ kliniek.

Ik kom zelden mensen tegen die negatief reageren op WLS. Wel een hoop mensen die er blij mee zijn en hierdoor hun leven zien veranderen. Veel vragen worden beantwoord op http://www.wlsinfo.nl/
In Nederland worden volgens mij overal zo'n beetje dezelfde richtlijnen aangehouden. Of dat internationaal ook zo is, weet ik niet. Maar ik denk het wel. Het is geen ingreep die je bij iedereen kunt doen zonder dat hij zich bewust is van de aanpassingen die voor de rest van je leven gelden.

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 22:18 schreef Trusten het volgende:

[..]

Jawel maar ik ben er van overtuigd dat dit niet overmatig eten is omdat je overmatig eten zo lekker vind en vaak heel genuanceerd ligt. Zoveel mensen, zoveel oorzaken maar waar ik in ieder geval van overtuigd ben is dat veel mensen met obesitas helemaal niet zo extreem eten als je misschien zou denken.Dat vind ik opzich ook helemaal niet zo raar want op televisie bijvoorbeeld gaan programma's over dit soort operaties wel altijd over de extremen.

Dat heb ik ook nergens gezegd dat mensen overmatig eten omdat ze het zo lekker vinden. Hoewel het ook gewoon gewoonte kan zijn (als je al 10 jaar ontzettend ongezond en veel eet zet je dit niet zomaar om)
Maar in het begin van dit topic leek het een beetje alsof mensen alleen maar dik worden van allerlei aandoeningen.
En dat is in mijn ogen onzin.
Ik weet inderdaad niet wat het is om ernstig overgewicht te hebben dus ik kan niet over alles oordelen, maar ik weet wel dat er genoeg mensen zijn (dan misschien niet die een wls ondergaan) die te dik zijn en daar zelf een groot aandeel aan hebben. Dat is dat misschien niet de extreme obesitas, maar het geld wel voor veel mensen. (kijk maar eens rond op straat)

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 22:26 schreef Lotje-Plusone het volgende:
Ik weet inderdaad niet wat het is om ernstig overgewicht te hebben dus ik kan niet over alles oordelen, maar ik weet wel dat er genoeg mensen zijn (dan misschien niet die een wls ondergaan) die te dik zijn en daar zelf een groot aandeel aan hebben.

Maar wanneer heb je er dan een groot aandeel aan? Zoals ik net al zei is er helemaal niet een heel extreem eetpatroon nodig om veel te zwaar te worden. Ik heb zelf wel eens meerdere mensen verbaasd met wie ik op vakantie ging en die dachten dat ik tijdens m'n (vrij actieve) vakantie op dieet was. Dit terwijl ik in die vakantie wel wat meer at dan normaal en mezelf ook lekkere dingen gunde. Toen ik na die vakantie nog aangekomen was ook begrepen ze het al helemaal niet meer. Er komen bijvoorbeeld ook steeds meer aanwijzingen voor een genetisch niet goede controle over hoe het ingenomen voedsel gebruikt wordt . Natuurlijk word niemand dik van de lucht, de wet van energie kun je niet veranderen maar waarom slaan sommigen alles op wat ze innemen? In plaats van bijvoorbeeld enorm veel energie te krijgen van wat ze eten, waardoor ze gigantisch en buitensporig veel lichaamsbeweging opzoeken om de aangeboden energie te vebruiken en dus niet aankomen? En waarom kunnen anderen zoveel eten als ze willen of moeten ze zichzelf volproppen met marsen om naar niet af te vallen? Er is gewoon nog relatief weinig bekend over de oorzaken en daardoor vind het gevaarlijk om mensen te stempelen met een groot aandeel hebben aan...

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 22:18 schreef Trusten het volgende:

[..]

Hoe moet je concreet aantonen dat je eerdere pogingen hebt ondernomen ?

Dus je kon er zelf niets aan doen?

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 22:35 schreef Trusten het volgende:

[..]

Maar wanneer heb je er dan een groot aandeel aan? Zoals ik net al zei is er helemaal niet een heel extreem eetpatroon nodig om veel te zwaar te worden. Ik heb zelf wel eens meerdere mensen verbaasd met wie ik op vakantie ging en die dachten dat ik tijdens m'n (vrij actieve) vakantie op dieet was. Dit terwijl ik in die vakantie wel wat meer at dan normaal en mezelf ook lekkere dingen gunde. Toen ik na die vakantie nog aangekomen was ook begrepen ze het al helemaal niet meer. Er komen bijvoorbeeld ook steeds meer aanwijzingen voor een genetisch niet goede controle over hoe het ingenomen voedsel gebruikt wordt . Natuurlijk word niemand dik van de lucht, de wet van energie kun je niet veranderen maar waarom slaan sommigen alles op wat ze innemen? In plaats van bijvoorbeeld enorm veel energie te krijgen van wat ze eten, waardoor ze gigantisch en buitensporig veel lichaamsbeweging opzoeken om de aangeboden energie te vebruiken en dus niet aankomen? En waarom kunnen anderen zoveel eten als ze willen of moeten ze zichzelf volproppen met marsen om naar niet af te vallen? Er is gewoon nog relatief weinig bekend over de oorzaken en daardoor vind het gevaarlijk om mensen te stempelen met een groot aandeel hebben aan...

