SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
Helaas nietquote:Op woensdag 28 april 2010 17:10 schreef thabit het volgende:
[..]
Met wat gegoogle vind ik N 52° 09.134 E 004° 27.212 maar ik weet niet of dat goed is.
Je kan hem hier checken: http://evince.locusprime.net/cgi-bin/index.cgi?q=b7Vz7LRd4JtGCr6
of hij goed is.
Dit is wat ik zo gauw vinden kan. Maar die komt overeen met wat ik eerder heb gemeld. Ik heb ook geen idee wat de bedoeling van zulke puzzels is, dus wat meer achtergrond zou leuk zijn. 
<name id="GC1H656">Elementaire getallentheorie by globe_explorer</name>
<coord lat="52.15223300000000" lon="4.45353300000000"/>
http://www.geocaching.com/seek/cache_details.aspx?wp=GC1H656
<name id="GC1H656">Elementaire getallentheorie by globe_explorer</name>
<coord lat="52.15223300000000" lon="4.45353300000000"/>
http://www.geocaching.com/seek/cache_details.aspx?wp=GC1H656
Owww crap sorry NVM dit bericht.quote:Op woensdag 28 april 2010 17:10 schreef thabit het volgende:
[..]
Met wat gegoogle vind ik N 52° 09.134 E 004° 27.212 maar ik weet niet of dat goed is.
Mocht niet te snel achter elkaar invoeren....
Hoe bewijs je dat weak mathematical induction logisch equivalent is met strong induction? Met weak bedoel ik : [P(1) and for all k (P(k) implies P(k+1)] implies for all n P(n). Bij strong induction is alleen de inductive hypothesis anders : [P(1) and P(2) and..... P(k)] implies P(k+1).
Je moet dit dus in 2 richtingen bewijzen: strong implies weak en weak implies strong.
Intuitief zou de eerste implicatie makkelijker te bewijzen zijn want de inductive hypothese van weak induction deel is van de inductive hypothesis van strong induction. Want als alle P(n) tussen P(1) en P(k) waar zijn dan moet de een na laatste ook waar zijn. Maar hoe formuleer je dit netjes in een bewijs? Uit de tweede richting weak implies strong kom ik helemaal niet uit.
Je moet dit dus in 2 richtingen bewijzen: strong implies weak en weak implies strong.
Intuitief zou de eerste implicatie makkelijker te bewijzen zijn want de inductive hypothese van weak induction deel is van de inductive hypothesis van strong induction. Want als alle P(n) tussen P(1) en P(k) waar zijn dan moet de een na laatste ook waar zijn. Maar hoe formuleer je dit netjes in een bewijs? Uit de tweede richting weak implies strong kom ik helemaal niet uit.
-
Zijn vast ook mensen hier met verstand van mathematica.
Ik heb een error plot. Wat ik nu wil is dat de error plot een andere kleur krijgt als de data...
Voorbeeld van http://reference.wolfram.(...)/ErrorListPlot.html;
ErrorPlotFunction heeft als invoer een functie die jezelf moet definiëren. http://reference.wolfram.(...)rorBarFunction.html.
Mijn vraag is eigenlijk simpel maar moeilijk te beantwoorden als buitenstaander. Hoe definieer ik de ErrorPlotFunction zo dat de error lijntjes een andere kleur krijgen als de data...
Ik heb een error plot. Wat ik nu wil is dat de error plot een andere kleur krijgt als de data...
Voorbeeld van http://reference.wolfram.(...)/ErrorListPlot.html;
| 1 2 3 4 | ErrorBar[0.1]}, {{3, 4}, ErrorBar[0.3]}, {{4, 6}, ErrorBar[0.4]}, {{5, 7}, ErrorBar[0.8]}, {{6, 10}, ErrorBar[0.5]}}, Joined -> True, ErrorPlotFunction->Automatic] |
ErrorPlotFunction heeft als invoer een functie die jezelf moet definiëren. http://reference.wolfram.(...)rorBarFunction.html.
