Het kleine babietjes topic (0-6 maanden) deel 41

quote:

Op donderdag 29 april 2010 12:40 schreef freecell het volgende:
Waarom DOE je het dan Ymme? Knoop hem in een draagdoek en ga samen? Of blijf gewoon thuis?
Kijk, als je er heel veel zin in hebt: lekker doen! Maar als je er tegenop ziet: waarom zou je?

Ze kan toch best gemengde gevoelens hebben? Ik vond het bijvoorbeeld leuk om weer aan het werk te gaan, maar ik keek er ook tegenop en was er zelfs verdrietig om. Je kind loslaten is niet altijd makkelijk, maar het kan wel heel goed bevallen uiteindelijk!

quote:

Op donderdag 29 april 2010 12:42 schreef Claudia_x het volgende:
Je kind loslaten is niet altijd makkelijk, maar het kan wel heel goed bevallen uiteindelijk!

en is ook nodig (hoewel met 8 weken nog niet zo maar allez)

quote:

Op donderdag 29 april 2010 12:43 schreef lily het volgende:

[..]

en is ook nodig (hoewel met 8 weken nog niet zo maar allez)

Ik vind 8 weken ook heel vroeg! Al kan ik me ook wel dat gevoel voorstellen van weer eens iets met z'n tweetjes willen doen. Heel vaag dan, want ik doe liever dingen met z'n drietjes.

Ik kan me het ook wel voorstellen en inderdaad, de eerste keer is altijd even spannend, maar als het gaat om een leuke avond, die vervolgens niet leuk is omdat je je steeds loopt af te vragen hoe het daar is, dan kan je misschien beter nog even wachten

Maar als het leuke overheerst: gewoon doen.

En loslaten is inderdaad goed, maar hoeft niet perse meteen natuurlijk

quote:

Op donderdag 29 april 2010 12:41 schreef lily het volgende:

[..]

Ja, precies.
Ze wordt later gewoon zo'n vervelend type die alles kan eten zonder aan te komen

Oh ja, heel fijn

Ik was met mijn 17e het huis uit.. Ging thuis niet goed en ik kon zo bij mijn vriend intrekken, die woonde alleen wel in Haarlem (Ik in IJlst) en nu, 10 jaar later hebben we een kindje

Het maakt me niet uit wanneer Rienk het huis uit gaat, zolang hij maar gelukkig is
Thuis was ik niet meer gelukkig en bij mijn vriend wel. Toen ik eenmaal uit huis was ging het tussen mijn ouders en mij ook weer een stuk beter!

Pff, ik ben nog helemaal niet bezig met later als mijn kind het huis uit gaat. Ik ben nu 2 keer een avondje weggeweest zonder Hannah en eigenlijk ging dat perfect. Ik had best weinig moeite om even niet met mijn kind bezig te zijn Al moet ik zeggen dat het etentje van de eerste avond verpest werd omdat ik zo oververmoeid was dat ik niet heb kunnen genieten. Mijn ouders hebben toen in ons huis opgepast.

De tweede keer hadden we een feestje in een kroeg en konden we Hannah achterlaten bij onze schoonouders die toch al op mijn neefje zouden passen. Ging ook goed. Alleen het naar bed brengen was beide keren niet gelukt

Ik zou Hannah ook best een nachtje in handen kunnen laten van mijn ouders of schoonouders, alleen is het totaal niet handig ivm de borstvoeding (dan moet ik alsnog gaan kolven 's nachts).

Ik snap niet dat je uberhaupt de behoefte hebt om te gaan stappen als je een kindje van 8 weken thuis hebt... Maar ik ben dan ook misschien wel het grootste watje op aarde, aangezien ik zelfs nu nog zo min mogelijk 's avonds wegga, en zeker geen avond wegga met M. zodat Jen ergens anders moet blijven..

Fabian heeft nog niet gelogeerd. Vind ik ook niet handig ivm met de borstvoeding enzo.
Laatst wel naar een verjaardag geweest tussen 2 voedingen in en dat ging goed.

Eva ging voor het eerst logeren toen ze een maand of 4 was. Afgekolfde melk mee. Maar leuk vond ik het niet. NU gaat ze best vaak. Zij vindt het echt helemaal geweldig bij opa en oma. En andersom ook. Dus ik doe ze er allebei een plezier mee.