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 22:43 schreef Winner_Taco het volgende:
Hoe moet je concreet aantonen dat je eerdere pogingen hebt ondernomen ?

Bij mij heeft de huisarts een verklaring geschreven dat ik vanaf jongs af aan diverse diëtisten heb bezocht en medicijnen heb gehad, ik heb een eindverslag meegenomen van een kliniek waar ik heb gezeten. Dat soort dingen moet je aan denken. Als je bij de Weight Watchers of weet ik veel heb gezeten kan je dat ook wel aantonen.

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 22:45 schreef Sarabi het volgende:
Dus je kon er zelf niets aan doen?

Maar Trusten stel dat iemand geen dieet gevolgd heeft maar wel een BMI van 40 heeft . Dan komt diegene dus sowieso niet in aanmerking ? Er moet een of andere verklaring zijn van een arts/dieetclub om tot opereren over te gaan ?

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 23:01 schreef Winner_Taco het volgende:
Maar Trusten stel dat iemand geen dieet gevolgd heeft maar wel een BMI van 40 heeft . Dan komt diegene dus sowieso niet in aanmerking ? Er moet een of andere verklaring zijn van een arts/dieetclub om tot opereren over te gaan ?

Ja, bijv een vriendin van mij die heeft altijd letterlijk en figuurlijk schijt gehad aan wat mensen van haar vonden en heeft nooit echt last gehad van haar overgewicht (terwijl ze dat toch echt wel flink heeft). Toen ze zag dat ik veel afviel wilde ze dat eigenlijk toch ook wel graag maar zij heeft het nog nooit op een normale manier geprobeerd en komt dus ook niet in aanmerking. Dat zal een van de eerste dingen zijn die een arts vraagt, wat je allemaal al geprobeerd hebt. Hoe weet je tenslotte dat het op een normale manier niet lukt als je het nooit geprobeerd hebt?

Sommige verzekeraars eisen dat trouwens ook dat je dat kunt aantonen anders gaan ze niet over tot vergoeding.

@ joers

Jammer maar snap je frustratie wel. Ik laat mezelf liever niet wegjagen uit dit topic en ben best bereid te reageren. Maar op -kijk mij stoer zijn- oneliners reageer ik ook niet

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 23:05 schreef Trusten het volgende:

[..]

Ja, bijv een vriendin van mij die heeft altijd letterlijk en figuurlijk schijt gehad aan wat mensen van haar vonden en heeft nooit echt last gehad van haar overgewicht (terwijl ze dat toch echt wel flink heeft). Toen ze zag dat ik veel afviel wilde ze dat eigenlijk toch ook wel graag maar zij heeft het nog nooit op een normale manier geprobeerd en komt dus ook niet in aanmerking. Dat zal een van de eerste dingen zijn die een arts vraagt, wat je allemaal al geprobeerd hebt. Hoe weet je tenslotte dat het op een normale manier niet lukt als je het nooit geprobeerd hebt?

Ja ok als je er zelf echt nooit iets aan gedaan hebt
Maar het merendeel van de dikke mensen zullen op zeker moment wel iets van een dieet geprobeerd hebben lijkt me zo . Dus als zo'n arts dan vraagt of je het zelf al geprobeerd hebt zullen velen instemmend knikken .
Maar als er dus niets aan feitelijk bewijsmateriaal ligt kun je zo'n operatie vergeten en moet je eerst naar de diëtiste ofzo ?

Joers stel je niet zo aan man .
Als het zelfs reden is om weg te blijven dan ga ik liever weg . Waarschijnlijk kun je met je ervaringen meer mensen helpen die voor zo'n ingreep staan.

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 23:10 schreef Winner_Taco het volgende:
Maar als er dus niets aan feitelijk bewijsmateriaal ligt kun je zo'n operatie vergeten en moet je eerst naar de diëtiste ofzo ?

Je hoeft heus geen gewaarmerkte kopiën mee te nemen of iets dergelijks (misschien wel verklaringen voor je verzekeraar) maar je arts zal er zeker wel vragen over stellen. En dat gaat dan niet zo van heb je wel is een dieet gedaan? Ja? Mooi, volgende punt. Maar wat heb je gedaan, hoe lang heb je dat gedaan, wat was je resultaat, hoe lang hield je dat resultaat, waarom denk je dat dat uiteindelijk niet geholpen heeft, wat zei de arts/diëtiste/etc er toen over, waarom denk je dat je na de operatie dat eetpatroon wel vol kunt houden enz..

Je wordt letterlijk en figuurlijk zowel lichamelijk als psychisch gewogen...

quote:

Op zaterdag 8 mei 2010 23:04 schreef joers1 het volgende:

[..]


