LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Ik zie het nut in van een E-reader/tablet, maar ik heb gewoon een rot hekel aan Apple. Gegrond of niet. Er zijn I-pod achtige apparaten die al behoorlijk lang op de markt zijn die beter zijn dan de Ipad en toch gaat 'iedereen' aan de Ipad.
[ Bericht 1% gewijzigd door Z op 25-03-2010 10:13:24 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door Z op 25-03-2010 10:13:24 ]
Aldus.
Ja, ik dacht ze daarmee binnen te lokken.quote:
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 25-03-2010 10:09:35 ]
Z!quote:Op donderdag 25 maart 2010 10:08 schreef Z het volgende:
ik heb gewoon een rothekel aan Apple. Gegrond of niet.
, 
, 
?
Een e-reader zie ik mezelf ook nog wel kopen, alleen nu nog niet. Eerst moet er een standaard uitgekristalliseerd zijn en ze moeten bij voorkeur onder de pakweg 80 euro duiken.
Gnfl.quote:
Ik las laats een stukje dat Apple gebruikers (en fanatieke aanhangers van elk merk) lijden aan het Stockholm syndroom. Gegijzeld door een merk.
Aldus.
Ik vind apple ook stom, al ben ik wel tevreden over mijn inmiddels alweer last-gen ipod.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Goed. Hij doet wat ie moet doen, doet dat sneller dan de oude en is nog niet uit elkaar gevallen.quote:
quote:Op donderdag 25 maart 2010 10:16 schreef Z het volgende:
[..]
Gnfl.
Ik las laats een stukje dat Apple gebruikers (en fanatieke aanhangers van elk merk) lijden aan het Stockholm syndroom. Gegijzeld door een merk.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
De Microsoft Courier is ook zo ontzettend geyl. Alleen heb je er vrij weinig aan als je geen yup bent zonder leven.quote:Op donderdag 25 maart 2010 10:08 schreef Z het volgende:
Ik zie het nut in van een E-reader/tablet, maar ik heb gewoon een rot hekel aan Apple. Gegrond of niet. Er zijn I-pod achtige apparaten die al behoorlijk lang op de markt zijn die beter zijn dan de Ipad en toch gaat 'iedereen' aan de Ipad.
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Oh ok, kantoor is zo saai dat ik de titel voor lief neem.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Jij houdt wel van een potje samenzweren op z'n tijd?quote:Op donderdag 25 maart 2010 10:43 schreef sigme het volgende:
Oh ok, kantoor is zo saai dat ik de titel voor lief neem.
En hij bestaat niet, de yuppen zonder leven hebben er daarom ook vrij weinig aan.quote:Op donderdag 25 maart 2010 10:41 schreef Marble het volgende:
[..]
De Microsoft Courier is ook zo ontzettend geyl. Alleen heb je er vrij weinig aan als je geen yup bent zonder leven.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Mijn trein had gister een kwartier vertraging maar dat was niet erg want ik had m'n iPhone.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Met dat onhandige apparaat in zijn knuistjes
Aaf Brandt Corstius | 4 maart 2010
Mensen die verslavingsgevoelig zijn, kunnen deze column beter niet lezen.
Onlangs kreeg mijn vriend een iPhone. Dat zorgde voor allerlei spanningen in onze relatie. Hij had mij namelijk jarenlang afgeraden een iPhone te nemen, omdat het een ‘onhandig apparaat’ zou zijn, wat ik bovendien ‘onmiddellijk zou laten vallen’.
Nu zat hij zelf dag en nacht met dat onhandige apparaat in zijn knuistjes, dolgelukkig. Met mij praten was er niet meer bij, of het moesten korte zinnen zijn die steevast begonnen met de woorden: „Weet je waar óók een app voor is?”
Al gauw raakte zijn nieuwe wereld beperkt tot één spelletje op de iPhone: Doodle Jump. Bij Doodle Jump moet je met een doodle – een getekend mannetje – van blokje naar blokje springen, zo hoog mogelijk de lucht in. Soms krijgt de doodle helikopterwieken, of een trampolientje om nog hoger te springen. (Het goede aan computerspelletjes navertellen is dat hun intense stupiditeit daarbij altijd onmiddellijk aan het licht komt.)
