Vliegles gaat een beetje moeilijk met een dier van een kilo of 30.
Dat van gisteren was kennelijk omdat iemand weg ging na een feestje bij een vriend van mijn zus.

Hij heeft de dochter van die vriend gebeten omdat ze welterusten zei.

Daar kan die hond ook niet tegen dus... Het speelt sowieso al veel langer, die hond is nooit goed geweest met kinderen. Al van voordat Annicka geboren was zei iedereen (ook mijn zus) dat we dan goed moesten oppassen met Annicka in de buurt. Mijn zus had al een muilkorf voor hem aangeschaft, maar daar kon hij niet tegen, dus blijft het maar doorsudderen.
Die mantel der liefde moet eindelijk maar eens een keertje de deur uit, zeker nu Annicka kan lopen. Echt niemand zit meer lekker als die twee bij dezelfde gelegenheid zijn omdat iedereen altijd oppast dat die twee niet bij elkaar in de buurt komen omdat iedereen bang is dat het mis gaat. Vorige week is een etentje bij mijn ouders (vanwege mijn moeders verjaardag) aardig verpest daardoor. Annicka was het zat om aan de tafel te zitten dus huilen. Maar ja, de hond was er ook, dus vrij rondlopen was ook geen optie. Dus zijn we maar in wisseldiensten ergens anders gaan zitten, zodat we beiden in ieder geval nog
iets te eten kregen.
Man, unlike the animals, has never learned that the sole purpose of life is to enjoy it. (Samuel Butler)