Mijn vraag is eigenlijk simpel maar moeilijk te beantwoorden als buitenstaander. Hoe definieer ik de ErrorPlotFunction zo dat de error lijntjes een andere kleur krijgen als de data...
zwak => sterk: maak vanuit P de bewering Q die het volgende zegt: Q(n) geldt als P(1) t/m P(n) gelden. Zwakke inductie voor Q is dan sterke inductie voor P.quote:Op zaterdag 1 mei 2010 22:01 schreef gaussie het volgende:
Hoe bewijs je dat weak mathematical induction logisch equivalent is met strong induction? Met weak bedoel ik : [P(1) and for all k (P(k) implies P(k+1)] implies for all n P(n). Bij strong induction is alleen de inductive hypothesis anders : [P(1) and P(2) and..... P(k)] implies P(k+1).
Je moet dit dus in 2 richtingen bewijzen: strong implies weak en weak implies strong.
Intuitief zou de eerste implicatie makkelijker te bewijzen zijn want de inductive hypothese van weak induction deel is van de inductive hypothesis van strong induction. Want als alle P(n) tussen P(1) en P(k) waar zijn dan moet de een na laatste ook waar zijn. Maar hoe formuleer je dit netjes in een bewijs? Uit de tweede richting weak implies strong kom ik helemaal niet uit.
Vragen over softwarepakketten kun je denk ik beter in DIG stellen.quote:Op dinsdag 4 mei 2010 10:51 schreef ReWout het volgende:
Zijn vast ook mensen hier met verstand van mathematica.
Ik heb een error plot. Wat ik nu wil is dat de error plot een andere kleur krijgt als de data...
Voorbeeld van http://reference.wolfram.(...)/ErrorListPlot.html;
[ code verwijderd ]
[ afbeelding ]
ErrorPlotFunction heeft als invoer een functie die jezelf moet definiëren. http://reference.wolfram.(...)rorBarFunction.html.
Mijn vraag is eigenlijk simpel maar moeilijk te beantwoorden als buitenstaander. Hoe definieer ik de ErrorPlotFunction zo dat de error lijntjes een andere kleur krijgen als de data...
TB: een rij-compacte metrische ruimte V is precompact.
rij-compact => er bestaat een deelrij in V die convergeert in V
rij-compact => V is gesloten en begrensd
Hoe kom ik verder?
rij-compact => er bestaat een deelrij in V die convergeert in V
rij-compact => V is gesloten en begrensd
Hoe kom ik verder?
Ik ben een beetje een linear algebra boek door het bladeren en snap iets niet.
Het gaat erom dat, wanneer de vectors u en v orthogonal zijn, het volgende (in R^2 en R^3) geld:
d(u+v)^2= du^2 + dv^2 ( met d bedoel ik afstand/lengte)
Dat snap ik, maar dan komt het bewijs dat dit geld voor elke R^n. Kan iemand me uitleggen wát je nou precies wilt bewijzen om aan te tonen dat die regel in R^n geld?
[ Bericht 1% gewijzigd door Siddartha op 10-05-2010 18:23:27 ]
Het gaat erom dat, wanneer de vectors u en v orthogonal zijn, het volgende (in R^2 en R^3) geld:
d(u+v)^2= du^2 + dv^2 ( met d bedoel ik afstand/lengte)
Dat snap ik, maar dan komt het bewijs dat dit geld voor elke R^n. Kan iemand me uitleggen wát je nou precies wilt bewijzen om aan te tonen dat die regel in R^n geld?
[ Bericht 1% gewijzigd door Siddartha op 10-05-2010 18:23:27 ]
Zij epsilon>0 gegeven. Kies een punt P1 in V en een open deel U1 = B(P1, epsilon). Kies nu een punt P2 buiten U1 en een open deel U2 = B(P2, epsilon). Doe nu hetzelfde met een punt P3 buiten U1 \cup U2 etc. Als dit op een gegeven moment niet meer lukt omdat de Ui de ruimte overdekken dan is V precompact. En anders is P1, P2, ... en rij die geen convergente deelrij heeft.quote:Op zondag 9 mei 2010 12:29 schreef BasementDweller het volgende:
TB: een rij-compacte metrische ruimte V is precompact.
rij-compact => er bestaat een deelrij in V die convergeert in V
rij-compact => V is gesloten en begrensd
Hoe kom ik verder?