Dit spel speelde mijn vriend dag en nacht. En als ik zeg ‘dag en nacht’ bedoel ik ook echt ‘dag’ en ‘nacht’. Regelmatig hoorde ik vanuit de wc het ‘fieeeeeeeuw’-geluid dat klinkt als de doodle verkeerd gesprongen is en naar beneden tuimelt. En na ‘Fieeeeeuw’ hoorde ik dan altijd ‘Kut!’
Gezellig.
Doodle Jump bleek veel aanhangers te hebben, die hun scores vergelijken op Facebook en Twitter. Toen mijn vriend daar achter was gekomen, werden de ‘Kuts’ na elk spelletje nog hartgrondiger, want nu wilde hij de scores van anderen overtreffen.
Totdat hij een andere toepassing van Doodle Jump ontdekte: de statistieken. Daarbij kan elke speler bekijken hoeveel kostbare minuten van zijn leven hij aan Doodle Jump heeft opgeofferd, terwijl hij bijvoorbeeld ook boeiende gesprekken had kunnen voeren met zijn razend intelligente vriendin. Of liefdevol had kunnen staren naar zijn pasgeboren kind.
Ik zal niet vertellen hoeveel uur van zijn leven mijn vriend gedoodlejumped had, maar het was wel meer dan een etmaal.
Sinds hij dit deprimerende feit heeft ontdekt, hoor ik minder vaak ‘Fieeeeeeeuw’. Ik hoor ook minder vaak ‘Kut!’
Ik weet niet hoe lang deze rust zal duren. Gisteren liet hij me een nieuw spel zien op zijn telefoon. „Kijk, je hebt een lappen pop, en die moet je in een kanon doen, en dan moet je die pop over dat muurtje heen schieten. En dat muurtje is dan elke keer een andere hoogte.”
Aaf Brandt Corstius | 4 maart 2010
Mensen die verslavingsgevoelig zijn, kunnen deze column beter niet lezen.
Onlangs kreeg mijn vriend een iPhone. Dat zorgde voor allerlei spanningen in onze relatie. Hij had mij namelijk jarenlang afgeraden een iPhone te nemen, omdat het een ‘onhandig apparaat’ zou zijn, wat ik bovendien ‘onmiddellijk zou laten vallen’.
Nu zat hij zelf dag en nacht met dat onhandige apparaat in zijn knuistjes, dolgelukkig. Met mij praten was er niet meer bij, of het moesten korte zinnen zijn die steevast begonnen met de woorden: „Weet je waar óók een app voor is?”
Al gauw raakte zijn nieuwe wereld beperkt tot één spelletje op de iPhone: Doodle Jump. Bij Doodle Jump moet je met een doodle – een getekend mannetje – van blokje naar blokje springen, zo hoog mogelijk de lucht in. Soms krijgt de doodle helikopterwieken, of een trampolientje om nog hoger te springen. (Het goede aan computerspelletjes navertellen is dat hun intense stupiditeit daarbij altijd onmiddellijk aan het licht komt.)
Dit spel speelde mijn vriend dag en nacht. En als ik zeg ‘dag en nacht’ bedoel ik ook echt ‘dag’ en ‘nacht’. Regelmatig hoorde ik vanuit de wc het ‘fieeeeeeeuw’-geluid dat klinkt als de doodle verkeerd gesprongen is en naar beneden tuimelt. En na ‘Fieeeeeuw’ hoorde ik dan altijd ‘Kut!’
Gezellig.
Doodle Jump bleek veel aanhangers te hebben, die hun scores vergelijken op Facebook en Twitter. Toen mijn vriend daar achter was gekomen, werden de ‘Kuts’ na elk spelletje nog hartgrondiger, want nu wilde hij de scores van anderen overtreffen.
