Robotica #2

28-09-2010

Wetenschappers presenteren menselijke wandelende robot

(nieuwemedia.blog.nl)

28-09-2010

Robotic legs designed to help people walk again

A robot that can help people who are paralysed walk again is on trial in Japan.
The 'walking-aid robot' works by using six electric motors at the ankles, knees and hips.
Developers say the biggest challenge was getting the device to balance properly so people could use it without stumbling.

Zie filmpje

(www.bbc.co.uk)

quote:

Op woensdag 29 september 2010 08:54 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
28-09-2010

Wetenschappers presenteren menselijke wandelende robot

Japanese scientists creates New Humanoid Walking Robot Unveiled

(nieuwemedia.blog.nl)

Ze blijven wel dat half-gehurkte loopje hebben.

quote:

Op woensdag 29 september 2010 09:07 schreef jeroen25 het volgende:

[..]

Ze blijven wel dat half-gehurkte loopje hebben.

Tja, het is nog steeds lastig om het locomotorisch systeem van de mens na te bootsen, wanneer ook stilstaan, traplopen, rennen en andere eisen worden gesteld.

01-10-2010

Draadloze besturing voor zwemmende robot

Een robot vanaf een afstand draadloos besturen is tegenwoordig een koud kunstje. Maar niet onder water; daarvoor was een kabel naar een boot aan het wateroppervlak vaak niet te vermijden. Een team van York University presenteert nu echter “AQUA”: de onderwaterrobot met draadloze besturing.

Water kan soms heel vervelend zijn. Het verstoort radiosignalen en maakt draadloze communicatie zoals Wi-Fi onderwater vrijwel onmogelijk. Onderwaterrobots worden daarom meestal via een kabel verbonden met het ‘moederschip’. Dat is geen optimale situatie, want het maakt de robot minder mobiel en kan de veiligheid van duikers in gevaar brengen.

Daar hebben de onderzoekers van York University (Toronto, Canada) nu iets op gevonden. Zij ontwierpen AQUA, een onderwaterrobot die zwemt als een otter, met flippers in plaats van de gebruikelijke propellers. Het meest bijzondere is echter de besturing. AQUA kan met een controller van afstand worden bestuurd door een duiker die ook onder water is.

Ter plekke beslissen
De controller is een soort iPad, een tablet waar de duiker allerlei informatie op kan bekijken. Hij kan er ook op programmeren, zodat het scherm een bepaalde tag toont. Die tag, zoiets als een bar- of QR-code], kan de robot vervolgens aflezen door de camera die hij aan boord heeft. En zo kan de robot het ingeprogrammeerde commando van de duiker ter plekke uitvoeren.

Die directe controle is een belangrijk (en nieuw) aspect. “Het is onmogelijk in te schatten wat je van de robot wilt wanneer je eenmaal onder water bent. Wij wilden een systeem ontwikkelen waarmee je ter plaatse, in reactie op de omgeving, commando’s aan kunt maken.” vertelt Michael Jenkin, professor aan York University en lid van het onderzoeksteam.

In het verleden maakten duikers nog wel eens gebruik van gelamineerde kaartjes, waarmee ze op een visuele manier met de robots onder water konden communiceren. Het nadeel hiervan is dat de duiker hierbij beperkt is tot een aantal vooraf ingeprogrammeerde commando’s.

Robots naar Titanic


Afbeelding: © Flickr: j-fi

Eerder kon je op Kennislink lezen over de expeditie naar het wrak van de Titanic. Hierbij werd ook gebruik gemaakt van onderwaterrobots, zogenaamde AUVs en een ROV. De AUVs gingen zonder kabel en bemanning te werk, maar bij hen waren alle taken van tevoren ingeprogrammeerd. Zij konden niet ter plekke met eventuele duikers communiceren.

Een kabel naar de oppervlakte is ook onhandig. “Als een robot via een kabel verbonden is met een boot aan het oppervlakte, kan de communicatie tussen de boot, de duiker en de robot erg ingewikkeld worden,” zegt Jenkins. “Het onderzoeken van een wrak vereist bijvoorbeeld een heel voorzichtige en nauwkeurige aanpak; duikers en robots moeten dan in staat zijn snel te reageren op veranderingen in de omgeving. Een fout of vertraging in de communicatie kan dan gevaarlijke situaties opleveren.” aldus Jenkins.

Op afstand besturen
Aangezien er geen communicatieapparaat op de markt was die aan hun eisen voldeed, ontwikkelden Jenkins en zijn team een eigen prototype. Hun AQUATablet wordt bescherm door een aluminium behuizing met plexiglas ruitje. Het maakt de computer waterdicht tot zo’n 18 meter diepte. De robot kan echter nog dieper gaan. Jenkins: “Een duiker op 18 meter diepte kan een robot besturen die 9 tot 12 meter onder hem zwemt. Het is duidelijk dat dit fysiek beter voor de duiker is en veel veiliger”.

