Help! (net uit, ik hou nog van mijn ex)

quote:

Op maandag 3 mei 2010 13:04 schreef BramPowert het volgende:
Hmm ja. Ik snap precies wat jullie zeggen maar ik ben nog steeds zo eigenwijs om die brief gewoon te gaan versturen..

Alles loopt nu gewoon door elkaar, en ik weet niets meer zeker

Als je een brief stuurt dan zeg je imho eigenlijk dat zij mag/moet beslissen, ik denk echt dat het beter is dat je de eer aan jezelf houdt.

En stel je voor dat ze niets van zich laat horen, dan is het alleen maar vervelender. Ik denk echt dat het beter is om vandaag of morgen even te bellen om een afspraak te maken om te gaan praten. Je verdient iig wel duidelijkheid, maar een brief zou ik niet doen want dan zie je niet hoe ze er op reageert. Zoals al eerder gezegd, het beste is om heel koel en zakelijk te vragen wat ze wil en goed nadenken over wat jij wil.

Het lijkt wel of zij zichzelf belangrijker vindt dan jouw gevoelens.

quote:

Op maandag 3 mei 2010 13:41 schreef BramPowert het volgende:

[..]

Gisteren, nadat ik die brief had geschreven, ging het inderdaad heel goed. Toen had ik dat gevoel van 'wat kan mij het eigenlijk uitmaken wat ze doet?'. Sinds gisteravond is dit echter helemaal verdwenen en ben ik weer terug bij af

Maar wat wil je berijken met die brief? Als je wil weten waar je staat en wat ze nog voor je voelt dan zul je met haar moeten praten.

Dat gevoel van onmacht en onzekerheid zal nog wel zo blijven totdat je weet wat er nu eigenlijk aan de hand is, met het sturen van een brief kom je niets verder.

Ik vind het wel heel vervelend voor je. Hopelijk kun je het snel afsluiten, wat de uitkomst ook is, positief of negatief, nu zit je je alleen maar dingen af te vragen.

quote:

Op maandag 3 mei 2010 16:43 schreef BramPowert het volgende:

[..]

Wat ik wil bereiken is vooral haar mijn verhaal laten horen. Zoals jij zelf zegt zit ik met honderdduizend vragen en die wil ik beantwoord hebben. Omdat ze nu rust wil en mij op een afstandje wil houden kan ik haar niet vragen om met mij te praten, en doe ik het zo.

Ik heb hem trouwens net verstuurd. Net nog even met een goede vriendin van mij gesproken en die heeft mij omgehaald. Toch hartelijk bedankt voor jullie advies, en denk niet dat ik het niet in overweging heb genomen! Nogmaals hartelijk dank.

Als jullie me nog verder kunnen helpen mag dat natuurlijk altijd

Antwoorden op vragen waarom, hoezo, ga je gewoon niet krijgen want die antwoorden heeft ze niet. Geloof me ik spreek uit ervaring. Meer antwoorden dan die je nu al hebt ga je niet krijgen. Het enige wat ze waarschijnlijk krijgt is medelijden, meer niet. Laat het rusten.. echt

quote:

Op maandag 3 mei 2010 16:43 schreef BramPowert het volgende:

[..]

Wat ik wil bereiken is vooral haar mijn verhaal laten horen. Zoals jij zelf zegt zit ik met honderdduizend vragen en die wil ik beantwoord hebben. Omdat ze nu rust wil en mij op een afstandje wil houden kan ik haar niet vragen om met mij te praten, en doe ik het zo.

Ik heb hem trouwens net verstuurd. Net nog even met een goede vriendin van mij gesproken en die heeft mij omgehaald. Toch hartelijk bedankt voor jullie advies, en denk niet dat ik het niet in overweging heb genomen! Nogmaals hartelijk dank.

