Nieuwe culinaire varkenavonturen

Na het geslaagde experiment met worst, was het weer eens tijd om een nieuwe spraakmakende bestelling te plaatsen bij de slager. Alleen wat is dan de uiteraard de vraag "wat zullen we vandaag eens eten". Een zeker besef dat een varken niet alleen uit hamlapjes en karbonades bestaat in combinatie met een beknopte literatuurstudie in stavromulabeta's kookboekenkast leverde al gauw soelaas. Dat Stavromulabeta vanavond bezoek krijgt en een zekere imago heeft hoog te houden op het gebied van culinaire hoogstandjes en shockerende etiquette vormt daarbij een mooie bijkomstigheid.

Dus afgelopen woensdag meldde Stavromulabeta zich (met dank aan de NS en crashende treincomputers) 5 minuten na sluitingstijd bij de slager om aldaar een mooie zak met varkensonderdelen in ontvangst te nemen.

De verbazing was des te groter toen Stavromulabeta geacht werd een bedrag van maar liefst 5,- te overhandigen voor 2,5 kilo delicatesse. Dat zijn pas kiloknallerprijzen en dat bij de biologische slager waar ik me niet eens meer verbaas dat ik een half dagloon mag inleveren.

In de zak zaten 2 varkenspoten, 2 varkensoren, 4 staarten en nog een ding dat vermoedelijk in betere tijden een geamputeerde staart was.

Een en ander wekte ook een uitzonderlijk interesse bij Stavromulabeta's steun en toeverlaat.

Overigens is ook gelijk duidelijk wat de beperkingen zijn van de consumptie van katten ten opzichte van de consumptie van varken.

Uit de voorafgaande literatuurstudie is gebleken dat het met oog op vormvastheid en esthetiek noodzakelijk is om de poten tijdens het koken te ondersteunen. En dat is uiteraard noodzakelijk, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat Stavromulabeta's bezoek een lekker en veilig maar anoniem stukje vlees krijgt voorgeschoteld. Vandaar dat de keuken kortstondig veranderde in een timmerwerkplaats om de poten te voorzien van een op maat gemaakt hulpstuk.


Nadat de poten vastgesnoerd waren en geen kant meer op konden, was het vanochtend tijd om ze in de pan te proppen. Dankzij zijn ongelofelijke wijsheid (en een abonnement op Elle Eten) was er in huize Stavromulabeta precies één pan aanwezig die op deze taak berekend bleek te zijn. En daar mogen de poten gedurende 6 uur van genieten, de laatste 2 uur in het illustere gezelschap van de staarten en oren. Om dan vervolgens met rozemarijn gepanneerd te worden en nog even een kwartiertje onder de gril door te brengen.



Overigens begint het nu wel erg lekker te geuren en lijkt het er op dat ik dadelijk met een liter of 5 prachtige varkensbouillon kom te zitten. Heeft iemand een creatief dee wat ik daarmee eens zou kunnen doen?

quote:

Op zaterdag 20 maart 2010 13:31 schreef mjan het volgende:
Wordt dat vlees door de slager anders nog wel verwerkt in worsten oid of wordt dat normaliter weggegooid?

Geen idee, maar gezien de lage prijs vrees dat het normaal gesproken hooguit nog tot hondenbrokken ofzo wordt verwerkt. In Frankrijk gelden dat soort delen overigens als 'normaal' eten dat je ook bij de slager om de hoek kunt kopen.

Toch nog een tegenvaller. Na 6 uur koken wilde ik de poten uit de pan halen, maar ondanks het houten plankje zijn ze helemaal uit elkaar gevallen... Er dreef alleen nog een zielig plankje met wat touw in de bouillon.

De staarten en oren zijn er gelukkig beter van af gekomen en zijn nu gepanneerd om dalijk onder de gril te gaan.

quote:

Op zondag 21 maart 2010 11:33 schreef mjan het volgende:
Hoe waren ze gelukt? En wat vonden je gasten ervan?

Nou ja, interessant en best o.k. om een keertje gegeten te hebben maar het is nou niet iets wat ik wekelijks zou willen maken. Waarschijnlijk moet je Fransman zijn om het echt te kunnen waarderen