LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Gelukkig is het een hondje.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
En natuurlijk die karakterloze onverschilligheid wanneer er een loops teefje langs drenteltquote:Op woensdag 31 maart 2010 17:45 schreef Gellius het volgende:
Voor eeuwig dat stille verwijt in z'n ogen. Die snik van verdriet in z'n hoge blafje.
Ik moet dan altijd denken aan die rode kater van Jan, Jans & de kinderen. Jan altijd bang als ie de badkamerdeur op een kier had laten staan.quote:Op woensdag 31 maart 2010 17:45 schreef Gellius het volgende:
Voor eeuwig dat stille verwijt in z'n ogen.
IR:
http://www.vkbanen.nl/car(...)entatietraining.html
.
The real is always way ahead of what we can imagine.
En zo zal ook Batuwu vanaf morgen het uur der wrake moeten vrezen. Ja, de dagen van het zorgeloos inzepen zijn wel voorbij.
Komt me bekend voor...quote:Op woensdag 31 maart 2010 11:57 schreef DO2 het volgende:
Ik vind vooral ergens aan beginnen moeilijk.
Eenmaal begonnen ben ik nauwelijks te stuiten.
Vrijdag komt m'n schoonfamilie hier een maand logeren
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Missen jullie Mainport en JAM ook zo?
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Hij heeft nog gepost in het vertrektopique van Ella Vogelaar Triggershot, dus ik denk het niet. Of misschien juist wel, dat het nieuws hem zo opwond dat...
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Jij bent echt de enige.quote:Op woensdag 31 maart 2010 18:32 schreef Marble het volgende:
Missen jullie Mainport en JAM ook zo?
anonieme razernist
En dat maal het aantal leden dat de schoonfamilie telt.quote:Op woensdag 31 maart 2010 18:24 schreef beeer het volgende:
30 dagen
720 uren
43.200 minuten
Iedere minuut duurt een uur
2.592.000 uren
Juuls aan de Albert Cuypstraat (vrij nieuw) is een aanrader, trouwens. Erg lekker gegeten net.
[ Bericht 14% gewijzigd door Gellius op 31-03-2010 22:04:25 ]
[ Bericht 14% gewijzigd door Gellius op 31-03-2010 22:04:25 ]
Ik ken de man rechts op de foto. Was het druk/moet je reserveren?quote:Op woensdag 31 maart 2010 21:41 schreef Gellius het volgende:
Juuls aan de Albert Cuypstraat (vrij nieuw) is een aanrader, trouwens. Erg lekker gegeten net.
Aldus.
Alleen JAM natuurlijk. Wie mist er nu Mainport?quote:Op woensdag 31 maart 2010 18:32 schreef Marble het volgende:
Missen jullie Mainport en JAM ook zo?
Have you ever picked your feet in Poughkeepsie?
Ik mis Mainport verschrikkelijk. Zijn aanstekelijke humor, zijn intelligente bespiegelingen. Een aardig woord voor iedereen.
The love you take is equal to the love you make.
We hadden geen weet van die 9,5 van Van Dam, dus waren ietwat verrast dat ze ons zonder reservering nog wel in genade wilden aannemen. En dan waren we nog aan de vroege kant, later zat het inderdaad bommetjevol.
Het was zijn idee! Van mij had Jimbo z'n mannelijkheid wel mogen behouden.quote:Op woensdag 31 maart 2010 17:55 schreef Gellius het volgende:
En zo zal ook Batuwu vanaf morgen het uur der wrake moeten vrezen. Ja, de dagen van het zorgeloos inzepen zijn wel voorbij.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Och ja, het is zover. Gedenken wij heden de ballen van Jimbo.
.
Er zijn implantaten op de markt, zie ik. Voor dat laatste restje waardigheid.
.
.Er zijn implantaten op de markt, zie ik. Voor dat laatste restje waardigheid.