[ Bericht 1% gewijzigd door thabit op 10-05-2010 22:16:00 ]
Wel, orthogonaal betekent gewoon dat het inproduct 0 is. Gebruik vervolgens dat de lengte van een vector v het kwadraat van het inproduct van v met zichzelf is.quote:Op maandag 10 mei 2010 17:49 schreef Siddartha het volgende:
Ik ben een beetje een linear algebra boek door het bladeren en snap iets niet.
Het gaat erom dat, wanneer de vectors u en v orthogonal zijn, het volgende (in R^2 en R^3) geld:
d(u+v)^2= du^2 + dv^2 ( met d bedoel ik afstand/lengte)
Dat snap ik, maar dan komt het bewijs dat dit geld voor elke R^n. Kan iemand me uitleggen wát je nou precies wilt bewijzen om aan te tonen dat die regel in R^n geld?
Thanksquote:Op maandag 10 mei 2010 21:13 schreef thabit het volgende:
[..]
Zij epsilon>0 gegeven. Kies een punt P1 in V en een open deel U1 = B(P1, epsilon). Kies nu een punt P2 buiten U1 en een open deel U2 = B(P2, epsilon). Doe nu hetzelfde met een punt P3 buiten U1 \cup U2 etc. Als dit op een gegeven moment niet meer lukt omdat de Ui de ruimte overdekken dan is V precompact. En anders is P1, P2, ... en rij die geen convergente deelrij heeft.
quote:Op maandag 10 mei 2010 22:03 schreef thabit het volgende:
[..]
Wel, orthogonaal betekent gewoon dat het inproduct 0 is. Gebruik vervolgens dat de lengte van een vector v het kwadraat van het inproduct van v met zichzelf is.
Het kwadraat van de lengte van een vector v is het inproduct van v met zichzelf.
Uhm juist, zo bedoelde ik het ook, ik zei het alleen verkeerd.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 12:25 schreef Riparius het volgende:
[..]
Het kwadraat van de lengte van een vector v is het inproduct van v met zichzelf.
Als ik de integraal wil doen van x^2 * sin x
Dit moet ik oplossen met partiele integratie.
Zelf kom ik uit op:
2x sinx - x^2 cosx
Echter als ik het bij de wolfram integrator invoer komt eruit
2x sinx - (x^2-2) cosx
Wat doe ik hier verkeerd?
Dit moet ik oplossen met partiele integratie.
Zelf kom ik uit op:
2x sinx - x^2 cosx
Echter als ik het bij de wolfram integrator invoer komt eruit
2x sinx - (x^2-2) cosx
Wat doe ik hier verkeerd?
New in town
Wat heb je gedaan?quote:Op dinsdag 11 mei 2010 16:28 schreef AliKebap het volgende:
Als ik de integraal wil doen van x^2 * sin x
Dit moet ik oplossen met partiele integratie.
Zelf kom ik uit op:
2x sinx - x^2 cosx
Echter als ik het bij de wolfram integrator invoer komt eruit
2x sinx - (x^2-2) cosx
Wat doe ik hier verkeerd?
Ik zie het al, je moet nu natuurlijk die integraal van g * f ' ook nog apart integreren.
Beginnersfoutje
Beginnersfoutje
New in town
Nou ja, de regel snap ik en kan ik bewijzen. Maar waaruit blijkt dat dit dan voor elke dimensie/n geld?quote:Op maandag 10 mei 2010 22:03 schreef thabit het volgende:
[..]
Wel, orthogonaal betekent gewoon dat het inproduct 0 is. Gebruik vervolgens dat de lengte van een vector v het kwadraat van het inproduct van v met zichzelf is.
