Voor de gelegenheid maar even kloontje aangemaakt...
Beste fokkers, ik ben redelijk radeloos. Ik sta op het moment van trouwen maar er is een ander bloempje m'n leven binnen komen wandelen. Ik heb geen idee wat ik nu moet, ik verwacht ook geen antwoord van jullie in die zin, maar misschien helpt het om er wat over te babbelen. Wat achtergrondinfo:
We hebben nu 7 jaar een relatie, over 3 maanden gaan we trouwen. Alles is geregeld.
M'n partner is een heel lieve meid. Helaas heeft ze in d'r jeugd hersenvliesontsteking gekregen en daar een lichte hersenbeschadiging aan over gehouden. Dit uit zich in niet kunnen rekenen en sociaal minder vaardig, alles zwart zit zien. Zij heeft lom daarna mbo gedaan, ik hbo. De afgelopen 7 jaar waren wisselend, grotendeels leuk, maar ook best vaak ruzies over de stomste dingen. Uitpraten lukt niet, ze zit dan in een modus waarin ze vastloopt. Ze heeft gevoel voor humor, maar die is behoorlijk verschillend tussen ons. Waar de meeste ruzies uit komen is het niet willen knokken voor dingen zoals opleiding, relatie zomaar opgeven omdat we even ruzie hebben etc. Ik heb voor veel dingen moeten knokken om iets te bereiken, bij haar is dit anders.
Toen ik haar leerde kennen was het bij haar liefde op het eerste gezicht. Ik vond haar wel leuk en we hebben snel daarna een relatie gekregen. Na een paar dagen zijn we min of meer gaan samenwonen omdat we dat wilden en daarnaast scheelde het 1 uur rijden voor mij richting werk. Na een tijd kwam ik erachter dat ze echt iemand nodig had om haar te steunen. Ze heeft grote moeilijkheden om (de juiste) beslissingen te nemen, met geld om te gaan en om wat van haar leven te maken. Omdat ik van haar hou en haar een kei vind wilde ik haar maatje zijn voor het leven; dus trouwen.
Tijdje geleden ben ik een andere vrouw tegengekomen. Het klikt tussen ons geweldig. Ze heeft dezelfde vage humor, is lief, ondernemend, ziet er leuk uit en ik kan met haar over alles praten. Sexuele spanning is er ook (en nee dat is in m'n huidige relatie weg, we hebben best fijne sex, maar tis niet zo spetterend / passievol). Ik had de hoop om (goede) vrienden met haar te worden, echter zij wil wat anders. Ze is heel duidelijk dat ze een relatie wil.
Mijn idee is om m'n huwelijk door te zetten. Ik ken de ander niet goed genoeg om een relatie van 7 jaar op het spel te zetten. Ik denk ook best gelukkig te kunnen zijn met m'n partner, alleen.. tja.. Het voelt zo goed met de andere vrouw. Ik ben bang dat dat gevoel gaat knagen en invloed heeft op m'n relatie. Ik merk nu al dat ik een rotgevoel heb dat ik niet helemaal eerlijk kan zijn over m'n gevoelens. Ik wil niet een relatie met de een en vreemdgaan met de ander, dat verdienen ze beide niet.
Als ik de trouwpartij uitstel maak ik m'n partner diep ongelukkig, ik ben bang voor wat ze gaat doen daarna. Ze heeft al eerder gedreigd met zelfmoord. Ze staat zowieso behoorlijk negatief in het leven. Na het trouwen kan ik de andere vrouw beter leren kennen en komen we hopelijk tot de ontdekking dat het een bevlieging was en beter vrienden kunnen zijn. Wat vinden jullie ervan?