Als iemand uit nota bene de zorg, dan hier roept, dat ze "liever mensen helpt die niet door eigen schuld iets moeten ondergaan" dan vind ik dat een vreselijk kwetsende en schandalige opmerking, die kant noch wal raakt. Zoiets vind ik ergens nog een béétje geoorloofd, als het gaat om het met tegenzin behandelen van hele zware criminelen (kindermisbruikers, pedofielen en moordenaars). Dat je dáár je bedenkingen bij hebt, vind ik begrijpelijk.....maar bij dikke(re) mensen???? Schande!!!

Maar so be it....tabee ermee.... Ciao WLS Surgery-topics

Mijn god, ik ben hier absoluut niet om te trollen en om oneliners neer te gooien. Als niemand kanttekeningen bij jullie onderwerp mag zetten moet je niet op een openbaar forum topics openen.
En ik heb niet specifiek gezegd dat ik geen dikke mensen wil behandelen, hoewel het voor een meisje van 1.60 onnoemelijk zwaar is dat geef ik toe.
Maar ik vind het ongeloofelijk rot dat ik niet de optimale zorg kan besteden aan mensen die niets aan hun ziektebeeld kunnen doen omdat er mensen zijn (en ik heb niet gezegd dat dat alle dikke mensen of rokers of wat ook zijn) die zelf hun ziektebeeld in de hand helpen door wat voor ongezonde levenstijl ook. Want hoewel er zat mensen problemen hebben met stofwisseling en dat soort zaken blijven er nog steeds mensen die ontzettend veel blijven eten ondanks dat ze ongezond dik zijn, en dat heb ik juist in het ziekenhuis gezien.

En ik heb niemand hier persoonlijk aangesproken op dik zijn of wat dan ook,.
Maar mensen astublieft als je in de stad loopt zie je overal dikke mensen bij de mac zitten, en bij de friettent.
Ik fietste elke dag naar mn werk langs een albert heijn om 8 uur ;s morgens. Daar stond elke ochtend dezelfde dikke vrouw een enorme reep chocolade weg te werken.
Ik heb het over zulke mensen, ik dacht dat jullie dat na al mijn post wel begrepen.

Laatste reactie nog, waarbij ik heel duidelijk zal zijn in wat ik bedoel zodat ik niemand beledig.
Waarom ik denk dat een groep mensen wel wat aan hun overgewicht kan doen is omdat het probleem van overgewicht in relatief korte tijd veel groter is geworden.
En dan met name in bijv. Amerika. Maar ook hier in Nederland zie je steeds meer dikke mensen.
En ik kan me gewoon niet voorstellen dat dat allemaal niet aan hen zelf ligt. Ook kinderen worden steeds dikker. En ondanks dat ik pas 23 ben was dat in de tijd dat ik op de kleuterschool zat heel anders. Is daar dan een verklaring voor waarom obesitas een steeds groter probleem wordt?
Van de buitenkant kun je uiteraard niet bepalen wie er wel en wie er geen aandeel heeft in zijn overgewicht.
Nogmaals ik ken jullie niet en ik zeg niet dat een van jullie overgewicht heeft gehad door zichzelf. Dat is ook nooit mijn bedoeling geweest

ik heb niet alles gelezen heb ik ook geen zin in het is weer een oude vertrouwde nutteloze discussie met mensen die het nooit zullen snappen.

Wtf
Stelletje miskende paupers trappen je meteen een hoek in als je wat kritische vragen stelt . Nouja dan lekker niet . Riann en Joers zijn jullie al een stelletje ?
Toon eens wat respect zeg . Bah

Toon dan ook respect voor mensen die wèl voor een operatie hebben gekozen! Ik snap Riann wel, want zo'n beetje in elk deel van deze reeks, die opgezet is voor lotgenoten, komt wel weer een stel mensen opduiken met altijd weer hetzelfde verhaal van "gut dat had je toch ook wel zelf kunnen doen?". Nee, dat kon in ons geval dus niet, om uiteenlopende redenen.

Maar wat is dan het verschil tussen jullie en de mensen die het wel lukt? Zit daar altijd een medisch probleem achter? Want mensen die het zonder operatie doen hebben net zo goed problemen met zelfbeeld/gevoelens wegeten etc.

quote:

Op zondag 9 mei 2010 10:20 schreef Rewimo het volgende:
Toon dan ook respect voor mensen die wèl voor een operatie hebben gekozen! Ik snap Riann wel, want zo'n beetje in elk deel van deze reeks, die opgezet is voor lotgenoten, komt wel weer een stel mensen opduiken met altijd weer hetzelfde verhaal van "gut dat had je toch ook wel zelf kunnen doen?". Nee, dat kon in ons geval dus niet, om uiteenlopende redenen.

