Robotica #2

quote:

Op maandag 19 december 2011 16:15 schreef Toryu het volgende:
Vreemd dat deze hier nog niet langs gekomen is:

Petman, de 2-benige robot van Boston Dynamics (ook van BigDog)

PETMAN

tevens TVP

Hier de kwalificatievideo van TU Eindhoven voor Adult-size Humanoid klasse voor Robocup 2012:


Het is het niet echt indrukwekkend, maar wel leuk dat ze ook voor deze klasse naar Mexico gaan.


Er start binnenkort ook een online course Machine Learning door prof. Andrew Ng. Ik had me al ingeschreven, maar denk niet dat ik er tijd voor heb:
http://www.ml-class.org/course/auth/welcome

quote:

Op donderdag 23 februari 2012 20:19 schreef Toryu het volgende:
Hier de kwalificatievideo van TU Eindhoven voor Adult-size Humanoid klasse voor Robocup 2012:

Qualification Tech United Eindhoven RoboCup 2012 Humanoid

Het is het niet echt indrukwekkend, maar wel leuk dat ze ook voor deze klasse naar Mexico gaan.

Er start binnenkort ook een online course Machine Learning door prof. Andrew Ng. Ik had me al ingeschreven, maar denk niet dat ik er tijd voor heb:
http://www.ml-class.org/course/auth/welcome

Als ik me registreer staat er anders 16 oct tot december.. Maar dan hebben ze weer lectures 1+2 online... confusing

quote:

Op maandag 19 december 2011 16:15 schreef Toryu het volgende:
Vreemd dat deze hier nog niet langs gekomen is:

Petman, de 2-benige robot van Boston Dynamics (ook van BigDog)

PETMAN

tevens TVP

Wauw, indrukwekkend

@StateOfMind
Het is inderdaad erg indrukwekkend. Vergeleken met bijvoorbeeld Asimo wordt er wel een beetje vals gespeeld. Petman wordt namelijk hydraulisch aangedreven met een extern agregaat waardoor hij niet autonoom is.

@koffiegast:
Sorry, verkeerde link: http://jan2012.ml-class.org/

Het zou eigenlijk in januari starten, maar er was wat vertraging ingeslopen.

05-03-2012

Nieuwe robot is autonoom manusje van alles



Een nieuwe robot van DARPA is een handig manusje van alles dat ook nog eens autonoom opereert.
De robot kan echt van alles. Papiertjes aan elkaar nieten bijvoorbeeld. Een deur van slot doen. En zelfs voor een klusje in huis draait de robot zijn hand niet om: zo kan hij bijvoorbeeld prima boren.

Zo’n veelzijdige robot is op zichzelf natuurlijk al heel indrukwekkend. Maar het wordt nog indrukwekkender als u bedenkt dat deze robot autonoom functioneert. De robot krijgt opdracht om iets te doen, maar daarna wordt deze niet meer actief begeleid. Met behulp van sensoren moet de robot zelf uitzoeken hoe hij objecten het beste kan oppakken en gebruiken.


DARPA (Defense Advanced Research Projects Agency) – ontwikkelaar van militaire technologie – heeft er al heel wat experimenten met de robot op zitten. En deze zijn naar behoren verlopen. Tijd voor de volgende stap: de robot nog complexere taken zelfstandig laten uitvoeren.

(scientias)

Had wel verwacht dat deze hier ook wel zou staan al Hoewel dat ding nog lang niet zo hard kan rennen als een echte cheetah kan hij wel harder dan een mens. Combineer hem met Big Dog en je krijgt toch wel angstaanjagende robots

quote:

Op dinsdag 6 maart 2012 09:43 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Had wel verwacht dat deze hier ook wel zou staan al Hoewel dat ding nog lang niet zo hard kan rennen als een echte cheetah kan hij wel harder dan een mens. Combineer hem met Big Dog en je krijgt toch wel angstaanjagende robots

DARPA Cheetah Sets Speed Record for Legged Robots

QFT! Beide robots zijn trouwens wel gemaakt door hetzelfde bedrijf Boston Dynamics.

Ja die lui van Boston Dynamics zijn lekker bezig de laatste tijd. Ik kan niet wachten tot de volgende versie van PETMAN.

quote:

Op dinsdag 6 maart 2012 09:43 schreef Eyjafjallajoekull het volgende:
Had wel verwacht dat deze hier ook wel zou staan al Hoewel dat ding nog lang niet zo hard kan rennen als een echte cheetah kan hij wel harder dan een mens. Combineer hem met Big Dog en je krijgt toch wel angstaanjagende robots

DARPA Cheetah Sets Speed Record for Legged Robots

06-03-2012

Robot zet snelheidsrecord neer



Een robot in de vorm van een jachtluipaard heeft een nieuw snelheidsrecord voor robots op pootjes neergezet.