De gestrenge doch niet onvriendelijke zuster die vanochtend mijn ontstoken vinger aan een onderzoek onderwierp, heeft mij verboden om nog bij haar langs te komen. Geen zalfjes, geen sodabadjes, een enkel pleistertje moet genoeg zijn.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Het zijn net jellybeans. Zouden ze ook zo smaken?quote:Op donderdag 1 april 2010 08:30 schreef Gellius het volgende:
Och ja, het is zover. Gedenken wij heden de ballen van Jimbo.
[ afbeelding ].
Er zijn implantaten op de markt, zie ik. Voor dat laatste restje waardigheid.
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Mjaa... gevolg ervan is in elk geval dat ik me nu erger aan hoe andere mensen hun handen houden tijdens presentaties.quote:Op woensdag 31 maart 2010 17:53 schreef mane het volgende:
[..]
Ik moet dan altijd denken aan die rode kater van Jan, Jans & de kinderen. Jan altijd bang als ie de badkamerdeur op een kier had laten staan.
IR:
http://www.vkbanen.nl/car(...)entatietraining.html
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Neenee, ook nu ben ik het eens met mijn soulmate Marble.quote:
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Ik ook. Maar al-tijd weer naar een uitgangpositie daarna (de ergste presentatoren zijn de handenwringers. Dat deed Lubbers vast ook altijd).quote:Op donderdag 1 april 2010 10:06 schreef Gellius het volgende:
Ik ben wel een handenprater, zelf.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Ik heb mezelf eens teruggezien tijdens het lesgeven en toen had ik vooral mijn handen in het haar. Grote ogen, schichtige blik. Rug tegen de muur. Een dier in het nauw.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
quote:Op donderdag 1 april 2010 10:09 schreef I.R.Baboon het volgende:
[..]
Neenee, ook nu ben ik het eens met mijn soulmate Marble.
.Ik troost mezelf dan maar met de gedachte dat Mainport vast heel erg druk bezig is met allerhande psychologiestudentes te bezwangeren om zijn genen maar zo wijds mogelijk te verspreiden.
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Jeroen Pauw is de enige presentator die met schwung en allure een pen in zijn handen heen en weer wiebelt.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Ik heb er verder geen studie van gemaakt. Mijn ettelijke trainers hebben allen vastgesteld dat ik een natural ben, en met wat meer inzet en motivatie, een levensgevaarlijke volksmenner. Gelukkig hou ik niet van van hard werken.quote:Op donderdag 1 april 2010 10:12 schreef I.R.Baboon het volgende:
[..]
Ik ook. Maar al-tijd weer naar een uitgangpositie daarna (de ergste presentatoren zijn de handenwringers. Dat deed Lubbers vast ook altijd).
Daar staat weer tegenover dat hij hele griezelige polsbandjes draagt. Of eigenlijk zijn alle polsbandjes voor mannen griezelig. Wat hem dus een griezel maakt, omdat hij polsbandjes draagt.quote:Op donderdag 1 april 2010 10:18 schreef Ringo het volgende:
Jeroen Pauw is de enige presentator die met schwung en allure een pen in zijn handen heen en weer wiebelt.
[ Bericht 30% gewijzigd door Gellius op 01-04-2010 10:30:14 ]
Ik kan het ook. Ik loop zelfs met pen door het gebouw en dan zie ik eruit alsof ik ernstig in gedachten verzonken ben.quote:Op donderdag 1 april 2010 10:18 schreef Ringo het volgende:
Jeroen Pauw is de enige presentator die met schwung en allure een pen in zijn handen heen en weer wiebelt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben een handenprater, maar tijdens presentaties pak ik vaak op navelhoogte de vingers van mijn rechterhand beet met mijn linkerhand. Ik ben wel net als Gellius een volksmenner. Zo heb ik laatst een afscheidsspeech gegeven, by the book: vlot, met grapjes over mezelf en leden van het publiek, met lichte improvisatie, een persoonlijk tintje en een krachtige boodschap. Zo'n speech waarvan mensen naderhand zeggen 'wat een goede speech en wat jammer dat hij weggaat'.