Ik heb die stap-behoefte ook niet. Mijn heeft het, tot mijn spijt nog best wel eens. Ik ga hem niet tegenhouden als hij zonodig moet. Maar ik heb het wel uitgesproken dat ik niet snap dat hij zo graag kindjes wil, maar ook zo graag op stap enzo. (voor mij gat niet samen namelijk)
Als hij nog zo graag gaat feesten dan had hij andere prioriteiten moeten stellen. Zo wil hij morgen ook naar een feestje ivm Q-day. Prima, ik blijf wel thuis bij de kids. Maar toch steekt het. En niet omdat ik wil gaan, want ik heb die behoefte echt niet. Maar omdat ik gewoon niet begrijp waarom hij die behoefte wel nog steeds heeft.
Ik zie zijn vrienden die kinderen hebben (en ook degenen die geen kids hebben) ook niet zo vaak meer op stap gaan.

Oh avondjes uit doen wij wel af en toe hoor... de 1e keer was Minke pas 5 weekjes oud en toen heeft mijn moeder opgepast bij ons thuis inderdaad. Toen zijn we effe weggeweest naar een voorstelling in de schouwburg van een vriend van ons. Vond het de 1e keer dan ook heel dubbel, heb wel kunnen genieten maar was wel regelmatig met mijn gedachte bij Minke. Vooral het eventjes met zijn 2-en genieten vond ik ook wel leuk eraan... Uiteraard daarna weer in moordtempo naar huis om te knuffelen...

Gewoon lekker genieten Ymme, en af en toe gewoon effe bellen voor je eigen gemoedsrust!

quote:

Op woensdag 28 april 2010 21:07 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Soms heeft het inderdaad weinig zin om de waarom-vraag te stellen, maar ik merk dat ik het wel lastig vind om geen verklaring te hebben voor zoiets. Het hebben van een verklaring betekent dat je er misschien zelf nog iets aan kunt doen; je erbij neerleggen is vaak lastiger. Ik vind het knap van je.

Ik ben op andere vlakken ook heel erg van het 'waarom'. Ik wil graag alles weten en vind het leuk om achterliggende argumenten te achterhalen, zoals bijvoorbeeld met de vitamine D en bijvoeding.
In dit geval heb ik geen behoefte aan de keiharde waarom, omdat je daar bij een baby soms gewoon niet achter komt. Het feit op dat moment is gewoon dat ze huilt en dus troost nodig heeft. Ik heb niet het idee dat ik me ergens bij neerleg, omdat ik niet bezig ben met een bepaalde strijd (niet helemaal de juiste woordkeuze, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel).

Ik ben tot nu toe 2 keer een uurtje van Emma weggeweest. Eén keer naar de gyn en één keer naar de kapper. Geen haar op m'n hoofd dat ik een hele avond weg ga! _{En ik zie er daarom ook zo tegenop om te gaan solliciteren}

Ik denk ook niet dat je kind er een trauma aan overhoud hoor.. Ik zal het zelf gewoon niet naar mn zin hebben..

Ben ik dan zo'n ontaarde moeder dat ik die behoefte wel heb? Ik heb het dan trouwens niet over 'stappen' maar meer over een verjaardagsfeest of een etentje waar je voor uitgenodigd bent.
Ik vind het moederschap best zwaar. Ik ben 24/7 bezig met mijn lieve muppet. Soms zijn er dagen dat ik echt even lucht nodig heb (vandaag is zo'n dag ) en de uren af zit te tellen dat mijn man thuiskomt. Dan is een uitje best even lekker

Overigens is het ook wel een beetje wennen (aan twee kanten) om Hannah bij iemand achter te laten. Ik moet toch ook wel weer aan het werk (gelukkig pas over 2 maanden) en dan zijn het hele dagen. Ik heb liever dat ze zich dan op haar gemak voelt bij iemand anders dan alleen mamma.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 14:26 schreef octopussy het volgende:
Ben ik dan zo'n ontaarde moeder dat ik die behoefte wel heb? Ik heb het dan trouwens niet over 'stappen' maar meer over een verjaardagsfeest of een etentje waar je voor uitgenodigd bent.
Ik vind het moederschap best zwaar. Ik ben 24/7 bezig met mijn lieve muppet. Soms zijn er dagen dat ik echt even lucht nodig heb (vandaag is zo'n dag ) en de uren af zit te tellen dat mijn man thuiskomt. Dan is een uitje best even lekker

Overigens is het ook wel een beetje wennen (aan twee kanten) om Hannah bij iemand achter te laten. Ik moet toch ook wel weer aan het werk (gelukkig pas over 2 maanden) en dan zijn het hele dagen. Ik heb liever dat ze zich dan op haar gemak voelt bij iemand anders dan alleen mamma.