Totdat hij een andere toepassing van Doodle Jump ontdekte: de statistieken. Daarbij kan elke speler bekijken hoeveel kostbare minuten van zijn leven hij aan Doodle Jump heeft opgeofferd, terwijl hij bijvoorbeeld ook boeiende gesprekken had kunnen voeren met zijn razend intelligente vriendin. Of liefdevol had kunnen staren naar zijn pasgeboren kind.
Ik zal niet vertellen hoeveel uur van zijn leven mijn vriend gedoodlejumped had, maar het was wel meer dan een etmaal.
Sinds hij dit deprimerende feit heeft ontdekt, hoor ik minder vaak ‘Fieeeeeeeuw’. Ik hoor ook minder vaak ‘Kut!’
Ik weet niet hoe lang deze rust zal duren. Gisteren liet hij me een nieuw spel zien op zijn telefoon. „Kijk, je hebt een lappen pop, en die moet je in een kanon doen, en dan moet je die pop over dat muurtje heen schieten. En dat muurtje is dan elke keer een andere hoogte.”
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
quote:13. The iPhone is a low technology phone packaged in a sleek design: Apple has taken the combination of the design and UI to the next level, therefore the technological specifications don't really matter.
Van Moskou tot Moermansk.quote:Op donderdag 25 maart 2010 10:52 schreef Z het volgende:
Kijken jullie ook naar Aaf's broer(tje)? 'Van Moskou tot Magadan'. Leuk programma.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
"Ik bedoel, ik was zelf ook behoorlijk enthousiast over de eerste iPhone (ja, die zonder MMS en 3G ;-)) maar dat had vooral te maken met het design (smaak kwestie) en de bijzonder gebruiksvriendelijke User Interface. Ik ben mij altijd bewust gebleven van de tekortkomingen van het toestel en heb ze volgens mij ook nooit echt fanatiek verdedigd. De iPhone was (en is) gewoon een mooi en über gebruiksvriendelijk toestel dat lang niet alles kan wat mogelijk is, maar wat hij kan doet hij goed."
En in de toekomst wordt het allemaal nog mooier en nog beter, mensen. Wat een mazzelkonten zijn we toch.
En in de toekomst wordt het allemaal nog mooier en nog beter, mensen. Wat een mazzelkonten zijn we toch.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Begrijp me goed, ik vind de iPhone ook leuk, het is de iPad waar ik weinig sympathie voor heb.
En Moskou tot Moermansk is interessant, maar iets te traag en die traagheid wordt ook niet gecompenseerd door bijzonder mooie beelden.
En Moskou tot Moermansk is interessant, maar iets te traag en die traagheid wordt ook niet gecompenseerd door bijzonder mooie beelden.
Terwijl je als literatuurliefhebber juist veel meer aan de iPad hebt. Voor grootverbruikers van boeken als wij lijkt het me echt wel een uitkomst.quote:Op donderdag 25 maart 2010 11:06 schreef Frollo het volgende:
Begrijp me goed, ik vind de iPhone ook leuk, het is de iPad waar ik weinig sympathie voor heb.
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Het schijnt dat het scherm van een dedicated e-reader vele malen scherper en rustiger is dan dat van de iPad.quote:Op donderdag 25 maart 2010 11:10 schreef Marble het volgende:
[..]
Terwijl je als literatuurliefhebber juist veel meer aan de iPad hebt. Voor grootverbruikers van boeken als wij lijkt het me echt wel een uitkomst.
Daar heb je gelijk in, dat is ook waarom ik er nog over dub. Misschien beter gewoon wachten op de (onvermijdelijke) backlit Kindle of whatever.quote:Op donderdag 25 maart 2010 11:13 schreef Frollo het volgende:
[..]
Het schijnt dat het scherm van een dedicated e-reader vele malen scherper en rustiger is dan dat van de iPad.
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Zowel de e-reader als e-boeken moeten nog net effe wat goedkoper worden. Dat gaat heus wel gebeuren en gelukkig ben ik een geduldig man.
Wij gaan zometeen misschien even door het Oosterpark wandelen. Gaan we jou daar nog aantreffen, G.?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het is nog wat vroeg voor mij, Claudia. Er doe mijn ronde zo tegen enen. Dat zijn er ook wat meer alcoholisten om me aan te vergapen.