Het jachtluipaard rende 18 mijl per uur, oftewel 28,97 kilometer per uur. Een aanzienlijke verbetering ten opzichte van het vorige record dat in 1989 werd neergezet: 21 kilometer per uur.

DARPA
De robot is het werk van Boston Dynamics in opdracht van DARPA (een organisatie die technologieën voor militaire doeleinden ontwikkelt). De robot heeft de vorm van een jachtluipaard en loopt ook ongeveer op dezelfde manier. En hoewel hij voor een robot heel hard loopt, kan hij een echt jachtluipaard nog lang niet bijhouden. Echte jachtluipaarden kunnen snelheden van meer dan 100 kilometer per uur halen.

In het midden
De robot van DARPA liep het snelheidsrecord op een loopband. Nu wordt het jachtluipaard nog door mensen op dezelfde plaats gehouden. Later dit jaar hopen de onderzoekers de recordpoging te herhalen en dan moet het jachtluipaard er zelf voor zorgen dat deze midden op de loopband blijft lopen.

Wetenschappers hebben op dit moment geen heel concrete plannen met de robot. Het zijn echt nog experimenten die in een veel later stadium moeten leiden tot een heel snelle en stabiele robot. Zo’n robot zou handig zijn voor op het slagveld. Al is het alleen maar om de tegenstander angst aan te jagen: want een beetje eng is het toch wel wanneer tientallen van deze robots met grote snelheid aan komen stampen.

(scientias.nl)

20-03-2012

Tweebenige TUlip leert lopen als een mens

Willen we in de toekomst levensechte robotbutlers, dan moeten robots eerst leren lopen als een mens. Ondanks een paar succesverhalen is de looptechniek nog niet perfect. Daarom keek TU Delft promovendus Tomas de Boer nog eens goed naar de looptechniek van de mens. Het resultaat is de looprobot TUlip, één van de meest veelzijdige en robuuste looprobots ooit gebouwd.


Looprobot TUlip. Afbeelding: © Delft Biorobotics Lab

De Technische Universiteit Delft heeft een goede reputatie als het gaat om het bouwen van looprobots. Van low-tech Denise tot de geavanceerde Flame, het ene model lijkt nog menselijker dan het andere. Hiermee concurreren ze met autogiganten zoals Honda, die hun robot ASIMO laat afreizen naar techniekbeurzen, scholen en Disneyland.

Toch schieten al deze robots nog te kort. De ideale looprobot is veelzijdig, robuust en energie-efficiënt (zie afbeelding). En hoewel Flame zeer energiezuinig is, kan de robot niet veel meer dan vooruit lopen. ASIMO kan daarentegen alle kanten op, maar zijn geavanceerde bouw vreet stroom, waardoor een belangrijk deel van de robot uit accu’s bestaat (zijn befaamde rugzakje).

Daarom is TU promovendus Tomas de Boer teruggegaan naar de mens om te ontdekken wat ons nou zo goed maakt in lopen op twee benen, en hoe hij dat aan een robot kan leren. De nieuwe Delftse looprobot TUlip is daarvan het resultaat.


Een vergelijking van verschillende looprobots ten opzichte van de ideale tweebener, de mens. Goede looprobots blijven in balans als ze een duw krijgen (robuust), kunnen gemakkelijk van snelheid, richting en looptechniek wisselen (veelzijdig) en zijn energiezuinig. Afbeelding: © Tomas de Boer, TU Delft

Lopen, draaien, voetballen
TUlip is ontworpen met het idee van het zwaartepunt (het middelpunt van de massa in het lichaam, bij een staand mens ongeveer bij de navel) centraal. Kan je de snelheid en positie van je zwaartepunt controleren, dan blijf je in balans. Het goed plaatsen van je voeten ten opzichte van je zwaartepunt is hierbij heel belangrijk. Daarom bedacht De Boer een algoritme dat berekent waar de voet terecht moet komen om controle te houden over het zwaartepunt. Hieronder een voorbeeld van het algoritme wanneer TUlip een duwtje krijgt.


Een overzicht van wat er gebeurt als TUlip een duwtje krijgt terwijl de robot op één been staat. Het algoritme gebruikt de positie van het zwaartepunt om uit te rekenen waar de voet moet terechtkomen zodat de robot blijft staan. Afbeelding: © Delft Biorobotics Lab

Met dit algoritme kan TUlip lopen, van richting veranderen en het evenwicht bewaren bij een duw of als één voet op een bewegend platform staat. De robot kan zelfs een goeie trap tegen een voetbal geven. Waarom dat? Om te kwalificeren voor het jaarlijkse Robocup toernooi natuurlijk!

Robocup
Jaarlijks strijden robotbouwers uit de hele wereld tegen elkaar om de beste voetbalrobot te bouwen. Het doel: om in 2050 een compleet robotelftal te hebben dat de vloer aanveegt met een team van mensen. TUlip deed in 2011 mee in de ‘humanoid’ (mensvormige) categorie, waar de robots doeltrappen nemen. Helaas sneuvelde de Delftse creatie in de kwartfinale.

