Ik ben heel erg bang voor honden. Echt heel bang. Ik weet rationeel wel dat mijn angst nergens op slaat maar toch ben ik bang. Ik ga niet naar het park in de zomer omdat daar veel honden komen, ik vind het zelfs al best vervelend om bij mensen langs te gaan die in een honden-rijke buurt wonen. Gewoon omdat ik bang ben een hond tegen te komen. Het is echt heel vervelend. Dus ik ben op zoek naar een manier om er vanaf te komen. Zijn hier mensen die vroeger ook bang waren en het nu niet meer zijn? Hoe kwam je van die angst af? Of zijn er in ieder geval mensen die het gevoel herkennen? Het is een irrationele angst en mensen begrijpen het vaak niet/doen er stom over. Dat is best vervelen vooral omdat bijna iedereen wel zo'n angst heeft (ik snap ook niet wat mensen eng vinden aan een spinnetje die in de badkamer zit maar daar doe ik toch ook niet flauw over als mensen dat wel eng vinden?).
quote:Waarom?
rende er als een gek voor weg
, maar sinds wij toen zon 6 jaar geleden een puppy kregen (echt een schatje, bordercollie) ben ik er overheen gegroeid. Ik denk dat de enige manier om er van af te komen dus is om zelf een puppy te nemen die daarna groter word
En geloof me border collies zijn echt leuk daarvoor
en je gaat ze zo missen als je pa besluit beide te verkopen door te weinig tijd
Dit soort honden?
Of meer dit soort?
quote:Dat weet ik zelf niet eens, het is mijn hele leven al zo.
@ Esmerallda17, een hond nemen is echt geen optie. Ik woon alleen en ga echt niet alleen met een hond in huis zitten.
Voor alle mensen die denken dat ze grappig zijn met hun plaatjes...Ik ben bang voor honden, niet voor plaatjes van honden. Ik vind het jammer dat er niet serieus gereageerd word maar het doet me verder niets dus bespaar jezef de moeite.
quote:Ik hoop dat je mijn reactie wel serieus vond maar goed.Op zondag 18 april 2010 17:10 schreef ElizabethI het volgende:
[..]
Dat weet ik zelf niet eens, het is mijn hele leven al zo.
@ Esmerallda17, een hond nemen is echt geen optie. Ik woon alleen en ga echt niet alleen met een hond in huis zitten.
Voor alle mensen die denken dat ze grappig zijn met hun plaatjes...Ik ben bang voor honden, niet voor plaatjes van honden. Ik vind het jammer dat er niet serieus gereageerd word maar het doet me verder niets dus bespaar jezef de moeite.
Oh oke, en kennissen, vriend(innen) met honden dat je daar eens langs gaat en steeds grenzen verlegd ? Begin bij de mini's en dan steeds groter, wanneer je er een kleine band mee op bouwt word het als je andere honden tegen komt ook veel minder
quote:Dat sowieso,
quote:Je moet ook geen kind alleen met een hond laten.
quote:Door in aanmerking te komen met honden, verleg je je grenzen en na een tijd ben je er niet meer bang voor.
Je moet ook geen hond nemen als je er bang voor bent. Hond ruikt dat. Dat is een self for filling prophecy.
En dan merkt de hond dat ook
ik spreek uit ervaring namelijk!
quote:Zeker geen kind dat net een beetje "fatsoenlijk" kan lopen.
[..]
Je moet ook geen kind alleen met een hond laten.
Sorry als dat niet zo over komt.Misschien kunnen ze je deze angst af komen.
Je zou het via huisarts ofzo kunnen vragen waar de kliniek bevindt.
Of wat Captain_Ghost zegt doen
In iedergeval hoop ik dat je er vanaf komt, want de meeste zijn super lief
Ik heb dan niet dat ik bang ben voor honden, ik ben juist gek op honden, ik schiet alleen altijd in de stress want.... ze blaffen.
En ik weet waarom ze blaffen, is ook heel normaal voor een hond, maar ik kan er niet tegen maar zou er wel graag vanaf willen, van die stress.
Je moet het anti hondenboek van Hans Dorresteijn eens lezen.
Dan zie je en weet je dat je niet de enige bent.
Komt waarschijnlijk doordat ik in mijn jeugd 2x door een hond ben gebeten en verscheidene malen er door achterna ben gezeten.