Een duiker kan niet alleen commando’s inprogrammeren, hij kan het tablet ook als een soort joystick gebruiken. Het is vergelijkbaar met wakeboarden op de Wii (zie filmpje hiernaast): draai je de controller naar rechts, dan gaat de robot ook naar rechts.

De robot is in deze modus echter wel met een kabel aan het tablet verbonden. Maar dat heeft ook voordelen, want door de optische kabel kan de robot videobeelden van zijn camera naar de duiker sturen. Die beelden kunnen gebruikt worden om een 3D-model van de omgeving op te bouwen, waarmee de robot zijn taken nauwkeuriger kan uitvoeren.

De publicatie “Swimming with Robots: Human Robot Communication at Depth” van auteurs Bart Verzijlenberg en Michael Jenkins zal gepresenteerd worden tijdens de IEEE/RSJ International Conference on Intelligent Robots and Systems (IROS) van 18 tot 22 oktober in Taiwan.

(Kennislink)

15-10-2010

Zes mannen laten zich voor wetenschap slaan door robot



Povse deed eerst tests met een rubberen arm. (foto Borut Povse)
Ergens in een laboratorium in Slovenië laten zes mannen zich in naam van de wetenschap pijnigen door een robot. Het doel daarvan is te achterhalen wanneer de pijn te erg wordt, om zo robots te kunnen aanleren hoe ver ze kunnen gaan vooraleer ze een mens pijn doen.

Professor Borut Povse is er voor zijn experiment in geslaagd de toestemming te krijgen van een ethische commissie, en daarnaast heeft hij zes collega's kunnen overtuigen deel te nemen aan de proeven, meldt het vakblad New Scientist.

Povse ziet mens en robot op een dag zij aan zij werken, en vindt het belangrijk om machines te leren een soort van empathie te hebben voor hun menselijke collega's. "In de toekomst zullen robots niet werken achter bewakingsagenten met gesloten deuren of lichtbarrières", schreef Povse in een eerdere paper over het onderwerp. "Integendeel, ze zullen nauw samenwerken met mensen, wat leidt tot een fundamentele zorg over de vraag hoe we de veiligheid van die interactie kunnen verzekeren."

Povse gebruikte voor eerdere experimenten een rubberen arm met sensoren in. Een pdf van het onderzoek vind je hier. (sam)

(HLN)

15-10-2010

'Baby’s zien robot aan voor mens'

AMSTERDAM – Baby’s zien robots aan voor levende wezens als de apparaten interacties aangaan met andere mensen. Dat concluderen Amerikaanse wetenschappers uit een nieuw onderzoek.
Kinderen van 18 maanden oud maken geen onderscheid tussen robots en mensen als de apparaten eerst contact leggen met personen in hun omgeving.

Dat blijkt uit oogbewegingen van de baby’s tijdens interacties met robots, zo melden wetenschappers van de Universiteit van Washington in het wetenschappelijk tijdschrift Neural Networks.

Spelletje

“De vraag is wat een robot sociaal maakt voor een baby”, verklaart onderzoeker Andrew Meltzoff op nieuwssite EurekAlert. “Waarschijnlijk wordt dat niet bepaald door hoe een apparaat er uit ziet, maar wel door hoe het zich beweegt en op welke manier het een interactie aan gaat met anderen.”

De wetenschappers kwamen tot hun conclusies door baby’s te confronteren met robots, terwijl ze op schoot zaten bij hun ouders. De onderzoekers stelden vervolgens kinderlijke vragen aan de robot, zoals ‘waar is je buik?’ en ‘waar zit je hoofd?’. De robot wees vervolgens steeds naar het juiste lichaamsdeel.

De baby’s volgden het gesprek door hun blik heen en weer te laten gaan tussen onderzoeker en de robot.


Aandacht

Uiteindelijk lieten de wetenschappers de baby’s alleen met de robots. De apparaten begonnen dan met hun hoofd te bewegen en maakten geluiden om de aandacht van de kinderen te trekken.

De baby’s volgden de blik van de robot op dat moment met hun ogen. Volgens de wetenschappers suggereerden die oogbewegingen dat de kinderen de robot aanzagen voor een menselijk wezen.


Interacties

Kinderen van 18 maanden oud kunnen normaal gesproken al een verschil maken tussen levende wezens en levensloze objecten. Ze volgen met hun ogen vaak wel de bewegingen van mensen of dieren, maar reageren met hun blik bijvoorbeeld niet op een schommelstoel die heen en weer beweegt.

“Deze studie suggereert dat een zogenaamde menselijke robot niet alleen het uiterlijk van een mens moet hebben, maar ook interacties moet aangaan met mensen”, aldus onderzoeker Rajesh Rao.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)

Mr Woo

Een meer serieuze post:

!

Een dansende robot die met een groepje meiden mee danst/zingt. De robot-artiest danst niet zo wild als de achtergrondzangeressen, maar toch is de manier van bewegen beter dan ik tot nu toe gezien heb.