Nee hoor.... Maar ik werk ook gewoon nog 4 dagen. Dus de tijd die ik thuis kan zijn wil ik thuis zijn.

Gelukkig is iedereen anders, anders zou het een saaie bedoeling worden hoor.

quote:

Op donderdag 29 april 2010 14:26 schreef octopussy het volgende:
Ben ik dan zo'n ontaarde moeder dat ik die behoefte wel heb? Ik heb het dan trouwens niet over 'stappen' maar meer over een verjaardagsfeest of een etentje waar je voor uitgenodigd bent.
Ik vind het moederschap best zwaar. Ik ben 24/7 bezig met mijn lieve muppet. Soms zijn er dagen dat ik echt even lucht nodig heb (vandaag is zo'n dag ) en de uren af zit te tellen dat mijn man thuiskomt. Dan is een uitje best even lekker

Overigens is het ook wel een beetje wennen (aan twee kanten) om Hannah bij iemand achter te laten. Ik moet toch ook wel weer aan het werk (gelukkig pas over 2 maanden) en dan zijn het hele dagen. Ik heb liever dat ze zich dan op haar gemak voelt bij iemand anders dan alleen mamma.

nee, naar een verjaardag en zo of uit eten vind ik ook leuk.
Ik heb het echt puur over stappen/zuipen/kroeg/etc.

Overigens is dan wel mans genoeg om 's ochtends uit zn bed te komen en gewoon mee voor de kids te zorgen.

Mijn is nog elke dinsdag in de kroeg te vinden onder de noemer darten. Ieder zn ding toch?

quote:

Op donderdag 29 april 2010 14:29 schreef ymme het volgende:

[..]

En dat zou ik af en toe ook wel eens willen. Dat mijn man 's avonds thuis komt.
Ik wist het van te voren. En heb er ook helemaal vrede mee hoor, dat hij minstens 4 dagen per week van huis is. Maar soms heb ik het er wel moeilijk mee. En dan voelt het ook nog, alsof ik hier geen 'begrip' in krijg. Van de medemens en mijn man. Tja, daar hebben we tenslotte toch zelf voor gekozen.

Ik snap dat wel hoor. Ik "wist" ook van te voren dat Ronny veel weg is voor z'n werk. Maar hoe het in de praktijk is, is toch heel anders. En dan zeg je ook niet zo snel meer van: nouja, dan ga ik wel bij je weg ofzo, want je werktijden bevallen me niet Ik vind het best zwaar 's avonds met Lotte alles te moeten doen, dan nog koken als zij op bed ligt. Dan wil ik eigenlijk ook gewoon op de bank zitten. Of dat een van ons tweeen Lotte naar bed brengt, de ander voor eten zorgt en dat alles dan gewoon klaar is om 19:00u. Maarja...dat gaat niet he

Ticootje, ik denk dat ik er ook wel zo over ga denken als ik weer moet werken (hier ook 4 dagen). Dan wordt de tijd die je door kan brengen met je kind ineens heel erg beperkt. Wat dat betreft lijkt een kleine deeltijdbaan me echt heerlijk, maar dat is niet mogelijk met ons werk (en de inkomsten).

Misschien ga ik ooit nog wel eens een eigen onderneming opstarten (zoals zo ongeveer 3/4 van de moeders )

Ik ga af en toe uit eten met wat vriendinnen en manlief gaat eens in de zoveel tijd flink stappen met collega's en ieder jaar naar Graspop. Ik zit er totaal niet mee.
Ik ben sowieso om de week alleen met de kinderen. Ben wel wat gewend.

Maar echt samen weg doen we niet zoveel en nu met nummr drie zal het sowieso lastiger worden. Opa en oma zijn ook al 74 en 3 kinders zijn toch wat veel dan.
Mijn tante heeft aangeboden om als we weg willen lekker bij ons in huis te komen om voor de kindjes te zorgen. Ze heeft zelf geen kleinkinderen en doet het met liefde zei ze