Er is gewoon iets aan mij wat die beesten triggert, want zelfs als ik ze niet zie (en dus ook niet angstig ben) beginnen ze ineens achter mij te grommen of ineens als een debiel te blaffen. Vaak gevolgd door de reactie van het baasje: 'ooh, maar dat doet 'ie normaal nooit; hij is altijd heel lief
'. Denk zelf niet dat er echt iets aan te doen is. Als een grote hond tegen mij opspringt, voel ik me sowieso altijd bedreigd.quote:De meeste idd. Maar je zal maar net die andere treffen.Op zondag 18 april 2010 17:58 schreef Forskneck het volgende:
In iedergeval hoop ik dat je er vanaf komt, want de meeste zijn super lief
Persoonlijk snap ik totaal niet wat eng is aan honden, behalve voor de grote / agressieve honden dan.
quote:Dat is wel heel erg extreem.Op zondag 18 april 2010 16:57 schreef ElizabethI het volgende:
ik vind het zelfs al best vervelend om bij mensen langs te gaan die in een honden-rijke buurt wonen.
Als je er echt erge hinder aan ondervindt kan je naar de huisarts gaan die je zal doorverwijzen naar een psycholoog. Cognitieve gedragstherapie in combinatie met exposure-therapie zorgt voor de meeste mensen tot verbetering danwel "genezing".
Indien een ansgt rationeel is en je vlucht/vermijd neemt de angst af doordat het voorbij gaat. Als de angst irrationeel is, zoals die van jou, en je vlucht/vermijd wordt je angst steeds groter.
quote:Klopt ook helemaal. Omdat het vermijden van honden redelijk werkt als angstdemping, zul je het blijven doen. Dus exposure werkt inderdaad het best, maar ook je cognities t.o.v. honden moeten aangepast worden in bepaalde mate. Een psycholoog kan je hier goed in helpen en een soort angst-hiërarchie opstellen die je afwerkt. De psycholoog dient dan als een soort coach en helpt je ook aan het antwoord op de vraag "Waarom ben ik bang?".Op zondag 18 april 2010 20:35 schreef n8n het volgende:
Confrontatie is het enige dat je kan helpen, ik zou hier een manier in vinden.
Indien een ansgt rationeel is en je vlucht/vermijd neemt de angst af doordat het voorbij gaat. Als de angst irrationeel is, zoals die van jou, en je vlucht/vermijd wordt je angst steeds groter.
Maar zoals ik al zei, als je angst voor honden je niet echt belemmert in het dagelijks leven is het je misschien niet waard om ervoor in therapie te gaan. Dan zou ik gewoon net als eerder vermeld in dit topic beginnen met kleine hondjes aaien en steeds een stapje verder gaan. Dat zorgt sowieso al voor een redelijke vermindering als je het goed aanpakt.
Serieus. Was ook altijd bang voor honden, sinds ik zelf een hond heb is dat niet meer
Dat klopt echt. Die happen gelijk toe.
Een paar keer gebeten toen ik klein was, en sindsdien is het nooit meer goedgekomen
Mijn moeder was erg angstig voor honden. Totdat ik met 15 jaar een paard kocht (mwahhh, kreeg van paps en mams) waar ze óók bang voor was. Die stalde ik op een jachtsstal waar ze ook een meute bloedhonden hielden. Die bloedhonden waren niet gesocialiseerd en nog veel banger voor mijn moeder dan mijn moeder voor hen, als ze af en toe een loslopende tegenkwam op het erf. Dat, en het feit dat m'n paard toch vele malen groter was en uiteindelijk ook niet zo eng bleek te zijn, heeft m'n moeder in een paar jaar van haar angst afgeholpen. Ze zal nooit vreemde honden spontaan benaderen, maar kan ze nu wel rustig negeren en blijven staan zonder weg te rennen.
Tsja, weet niet of je hier wat aan hebt. Beetje omslachtig om een kind te nemen, 15 jaar te wachten en dan een paardje voor je kind te kopen. Denk dat de moraal meer is dat je angst irrationeel is. Een hond kán je doodbijten, maar ze doen het nooit (bij volwassenen althans). Deelnemen aan het verkeer levert meer kans op lichamelijk letsel op dat een wandeling door het park.
In ieder geval erg veel succes met het overwinnen van je angst.
En is het niet zo op het moment dat de hond je volgt en je bijt het einde verhaal is voor die hond?
quote:Hond bijt baby dood.Op maandag 19 april 2010 21:48 schreef DerUberMensch het volgende:
De meeste honden zijn wel oké.
Zoiets als dit:
Een goeie vriendin van me is ook bang voor honden, maar therapie heeft haar niet geholpen. Ook hypnose niet. Nu heeft ze zo'n apparaat dat werkt als een soort hondenfluit. Die neemt ze overal mee naartoe en die hoge toontjes zouden honden dan wegjagen. Mocht ze dus een hond op haar af hebben komen, dan kan ze die wegjagen met dat ding.