Je kan ook uitleggen waarom het voor jou wel noodzakelijk was en het daarbij laten . Waarom wil je meteen niet meer reageren als mensen zich kritisch opstellen ? Hebben we ons in eerdere topics negatief uitgelaten ? Nee !
Ik heb het voor elkaar gekregen zonder maagbandje . Daarover hoef ik me zeker niet superieur te voelen maar ook niet in de hoek getrapt te worden als zijnde respectloos omdat ik op een fatsoenlijke manier wat vragen stel over een dergelijke operatie, toch ?

quote:

Op zondag 9 mei 2010 10:25 schreef Sarabi het volgende:
Maar wat is dan het verschil tussen jullie en de mensen die het wel lukt?

Wanneer lukt het wel? Als je nu 90 kilo bent afgevallen ben ik benieuwd of dat er over 5 jaar ook nog af is. Veel mensen die een WLS ondergaan zijn al meerdere keren in hun leven tientallen kilo's afgevallen. Maar het eraf houden is het moeilijkste door uiteenlopende redenen. Maar als het steeds weer misgaat, neemt de frustratie toe en verdwijnt de moed om het nog een keer op volledig eigen kracht te proberen.

Overigens onderken ik het probleem van obesitas helemaal niet, ik weet zelf ook wel dat mensen steeds meer eten en dat dit vooral een probleem van het Westen is máár in dit topic gaat het volgens mij meer om mensen die de obesitas al hebben. Vaak al jaren. Je hebt tegen die tijd ook meestal al je hele stofwisseling om zeep geholpen en vetcellen kunnen wel kleiner worden maar het aantal dat je hebt opgebouwd gaat nooit meer weg en blijft je hele leven proberen om weer groot te worden. Je komt er dus nooit vanaf hoeveel je ook afvalt. Obesitas is niet voor niks een aandoening die door de WHO als ziekte is erkend.

We kunnen dus niet ontkennen dat mensen zwaarder worden omdat er steeds meer gegeten en minder bewogen word maar er zijn inmiddels ook zijn ook al heel wat genen geïdentificeerd die bij het ontstaan van overgewicht een rol spelen. Waarom kan de ene mens alles eten en nooit dik worden terwijl de andere zelfs op een streng dieet niet afvalt? Waarom heeft de een aan twee boterhammen genoeg en kan de ander eindeloos dooreten? Hieraan liggen ook genetische en biochemische processen aan ten grondslag en het wil dus niet altijd zeggen dat je te zwak ben om nee te zeggen tegen die vijfde hamburger. Voor sommigen is kijken naar een hamburger al genoeg.

In mijn ogen zou de overheid obesitas, in navolging van de WHO, moeten erkennen als ziekte en ook investeren in de behandeling ervan. Het op dit moment ontbreken van een vergoedingenstructuur voor de behandeling van obesitas is, zeker in vergelijking met behandelingen van andere chronisch zieken, gewoon sociaal onrechtvaardig.. De overheid zou moeten investeren in een goede behandeling door effectieve programma’s en ondersteunende medicatie te vergoeden. En daar mogen best strenge voorwaarden aan worden verbonden, zoals inspanningsverplichtingen van zowel de patiënt als de behandelaar maar nu heb je gewoon weinig opties. Op die manier komt er een einde aan een tijdperk van sociale onrechtvaardigheid want ook met obesitas heb je chronische aandoening en heb je dus recht op een adequate behandeling. Dan kunnen dokters eindelijk beginnen het probleem te behandelen in plaats van de symptomen te bestrijden.

[ Bericht 30% gewijzigd door Trusten op 09-05-2010 11:04:11 ]

Je kruipt wel heel erg in de slachtofferrol Trusten. Dus jij bent 90 kilo aangekomen door naar hamburgers te kijken? Tuurlijk kunnen sommige mensen alles eten maar die worden van binnen ook gewoon ziek.

quote:

Op zondag 9 mei 2010 11:16 schreef Sarabi het volgende:
Je kruipt wel heel erg in de slachtofferrol Trusten. Dus jij bent 90 kilo aangekomen door naar hamburgers te kijken?

Omdat ik het met je oneens ben in hoeverre het de eigen schuld is van mensen dat ze zo zwaar worden kruip ik in de slachtoffer rol? Ik baseer het tenminste ergens op namelijk op onderzoeken en mijn eigen verhaal en de vele verhalen van anderen die ik ken. Dat van jou is gebaseerd op dat enorme bord voor je kop.

Ik ben diegene met een bord voor mijn kop, maar jij denkt dat je door de lucht zo dik bent geworden?
Maar goed ik ben weer weg hier, ik geef eerlijk toe dat het door mijzelf komt dat ik veelste dik was maar heb het ook op Eigen kracht eraf gekregen.

Ik zou het heerlijk vinden als er eens wat meer bekend zou worden waarom sommige mensen nou dik worden en sommige mensen niet. Daar is echt te weinig over bekend en ik geloof het hele 'dat komt alleen vanwege het eten'-verhaal helemaal niet.

