Wat eng, livelink

en wat hoor je dat toch veel..
Nou, bezoekje aan de osteopaat achter de rug.
Het is echt een hele aardige vent (dat wist ik al want ik ken hem) maar hij is inderdaad goed met kinderen. Hij was super aardig voor david die erg bang was en deed er alles aan om hem op zijn gemak te stellen.
Na wat geduw, gevoel en getrek (en gejammer van David) deed hij ineens: krak, met 2 handen het nekje van David ertussen en zei toen: zo, dat was er 1.
David kon gelijk zijn nek weer bewegen en begon te lachen van opluchting, arm kind.
Daarna nummer twee maar dat ging wat minder en D begon echt flink te huilen van de pijn dus heeft hij het erbij gelaten voor nu. Hij weet niet zeker of nummer 2 nu los zit maar ik kon morgen terugbellen hoe het ging.
Het gaat al zeker beter maar ik heb toch het idee dat we nog een keer terug moeten komen, hij houdt zijn nek nog steeds wat schevig...
Hij zag dit trouwens niet vaak bij kinderen dus hoe het nu kan....ik weet het niet....