Kunnen enkelbandjes voor mannen wel, Dyanne Beekman Gellius? Ik vind dat zelf ook discutabel, maar ik ben geen connoisseur.quote:Op donderdag 1 april 2010 10:21 schreef Gellius het volgende:
Daar staat weer tegenover dat hij hele griezelige polsbandjes draagt. Of eigenlijk zijn alle polsbandjes voor mannen griezelig. Wat hem dus een griezel maakt, omdat hij polsbandjes draagt.
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Dat kan ik zo niet zeggen, Marble. Wel dat ik het concept decoratieve enkelbandjes voor mannen nog een factor tien griezeliger vind. Bestaat zoiets echt of verzin je dat nu maar om mij een doorwaakte nacht te bezorgen?
Volgens Google is het een echt bestaand fenomeen:
*ril*quote:Tip: draag een stoere teenslipper met een enkelbandje. Voor vrouwen normaal, voor mannen absoluut supercool deze zomer. Kies wel een stoer enkelbandje, dus niet met bedeltjes of iets dergelijks.
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
,
Teenslippers zijn aan mij wel besteed. Op vrije stranddagen dan hè. En altijd onder een lange broek.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Ab-so-luut Su-per-cool.
Ja, dat denk je, wanneer je een kerel met teenslippers en een enkelbandje voorbij ziet komen.
Ja, dat denk je, wanneer je een kerel met teenslippers en een enkelbandje voorbij ziet komen.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Bij Ringo valt het enkelbandje mooi onder de broek.
The love you take is equal to the love you make.
Deze eeuw, en aanzienlijke brokken van de vorige, is niet aan mij besteed. Eén grote Chris Zeegershel.
.
.
.
is ook wel echt het oxymoron van het jaar.quote:stoer enkelbandje
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Ik heb mezelf in mijn eerste jaar voor de klas ook op video gezien en dan ben je je heel bewust van jezelf. Mijn stem vind ik eigenlijk nog het moeilijkst. In mijn houding en bewegingen zie je weinig nervositeit, maar ik hoor het wel in mijn stemgeluid en dan vind ik echt verschrikkelijk.
Maar goed, nu ik dagelijks voor de klas sta, denk ik er natuurlijk allemaal niet meer over na. De ene keer praat ik met mijn handen, de andere keer zwaai ik met mijn pen. Ik sta in ieder geval nooit met mijn armen over elkaar. Ik ijsbeer ook niet, zoals sommige docenten wel doen.
Het enige waar ik wel min of meer bewust op let, is mijn houding (rechtop staan, schouders naar achter etc. ) want dat vind ik belangrijk, en waar ik ook echt op probeer te letten is dat ik goed om me heen kijk en oogcontact maak met leerlingen en niet over hun hoofden heen praat of steeds richting hetzelfde punt of naar dezelfde gezichten kijk.
Maar goed, nu ik dagelijks voor de klas sta, denk ik er natuurlijk allemaal niet meer over na. De ene keer praat ik met mijn handen, de andere keer zwaai ik met mijn pen. Ik sta in ieder geval nooit met mijn armen over elkaar. Ik ijsbeer ook niet, zoals sommige docenten wel doen.
Het enige waar ik wel min of meer bewust op let, is mijn houding (rechtop staan, schouders naar achter etc. ) want dat vind ik belangrijk, en waar ik ook echt op probeer te letten is dat ik goed om me heen kijk en oogcontact maak met leerlingen en niet over hun hoofden heen praat of steeds richting hetzelfde punt of naar dezelfde gezichten kijk.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Ter geruststelling: dit was vandaag mijn enige borstklopmomentje. Terug naar het rouwen om de jellybeans van Jimmy en teenslippers.quote:Op donderdag 1 april 2010 10:32 schreef zodiakk het volgende:
Ik ben een handenprater, maar tijdens presentaties pak ik vaak op navelhoogte de vingers van mijn rechterhand beet met mijn linkerhand. Ik ben wel net als Gellius een volksmenner. Zo heb ik laatst een afscheidsspeech gegeven, by the book: vlot, met grapjes over mezelf en leden van het publiek, met lichte improvisatie, een persoonlijk tintje en een krachtige boodschap. Zo'n speech waarvan mensen naderhand zeggen 'wat een goede speech en wat jammer dat hij weggaat'.