_{Bronartikel: http://singularityhub.com(...)tting-weirder-video/}

[ Bericht 8% gewijzigd door zyx1981 op 24-10-2010 12:38:41 ]

Ik hou van Azie

Nog meer dansende robots! Nu een robot-dansgroep die ondermeer een choreografie op Ravel's Bolero laten zien
!

_{Bronartikel: http://singularityhub.com(...)shanghai-expo-video/}

Edit: technische achtergrond info over dit van origine Franse robotje: http://www.aldebaran-robotics.com/en/node/1166 Voor 12.000 euro ex btw kan je zelf zo`n 58cm hoge hummel in huis halen

[ Bericht 11% gewijzigd door zyx1981 op 24-10-2010 12:49:29 ]

Eentje nog om het af te leren. Een robot rent 7km/u en stabiliseert zichzelf wanneer iemand hem aanduwt:


_{Bronartikel: http://singularityhub.com(...)obot-runs-at-7-kmhr/}

Wereldprimeur voor Duits Lab: de humanoïde robot ‘Myon’
_{Sascha Bollerman - 12-10-2010}

Inleiding
Het TWA-netwerk in Berlijn bericht regelmatig over de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van de robotica in Duitsland. Nu is er nieuws uit de Duitse hoofdstad zelf; het Laboratorium voor Neurorobotica (NRL) van de Humboldt Universiteit Berlijn is erin geslaagd ’s werelds eerste humanoïde robot te ontwikkelen waarbij men zonder problemen in werkende toestand zowel ‘lichaamsdelen’ kan demonteren als met behulp van een flensverbinding kan monteren.

Details
Dit beginsel klinkt minder revolutionair dan het in werkelijkheid is. Bij het demonteren van bijvoorbeeld een ‘arm’ blijven alle overige ledematen onberispelijk verder functioneren aangezien deze in een drietal opzichten autonoom zijn: de energievoorziening, het rekenvermogen en het neuraal netwerk zijn compleet decentraal over de robot verdeeld.
Het principe biedt vele voordelen voor onderzoek. Men kan bijvoorbeeld gedragingen (zoals lopen) allereerst aan een geïsoleerd ledemaat (been) ontwikkelen alvorens men overgaat tot het onderzoek van hoe het lichaam als geheel reageert en functioneert (geïncorporeerd been). Daarnaast biedt het antwoorden op geheel nieuwe vraagstukken zoals wat er gebeurt als twee robots wisselen van arm of als een robot plots een ongetraind been ontvangt.


Figuur 1. De 1,25 meter grote Myon is een systeem met een zeer hoge mate van complexiteit. Het geheel stort niet ineen als men elektronica verwijdert dan wel een kabelbreuk veroorzaakt omdat alle ledematen meerdere malen met elkaar gekoppeld zijn en coöperatief met elkaar samenwerken.
Myon is één van vijf robots uit de M-serie van het NRL. De ontwikkeling van de robot is tot stand gekomen in het kader van het Europese project ALEAR. Verder heeft het laboratorium nauw samengewerkt met het Frackenpohl Poulheim, een bureau voor product design, en met één van ‘s werelds grootste producenten van polymeren en plastics, Bayer MaterialScience.

http://www.twanetwerk.nl/default.ashx?DocumentID=14493

Je ziet de laatste tijd toch wel duidelijke progressie in gehele robots. Tijden lang had ontwikkelde men of goede robotbenen, of een goed bovenlichaam, maar die aan elkaar koppelen bleef altijd een probleem, vooral bij soepele bewegingen en evenwicht.

06-11-2010

Robots dansen en vechten op festival

ILSAN - Robots kregen een staande ovatie van toeschouwers bij 's werelds grootste robotfestival dezer dagen in de stad Ilsan in Zuid-Korea.


© Thinkstock

Robots gaven een dansvoorstelling. Andere speelden een voetbalwedstrijd, waarbij de winnaars juichend in lucht sprongen bij een goal. Andere vielen elkaar aan met wedstrijdjes taekwondo.

Zo'n 120.000 toeschouwers bij het jaarlijkse festival Robot World zagen hoe robots steeds meer op mensen lijken.

''De techniek is zeker een stuk verbeterd vergeleken met vorig jaar'', vindt Hyun Yun-Duk, onderwijzer van de Incheon hogere technische school. Zuid-Korea steekt al jaren veel geld en energie in de ontwikkeling van robottechniek..


Hoog niveau

''Verbazingwekkend hoe hoog het niveau van de robots hier is. Dit is moeilijk voor te stellen in Spanje'', zei Spanjaard Sergi Hernandez van het bedrijf IRI, dat robots had ingestuurd die de macarena dansten.

