Het peutertopic [2-4 jaar] deel 48

Kan je dat kind zelf niet eens aanspreken?

Bah, Karin...word ik niet goed van. Zeker als je niets met de ouders kunt beginnen.

Damon kwam tijdje terug ook geregeld met blauwe schenen of krabwonden aan zijn armen thuis (en dat zijn dan jongens van 9).
Ik heb dat ventje 's morgens aangesproken bij de kapstok. Hij wist niet waar hij het zoeken moest, keek maar naar de grond en stamelde dat hij het niet meer zou doen. Deed hij een week later wel weer en toen zijn moeder gebeld en gelukkig was zij ook not amused.
Fysiek geweld is in ieder geval afgelopen. Hij scheldt D wel nog de huid vol, maar goed...

En Vivi, jouw verhaaltje (en herkenbaar; kinderen die mijn kind niet aardig vinden )

Ik heb hem ook geinstrueerd wat ie terug moest zeggen, dus toen dat ettertje Anouar weer zei dat ie niet D. zijn vriend was, had Dean gezegd " Mijn mama zegt " Nou EN!" . (Ik had iets meer gezegd maar dat was niet helemaal blijven hangen blijkbaar. Maar goed ook ).

Dat paardverhaal van Linde, ik lees het net, hilarisch! .

Karin, ik zou Meike gewoon lekker niet meer brengen, wat een rare toestand zeg .

quote:

Op donderdag 22 april 2010 21:11 schreef XXXKarinXXX het volgende:
als Meike nou een keer wat terugdeed....maar dat durft ze niet.
Ze durft zelfs niet tegen de juf te zeggen dat ze is gekrabt.
(dat vind ik zoooo zielig....dat ze daar pijn heeft en niks durft te zeggen)

Ze moet echt gestuurd worden daarin, laatst in de speeltuin zat er een kindje aan haar te trekken en te duwen, kijkt ze me aan...zo van HELP!!! En dan help ik haar door te zeggen: "gewoon zeggen dat je dat niet wilt. Zeg maar NIET DOEN!" en dan doet ze het wel.
Maar op de psz ben ik er niet bij om dat te sturen, en de juf ziet het niet.
(Meike is zo'n kindje wat gauw wordt vergeten, zegt niks, doet niks, mooi makkelijk)

Weerbaarheidstraining oid? Is dat er al voor zulke jonge kindjes? Ik beken, mede daarom heb ik Dean al met 2,5 op een verdedigingssport gedaan, om zijn zelfvertrouwen in te bedden zeg maar.

Dat doet echt pijn in je moederhart ja. Arme Meike...

Ik herken het wel en bij ons kind wordt het niet beter met de jaren. Hij is nog steeds snel de pispaal. Hij is er gewoon fysiek niet tegen opgewassen

quote:

Op donderdag 22 april 2010 21:13 schreef Vivi het volgende:

[..]

Weerbaarheidstraining oid? Is dat er al voor zulke jonge kindjes? Ik beken, mede daarom heb ik Dean al met 2,5 op een verdedigingssport gedaan, om zijn zelfvertrouwen in te bedden zeg maar.

Zo jong mogelijk mee beginnen inderdaad. Wij zijn nu pas een traject begonnen voor Damon (hij mocht van een medeklasgenoot pas meedoen als hij papier opat, wat hij ook nog deed )

Maar goed; ik zit nogal in het verkeerde topic met mijn zoon

Meike en Karin . Hoop dat ze over kan naar een andere groep waar ze wel tot haar recht komt! Jammer dat het ook niet met die ouders te bespreken is... .

Dean zonder speen knap!