Is dat gewoon een aanname of is daar ook een bewijs voor?
De definitie van orthogonaal is dat het inproduct nul is, in een willekeurige dimensie. En de norm wordt doorgaans gedefinieerd als de wortel van het inproduct met zichzelf.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 17:41 schreef Siddartha het volgende:
[..]
Nou ja, de regel snap ik en kan ik bewijzen. Maar waaruit blijkt dat dit dan voor elke dimensie/n geld?
Is dat gewoon een aanname of is daar ook een bewijs voor?
Dat hangt ervan af wat voor definities je hanteert.quote:Op dinsdag 11 mei 2010 17:41 schreef Siddartha het volgende:
[..]
Nou ja, de regel snap ik en kan ik bewijzen. Maar waaruit blijkt dat dit dan voor elke dimensie/n geld?
Is dat gewoon een aanname of is daar ook een bewijs voor?
Ok, ik denk dat ik het snap. Ik raakte in de war omdat men daarna meteen ging bewijzen dat de formule voor hoeken van vectoren ook in elke n bruikbaar is (door middel van de Schwarz-inequality).quote:Op dinsdag 11 mei 2010 17:44 schreef BasementDweller het volgende:
[..]
De definitie van orthogonaal is dat het inproduct nul is, in een willekeurige dimensie. En de norm wordt doorgaans gedefinieerd als de wortel van het inproduct met zichzelf.
Ik heb de functie:
f(x,y) = ey * (y2 - x2)
Hiervan moet ik het kritische punt/punten vinden. De volgende handelingen heb ik al gedaan (graag ook controleren):
fx = -ey2x
fy = ey (y2 + 2y - x2)
fxx = -ey2
fyy = ey (y2 + 2y +2y +2 -x2 )
Nu wil het kritische punten me niet lukken d.m.v. substitutie etc. (gelijk stellen aan 0 ook etc.)
Kan iemand me helpen de kritische punten te vinden (nee ik heb geen Gr tot me beschikking tot overmaat van ramp).
mvg,
Burak.
f(x,y) = ey * (y2 - x2)
Hiervan moet ik het kritische punt/punten vinden. De volgende handelingen heb ik al gedaan (graag ook controleren):
fx = -ey2x
fy = ey (y2 + 2y - x2)
fxx = -ey2
fyy = ey (y2 + 2y +2y +2 -x2 )
Nu wil het kritische punten me niet lukken d.m.v. substitutie etc. (gelijk stellen aan 0 ook etc.)
Kan iemand me helpen de kritische punten te vinden (nee ik heb geen Gr tot me beschikking tot overmaat van ramp).
mvg,
Burak.
In fact, recent observations and simulations have suggested that a network of cosmic strings stretches across the entire universe.
Je afgeleiden zijn juist, maar je moet ook nog even fxy = fyx bepalen, omdat je die nodig hebt om de Hessiaan te berekenen.quote:Op donderdag 13 mei 2010 00:42 schreef Burakius het volgende:
Ik heb de functie:
f(x,y) = ey * (y2 - x2)
Hiervan moet ik het kritische punt/punten vinden. De volgende handelingen heb ik al gedaan (graag ook controleren):
fx = -ey2x
fy = ey (y2 + 2y - x2)
fxx = -ey2
fyy = ey (y2 + 2y +2y +2 -x2 )
Nu wil het kritische punten me niet lukken d.m.v. substitutie etc. (gelijk stellen aan 0 ook etc.)
Kan iemand me helpen de kritische punten te vinden (nee ik heb geen Gr tot me beschikking tot overmaat van ramp).
mvg,
Burak.
Om te bepalen voor welke paren (x,y) de eerste afgeleiden fx(x,y) en fy(x,y) beide nul zijn hoef je alleen maar te bedenken dat ey niet nul kan zijn. Dus krijgen we:
x = 0 en y2 + 2y = 0, zodat je de punten (0,0) en (0,-2) vindt. Met de Hessiaan bepaal je dan of je hier een locaal minimum of maximum of een zadelpunt hebt.