© ANP

(nu.nl)

12-11-2010

Robot wast patiënten


Onderzoekers van het Amerikaanse Georgia Instituut voor Technologie hebben een robot ontworpen die gebruikt wordt om ziekenhuispatiënten te wassen. Cody gebruikt een camera en een laser om gegevens te verzamelen over de persoon die gewassen moet worden en gaat vervolgens aan de slag.

Krachten doseren
Voornaamste opdracht voor Cody is dat hij zijn krachten moet doseren. Drukt de robot de spons te hard op de huid van de patiënt, dan doet hij hem of haar misschien pijn. Drukt de robot te zacht, dan wordt een patiënt niet terdege gewassen.

Hoofdonderzoeker Chih-Hung King liet zichzelf wassen door de robot. "In het begin voelde ik me een beetje gespannen, maar dat ging al snel over", zegt King. "De robot heeft me geen pijn gedaan."

Besparingen
De robot kan ingezet worden in ziekenhuizen en bejaardenhuizen. Hierdoor heeft het menselijke personeel tijd voor andere werkzaamheden en zijn er minder mensen nodig in de zorg.

Schaamte
Een bijkomend voordeel van de wasrobot is dat veel mensen niet graag een sponsbad krijgen van een mens, omdat ze zich dan misschien zouden schamen. Ook is een wasrobot mogelijk hygiënischer. (eb)

(HLN)

28-12-2010

Robots geven les op basisscholen in Zuid-Korea

AMSTERDAM – Leerlingen op basisscholen in de Zuid-Koreaanse stad Daegu krijgen sinds deze week Engelse les van 29 robots. De apparaten worden bestuurd door leraren op de Filippijnen.
De 29 onderwijsrobots zijn ongeveer een meter groot en rijden op wielen door klaslokalen in Daegu.

Ze kunnen spreken met de leerlingen en gebaren maken met hun armen. Hun hoofd bestaat uit een televisiescherm, waarop een geanimeerd gezicht is afgebeeld. Dat meldt persbureau AFP.



De apparaten worden op afstand bestuurd door onderwijzers op de Filippijnen. De gezichtsuitdrukkingen van de menselijke leraren worden gedetecteerd door camera’s en weergegeven op het gezicht van de robots.

Goedkoper

De lessen van de robots zijn onderdeel van een ruim één miljoen euro kostend proefproject van het Zuid-Koreaanse Ministerie van Onderwijs. De leraren op wielen zijn ontwikkeld door wetenschappers van het Korea Institute of Science and Technology.

Volgens hoofdonderzoeker Sagong Seong-Dae zijn de apparaten uiteindelijk goedkoper dan menselijke leraren, omdat ze worden bestuurd vanuit de Filippijnen. “Goed opgeleide Filippijnse leraren zijn veel goedkoper dan de leraren hier in Zuid-Korea”, verklaart de wetenschapper op nieuwssite Physorg.com.

Zingen

De robots praten niet alleen met de kinderen, maar lezen ook boeken voor en zingen en dansen op muziek. De leerlingen reageren volgens onderwijsexperts goed op hun nieuwe leraren.

“De kinderen lijken het allemaal geweldig te vinden, aangezien de robots er schattig en interessant uitzien”, verklaart Kim Mi-Young, woordvoerster van het Ministerie van Onderwijs. “Maar sommige volwassenen zijn ook geïnteresseerd. Ze vinden het makkelijker om tegen een robot te praten, dan tegen een echte persoon.”

Vervanging

Volgens Mi-Young zullen de apparaten menselijke leraren nooit helemaal kunnen vervangen. “Dat is niet de bedoeling van dit project. We willen vooral de interesse van de kinderen wekken.”

Robotontwerper Sagon Seong-Dae ziet wel veel voordelen in het vervangen van menselijke leraren door robots.

“Deze apparaten zullen nooit klagen over hun ziektekostenverzekering, of secundaire arbeidsvoorwaarden”, zegt hij. “Ze zullen de scholen ook niet verlaten voor een beter betaalde baan in Japan. Het enige dat ze nodig hebben is af en toe een reparatie en een software-update.”

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)

01-03-2011

Razendsnelle cheetah-robot in ontwikkeling

AMSTERDAM - Het Amerikaanse ministerie van Defensie heeft wetenschappers de opdracht gegeven om de snelst lopende robot ter wereld te bouwen.


© Boston Dynamics

De robot met de naam ‘Cheetah’ wordt ontwikkeld door het bedrijf Boston Dynamics. Het apparaat zal zich voortbewegen op vier poten en krijgt het uiterlijk van het snelste landdier ter wereld: de cheeta.

Het is de bedoeling dat de robot al rennend een snelheid van 30 tot 45 kilometer per uur zal gaan halen. Dat meldt het Amerikaanse tijdschrift Popsci.com.

Naamgenoot

Volgens de ontwikkelaars is het zelfs mogelijk dat ‘Cheetah’ op termijn even hard zal lopen als naamgenoot van vlees en bloed.