Ik ben zelf ook gepest op de lagere school en ik wil dat koste wat het kost voorkomen voor mijn kind, het is echt mijn grootste angst.

quote:

Op donderdag 22 april 2010 21:11 schreef XXXKarinXXX het volgende:
als Meike nou een keer wat terugdeed....maar dat durft ze niet.
Ze durft zelfs niet tegen de juf te zeggen dat ze is gekrabt.
(dat vind ik zoooo zielig....dat ze daar pijn heeft en niks durft te zeggen)

Ze moet echt gestuurd worden daarin, laatst in de speeltuin zat er een kindje aan haar te trekken en te duwen, kijkt ze me aan...zo van HELP!!! En dan help ik haar door te zeggen: "gewoon zeggen dat je dat niet wilt. Zeg maar NIET DOEN!" en dan doet ze het wel.
Maar op de psz ben ik er niet bij om dat te sturen, en de juf ziet het niet.
(Meike is zo'n kindje wat gauw wordt vergeten, zegt niks, doet niks, mooi makkelijk)

Dat herken ik ook.
Laatst gaf ze wel een jongen een tik die voor haar te ver ging. Ik was stiekem enorm trots op haar
Het doet me zoveel pijn om te zien dat als een kindje haar een duw geeft zij alleen maar zegt ooh doei zodra het kindje wegloopt ze zwaait zelfs nog. Ik heb haar geprobeerd duidelijk te maken dat ze moet zeggen dat het niet leuk is en dat het pijn doet. En dat als het kindje door blijft gaan ze absoluut het kindje aan de kant mag duwen. Maar niet om het kindje pijn te doen maar om weg te komen
Wat mij betreft als het kindje te ver gaat slaat of schopt ze van haar af. Ik snap ook wel dat het niet de oplossing is voor later. Maar ik ben allang blij als ze wel een keer voor haarzelf opkomt.
Misschien omdat ik weet wat pesten met je kan doen dat ik liever heb dat ze iets te sterk reageert dan alles maar laat gebeuren. Ik wil absoluut dat ze het oplost met woorden maar ik snap wel dat als een kindje haar in haar gezicht slaat ze soms de neiging heeft om terug te slaan.

Als een kindje aan haar spullen zit dan is ze wel heel defensief. Ze zegt dan: Nee mijn pop en pakt de pop terug. En geeft een dodelijke blik

Wat kunnen kinderen toch ontzettend gemeen zijn. Ik vraag me altijd af waar dat vandaan komt.
Ik hoor soms verhalen van het KDV waar mijn oren van gaan klapperen.

Een kind eerst papier laten eten, hoe kom je erbij!?

Hoort het stukje wat betreft weerbaarheid ook niet deels bij de leeftijd. Anders mag ik me ook wel eens zorgen gaan maken!
Damian laat op het KDV het kaas echt niet van zijn brood eten, maar daarbuiten is heteen drama.
Zoals hier ook al genoemd werd: in de speeltuin echt een zielig eendje naar mij kijken als een ander kindje iets doet wat niet mag.

Karin, goed dat je actie onderneemt want het is al de zoveelste keer. En tot bloedens toe.. dat lijkt me inderdaad niet iets wat 'zomaar' gebeurd.

Overigens leer ik haar natuurlijk wel dat je niet zomaar kan slaan. En ik praat er ook altijd nog even over.
Maar ik begrijp haar wel heel goed. Zeker als de kindjes echt veel te ver gaan

Hehehe nee dat staat ook weer zo stom

Op de vorige groep van Jen zat een kindje dat iedere keer beet, tot bloedens toe. Na eerst een klacht bij de leidsterzelf die aangaf dat niets werkte heb ik een klacht ingediend bij de organisatie. Ik ga er vanuit dat ik mijn kind naar een veilige omgeving breng en niet dat ze dus wekelijks met bijtwonden thuiskomt. Dat er een keer gebeten, gekrabt, geschopt wordt kan ik helemaal begrijpen maar dit ging mij te ver. Oplossing was ergelukkig snel, meerdere ouders hadden een klacht ingediend, het betreffende kind werd naar een andere groep geplaatst met oudere kindjes. Daar ging het wel goed en de babygroep was van het bijtertje af.