Dat ben ik normaal ook wel, maar in dit geval ben ik er toch best wel happig op omdat ik me elke dag een ongeluk sjouw aan die dikke pillen om te lezen in de bus. Alleen al voor het gewichtsverschil zou ik er dus al een willen hebben. Maar dan wel backlit want ik lees ook vaak in bed en dan is backlit veel lekkerder dan een leeslampje.quote:Op donderdag 25 maart 2010 11:17 schreef Frollo het volgende:
Zowel de e-reader als e-boeken moeten nog net effe wat goedkoper worden. Dat gaat heus wel gebeuren en gelukkig ben ik een geduldig man.
My mother was a drug addict. When she got pregnant, she took more drugs. She even tried to kill me inside her with a coat hanger, but I survived. I was born blind as a result, but my mother didn't care. She overdosed choking on her own vomit.
Die alcoholisten zitten er altijd, hoor.quote:Op donderdag 25 maart 2010 11:22 schreef Gellius het volgende:
Het is nog wat vroeg voor mij, Claudia. Er doe mijn ronde zo tegen enen. Dat zijn er ook wat meer alcoholisten om me aan te vergapen.
Ivan moet eerst nog wakker worden en eten. Daarna gaan we langs de Hema waar mijn vliezen niet gebroken zijn en wandelen we even door het Oosterpark. Misschien zien we je wel! En anders doen we een proximitymeet.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik gebruik echt een heel oude samsung telefoon. Verder heb ik een suffe en langzame laptop die op het punt staat de geest te geven. En van de week is mijn al zeer oude fiets kapot gegaan, daarom rijd ik nu rond op een geleend krakkemikkig vouwfietsje. Ik weet dat mijn leven waarschijnlijk makkelijker of in ieder geval handiger zou zijn als ik eens echt goede apparaten en gebruiksvoorwerpen zou aanschaffen (een magnetron bijvoorbeeld, heb ik ook altijd zo onnodig gevonden); ik doe het gewoon niet.
Maar er gloort hoop aan de horizon, want ik krijg van een apple. Die kon het niet langer aanzien, denk ik.
Maar er gloort hoop aan de horizon, want ik krijg van
een apple. Die kon het niet langer aanzien, denk ik.
The real is always way ahead of what we can imagine.
Ik ben na twee afleveringen min of meer afgehaakt.quote:Op donderdag 25 maart 2010 11:06 schreef Frollo het volgende:
Begrijp me goed, ik vind de iPhone ook leuk, het is de iPad waar ik weinig sympathie voor heb.
En Moskou tot Moermansk is interessant, maar iets te traag en die traagheid wordt ook niet gecompenseerd door bijzonder mooie beelden.
Geen magnetron? Maar hoe moet je dan melk opwarmen en flesjes steriliseren?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik zweer bij Apple. Leve mijn Macbook Pro. Daarentegen heb ik geen iPhone, geen iPod en de iPad laat ik ook nog even aan mij voorbijgaan.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Ik heb een iPod Nano en een iPhone. De Shuffle heb ik maar weggegeven.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat was onvermijdelijk met de recente influx van nieuwe, frisse usertjes, broer. We zijn ruw het volle leven ingetrokken.
Ik zal razendsnel bij wijze van beginselverklaring stellen dat ik afwisselend met zowel met Windows, OS/X en Linux werk en dat ik dat allemaal best vind. Ik ben alleen niet zo geporteerd van het stijltje van Apple. Ik kan dat ook niet precies duiden. Hetzelfde geldt voor Starbucks. En de Coffee Company. Al dat opgelegd pandoer.
Ik zal razendsnel bij wijze van beginselverklaring stellen dat ik afwisselend met zowel met Windows, OS/X en Linux werk en dat ik dat allemaal best vind. Ik ben alleen niet zo geporteerd van het stijltje van Apple. Ik kan dat ook niet precies duiden. Hetzelfde geldt voor Starbucks. En de Coffee Company. Al dat opgelegd pandoer.