“Er is geen fundamentele reden waarom we niet dezelfde snelheden als de dieren kunnen halen, dus 95 tot 110 kilometer per uur”, verklaart Marc Raibert, president van Boston Dynamics.

Klimmen

De bouw van ‘Cheetah’ gaat enkele miljoenen dollars kosten en wordt gefinancieerd door DARPA, een instituut van het Amerikaanse Ministerie van Defensie. Het robotdier moet over twintig maanden al klaar zijn.

Het is nog niet bekend voor welke doeleinden het apparaat zal worden ingezet door het leger.

Naast ‘Cheetah’ zal Boston Dynamics ook een mensachtige robot gaan ontwikkelen die kan klimmen en in staat is om kleine ruimtes te verkennen.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)

quote:

Op woensdag 24 maart 2010 10:36 schreef Forno het volgende:
Volgens gaat het om een robot bestuurt door de mens.

dan is het volgens mij geen robot.

08-03-2011

Robot leert autistische kindjes om te gaan met emoties


© ap

Autistische kinderen hebben het moeilijk om hun emoties te uiten. Vaak reageren ze afwijzend op een knuffel, een handdruk of een andere vorm van affectie. De revolutionaire robot Kaspar helpt de autistische kinderen nu beter om te gaan met hun emoties. Bij het vierjarig autistisch kindje Eden Sawczenko was het resultaat verbluffend, want met haar mechanisch vriendje Kaspar deelt ze wel volop haar emoties.


© ap

Robots zijn veel geschikter voor autistische kindjes omdat ze minder signalen moeten opvangen. Bovendien zijn ze heel voorspelbaar.
Ben Robins


© ap

Dokter Ben Robins en zijn team hebben het unieke project gelanceerd in de universiteit van Hertfordshire in het Engelse Hatfield. Autistische kinderen spelen er een tiental minuten met robot Kaspar, samen met een onderzoeker die de robot bestuurt via een afstandsbediening. Kaspar kan onder meer glimlachen, lachen, knipogen en met zijn armen wuiven. Prijskaartje van de revolutionaire robot: zo'n 1.300 pond (ongever 1.500 euro).

Expressies
"Kinderen met autisme reageren niet zoals het hoort op mensen omdat ze de expressies in hun aangezicht niet begrijpen", legt Ben Robins uit. "Robots zijn veel geschikter voor hen omdat ze minder signalen moeten opvangen. Bovendien zijn ze heel voorspelbaar." Er zijn gelijkaardige projecten in Canada, Japan en de VS, maar dit project heeft veruit de grootste vorderingen gemaakt.

Spectaculaire ommekeer
Neem het geval van Eden Sawczenko. Het vierjarige autistische meisje trok zich altijd terug in haar schulp als andere meisjes haar handje vasthielden. Als ze een knuffel kreeg, verstijfde ze helemaal van angst. Sinds ze begon te spelen met Kaspar, heeft ze er totaal geen probleem meer mee om mensen te knuffelen. "Ze toont nu veel meer affectie tegenover haar vrienden en vriendinnen. Ze begint nu soms zelf iemand te omarmen", glundert Claire Sawczenko, de moeder van Eden over de spectaculaire ommekeer. (kh)





(HLN)

08-03-2011

Nieuwe robot nauwelijks van mens te onderscheiden

AMSTERDAM Japanse wetenschappers hebben een robot ontwikkeld die op het eerste gezicht niet van mensen is te onderscheiden.

Geminoid DK Fotoserie video De robot met de naam Geminoid DK kan gezichsuitdrukkingen van mensen tot in de perfectie imiteren en lijkt echt te ademen. Dat meldt het Amerikaanse tijdschrift Time.

Het apparaat is een kopie van de Deense wetenschapper Henrik Scharfe, die werkzaam is aan de Universiteit van Aalborg. Onderzoekers van het Japanse bedrijf Kokoro ontwikkelden de robot voor het laboratorium van Scharfe.

Bewegingen

De Japanners hebben de robot laagje voor laagje opgebouwd om het uiterlijk zo menselijk mogelijk te maken. Ze hebben zich tot doel gesteld om uiteindelijk een robot te bouwen die niet van mensen te onderscheiden is. Bij Geminoid DK is dat al aardig gelukt.

De bewegingen van het apparaat worden op afstand aangestuurd door de computer. Deze computer staat ook in verbinding met een echt mens, zodat de bewegingen van deze persoon kunnen worden overgenomen door de robot.

Scharfe heeft onlangs de eerste tests met zijn robotdubbelganger bekeken. Maar het duurt nog even voordat zijn onderzoek met het apparaat kan beginnen.

Ik ga over een paar weken weken terug naar Japan om nog een keer te helpen met enkele experimenten, aldus Scharfe. Daarna gaat de robot naar Denemarken.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

Klik hier voor foto's en video

(nu.nl)

28-03-2011

Robotmeeuw is net echt



Wetenschappers hebben een robotmeeuw gemaakt die zeer natuurgetrouw kan vliegen. De spanwijdte is bijna twee meter en de robovogel weegt ongeveer een halve kilo.