Ik hoop dat ze 'm nog nooit heeft hoeven gebruiken, maar het geeft haar het vertrouwen om dan toch naar parkjes en dergelijke te gaan. Ik vind het nogal een raar apparaat en eigenlijk zielig voor die honden....
quote:Nogal. Zo'n hondje komt aanlopen voor een aai en dan krijgt die zo'n ding te horen.Op zondag 25 april 2010 22:04 schreef -Strawberry- het volgende:
De enige manier is door jezelf te confronteren met je angst, en je dus juist te bevinden in de buurt van honden. Of inderdaad zelf een hond nemen (liefst puppy). Een meisje bij mij in de buurt is er op die manier vanaf gekomen.
Een goeie vriendin van me is ook bang voor honden, maar therapie heeft haar niet geholpen. Ook hypnose niet. Nu heeft ze zo'n apparaat dat werkt als een soort hondenfluit. Die neemt ze overal mee naartoe en die hoge toontjes zouden honden dan wegjagen. Mocht ze dus een hond op haar af hebben komen, dan kan ze die wegjagen met dat ding.
Ik hoop dat ze 'm nog nooit heeft hoeven gebruiken, maar het geeft haar het vertrouwen om dan toch naar parkjes en dergelijke te gaan. Ik vind het nogal een raar apparaat en eigenlijk zielig voor die honden....
quote:Op zondag 18 april 2010 17:00 schreef Esmerallda17 het volgende:
Ik denk dat de enige manier om er van af te komen dus is om zelf een puppy te nemen die daarna groter word
En als het toch niet bevalt hebben we weer een asielhond meer. Puik advies dit
quote:Dat merk je dan snel genoeg en puppies zijn over het algemeen makkelijk weer elders te plaatsen.Op zondag 25 april 2010 22:28 schreef VonHinten het volgende:
[..]
En als het toch niet bevalt hebben we weer een asielhond meer. Puik advies dit
Daar heb je geen asiel voor nodig.quote:Dan staan ze ook bij de andere uitgang! Dit is echt zo grappig.Op zondag 25 april 2010 21:31 schreef Marurk het volgende:
quote:Als het je niets doet, waarom vind je het dan jammer?Op zondag 18 april 2010 17:10 schreef ElizabethI het volgende:
[..]
Voor alle mensen die denken dat ze grappig zijn met hun plaatjes...Ik ben bang voor honden, niet voor plaatjes van honden. Ik vind het jammer dat er niet serieus gereageerd word maar het doet me verder niets dus bespaar jezef de moeite.
quote:Ze wil graag serieus advies en geen advies in de vorm van plaatjes, omdat ze daar dus niet bang voor is.Op zondag 25 april 2010 22:56 schreef Lespaulspelert het volgende:
[..]
Als het je niets doet, waarom vind je het dan jammer?
Ze heeft het wat ongelukkig geformuleerd, dat vind ik wel.
Dat zijn honden met een heel vriendelijk karakter.
En meestal heel rustig zijn, al kan de Border Colli wel een beetje drentelig zijn.
Maar Tekkels staan er bijvoorbeeld om bekend dat ze weleens vals kunnen worden en Jack Russels zijn overactief en veel te enthousiast in hun spelen waardoor het weleens kan gebeuren dat ze speels raakhappen ipv in hun balletje.. Gebeurt die van mij regelmatig, al is dat niet in kwade opzet.
Ook heb je er nog van die niet goed opgevoede beesten bij die aan je broekspijpen hangen dus dat soort rassen kunnen je het beste nog eventjes vermijden.
Begin met iets lekkers geven, daarna eens lekker achter de oren krabbelen, spelen met een balletje en daarna eens uitlaten in bijvoorbeeld het bos.
Zo kun je er langzaam aan wennen.
Succes!
Waarom weet ik niet. Ben zelf voor zover ik weet nooit gebeten, kan me alleen vaag herinneren dat mijn ader ooit is gebeten, maar zelfs dat weet ik niet zeker.
oom en tante hadden vroeger een hond. Kwam daar niet zo heel vaak (2 keer per jaar ofzo) maa rna jaren durfde ik het beest pas te aaien een aan me te laten snuffelen.
Bij mijn ex-vriendin hadden ze ook een hond. 1 van het formaat Berner Sennen en dat was zo'n schat van een beest dat die me in ieder geval over de ergste angst heeft heen geholpen.