Dit jaar doet de robot niet mee omdat de groep zich wil richten op het verder uitwerken van De Boer’s algoritme. Volgens Martijn Wisse, De Boer’s copromotor, is dat hard nodig om succes te boeken op het toernooi. “Als andere robots niet optimaal werken doen ze in elk geval nog iets. Als onze robot niet werkt, dan gebeurt er ook echt helemaal niks.” Maar als de mannen en vrouwen van het Delft Biorobotics Lab alle rimpels hebben gladgestreken, laten ze in een toekomstig toernooi iedereen ongetwijfeld versteld staan van TUlip’s traptechniek.

(Kennislink)

22-03-2012

Deze robot kan eeuwig zwemmen



Wetenschappers hebben een kwal-robot ontwikkeld die in theorie nooit zonder energie zal komen te zitten.

De robot – die vanzelfsprekend onder water leeft – haalt zijn energie namelijk uit water. En aangezien de robot daardoor omringd wordt, hoeft deze niet bang te zijn voor energietekorten.

Robojelly
De robot – die de naam Robojelly draagt – beweegt zich ongeveer net zo als een echte kwal voort. Net als een echte kwal kan de robot zijn vorm en grootte aanpassen om zich te verplaatsen. De robot beschikt daartoe over ‘spieren’ die zich samen kunenn trekken en kunnen ontspannen. Wanneer de spieren zich ontspannen dan neemt de kwal automatisch weer de vorm aan die deze voor de krachtinspanning had. Dat kan de robot doen dankzij geheugenmetalen: materialen die zich hun oorspronkelijke vorm kunnen ‘herinneren’.


Energie
Om de robot zo te laten bewegen, is natuurlijk energie nodig. Die haalt de robot uit chemische reacties die op zijn eigen oppervlak plaatsvinden. Bij die reacties zijn zuurstof en waterstof in het water en het platina op de robot betrokken. De reacties zorgen voor hitte die weer naar de kunstmatige spieren van de robot wordt gestuurd en ervoor zorgt dat deze verschillende vormen kunnen aannemen. Eigenlijk haalt de robot dus energie uit zijn omgeving. Er is geen externe energiebron nodig en dus kan de kwal eigenlijk zolang deze zich in het water bevindt energie opwekken.

De onderzoekers beschrijven Robojelly in het blad Smart Materials and Structures. Hoewel het ontwerp al best indrukwekkend is, is er nog wel wat ruimte voor verbetering. Zo beweegt de robot nu als geheel en de onderzoekers zouden graag willen dat de verschillende delen van de robot ook onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen. In de toekomst kan de robot dan wellicht gebruikt worden om mensen of voorwerpen onder water op te sporen.

(scientias.nl)

30-03-2012

Nieuwe robot springt negen meter hoog



Van gebouw naar gebouw springen: deze robotisch zandvlo draait er zijn hand niet voor om. Indrukwekkend!

De robot is ontwikkeld door Boston Dynamics en kan gemakkelijk negen meter hoog springen. Dat betekent dat de robot eigenlijk elk obstakel wel kan trotseren. Een stoepje op? Geen probleem. Een gebouw in de weg? Voor u het weet zit de robot – die de naam SandFlea draagt – op het dak.

Vier wieltjes
De robot weegt amper vijf kilo en is uitgerust met vier wielen. Wanneer er gesprongen moet worden, richt de robot zich een beetje op. Eenmaal in de lucht zorgt een gyrostabilisator ervoor dat de robot zich horizontaal verplaatst en weer op zijn wieltjes terechtkomt.


Energie
Al die sprongen vergen natuurlijk wel wat van SandFlea. In totaal kan de robot er ongeveer 25 op één acculading uitvoeren. Niet slecht.

De ontwikkeling van SandFlea werd mede mogelijk gemaakt door het Amerikaanse leger. Zij zien wel wat in SandFlea. De robot kan bijvoorbeeld op daken springen om de boel te verkennen. Of door een raam op de tweede verdieping springen om te achterhalen of zich hier verdachten ophouden.

(scientias.nl)

30-03-2012

Nieuw: een ‘levende’ robot voor in uw lijf



De robot gedraagt zich min of meer als een levend wezen en moet ooit het menselijk lichaam in om ziektes op te sporen.

Voor de ontwikkeling van de robot lieten de onderzoekers zich inspireren door het diertje dat u hierboven ziet. Een zeeprik. Deze wormachtige parasieten leven in de Atlantische Oceaan. Ze hebben een heel primitief zenuwstelsel dat een stuk gemakkelijker te imiteren is dan dat van andere organismen.

Zenuwstelsel
Het is de bedoeling dat de robot – die de naam Cyberplasm draagt – een elektronisch zenuwstelsel krijgt. Dat zou betekenen dat de robot in staat is om te ‘zien’ en te ‘ruiken’. De sensoren die de robot daarvoor nodig heeft, willen de wetenschappers uit cellen van zoogdieren halen. Ook moeten er kunstmatige spieren worden ontwikkeld die glucose als energiebron gebruiken.