De vleugelslag en staartbewegingen zijn nagebootst van echte vogels. De vlerken kantelen bij elke slag zoals biologische vleugels dat ook doen. Dat schrijft website Bright.nl.

Het Duitse bedrijf Festo’s Bionic Learning Network specialiseert zich in het automatiseren van principes uit de natuur voor nieuwe technische toepassingen. Het bedrijf maakte ook een bionische olifantenslurf, een soort penquïnzeppelin en een vliegende kwal.


(depers.nl)

Nice!

17-04-2011

"Robots zullen radioactiviteit rond Fukushima bedwingen"


© epa

Zes tot negen maanden zal het duren vooraleer de reactoren in de vernielde Japanse kerncentrale van Fukushima gestabiliseerd zijn. Dat beweert althans Tepco, de uitbater van de centrale. De Japanse premier Naoto Kan had de elektriciteitsproducent gevraagd een tijdsplan voor te leggen voor het afhandelen van de nucleaire ramp.

Ongeveer drie maanden zouden nodig zijn vooraleer het stralingsniveau begint te dalen. Tussen de zes en de negen maanden zou het duren om de reactoren gekoeld te krijgen.

Tepco zet intussen vanop afstand bestuurde robotten in, om in reactor 3 van Fukushima de stralingsdosis, de temperatuur en de zuurstofconcentratie te meten. Het bedrijf wil er zeker van zijn dat werknemers opnieuw het reactorgebouw kunnen betreden. De robotten moeten erachter komen wat nodig is om de reactor opnieuw onder controle te brengen. Wellicht zullen ook de reactoren 1 en 2 met robotten onderzocht worden.

De VS hebben de robotten ter beschikking gesteld. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton verzekerde haar Japanse ambtgenoot vandaag in Tokio nog eens van de steun van de VS. Washington zal alles doen om Japan bij de atoomcrisis te helpen, luidde het. (afp/adb)

(HLN)

21-04-2011

Onderwaterrobots zoeken tsunamislachtoffers

TOKIO - Japan heeft twee onderwaterrobots ingezet voor de zoektocht naar slachtoffers van de tsunami anderhalve maand geleden in het noordoosten van het land. Dat hebben Japanse functionarissen donderdag gemeld.


© Getty Images

De onderwaterrobots, uitgerust met sonar en videocamera's, worden beheerd door een Amerikaans-Japans team.

De robots hebben de afgelopen dagen bij de gehavende vissersstad Minami Sanrikucho gezocht naar stoffelijke overschotten die door de tsunami in zee zijn gesleept. Tot nu toe zijn er geen lijken gevonden.

Door de zware aardbeving met een kracht van 9,0 op de schaal van Richter en de tsunami van 11 maart zijn meer dan 27.000 mensen omgekomen of vermist geraakt. Ook dreigde een nucleaire catastrofe door een beschadigde kerncentrale.

In Minami Sanrikucho, met 18.000 inwoners, kwamen 450 mensen om het leven. Circa 640 mensen zijn vermist. Bijna vierduizend woningen werden weggevaagd.

Het noordoosten van Japan werd woensdag opnieuw opgeschrikt door een serie aardbevingen. De zwaarste beving had een kracht van 6,1. Het epicentrum lag 60 kilometer ten oosten van Tokio.

Alles over de tsunami en de aardbeving in Japan

© ANP

(nu.nl)

04-05-2011

Voedsel delen met robots

Bewijs voor genetisch altruïsme

De regel van Hamilton: voor familie offer je je eerder op dan voor vreemden. Robots bewijzen het nu. Als die zich evolutionair ontwikkelen, worden ze op een gegeven moment vanzelf opofferingsgezind. Een mooie ontdekking, maar is het onderzoek wel goed gedaan?

Je helpt je familie eerder dan dat een vreemde mevrouw op straat. Dat is logisch, het is immers je familie. Je kent ze en je geeft om ze. In de jaren zestig zei William Hamilton dat dit idee zelfs evolutionair bestaat: je offert je op voor je familie, omdat jou genen, die ook in je broers en zussen zitten, dan in ieder geval blijven bestaan. Maar onlangs is er nogal wat reuring ontstaan over dat idee. Heeft Hamilton nu gelijk of niet? Wel, zeggen Zwitserse wetenschappers nu. Ze hebben het getest, met robots.

Robotevolutie
Waarom met robots? Het evolutionair altruïsme moet langzaam ontstaan binnen de soort. Heel erg langzaam. Het is praktisch onmogelijk om zoveel generaties achter elkaar een gemeenschap van dieren te bekijken. Maar robots, die draaien op programma's. En dankzij genetische algoritmes, computerprogramma's die de evolutie nabootsen door willekeurig delen van het programma te veranderen, kan je de ontwikkeling van een soort in no-time nabootsen.