Toch voel ik me nog steeds niet echt pretitg wanneeer er een wildvreemde hond op me af komt, zeker als ik geen eigenaar zie.
mmm, nu ik dit zo lees heb ik niet echt tips, maar goed: zie het dan maar als bewijs dat je niet de enige bent.
quote:Ik pik 'm even voor TTK.
Je moet ook geen hond nemen als je er bang voor bent. Hond ruikt dat. Dat is een self for filling prophecy.
Verder zou ik denken dat je wellicht je angst overwint door jezelf stukje bij beetje te laten wennen aan honden. Iemand in je omgeving met een hond die je als proefkonijn kunt gebruiken?
Ik ben ook altijd wel verontwaardigd als ik zie dat mensen die kutbeesten gewoon los laten lopen op straat. Ik wens die vieze dingen niet in m'n buurt, te snuffelen aan me. En straks vallen ze me nog aan ook, onbetrouwbaar als ze immers zijn. Ze moeten namelijk mijn angst wel ruiken!
Ik heb helaas geen tips, ik ga honden namelijk niet per se uit de weg, maar ik blijf er gewoon bang voor.
quote:Moet zeggen dat ik mijn hond ook altijd heb loslopen. Nooit problemen mee. Snap ook niet waarom je verontwaardigd bent? Mijn hond vind het heerlijk om lekker los te lopen. Ik ga hem dus ook echt niet constant aanlijnen. Ben wel van mening dat je als hondenbeziiter er dan voor moet zorgen dat andere mensen er geen last van hebben.Op maandag 26 april 2010 10:08 schreef cinnamongirl het volgende:
Ik ben ook erg bang voor honden. Ik vertrouw ze voor geen meter sinds ik als kind een keer ben gebeten door een gemeen zwart kreng.
Ik ben ook altijd wel verontwaardigd als ik zie dat mensen die kutbeesten gewoon los laten lopen op straat. Ik wens die vieze dingen niet in m'n buurt, te snuffelen aan me. En straks vallen ze me nog aan ook, onbetrouwbaar als ze immers zijn. Ze moeten namelijk mijn angst wel ruiken!
Overigens vind ik je angst dat een hond je zomaar aanvalt ongegrond. Dat doen ze niet zomaar. En onbetrouwbaar zijn ze ook niet zo zeer. Een goed opgevoede hond (daar valt of staat alles simpelweg mee) is betrouwbaarder dan een mens.
En ja, je angst zullen ze inderdaad wel ruiken ja. Daar hebben ze dan wel een neus voor. Enige wat je daaraan kan doen is de hond negeren, niet aankijken en gewoon rustig doorlopen. Weinig honden die dan achter je aan gaan hoor.
quote:met alle respect, maar "gewoon rustig doorlopen" is nogal moeilijk als je er echt doodsbang voor bent.Op donderdag 29 april 2010 17:50 schreef Accordtje het volgende:
[..]
Moet zeggen dat ik mijn hond ook altijd heb loslopen. Nooit problemen mee. Snap ook niet waarom je verontwaardigd bent? Mijn hond vind het heerlijk om lekker los te lopen. Ik ga hem dus ook echt niet constant aanlijnen. Ben wel van mening dat je als hondenbeziiter er dan voor moet zorgen dat andere mensen er geen last van hebben.
Overigens vind ik je angst dat een hond je zomaar aanvalt ongegrond. Dat doen ze niet zomaar. En onbetrouwbaar zijn ze ook niet zo zeer. Een goed opgevoede hond (daar valt of staat alles simpelweg mee) is betrouwbaarder dan een mens.
En ja, je angst zullen ze inderdaad wel ruiken ja. Daar hebben ze dan wel een neus voor. Enige wat je daaraan kan doen is de hond negeren, niet aankijken en gewoon rustig doorlopen. Weinig honden die dan achter je aan gaan hoor.
aan de andere kant. Als een hond goed opgevoed is kan de hond rustig loslopen, maar zorg er ook voor dat hij ook daadwerkelijk goed luistert. In het (zeldzame) geval dat een hond "zomaar" een mens aanvalt moet je ook de consequenties dragen. Jij bent verantwoordelijk voor je hond.
(bovenstaande alinea is overigens niet specifiek voor Accordtje, maar voor alle hondenbezitters).
de belangrijkste tip voor TS is toch omgaan met honden. Begin met hele lieve brave honden en ga zo steeds een stapje verder.
quote:Dan zou ik helemaal panisch moeten zijnOp zondag 18 april 2010 19:17 schreef IceBeach het volgende:
Ik herken je probleem helemaal. Ik heb het dan wel alleen met grote honden, dus niet met teckels enzo.