Zien en ruiken
En dan komt Cyberplasm toch al aardig in de buurt van een levend wezen. En dat is precies de bedoeling. “Niets kan tippen aan de natuurlijke vaardigheid van een levend wezen om te zien en te ruiken en zo informatie te verzamelen over wat er gaande is,” stelt onderzoeker Daniel Frankel in een persbericht.

De wetenschappers werken nu aan een prototype Cyberplasm. De robot wordt in eerste instantie minder dan één centimeter lang. Toekomstige exemplaren kunnen nog veel kleiner worden: minder dan één millimeter lang. De robots kunnen in de toekomst in het menselijk lichaam worden gebracht om te kijken of er sprake is van ziektes of andere problemen. Naar verwachting kan de robot binnen vijf jaar gebruikt worden.

(scientias.nl)

13-04-2012

Levensechte robotvrouw zingt liedje in Chinees shoppingcenter


© epa.

Geminoid F, met deze naam stelde de Japanse ontwerper Hiroshi Ishiguro zijn levensechte robotvrouw voor in een shoppingcenter in Hong Kong. Haar naam mag misschien niet echt menselijk in de oren klinken, verder is de gelijkenis met ons ras treffend. Zo kan Geminoid F naast praten, zingen en lachen, ook 65 menselijke gelaatstrekken nabootsen, waardoor ze zich dus ook non-verbaal kan uitdrukken.


© epa.

Hoewel ze er soms een beetje verdoofd en verbaasd uitziet, kan Geminoid F, via een mechanisme dat onder haar rubberen 'huid' verstopt zit, toch op een redelijk menselijke manier lachen, praten en zingen. Dankzij haar mysterieuze gelaatsuitdrukkingen en gefronste wenkbrauwen komt ze zelfs aardig in de buurt van een geslaagde menselijke imitatie.


© epa.

De Japanse robotontwerper, Hiroshi Ishiguro, heeft in het verleden al verschillende menselijke robots ontworpen, waarvan eentje zelfs naar zijn eigen evenbeeld. Normaal kosten zijn exemplaren rond de 900.000 euro, maar Geminoid is een pak goedkoper ('slechts' 84.000 euro), omdat Ishiguro hoopt dat de technologie zo makkelijker geïntegreerd zal worden bij het grote publiek.

De professor hoopt bovendien dat robots op een dag zo sterk op mensen gelijken dat ze ons voor de gek kunnen houden. "Maar wat is menselijk?", lacht hij. "Geef me er een definitie van en wij zullen er wel een kopie van maken."


(HLN)

Met name de armbewegingen zijn behoorlijk indrukwekkend! Lijkt erg vloeiend en snel te gaan.

Hij legt uit dat het bij een mens via motion capture is opgenomen, en vervolgens afgespeeld op de robot. Dat maakt het nogal wat makkelijker. Zijn onderzoek/thesis ging over push recovery, dus ik denk dat dit vooral voor de leuk is.

quote:

Op maandag 16 april 2012 22:01 schreef Toryu het volgende:
Hij legt uit dat het bij een mens via motion capture is opgenomen, en vervolgens afgespeeld op de robot. Dat maakt het nogal wat makkelijker. Zijn onderzoek/thesis ging over push recovery, dus ik denk dat dit vooral voor de leuk is.

Als je verder luistert, zegt ie dat het afspelen op de robot niet 1 2 3 gaat, want de robot moet ook zichzelf stabiliseren tijdens het 'dansje'.

Stabiliseren moet sowieso gebeuren, ook als hij zijn armen stil houdt. Daarnaast vermoed ik dat het bewegen van de armen geen grote verstoring veroorzaken, in elk geval niets vergeleken met een harde duw.

24-04-2012

‘Robots domineren de Wallen in 2050′



In 2050 worden de Wallen gedomineerd door seksrobots en dat heeft alleen maar voordelen. Dat voorspellen wetenschappers.

Onderzoekers Ian Yeoman en Michelle Mars maken in hun paper ‘Robots, men and sex tourism‘ een kort uitstapje naar de toekomst. Ze beschrijven hoe de Wallen in Amsterdam er in 2050 uit kunnen gaan zien. En als ze het bij het rechte eind hebben, dan verandert er nogal wat.

Mensenhandel
“In 2050 zal de rosse buurt in Amsterdam draaien om robot-prostituees,” zo schrijven de twee. En die voorspelling is niet zomaar uit de lucht gegrepen. De onderzoekers leggen ook uit welke ontwikkelingen ervoor gezorgd hebben dat mensen vervangen zijn door robots. Zo is de mensenhandel enorm uit de hand gelopen en neemt het aantal onbehandelbare SOA’s toe. Het afschaffen van de Wallen is geen optie: het is onlosmakelijk met Amsterdam verbonden.