En dat is dus ook wat Markus Waibel, Dario Floreano en Laurent Keller deden. Ze simuleerden een situatie uit de natuur, door robots kleine blokjes te laten vinden die voedsel voor moesten stellen. 'We begonnen met robots die zomaar wat deden. In de loop van de vijfhonderd generaties werden ze steeds slimmer. Aan het einde konden ze voedsel herkennen, oppakken en transporteren naar hun nest, zonder fouten te maken.' vertelt Waibel. En ze deelden dus ook voedsel met hun familieleden.

Delen met je broertjes
Die familieleden van de robots werden gecreëerd door de 'genen' van de robotjes aan te passen. Robots hebben natuurlijk geen genen, maar door het programma waarop de robots liepen aan te passen, konden robots wel meer op elkaar lijken. 'We maakten klonen, die precies hetzelfde programma hadden. Ook maakten we broertjes en zusjes van robotten, door het programma wel aan te passen, maar ook voor een groot deel overeen te laten komen. En er waren complete vreemden, die niets aan overeenkomst hadden met andere robots.'

Door zulke familiebanden in te bouwen werd het mogelijk om het altruïsme te onderzoeken. Robots kregen, nadat ze voedsel hadden verzameld, de optie om het voedsel te delen, of zelf te houden. En ja hoor, na vijfhonderd generaties, toen er genoeg tijd voorbij was om te evolueren, vertoonden de robotjes tekenen van altruïsme. 'Het onderzoek toont aan dat altruïsme niet, zoals nog wel eens gedacht wordt, altijd in één specifiek gen aanwezig hoeft te zijn. Onze robots hadden een heel simpel genetisch profiel en ontwikkelden toch altruïsme,' aldus Waibel.

Goed onderzoek?
Hoewel er nu dus, in een simulatie van de natuur, is ontdekt dat Hamilton's regel klopt, zullen er vast nog wel discussies blijven bestaan. De familie-robotjes werden bij het onderzoek bijvoorbeeld allemaal in dezelfde groep gestopt, waarin geen niet-familie aanwezig was. Het is dus onbekend hoe de robots die altruïsme kennen, zouden reageren op vreemden.

Collega’s van andere universiteiten hebben ook nogal wat kritiek op het onderzoek. De manier waarop het onderzoek was ontworpen deugt niet, en de instelling van de wetenschappers zou bevooroordeeld zijn. En het gebruik van robots is niets meer dan een cool dingetje, dat niets toevoegt aan het onderzoek. Normaal gesproken word dergelijk onderzoek met genetische algoritmes gewoon met simulaties op een computer gedaan, en dat werkt net zo goed.

Dus een onomstotelijk bewijs voor Hamilton’s regel, dat is dit onderzoek helaas niet. Of altruïsme inderdaad in de genen zit, en speciaal voor familie geldt, daar zal dan ook nog lang over worden gekibbeld.

Marc Seijlhouwer

(Noorderlicht)

18-05-2011

'Robots creëren eigen taal'

AMSTERDAM – Australische wetenschappers hebben twee robots ontwikkeld die een eigen spreektaal kunnen creëren.


© Thinkstock

De robots – genaamd Lingodroids –hebben het vermogen om zelf woorden te verzinnen voor nieuwe plekken ze bezoeken. De woorden die ze zichzelf aanleren gebruiken ze in conversaties met elkaar en worden opgeslagen in hun geheugen.

Dat meldt nieuwssite Physorg.com op basis van een onderzoek van wetenschappers aan de Universiteit van Queensland.

Microfoon

De robots zijn opgebouwd uit een rijdend platform, een camera en een sonar waarmee ze hun omgeving in kaart brengen. Ook beschikken de apparaten over een microfoon en luidspreker, zodat ze met elkaar kunnen ‘praten’.

Volgens hoofdonderzoeker Ruth Schulz ontwikkelen de robots hun taal op dezelfde manier zoals menselijke talen waarschijnlijk zijn ontstaan. De apparaten bezoeken een plaats, verzinnen een willekeurige combinatie van syllaben voor die plek en delen dat nieuwe woord vervolgens met elkaar.

Objecten

De robots trainen hun woordenschat door spellen met elkaar te spelen. Eén van de apparaten zegt bijvoorbeeld het woord 'kurzo' en vervolgens racen beide robots naar plek die volgens hen bij dat woord hoort.

Op dit moment kunnen de Lingodroids alleen nog woorden koppelen aan locaties, maar het is de bedoeling dat nieuwe versies van de apparaten in de toekomst ook namen voor objecten gaan verzinnen om zo een complexere taal te creeëren.

© NU.nl/Dennis Rijnvis

(nu.nl)

02-07-2011

Duitse wetenschappers geven robot aanraakgevoelige huid

Duitse onderzoekers hebben sensors voor robots ontwikkeld die als kunstmatige huid dienst kunnen doen. De kunstmatige huid bestaat uit een aantal verschillende typen sensors waarmee een robot zou kunnen 'voelen'.