Oh Karin, wat sneu voor Meike... En moeilijk voor jou ook. Hopelijk komt er snel een passende oplossing.

Speenloze Dean, wat stoer

Devin kan behoorlijk assertief zijn, maar het is maar net hoe zijn pet staat.
Toen we vorige week naar de speeltuin waren en zijn grote happer even onbeheerd stond was een ander kindje ermee aan de haal gegaan. Klein dreumes-meisje van ruim 1 kop kleiner was ermee aan het spelen. Hij zag het en begon luid snikkend te wijzen, hij kon niet eens meer praten omdat hij zo ontdaan was. Maar een andere keer rukt hij zijn spullen hardhandig uit de handen van een ander kind en bijt hem toe "Dat is van MIJ!".
Niets zo onvoorspelbaar als een peuter

Dean zonder speen

En zoals Devin is Linde ook. Al winnen de assertieve buien wel: "Mag niet doen! Is van mij! Jij mag niet!" Inclusief opgestoken vingertje

En mensen het paard is echt een stuk minder grappig als je 'm in huis hebt hoor Ze is er ook zo lekker eigenwijs-peuterig mee.

Mijn vriend doet net alsof hij het paard aait ergens in de lucht zeg maar.
"Wat heb jij een mooi paard zeg Linde!"
Linde: "Oh maar zo groot is mijn paard niet, hij is kleiner!" *slaat ogen op naar de hemel en zucht*
Vriend bukt en gaat weer een aai-poging doen
Linde "Ja nu issie al naar de keuken!" en ze loopt weg

Overigens zijn we voorlopig nog niet van het paard af vrees ik want ze gaat zondag met mijn ouders mee naar de... manege

Linde

Linde

Karin, wat een klote situatie. Een PSZ is juist fijn om te leren omgaan met andere kinderen, maar als zo'n meisje het verpest heeft het eerder een tegenovergestelde werking..
Chris is ook niet zo weerbaar. Vorige week werd hij nog achtervolgt door een meisje hem een bloem wilde geven. Hij vluchtte echt weg. Gelukkig hebben we hier niet echt "gevaarlijke" kindjes in de buurt, dus dan zijn de zorgen wat minder groot. En af en toe lukt het hem wel. Thuis altijd, op het KDV meestal wel, en in het wild heel af en toe. Ik heb nog hoop dat het beter wordt, maar eerlijk gezegd heeft hij dat verlegene niet van een vreemd

Whahaha Stiemie, sterkte met het paard .

Mirte is ook niet zo voor zichzelf opkomerig volgens mij. Ze laat zich dingen afpakken, piept even en zoekt dan wat anders. Bij Iris doet ze het wel:"Neeee isse Mirte". Maar als Iris in de buurt komt dan loopt ze liever weg meestal. En Iris vindt haar grote zus reuze interessant en gaat er maar weer achteraan. Die kleine hummel bedoelt het gewoon goed denk ik, maar grote zus is niet zo van de knuffelarij enzo.

Wat een afschuwelijke verhalen allemaal zeg.
Gelukkig heb ik nog nooit zoiets meegemaakt, misschien omdat de groepen bij het KDV & PSZ onwijs klein zijn.
Isa gaat 3 ochtenden naar PSZ en soms zitten ze maar met 4 kindjes.
En ze gaat 2 dagen naar KDV & daar vind ze het ook helemaal geweldig, maar ze zeggen daar ook dat ze flink van zich af kan bijten.

Ik weet echt niet wat ik zou doen als ze gekrabt of gebeten zou worden.
'K denk dat ik dan niet meer voor mezelf insta.

Ik weet trouwens niet hoe oud de kindjes van jullie zijn.
Maar misschien is het een idee om ze naar een speciale PSZ te brengen?
Omdat Isa ver op ontwikkeling voor loopt heb ik gekozen voor een PSZ waar ze doen aan een peuterplus traject.
Daar gaat het er veel rustiger aan toe.