Voordelen
En dus is er maar één optie: robots als prostituees inzetten. “Zij hebben geen seksueel overdraagbare ziektes, hoeven niet uit Oost-Europa gesmokkeld en in de slavernij gedwongen te worden, de gemeenteraad heeft directe controle over de robots en bepaalt hun prijzen, werktijden en seksuele diensten,” zo schrijven Yeoman en Mars.

Concurrentie
En daarmee kunnen de robots heel wat problemen die de Wallen nu omringen, oplossen. Voorwaarde is wel dat de menselijke prostituees ruimte maken voor de robots. Dat zal zeker niet zonder slag of stoot gaan, maar uiteindelijk zullen de mensen niet kunnen concurreren met de robots die aan alle wensen kunnen voldoen en een stuk goedkoper zijn. De onderzoekers denken zelfs dat mensen een beter gevoel overhouden aan seks met een robot-prostituee. “Cliënten hebben geen schuldgevoel, omdat ze geen seks hebben met een echt persoon en daarom ook niet tegen hun partner hoeven te liegen.”

Maar zijn robots hier al wel klaar voor? Het kan niet lang meer duren, zo stellen de onderzoekers. “De grenzen tussen sciencefiction en feiten worden steeds waziger in de wereld waar technologie, consumptie en menselijkheid steeds belangrijker wordt.”

(scientias.nl)

24-04-2012

Zwitserse robot met hersens bestuurd

Zwitserse wetenschappers hebben een robot ontwikkeld die kan worden aangestuurd door middel van hersengolven.


Foto: Novum De wetenschappers gaven dinsdag een demonstratie.

Een deels verlamde patiënt in een ziekenhuis in het Zwitserse stadje Sion demonstreerde de techniek. Hij stelde zich voor dat hij zijn vingers bewoog om de robot, die zich op een andere locatie honderd kilometer van het ziekenhuis bevond, te besturen.

In onder meer de Verenigde Staten en Duitsland zijn vergelijkbare experimenten gedaan. Daarbij waren de testpersonen echter niet verlamd of moesten implantaten worden geplaatst in de hersenen. Bij het Zwitserse experiment was slechts een simpele muts nodig om de hersengolven van de testpersoon te meten.

© Novum

(nu.nl)

17-05-2012

Leiden robots tot desocialisering?



Beter samen met een robot, dan eenzaam en alleen op de bank? Robots zijn booming business, maar zijn ze ook goed voor onze samenleving?

De robotica is flink in opmars, maar leidt tot een aantal pittige vragen op politiek, juridisch en ethisch gebied. Nu al worden robots in gebruik genomen bij het leger en de politie. Maar er zijn ook robots in de maak voor de zorg en voor in huis. Tijdens de boekpresentatie van Overal robots. Automatisering van de liefde tot de dood vond afgelopen dinsdag een interessante discussie plaats. Want leiden robots niet tot desocialisering bij mensen?

Zorgrobot
Een robot die voor u een cola haalt en het vervolgens naar u toe brengt. Het kan! Studenten van de TU Delft ontwikkelden Eva, een robot die in de toekomst ingezet kan worden in de zorg. Ook wordt er in bepaalde revalidatiecentra al gebruik gemaakt van robots die patiënten helpen bij het leren lopen en het gebruiken van de armen. Een goede ontwikkeling zou u zeggen, ook vanwege de bezuinigingen en tekorten in de huidige zorg. Maar er is ook reden tot nadenken over het gebruik van robots. Voor nu kunnen zij alleen nog kleine taken verrichten, zoals Eva dat doet, maar ooit zal dit veranderen. De techniek zal zich zo ontwikkelen dat het ook mogelijk wordt om robots te bouwen die een mens kunnen vervangen. Maar willen we dat wel? Volgens Floortje Daemen, één van de hoofdauteurs van het boek, staat de zorg voor empathie en warmte. “Het dilemma speelt nog niet, maar in de toekomst moeten wij hier over gaan nadenken. Kunnen robots die belangrijke eigenschappen van de zorg ook aan mensen geven?” Hans Rietman, hoogleraar Revalidatiegeneeskunde en –technologie, vindt het ook belangrijk dat de patiënt vertrouwen heeft in de robot. “Als een robot hem of haar optilt, is het belangrijk dat de techniek goed werkt,” zegt hij tijdens de bijeenkomst. “Maar belangrijker, leidt een robot niet tot vervreemding tussen mensen? Een robot die bijna alle taken van een verzorger overneemt, wordt dan de sociale omgeving van de patiënt.”


Een Nao robot laat tijdens de presentatie zien hoe hij naar een blokje kan toelopen en het vervolgens kan optillen.