Zelf ben ik altijd aan de magere kant geweest, heel logisch voor iemand met chronische aandoeningen. Je lijf verspilt namelijk heel veel energie dus ik moest ook heel veel eten. Ik kreeg er altijd nare opmerkingen over, maar heb dat naast me neer gelegd. "Heb je anorexia/Jij eet ook als een bootwerker zeg!" etc. etc.

Daarna heb ik een hele rare periode gehad met mijn gewicht en omvang vanwege schildklierproblemen. Zowel maat 32 (40 kilo!) als na de radioactief jodium-behandeling maat 44 (70kg). Ik was echt in 3 maanden 30 kilo aangekomen, niet normaal en heel vervelend. Hoeveel mensen mij wel niet vroegen of ik 'op dieet ging'. Waarna ik altijd antwoordde: Ik wil graag eerst beter worden, daar gaat mijn energie heen. Ik vond het echt onzinnig hoe naar mensen zijn tegen mensen die zwaarder zijn en dan heb ik nog slechts een paar kg overgewicht! Onzinnig! (Ik ben 1.66m)

Na mijn revalidatieperiode ben ik weer terug op het juiste gewicht (al hoewel iets zwaarder dan vroeger, maar ik sport nu 2x in de week) van 60-65kg alhoewel mijn schildklier nog steeds niet stabiel is. Dus 3 weken hormonen en ik heb d'r weer 5kg bij... Ik eet nog steeds meer dan gemiddeld en eet mijn vriend (met zwaar overgewicht) er zo uit. Ik draag maat 34/36 en dat vind ik prima.

Ik vraag me nog steeds af:
- Waarom heb ik geen extreem overgewicht gehad terwijl mijn schildklier heel weinig nog maar deed? Kennelijk heeft mijn lichaam een 'bovengrens' of was mijn stofwisseling niet zo verstoord als bij anderen?
- Waarom kwam het er bij mij wel af, en waarom niet bij zoveel andere schildklierpatienten ? Ergens moet er toch een stofwisselingsverhaal zitten?
- Sommige slanke mensen blijken enorm veel vet tussen hun organen te hebben zitten (kan je bij scans zien) en anderen weer niet. Waar ligt dit aan?

Mijn inziens zit er toch heel wat in de stofwisseling waar we niets maar dan ook niets van weten. Tijd om dat eens uit te gaan zoeken. Schuldvraag is bij mijn weten helemaal nog niet zo interessant. Genetische oorzaken lijken namelijk een enorm grote rol te spelen, anders had ik met een TSH van 70 wel 130kg gewogen...

Edit: Oh ja, en ik lurk dus al heel lang in dit topic want ik heb geen WLS gehad dus dan post ik niet actief mee, maar dat had eventueel dus wel gekund als ik nog meer was blijven aankomen en het er niet vanaf was gegaan.

[ Bericht 4% gewijzigd door kahlie op 09-05-2010 12:09:11 ]

quote:

Op zondag 9 mei 2010 11:31 schreef Sarabi het volgende:
Ik ben diegene met een bord voor mijn kop, maar jij denkt dat je door de lucht zo dik bent geworden?

Ja, jij hebt het echt begrepen. Dat jij geen lintje van de koningin hebt gekregen twee weken geleden verbaasd me.

hela!
dit is niet de bedoeling van dit topic, hier komen mensen bij elkaar om te praten over weight loss surgery en ervaringen te delen, dan is het nergens voor nodig om die discussie aan te gaan, ik vind niet dat dat nodig is in dit topic.

en dat gebitch mag ook wel achterwege blijven, want echt aardig komt het er niet uit mensen.

quote:

Op zondag 9 mei 2010 01:21 schreef Lotje-Plusone het volgende:
Laatste reactie nog, waarbij ik heel duidelijk zal zijn in wat ik bedoel zodat ik niemand beledig.
Waarom ik denk dat een groep mensen wel wat aan hun overgewicht kan doen is omdat het probleem van overgewicht in relatief korte tijd veel groter is geworden.
En dan met name in bijv. Amerika. Maar ook hier in Nederland zie je steeds meer dikke mensen.
En ik kan me gewoon niet voorstellen dat dat allemaal niet aan hen zelf ligt. Ook kinderen worden steeds dikker. En ondanks dat ik pas 23 ben was dat in de tijd dat ik op de kleuterschool zat heel anders. Is daar dan een verklaring voor waarom obesitas een steeds groter probleem wordt?
Van de buitenkant kun je uiteraard niet bepalen wie er wel en wie er geen aandeel heeft in zijn overgewicht.
Nogmaals ik ken jullie niet en ik zeg niet dat een van jullie overgewicht heeft gehad door zichzelf. Dat is ook nooit mijn bedoeling geweest

In de VS hebben babies van 6 maanden overgewicht en zijn er kleuters met insulineresistentie wegens diabetes type 2. Het is een groter probleem dan "oppassen met de hoeveelheden die je in je mond stopt".