Komt waarschijnlijk doordat ik in mijn jeugd 2x door een hond ben gebeten en verscheidene malen er door achterna ben gezeten.
1x in m'n arm gebeten door een enorm grote rottweiler, en zelfs toen ik 5 was middenin m'n gezicht gebeten door m'n eigen(!!!!!) hond.. Geloof me, die tanden die me aanvallen en me bijten vergeet ik nooit meer. En nog vind ik het hele lieve dieren..TS; enige wat ik je kan aanraden is toch contact proberen te zoeken met honden,probeer er eens een te aaien, dat is alvast een begin. Dat heb ik ook altijd gedaan, anders was ik er nu waarschijnlijk ook bang voor, zeker met mijn verleden.
quote:Ja het is ook heel simpel gezegd idd, dat gewoon doorlopen. Het is de beste oplossing, maar wel moeilijk als je echt bang bent ja. Aan de ene kant zou ik ook zeggen dat een goed opgevoede duitse herder eigenlijk heel goed is om je angst mee te overwinnen. Die beesten zijn echt één van de meest betrouwbare honden. Als dat goed gaat dan heb je ook meteen een redelijk imposante hond gehad en is de angst voor veel andere honden misschien een stuk minder. Echter indien je natuurlijk echt bang bent is dat gewoon heel lastig, temeer ook omdat zo'n hond dat merkt...Moeilijk, moeilijk.Op donderdag 29 april 2010 19:40 schreef 3rdRock het volgende:
[..]
met alle respect, maar "gewoon rustig doorlopen" is nogal moeilijk als je er echt doodsbang voor bent.
aan de andere kant. Als een hond goed opgevoed is kan de hond rustig loslopen, maar zorg er ook voor dat hij ook daadwerkelijk goed luistert. In het (zeldzame) geval dat een hond "zomaar" een mens aanvalt moet je ook de consequenties dragen. Jij bent verantwoordelijk voor je hond.
(bovenstaande alinea is overigens niet specifiek voor Accordtje, maar voor alle hondenbezitters).
de belangrijkste tip voor TS is toch omgaan met honden. Begin met hele lieve brave honden en ga zo steeds een stapje verder.
Overigens volledig met je eens dat de hondenbezitter verantwoordelijk is voor de gedragingen van z'n hond. En mocht het om wat voor reden dan ook mis gaan dan zal je de consequenties moeten aanvaarden inderdaad.
huilen als ze tegen me op sprongen,wegrennen en paniek enzo
zelfs die kleine maltezer van een vriendin van me kon ik wel schieten.
beest maakte herrie, piste mn huis onder(was nog niet geheel zindelijk) en ze sprong tegen me op, vond dat zo eng.
was gewoon een hyper kleine kut pupybeest
later leerde ik een andere vriendin kennen ook met hond
beest was groot, een scharpei oid, lelijk naar beest.
als ik daar kwam begon die hond ook bij binnenkomst tegen me op te springen.
baasje riep der hond wel altijd terug, want ze wist dat ik het niet zo fijn vond.
zat wel met een dilemma, vond het gezellig bij die vriendinnen alleen die honden vond ik niks..
dus nooit meer bij die meiden thuis komen of de honden accepteren.
ben nu weer jaren verder en ben nu zo ver dat ik de honden kan accepteren, vertrouw ze en weet dat als ik echt iets niet wil dat ik die hond kan aanspreken en mocht ie niet luisteren pakt de baas hem goed aan.
weet gewoon dat ze me niks doen, goed ze springen even als ik binnenkom en als ik aangeef dat het wel weer mooi geweest is en geef ze een duwtje dan gaan ze weg.
vind ze nu zelfs lief en laat die kleine maltezer die nu wel wat rustiger is zelfs over mn schoot lopen of liggen als ik op de bank zit.
het zijn mijn vriendjes geworden
dat wilt niet zeggen dat ik alle honden leuk vind.
grote honden ben ik nog steeds bang voor, bang dat ze agressief zijn en bijten.
maar door honden te leren kennen en op mn gemak te wennen ben ik wel minder bang.
weet ook waar ik aantoe ben als ik daar kom en ach heb nu zoiets van: ok, laat ze ff springen, geef ze een aai en dan gaan ze weer in hun mand oid.
jaren terug was ik weg ga rennen.
maar tis goed geweest dat ik de confrontatie aan ging, noodgedwongen min of meer.
heb er geen spijt van al b en ik er nog niet
Toch denk ik dat honden niet in de stad thuishoren.