Aandacht
Meer zorgrobots betekent meer tijd voor verzorgers om aandacht aan de patiënt te besteden luidde de stelling. Rinie van Est, auteur van het boek, denkt dat het lastig wordt om dit waar te maken. “Ik denk niet dat verzorgers in staat zullen zijn om meer aandacht te geven aan de individuele patiënt. De robots zullen namelijk ook gemonitord moeten worden. Wel denk ik dat de kwaliteit van de zorg verbeterd kan worden door het gebruik van robots.” Professor Piet Jonker van de TU Delft hoopt dat robots het personeelsprobleem in de zorg kunnen oplossen, maar benadrukt dat patiënten toch aandacht willen van mensen. “Die persoonlijke aandacht moet niet verdwijnen. We moeten oppassen dat we geen hele kille samenleving creëren.” Waar robots patiënten wel bij kunnen helpen, is de zeggenschap over hun eigen leven. Jonker: “Neem als voorbeeld het aantrekken van de steunkousen: patiënten willen deze zelf aantrekken wanneer zij vinden dat dit nodig is. Zij willen niet wachten totdat een verzorger eindelijk tijd heeft om dit te doen. Als er een robot wordt ontwikkeld die dit soort klusjes kan doen, behouden patiënten hun vrijheid. Daarnaast krijgen patiënten bijna iedere week een andere verzorger, dit wordt ook niet altijd als positief ervaren. Zij kunnen dan zelf een overweging maken: Wil ik een machine die mij helpt of wil ik iedere week een andere verzorger?” Maar er moet ook gekeken naar wat verzorgers willen, beaamt Jonker. “Mensen die werkzaam zijn in de zorg halen voldoening uit hun werk door de dankbaarheid van een patiënt. Die dankbaarheid is hun motivatie om iedere dag naar het werk te gaan en anderen te helpen. Als je robots inzet, kan deze motivatie verdwijnen. Daar staat tegenover dat patiënten meer vrijheid krijgen.”

Sociale intelligentie
En dan zijn er ook sociale robots, voor in huis maar ook voor in de zorg. Deze robots moeten in de toekomst emoties herkennen en tonen en een dialoog kunnen voeren. Kortom: een robot die sociaal gedrag vertoont en die u gezelschap houdt. In de psychiatrische zorg wordt Pabo al ingezet. Dit is een robot in de vorm van een zeehond die demente bejaarden helpt. Het apparaat vraagt de aandacht van de patiënt en wordt vervolgens blij als hij deze ook werkelijk krijgt. De robot is een succes: zo blijkt dat de hersenen van de bejaarden weer worden geactiveerd. Ook leidt Pabo hen af bij angstige momenten. Een sociale robot zou niet alleen zieke mensen kunnen helpen, maar ook eenzame mensen. Een robot voor in huis, om samen mee op de bank te hangen. Sommigen vinden het geen goed idee. “Een robot heeft geen sociale intelligentie en ik denk niet dat hij dit ooit zal krijgen,” hoor ik iemand zeggen in het publiek. “Een robot stamt niet af van apen, mensen wel.” Anderen vinden een gezelschapsrobot niet anders dan een huisdier: “een kat of een hond stamt toch ook niet af van apen”. Toch gaat u met een hond wel naar buiten en met een robot niet, deze kan voor nog meer vervreemding van mensen zorgen.



Maar is de illusie van sociale intelligentie niet al genoeg? Mensen praten ook met hun kat of hond en hebben de illusie dat het dier hun begrijpt. Mensen accepteren dit, maar doen zij dat ook van robots? We moeten ons afvragen in wat voor samenleving we willen leven, één met menselijk contact of één met robots? Of een gulden middenweg? Zullen we menselijke vaardigheden verliezen door teveel met robots op te trekken? Een eenzaam persoon die zijn toevlucht zoekt bij een robot kan mogelijk de motivatie verliezen om echte vrienden te zoeken. Zo moeten we niet alles willen kopen in de wereld, zo ook geen sociaal contact. Robots kunnen wel degelijk een handje helpen, bijvoorbeeld in de zorg. Maar mensen helemaal vervangen, dat gaat wel heel erg ver. Er moeten dan ook goede afspraken worden gemaakt als het zover is. Wat denkt u? In welke mate mogen robots ingezet worden in de samenleving?

Aanstaande zondag 20 mei 2012 verschijnt op Scientias.nl om 08.00 uur de recensie van het boek Overal robots. Automatisering van de liefde tot de dood.

(scientias.nl)

Leuk artikel. Eenvandaag heeft er ook een reportage over gemaakt:
http://www.eenvandaag.nl/binnenland/40370/de_robotrevolutie

20-05-2012

Overal robots: automatisering van de liefde tot de dood



Robots beginnen hun plekje in onze maatschappij op te eisen. Het boek ‘Overal robots’ laat zien wat de consequenties daarvan zijn.