Heel informatief:

http://www.uctv.tv/search-details.aspx?showID=16717

quote:

Op zondag 9 mei 2010 10:49 schreef Trusten het volgende:

[..]

Wanneer lukt het wel? Als je nu 90 kilo bent afgevallen ben ik benieuwd of dat er over 5 jaar ook nog af is. Veel mensen die een WLS ondergaan zijn al meerdere keren in hun leven tientallen kilo's afgevallen. Maar het eraf houden is het moeilijkste door uiteenlopende redenen. Maar als het steeds weer misgaat, neemt de frustratie toe en verdwijnt de moed om het nog een keer op volledig eigen kracht te proberen.

Overigens onderken ik het probleem van obesitas helemaal niet, ik weet zelf ook wel dat mensen steeds meer eten en dat dit vooral een probleem van het Westen is máár in dit topic gaat het volgens mij meer om mensen die de obesitas al hebben. Vaak al jaren. Je hebt tegen die tijd ook meestal al je hele stofwisseling om zeep geholpen en vetcellen kunnen wel kleiner worden maar het aantal dat je hebt opgebouwd gaat nooit meer weg en blijft je hele leven proberen om weer groot te worden. Je komt er dus nooit vanaf hoeveel je ook afvalt. Obesitas is niet voor niks een aandoening die door de WHO als ziekte is erkend.

We kunnen dus niet ontkennen dat mensen zwaarder worden omdat er steeds meer gegeten en minder bewogen word maar er zijn inmiddels ook zijn ook al heel wat genen geïdentificeerd die bij het ontstaan van overgewicht een rol spelen. Waarom kan de ene mens alles eten en nooit dik worden terwijl de andere zelfs op een streng dieet niet afvalt? Waarom heeft de een aan twee boterhammen genoeg en kan de ander eindeloos dooreten? Hieraan liggen ook genetische en biochemische processen aan ten grondslag en het wil dus niet altijd zeggen dat je te zwak ben om nee te zeggen tegen die vijfde hamburger. Voor sommigen is kijken naar een hamburger al genoeg.

In mijn ogen zou de overheid obesitas, in navolging van de WHO, moeten erkennen als ziekte en ook investeren in de behandeling ervan. Het op dit moment ontbreken van een vergoedingenstructuur voor de behandeling van obesitas is, zeker in vergelijking met behandelingen van andere chronisch zieken, gewoon sociaal onrechtvaardig.. De overheid zou moeten investeren in een goede behandeling door effectieve programma’s en ondersteunende medicatie te vergoeden. En daar mogen best strenge voorwaarden aan worden verbonden, zoals inspanningsverplichtingen van zowel de patiënt als de behandelaar maar nu heb je gewoon weinig opties. Op die manier komt er een einde aan een tijdperk van sociale onrechtvaardigheid want ook met obesitas heb je chronische aandoening en heb je dus recht op een adequate behandeling. Dan kunnen dokters eindelijk beginnen het probleem te behandelen in plaats van de symptomen te bestrijden.

Kijk dat is teminste een reactie die mij wat eerlijk lijkt. Het leek in het topic er even op dat niemand dik werd door teveel eten. Maar zoals jij zegt wordt er inderdaad steeds meer gegeten. Wellicht is het ook een probleem dat een groep mensen te weinig verstand heeft van gezond eten.
Ik heb daar een heel extreem voorbeeld van, mijn oude horecabazin dacht dat wanneer zij krieltjes in de frituur gooide, ze gebakken aardappeltjes at. En dat was dus beter dan frietjes in de frituur, want friet is slecht voor je.

Ik geloof wel dat als je eenmaal ernstige obesitas hebt je niet makkelijk meer af kunt vallen. En als je het mij vraagt ligt dat o.a. aan dieten die mensen zelfstandig geprobeerd hebben. Over het algemeen vind ik dieten (en dan heb ik het over van die boeken die je over kunt kopen, en niet over de dietiste) erg slecht geschreven en vaak zijn deze dieten niet geschikt voor de mensen die ze volgen. Bijv bouwvakkers die gaan sonja bakkeren. En dit is ook heel logisch tenslotte is niet iedereen een voedingsdeskundige, maar ik denk dat de stofwisseling daarmee wel een flinke opstoter krijgt

Ik ben zelf erg geinteresseerd in voeding en weet er ook best het een en ander van, maar ik kan me goed voorstellen dat een gezonde voeding samen stellen moeilijk is, en mensen ook snel ondervoed kunnen raken als ze op dieet gaan. Dat samen met eventueel veranderen van vetcellen en dat soort zaken lijkt me funest voor je stofwisseling.
Als mensen dan een paar jaar aanmodderen, want zoals ik het begrepen heb komen mensen na een dieet vaak nog meer aan door jojo effect, kan ik me voorstellen dat het gewicht er niet meer af gaat.
En dat er na lange overwegingen gekozen wordt voor wls.
Maar ik blijf wel bij mijn punt dat ik het een heel goed protocol vind dat er een strenge selectieprocedure is.