Als jullie me nog verder kunnen helpen mag dat natuurlijk altijd

Ik hoop dat ze reageert, echt waar, het jammere is nu een beetje dat zij wel weet waar je staat en jij nog geen steek verder bent. Maar goed, ik weet natuurlijk ook niet wat wijsheid is deze en ji jzult haar ongetwijfeld het beste kennen. Veel sterkte.

wees eens niet zo'n onwijze pussy en houd de eer aan jezelf, ze is vreemd gegaan, laat het toch man, kom op zeg, grow a pair

Dat je je zo voelt kan ik me heel goed voorstellen helaas, en ik zou wrs hetzelfde doen als wat jij nu doet, maar als ik er nu zo tegenaan kijk, gaat het je denk ik niet helpen

Rust geven is beter, denk ik toch

quote:

Op maandag 3 mei 2010 20:26 schreef gnilrednoz het volgende:
wees eens niet zo'n onwijze pussy en houd de eer aan jezelf, ze is vreemd gegaan, laat het toch man, kom op zeg, grow a pair

QFT

quote:

Op maandag 3 mei 2010 20:46 schreef BramPowert het volgende:

[..]

Als jij er zo makkelijk mee om kan gaan na een relatie van anderhalf jaar ben ik jaloers op je, ik wou dat ik dat kon

@kobus5:

Inderdaad. Ik ga ook nu geen contact meer opnemen. Als zij dat doet vind ik het alleen maar fijn. Doet ze het niet, weet ik waar ik aan toe ben en hoe laat het is. Ik laat het nu rusten.

Ik zou iemand gewoon niet zo makkelijk kunnen vergeven als die persoon vreemd zou gaan. Als ze daarbij ook nog eens zegt het er maar bij te willen laten zou ik zoiets hebben van "ok, kanker dan ook maar helemaal op, hoer"

Ik vermoed dat het over is. Ik heb het zelf een keer meegemaakt met een vriendin (hadden toen ook dik een jaar) en ze heeft 't uit zichzelf huilend en al opgebiecht. Maar dus niks van dat ze het daarom zelf niet meer ziet zitten. Lijkt mij dat ze een beetje een reden gemaakt heeft het uit te maken. Hoe was je relatie hiervoor?

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 17:07 schreef BramPowert het volgende:
Zou inderdaad kunnen. Mijn relatie hiervoor was (van beide kanten) echt geweldig. Natuurlijk af en toe wel wat kleine ruzietjes maar dat hoort erbij en we konden nooit lang boos op elkaar blijven.

Ze heeft een maand geleden nog een brief naar me geschreven waarin staat dat ze eigenlijk niet in de ware geloofde totdat ze mij tegenkwam en dat ze haar hele leven met mij wilde spenderen etc...

Tja, dan vind ik het nogal een rare reactie dan. Kwestie van even aanzien vrees ik en hopen dat ze d'r hoofd weer op d'r schouders krijgt.

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 17:24 schreef BramPowert het volgende:
zou ik haar daarmee kunnen helpen?

dat moet je niet willen...

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 17:24 schreef BramPowert het volgende:
Ze moet inderdaad haar kop weer op haar schouders krijgen, zou ik haar daarmee kunnen helpen?

Tja. Laat d'r ff afkoelen en ga dan gewoon met d'r praten. Als je het niet uit kunt praten is er weinig hoop verder.

Toen ik je verhaal las, dacht ik heel even dat je mijn ex was.
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, alleen was ik hét meisje.
Ik heb alleen alles geprobeerd om hem duidelijk te maken dat ik bij hem wilde blijven, maar hij vond het -net zoals jouw meisje- geen goed teken dat ik met een ander zoende.
Terwijl ik het alleen een stom foutje vond.
Dus ik ga even wat filosoferen, maar verwijt me niets als het niet zo blijkt te zijn:
Als zíj het geen goed teken vindt dat ze vreemdgaat, dan is dit waarschijnlijk een subtiele manier om het uit te maken. Het feit dat ze nog steeds twijfelt is dat ze eigenlijk gewoon bang is om het uit te maken.
Ik denk dat ze hoopte dat je kwaad op haar zou worden en het uit zou maken, zodat zij dat niet hoefde te doen.
Dit is de makkelijkste manier om het uit te laten gaan.
Aangezien jij dat niet deed, schuift ze het van zich af door smoesjes zoals, ik ben nu bij mijn vriendinnen.
Ik zou zeggen, met iemand die zoveel twijfelt wil je toch geen te relatie?
Probeer te accepteren dat het uit is, hoeveel pijn het ook doet.
Er zwemmen meer vissen in de zee.
Ik kon mijn moeder wel vermoorden toen ze dit tegen me zei, vlak nadat hij het uitmaakte, maar ze had wel gelijk.