Op dit moment worden robots al volop ingezet, maar hun inzet blijft beperkt. Zo vinden we ze alleen maar binnen de muren van fabrieken. Velen beginnen er nu van overtuigd te raken dat het tijd wordt dat de robot ook buiten die muren een rol gaat vervullen en bijvoorbeeld klusjes in het huishouden gaat doen, een deel van de (ouderen)zorg op zich neemt en ons bijstaat aan het oorlogsfront. Grote vraag is natuurlijk of de robots daar klaar voor zijn. En misschien nog wel belangrijker: zijn wij daar klaar voor?

Automatiseren
Met de inzet van robots in bijvoorbeeld de zorg of het huishouden worden taken die altijd met liefde door mensen zijn uitgevoerd, geautomatiseerd. Willen we dat wel? En kunnen robots dat werk net zo goed doen als wij mensen? Dat zijn vragen waar het boek ‘Overal robots‘ antwoord op probeert te geven. Om dat antwoord te vinden, wordt er gekeken naar ethische overwegingen, de mogelijkheden en onmogelijkheden van de robot en opkomende technologieën. De auteurs beperken zich daarbij tot een aantal domeinen waarbinnen de robot kan worden ingezet: in huis, in de zorg, in de fabriek, bij de politie en in het leger.



Alle kanten
Wanneer wij denken aan een robot die ons wat klussen uit handen neemt, dan zien we dat vaak wel zitten. Het boek ‘Overal robots‘ bekijkt die kwestie echter een stuk nuchterder en laat ons alle kanten van het verhaal zien. Een robot die kookt, is misschien wel handig, maar hoe veilig voelt u zich als u weet dat deze een keukenmes kan hanteren? En een seksrobot lijkt misschien de ideale oplossing om prostitutie tegen te gaan, maar is het wel echt een alternatief? Blijven mensen naast de robots ook niet echte prostituees bezoeken? En hoe zit het met seksrobots die het uiterlijk van kinderen hebben. Moeten die verboden worden? Het zijn stuk voor stuk goede vragen die misschien niet direct bij u waren opgekomen, maar die wel van doorslaggevend belang zijn wanneer de robot de samenleving binnendringt.

Eén van de plaatsen waar de robot reeds in opkomst is, is in huis. Sommige mensen hebben bijvoorbeeld al een robotgrasmaaier of een robotstofzuiger. Maar de echte ingewikkelde huishoudelijke klusjes lijken nog niet aan robots besteed. De robots doen er te langzaam over of hebben onze hulp nodig, waardoor het nog altijd efficiënter is om het gewoon zelf te doen. Bovendien is het huishouden eigenlijk nog veel te complex voor de robot. Denk bijvoorbeeld aan het opruimen van de kamer. Een robot moet dan wel weten dat een legosteentje in de legodoos hoort en dat de krant van vandaag nog op tafel moet blijven liggen, terwijl de krant van gisteren bij het oud papier kan. Daar komt nog eens bij dat leven tussen mensen best ongestructureerd is. Een robot moet dan ook kunnen anticiperen op een kind dat opeens door de huiskamer rent of een blouse die van de strijkplank glijdt. En is het eigenlijk wel veilig om een robot in huis te hebben lopen die een keukenmes of stofzuigerstang kan hanteren? Wat als deze even doordraait en zich tegen zijn huisgenoten gaat verzetten? De schrijvers van het boek geloven niet dat de huishoudrobot er op korte termijn komt. Het huishouden is simpelweg te ingewikkeld.


Foto: Honda News (cc via Flickr.com).

In de zorg
Met de toenemende vergrijzing lijken robothanden aan het bed de ideale oplossing. Maar ook daar kunnen we ons wel eens in vergissen, zo schrijven Lambèr Royakkers, Floortje Daemen en Rinie van Est in hun boek. Want kunnen robots patiënten met name op sociaal en emotioneel gebied wel bieden wat zij nodig hebben? En is de zorg wel ondernemend en innovatief genoeg om met de robots aan de slag te gaan? Wie wil daar in investeren? Tegelijkertijd kunnen robots wel een aanvulling op de menselijke zorg vormen. Bijvoorbeeld door te helpen met het tillen van patiënten of door ouderen eraan te herinneren dat zij hun pillen moeten nemen.


Foto: Davide Faconti / Pal Technology (via Wikimedia Commons).