Maar ik heb eigenlijk nog niet echt een beeld van aan wat voor overgewicht ik moet denken. Ik wel een gelezen bij een bmi van < 30+.
Maar ik vind bmi een beetje onbetrouwbaar omdat ook topsporters door hun spiermassa flink overgewicht hebben volgens bmi.
Zijn er ook mensen die wel flink overgewicht hebben maar nog geen medische noodzaak hebben die voor zon operatie ín aanmerking komen. Of moet je persee een medische oorzaak hebben?

quote:

Op zondag 9 mei 2010 13:09 schreef Lotje-Plusone het volgende:
Zijn er ook mensen die wel flink overgewicht hebben maar nog geen medische noodzaak hebben die voor zon operatie ín aanmerking komen. Of moet je persee een medische oorzaak hebben?

Wat bedoel je in dit geval met een medische oorzaak? Mijn BMI was 48 en ik heb geen specifieke medische oorzaak als schildklierafwijking e.d. Wel ben ik vanaf jongs af aan al te zwaar terwijl mijn ouders, broertje en zusje gewoon normaal zijn en daar ook weinig moeite voor hoeven doen. En op mijn vierde was ik daar toch echt nog niet bewust mee bezig en at ik gewoon met de pot mee. Vrij gezonde pot ook nog eens

quote:

Op zondag 9 mei 2010 13:14 schreef Trusten het volgende:

[..]

Wat bedoel je in dit geval met een medische oorzaak? Mijn BMI was 48 en ik heb geen specifieke medische oorzaak als schildklierafwijking e.d. Wel ben ik vanaf jongs af aan al te zwaar terwijl mijn ouders, broertje en zusje gewoon normaal zijn en daar ook weinig moeite voor hoeven doen. En op mijn vierde was ik daar toch echt nog niet bewust mee bezig en at ik gewoon met de pot mee. Vrij gezonde pot ook nog eens

Nou bijvoorbeeld als mensen een operatie moeten ondergaan maar die risicovol is door het overgewicht. En dat ze pas de operatie mogen ondergaan als ze minstens 70 kilo afgevallen zijn. Of mensen die af moeten vallen omdat het overgewicht hun medische klachten in stand houden (k kan zo gauw geen voorbeeld bedenken, maar ik denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel)
Uiteraard heeft ook niet iedereen die overgewicht heeft een ongezonde voedingstijl. Maar ik merk wel in mijn omgeving dat veel mensen weinig benul hebben van wat ze nu precies eten. En dat geld ook voor de mensen die geen overgewicht hebben.
Ik kan me zo voorstellen dat het wel kan bijdrage aan eventuele overgewicht.

Maar dan heb ik eigenlijk nog 1 vraag, de aanpassingen die je maakt na een wls, zijn neem ik aan aanpassingen die voor de rest van je leven geldig zijn. Als je voor de rest van je leven aanpassingen zou maken, zou je in principe ook afvallen zonder wls. Ligt het succes van wls dan bij het feit dat er geen andere keuze is dan blijvend die aanpassingen volhouden, dat dat zonder wls om wat voor reden dan ook niet vol te houden is. Of zit er meer achter?

_{even ter verduidelijking de onderste alinea is een beetje kort door de bocht, maar anders werd het verhaal te ingewikkeld. Ik bedoel hiermee niet te zeggen dat mensen ook kunnen afvallen zonder wls 'als ze hun aanpassingen maar gewoon volhouden'}

quote:

Op zondag 9 mei 2010 10:49 schreef Trusten het volgende:

Overigens onderken ik het probleem van obesitas helemaal niet, ik weet zelf ook wel dat mensen steeds meer eten en dat dit vooral een probleem van het Westen is máár in dit topic gaat het volgens mij meer om mensen die de obesitas al hebben. Vaak al jaren. Je hebt tegen die tijd ook meestal al je hele stofwisseling om zeep geholpen en vetcellen kunnen wel kleiner worden maar het aantal dat je hebt opgebouwd gaat nooit meer weg en blijft je hele leven proberen om weer groot te worden. Je komt er dus nooit vanaf hoeveel je ook afvalt. Obesitas is niet voor niks een aandoening die door de WHO als ziekte is erkend.

