Smakeloos
Over smaak valt niet te twisten.
Toch ga ik het doen.
Je kunt in het algemeen stellen dat ‘iets’ van goede smaak getuigt of juist niet.
Ik zal duidelijk zijn; tijdens een diner met je aanstaande schoonouders in het sterrenrestaurant “Le garage” van homohobbelaar Joop Braakhekke in je glas kotsen omdat je de oesters niet te vreten vind, getuigt van slechte smaak. Dat doe je niet.
Als je 113 kilo weegt en besluit op het strand een stringbikini aan te doen dan heb je het ook niet helemaal begrepen. Op je werk, tijdens de zomermaanden, in een onbedwingbare bui om grappig te zijn in een Sinterklaaspak rond gaan lopen, twee donkerhuidige collega’s tot zwarte Pieten bombarderen is wellicht geestig, maar om van goede smaak te spreken?
Aansluiten bij de vrienden van je vriend tijdens een avondje stappen, achter elkaar Tequila naar binnen klokken en het vereiste likje zout bij voorkeur bij de heren tussen het borsthaar vandaan lebberen om vervolgens de smerigste moppen uit je mouw te schudden zal je ook niet de status van charmante vrouw verlenen.
Maar wat getuigt dan wel van goede smaak? Die vraag kwam in mij op toen ik in de bijlage van de Telegraaf (ja, dan komt al gauw een discussie op gang over smaak) het blad ‘Vrouw” zag waarin Imagostyliste Dyanne Beekman elke week een lezeres voorziet van kledingadviezen. Natuurlijk worden ook de haren en de make up onder handen genomen. We willen er immers smaakvol uitzien.
Met Dyanne zou ik wel een avondje kunnen twisten over smaak.
Stuk voor stuk worden vrouwen van alle leeftijden met allen onmiskenbaar een baggerfiguur in kleding gehesen waar je op een Halloweenparty nog mee voor lul loopt.
Zie
Stijladvies Dyanne Beekman #3Dyanne voorziet brave huisvrouwen van een geheel nieuwe stijl. Zij heeft er tenslotte verstand van. Dyanne claimt een heel goede smaak te hebben.
Voorts zien wij vrouwen voor en na. Ik ben zo blij voor die mokkels dat ze thuis nog een hele kast vol hebben van hun eigen saaie kleren want waar Dyanne die lillende lijven inhijst is te triest voor woorden.
Slechtzittende broeken die plooien in het kruis, t-shirts die leuk staan als je 11 jaar bent en nog geen borsten, vette pens of lubberarmen hebt. Tijgerpanty’s onder een glimmende jurk die nog het meest iets weg heeft van een vuilniszak, platte schoenen met omhoog krullende punten waarmee je in een Moskee geen slecht figuur zou slaan. Dat zou een nieuwe afslankmethode kunnen worden; Sonja Bakker’s nieuwste dieetboek; “Sla een slecht figuur, dat zal ze leren”.
Dyanne ontfermt zich ook over een vrouw van 61 met cup 85E (mijn God, dan heb je geen BH nodig maar een hangmat voor 2 personen) en zij wordt in een lollig flodderig doorschijnend bloemetjesbloesje gehesen, spijkerbroek eronder en hakken waar oma met haar versleten heup niet veel verder mee komt dan tot de deurpost van haar huiskamer.
Het plaatje wordt gecompleteerd met een gigantische paarse hoed. Goh, dat we dat nou zelf niet kunnen bedenken.
Dikke vrouwen met groene broeken en slordig opgerolde broekspijpen alsof ze bang zijn dat de zoom door de hondenpoep sleept, streepjes shirts die volgens Dyanne het vrolijke karakter van de kandidaat benadrukken maar daarnaast ook nadruk leggen op twee megatieten en een postnatale pens die nog lang niet in zijn oude vorm is teruggeveerd.
Een vrouw van 47 krijgt onder een te hippe outfit pimpelpaarse rubberen laarzen aangemeten en weet kirrend te vertellen dat vooral de laarzen een schot in de roos zijn; ze zijn zo handig voor naar haar werk. Even dacht ik dat deze dame in een abattoir werkt en dagelijks door het bloed en de stront van de vele karkassen van dode dieren struint, dan zijn paarse rubberen laarzen wellicht handig. Of misschien werkt ze bij de Gemeentelijke rioleringsontstoppingsdienst?
Maar nee, deze dame kan de laarzen voor heel andere werkzaamheden goed gebruiken. Ze werkt namelijk als vrijwilliger in een zwembad.
U leest het goed.
In een zwembad! Waarschijnlijk denkt u hetzelfde als ik. Wat moet een mens in godsnaam in een zwembad met paarse rubberen laarzen? Geeft ze soms zwemles aan incontinente bejaarden?
Volgens mij heeft Dyanne Beekman een verborgen agenda. Ze zegt vrouwen mooier te willen kleden maar ik verdenk haar ervan dat ze eenmaal thuis, samen met haar man en een grote zak chips op de bank kruipt en zich helemaal wezenloos lacht om al die wanhopige domme huismoeders die door Dyanne zijn omgetoverd tot lachwekkende clowneske karikaturen van zichzelf.
Groene broeken, paarse hoeden en paarse rubberen laarzen. Ik betwist niks meer.
Het zal wel van goede smaak getuigen.