Voorbereiding
Zo gaat het boek verschillende domeinen waarin de robot een rol kan spelen, langs. De robotauto en politierobot komen bijvoorbeeld aan bod. Maar ook de militaire robot wordt besproken. En misschien lijkt het boek soms wat pessimistisch, maar dat is het zeker niet. Het is een realistisch boek dat laat zien welke drempels er nog zijn alvorens robots echt tussen de mensen aan de slag kunnen. Ook wordt er alvast nagedacht over de ethische vraagstukken die we daarbij tegen het lijf kunnen lopen. Het is goed om daar nu al mee bezig te zijn, zo stellen de schrijvers zelf. Ze ontkennen geen moment dat robots soms handig kunnen zijn. Ze belichten alleen ook de keerzijde van de medaille. En dat doen ze op het perfecte moment: nu de robot langzaam maar zeker zijn plekje in de maatschappij zoekt en vindt. Nog voordat de robot echt tussen ons gaat ‘leven’, moeten we weten wat we nodig hebben (bijvoorbeeld aan juridische regels of ethische richtlijnen) en vooral wat we willen. De onderzoekers geven daarbij alvast één gulden handvat mee: de robotica is er voor ons en dient de samenleving te dienen. “Robotica dient de mens niet te overvleugelen, maar bij te staan,” zo schrijven de auteurs. En er zijn nu eenmaal klusjes die we gewoon altijd zelf moeten blijven doen, hoe goed de robot er ook in wordt. Als voorbeeld noemen de onderzoekers het spelen van de ‘Last Post‘: een dagelijks terugkerende traditie in Ieper. Een robot kan dat nu ook al doen, maar verliest zo’n symbool zijn waarde niet als wij er geen tijd meer voor vrijmaken en het door een robot laten doen? “Al kan ene robot iets beter dan een mens, dan nog kan het beter zijn dat de mens het slechter blijft doen.”

‘Overal robots‘ is een wijs boek dat misschien niet alle antwoorden op al uw vragen heeft, maar u wel aan het denken zet en helpt om die antwoorden te vinden. Het is een must read voor iedereen die zich met robotica bezighoudt of bezig gaat houden. Heel concreet betekent dat dat eigenlijk iedereen het gelezen moet hebben. Want de robot komt eraan en dan kunt u maar beter weten wat u allemaal te wachten staat!

(Scientias.nl)

22-05-2012

Deze robot ruimt met alle liefde uw huis op



Het huis opruimen: dat huishoudelijke karweitje kunnen we binnenkort wellicht overdragen aan een robot. Dankzij een nieuw algoritme is deze namelijk prima in staat om op te ruimen.
Dat tonen wetenschappers van de Cornell University aan. Ze beschrijven hun studie in het blad International Journal of Robotics.

Moeilijk
Het huis opruimen: het klinkt als een makkelijk klusje. Maar schijn bedriegt. Eerst moet de robot een object identificeren: wat is het en waar hoort het thuis? Vervolgens moet deze het object oppakken en de route naar de eindbestemming uitstippelen. Om dat allemaal mogelijk te maken, ontwikkelden de onderzoekers een nieuw algoritme waarmee de robot kan bepalen met wat voor object deze te maken heeft en waar het object thuishoort. “De robot leert dat een schoen niet in de koelkast thuishoort,” vertelt onderzoeker Yun Jiang in een persbericht.

Camera
De robot is uitgerust met een Microsoft Kinect 3D-camera. Met deze camera kijkt de robot rond. De onderzoekers confronteerden de robot met verschillende varianten van één soort object. Bijvoorbeeld: verschillende kledingstukken of verschillende borden. De robot zoekt naar overeenkomsten tussen die objecten en leert zo welke eigenschappen deze gemeen hebben. Zo kan de robot steeds meer objecten herkennen.

Opbergen
Vervolgens moet de robot een geschikte opbergplaats vinden. Wederom kijkt deze met de camera rond en verzamelt de eigenschappen van verschillende mogelijke opbergplaatsen. De robot beoordeelt deze door te kijken of ze – ook met het oog op de vorm van het op te bergen object – geschikt zijn als opbergplaats voor dit object. Hierbij krijgt de robot wel wat hulp van de onderzoekers. Zij bieden de robot grafische simulaties waarin te zien is hoe het wel en hoe het niet moet. Zo kan de robot leren welke opbergplaatsen geschikt en welke ongeschikt zijn. De opbergplaats die als meest geschikt uit de bus komt, wordt uiteindelijk door de robot gekozen. Vervolgens maakt de robot een grafische simulatie van hoe hij het object uiteindelijk op die eindbestemming gaat krijgen. Daarna voert hij de nodige bewegingen uit.


Experiment
Tijdens de eerste experimenten deed de robot het prima. Objecten die de robot al kende, kon hij in 98 procent van de gevallen identificeren en opbergen. Objecten die de robot nog nooit gezien had, wist deze in 80 procent van de gevallen met succes op te ruimen.

Er is zeker nog ruimte voor verbetering, zo erkennen de onderzoekers. Zo willen ze de robot een nog betere camera geven en zou het ideaal zijn als deze met zijn hand dingen echt kon ‘voelen’. Daarmee wordt het namelijk gemakkelijker om objecten op stabiele wijze neer te zetten en op het juiste moment los te laten. Ook is het nodig dat de robot nog meer over zijn omgeving leert. Een mooi voorbeeld is het opbergen van de computermuis. Deze kan natuurlijk overal op uw bureau worden neergelegd, maar moet idealiter naast de pc worden gelegd. Een robot weet dat nu niet, maar door meer te leren over zijn omgeving kan hij objecten mogelijk ook met elkaar gaan associëren.

(scientias.nl)