dat vind ik wel zo ontzettend laf he.. dan ben je echt nog geen stuiver waard, dan ben je gewoon een ordinaire hoer! vreemdgaan omdat je te laf bent het normaal uit te maken?? bah, dat soort wijven mogen van mijn part slachtoffer worden van een groepsverkrachting ~_~

OT: probeer met haar echt te praten over wat er voor haar qua gevoel veranderd is. misschien is ze wel bang dat voor de sterke gevoelens voor je heeft? je zei dat ze had gezegd nooit ged8 te hebben dat de ware bestond totdat ze jou tegenkwam. misschien vindt ze dat eng, heeft ze een soort van bindingsangst, ofzo. er moet toch een rede zijn dat ze zoiets doet als dit, lijkt mij.. ja of je vriendin was altijd al gewoon een lomp wijf en jij hebt een beeld van haar wat niet klopt met de werkelijkheid

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 22:41 schreef clairan het volgende:
Toen ik je verhaal las, dacht ik heel even dat je mijn ex was.
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, alleen was ik hét meisje.
Ik heb alleen alles geprobeerd om hem duidelijk te maken dat ik bij hem wilde blijven, maar hij vond het -net zoals jouw meisje- geen goed teken dat ik met een ander zoende.
Terwijl ik het alleen een stom foutje vond.
Dus ik ga even wat filosoferen, maar verwijt me niets als het niet zo blijkt te zijn:
Als zíj het geen goed teken vindt dat ze vreemdgaat, dan is dit waarschijnlijk een subtiele manier om het uit te maken. Het feit dat ze nog steeds twijfelt is dat ze eigenlijk gewoon bang is om het uit te maken.
Ik denk dat ze hoopte dat je kwaad op haar zou worden en het uit zou maken, zodat zij dat niet hoefde te doen.
Dit is de makkelijkste manier om het uit te laten gaan.
Aangezien jij dat niet deed, schuift ze het van zich af door smoesjes zoals, ik ben nu bij mijn vriendinnen.
Ik zou zeggen, met iemand die zoveel twijfelt wil je toch geen te relatie?
Probeer te accepteren dat het uit is, hoeveel pijn het ook doet.
Er zwemmen meer vissen in de zee.
Ik kon mijn moeder wel vermoorden toen ze dit tegen me zei, vlak nadat hij het uitmaakte, maar ze had wel gelijk.

trouwens, wat zei je moeder dan precies tegen je? aangezien jij de vreemdganger was EN degene die door wou. je moeders woorden zijn hoe je ze hier neerzet eigenlijk nml logischer bij OP's verhaal dan bij het jouwe..

quote:

Op dinsdag 4 mei 2010 22:58 schreef gnilrednoz het volgende:
[..]
trouwens, wat zei je moeder dan precies tegen je? aangezien jij de vreemdganger was EN degene die door wou. je moeders woorden zijn hoe je ze hier neerzet eigenlijk nml logischer bij OP's verhaal dan bij het jouwe..

Dat het mijn schuld was dat ik hij het uitmaakte hoeft nog niet te betekenen dat ik niet hopeloos verdrietig was en dacht dat ik nooit meer iemand zou vinden die net zo leuk was als hij.
Dus de zin 'er zwemmen meer vissen in de zee' sloeg net zo goed op mij als op OP's verhaal.