Uhm.... moeilijk uitleggen. Als ik dacht dat m'n gezin direct gevaar liep, was ik al weggeweest. Het feit dat het geweld niet op 'ons' is gericht maakt natuurlijk een groot verschil. Maar ik ben wel heel precies in m'n keuzes op het moment, veel meer dan ooit.
Dit is misschien een goed voorbeeld: een paar weken geleden was het Thai Nieuwjaar, net nadat die 25 doden waren gevallen. Ouders van een vriendinnetje van mijn oudste gingen met de kinderen naar een van de plaatsen waar dat gevierd wordt, maar ik had voor mezelf (en dus de rest van het gezin

) besloten niet meer verder dan pakweg 2 km rondom ons huis te gaan (ingegeven doordat ik 10 april -nu bekend als zwarte zaterdag- heel even een boodschap moest doen, alles had gechecked, en toch in een behoorlijk gespannen situatie (paar duizend roden die een paar honderd politieagenten gegijzeld houden) terecht kwam), vooral niet met het openbaar vervoer. Dus vriendelijk bedankt en dochter thuis gehouden. Eigenlijk voelde ik me een erg overbezorgde moeder, dochter vond het natuurlijk niet leuk, maar..... die granaataanslagen van afgelopen donderdag waren precies daar.
Het is de hele dag aanwezig. Geld pinnen? Hmmm dan maar wat extra, je weet nooit.... Verkeer helemaal vast? Oh ze zitten op het moment in het verlengde van die weg, dus als we omdraaien en links gaan valt het misschien wel mee. Normaal zou je geen tweede keer denken als je een knal op straat hoort. Nu wel. Dochter wilde vrijdagnacht logeren bij een vriendinnetje, en dan ga ik eerst na waar het precies is, en hoe snel ik op welke manier daar kan zijn als er iets niet goed gaat.
We zijn de hele dag bezig het nieuws te volgen, via diverse bronnen zodat we het meeste inzicht krijgen. Er wordt natuurlijk veel over gepraat, omdat er vele lagen onder wat er geschreven wordt zijn. Zoals een Britse journalist tijdens de bezetting van het vliegveld door de geelhemden schreef: "it's impossible to explain the inexplicable without mentioning the unmentionable".
Ik denk dat wat jij schrijft -'stiekem toch ook wel een beetje spannend'- voorgaande jaren inderdaad opging, zoals tijdens de militaire coup, maar nu niet meer. De spanning is nu aanmerkelijk hoger, het land dieper verdeeld en de oplossingen -zonder verder bloedvergieten- schaarser. Om het nog maar niet te hebben over alle doden en gewonden.
Dat ik meestal tamelijk luchtig overkom, dat is gewoon een 'coping mechanism'

Lachen helpt tegen stress