Dat verhaal met die vetcellen: die dingen worden als ik het mij goed herinner, in twee periodes aangemaakt: in je kinderjaren en in de tweede helft van je puberteit. Betekent dus ook dat mensen die als kind een slecht eetpatroon kregen aangeleerd, eigenlijk geen schijn van kans hebben om ooit slank te zijn. Betekent niet dat je meteen morbide obesitas ontwikkelt, wel dat je goeie kans hebt om een leven lang tegen overgewicht te moeten strijden (dat zou jou toch bekend voor moeten komen, Sarabi!). Met een beetje mazzel ben je dan ook nog zo snugger om als tiener lekker extreem te gaan lijnen, dan wordt het helemaal lastig om nog meer af te vallen op lange termijn. Het welbekende jojo-effect. Hier wordt dan vaak al de basis gelegd voor serieuze obesitas.

quote:

In mijn ogen zou de overheid obesitas, in navolging van de WHO, moeten erkennen als ziekte en ook investeren in de behandeling ervan. Het op dit moment ontbreken van een vergoedingenstructuur voor de behandeling van obesitas is, zeker in vergelijking met behandelingen van andere chronisch zieken, gewoon sociaal onrechtvaardig.. De overheid zou moeten investeren in een goede behandeling door effectieve programma’s en ondersteunende medicatie te vergoeden. En daar mogen best strenge voorwaarden aan worden verbonden, zoals inspanningsverplichtingen van zowel de patiënt als de behandelaar maar nu heb je gewoon weinig opties. Op die manier komt er een einde aan een tijdperk van sociale onrechtvaardigheid want ook met obesitas heb je chronische aandoening en heb je dus recht op een adequate behandeling. Dan kunnen dokters eindelijk beginnen het probleem te behandelen in plaats van de symptomen te bestrijden.

Ik denk wel dat er in de meeste gevallen ook een aanzienlijk psychologisch aspect aan vastzit en dat dat zeker ook grondig aangepakt moet worden voordat je aan een WLS begint. Het is meestal niet puur genetisch of fysiek. Dingen met zelfbeeld, onzekerheid, sociale isolementen, schaamte... Nou ja. Ik bedoel maar te zeggen dat je dat aspect niet over het hoofd moet zien voordat je begint met behandelen.
_{Wat dat betreft vind ik die multidisciplinaire aanpak van obesitas (dietist/arts/sport&fysio/therapie) heel goed - moet je dat geprobeerd hebben voor je een WLS krijgt?}

[ Bericht 0% gewijzigd door ColdFeet op 09-05-2010 14:43:32 ]

quote:

Op zondag 9 mei 2010 14:30 schreef ColdFeet het volgende:
Ik denk wel dat er in de meeste gevallen ook een aanzienlijk psychologisch aspect aan vastzit en dat dat zeker ook grondig aangepakt moet worden voordat je aan een WLS begint. Het is meestal niet puur genetisch of fysiek. Dingen met zelfbeeld, onzekerheid, sociale isolementen, schaamte... Nou ja. Ik bedoel maar te zeggen dat je dat aspect niet over het hoofd moet zien voordat je begint met behandelen.
_{Wat dat betreft vind ik die multidisciplinaire aanpak van obesitas (dietist/arts/sport&fysio/therapie) heel goed - moet je dat geprobeerd hebben voor je een WLS krijgt?}

Wat je nu schrijft is precies waar ik mijn afstudeerartikel (hbo maatschappelijk werk en dienstverlening) over schrijf . Die multi-disciplinaire aanpak weet ik niet zeker of dat MOET...ik heb het wel gehad dus ik weet niet hoe dat was geweest als ik dat niet had gehad. Bij mij is er vrij serieus op ingegaan in ieder geval op al wat ik eerder al had geprobeerd...

Dat komt zeker bekend voor maar dan ligt het nog steeds aan wat ik in mijn mond stop of ik aankom of afval. Misschien moet ik wel meer opletten Dan anderen maar nog steeds ben ik verantwoordelijk.

quote:

Op zondag 9 mei 2010 17:03 schreef Sarabi het volgende:
Dat komt zeker bekend voor maar dan ligt het nog steeds aan wat ik in mijn mond stop of ik aankom of afval. Misschien moet ik wel meer opletten Dan anderen maar nog steeds ben ik verantwoordelijk.

Ja, maar jij bent natuurlijk ook een lichtend baken van zelfdiscipline en allesoverheersende slankheid Kom nou toch even!

Ik wil obesitas geheel niet goedpraten, maar het is wel iets complexer dan alleen maar eten in je mond stoppen. Zoals al een keer of wat is gemeld.

Ik zeg ook nergens dat ik dat ben, maar de meeste mensen ( zoals ik) hebben er zelf wel een groot aandeel in

Wat is jouw voorstel dan? Laat ze maar lekker doodgaan? Het heet niet voor niets morbide obesitas.

Nee maar zoals ik al eerder vroeg vraag ik me af wat het verschil is tussen mensen met of zinder operatie afvallen, is dat verschil altijd medisch?

Maar dat is toch al uitgelegd? Dat kan nog wel als je de 100 kilo aantikt, maar als je 150 weegt en een totaal verneukt metabolisme en een verneukte relatie met eten hebt is het in veel gevallen niet meer te doen om te zeggen 'ga maar regelmatig bewegen en 6 kleine, gezonde maaltijden per dag eten'.

Natuurlijk, achteraf kijk je een koe in z'n kont en kun je wel bedenken dat die maanden koolsoep en herbalife op je 18e niet zo'n strak plan waren. Maar ja. Wat moet je dan?