De medewerkers van het Institute for Cognitive Systems aan de TU van München hebben hun kunstmatige huid Hex-O-Skin genoemd, naar de hexagonale pcb's waarop de sensors zijn gemonteerd. De kunstmatige huid die door onderzoekers Philipp Mittendorfer en Gordon Cheng werd ontwikkeld, bevat sensors voor temperatuur, beweging en nabijheid van objecten. Daarmee zou een robot voorzien kunnen worden van een 'huid' die aanraakgevoelig is.



De eenheden van de Hex-O-Skin zijn vijf centimeter in doorsnede en bevatten onder meer vier infrarode sensors die voor de tastzin zorgen: objecten vanaf één centimeter afstand kunnen door de sensors worden gedetecteerd. De individuele pcb's van de 'huid' worden met elkaar verbonden en zijn verpakt in een elastomeer dat mechanische huideigenschappen simuleert. Elk pcb heeft een eigen controller die de analoge sensor-signalen naar een digitaal signaal converteert. De sensors communiceren als 'grid' met een centrale computer.



Vooralsnog hebben de onderzoekers een robot van ongeveer vijftien sensors voorzien. De Duitsers willen echter een prototype bouwen dat volledig is omsloten door de kunstmatige huid en zo een humanoïde robot ontwikkelen.

(Tweakers.net)

Via http://www.techunited.nl/ is natuurlijk een stream te volgen voor de robocup in Istanbul!

19-08-2011

Robottactiek: samen sta je sterk

Ieder zo zijn eigen specialiteit, dat is de gedachte achter ‘Swarmanoid’. De groep robots bestaat uit verkenners, vervoerders en grijpers, en door goed samen te werken bereiken ze hun doel. Afgelopen week werd een video van het project beloond met een prijs.

Ook in de wereld van de kunstmatige intelligentie (AI) is er een Oscar te verdienen voor de beste film. De ‘Association for the Advancement of Artificial Intelligence’ (AAAI) beloont in haar Video Competition de korte video die het best een wetenschappelijk AI-project leuk in beeld brengt.

Dit jaar ging de prijs naar ‘Swarmanoid’, een Europees project vastgelegd door Marco Dorigo van de Vrije Universiteit van Brussel. De ‘zwerm’ robots (vandaar de naam Swarmanoid) bestaat uit drie typen apparaten met elk hun eigen taak. Een goede samenwerking zorgt ervoor dat ze hun doel bereiken. In het winnende filmpje verenigen ze hun krachten om een boek uit de kast te pakken (zie hieronder).


Kleurige lichtjes
Zoals je in het filmpje ziet, geven de robots licht. Dat is niet gewoon voor het mooi, maar voor de communicatie. De bots versturen informatie naar elkaar via lichtsignalen. De ringen met leds die elke robot heeft, kan 256 kleuren aannemen. Hiermee kunnen ze boodschappen coderen en doorgeven.

Op elkaar aangewezen
Het oorspronkelijke systeem bestond uit twee typen robots: de vliegende ‘eye-bots’ en de rollende ‘foot-bots’. De eye-bots verkennen de omgeving. Ze hebben daarvoor een camera en sensoren om hun locatie te bepalen aan boord.

Ze vliegen niet voortdurend rond: op een bepaald moment bevestigen ze zich aan het plafond door middel van een magneet (het plafond moet dus ferromagnetisch zijn). De bots verdelen zich zo over de ruimte, dat de hele omgeving afgedekt is. Het vastplakken – in plaats van rondcirkelen – spaart een hoop energie, ook al heb je nu misschien meer bots nodig.

Wanneer de eye-bots eenmaal op hun plaats zitten, is het de beurt aan de foot-bots. Deze apparaten verplaatsen zich met wieltjes over de grond. Het is hun taak om de doellocatie te bereiken, maar zij hebben hiervoor geen route-informatie. Daar moeten de eye-bots voor zorgen: die houden alles in de gaten en sturen de foot-bots de goede kant op.


Links staat de foot-bot. De opstaande doorzichtige koker bevat een camera om de eye-bots te kunnen waarnemen. Rechts zie je het binnenwerk van de eye-bot met bovenin de grijper waarmee het zich bevestigd aan het plafond. Afbeelding: © Swarmanoid project

.Het samenspel tussen de eye-bots en foot-bots noemen de onderzoekers mutual adaptation, oftewel “wederzijdse aanpassing”. Enerzijds voeren de foot-bots instructies van de eye-bots uit, anderzijds passen de eye-bots hun instructies aan wat de foot-bots doen aan. Als een robot op de grond bijvoorbeeld de verkeerde kant op dreigt te rijden, zullen de vliegende bots de route-informatie daarop aanpassen.

Via via
Het communiceren via een medium (de broodkruimeltjes bij Klein Duimpje, de feromonen bij mieren en de eye-bots bij Swarmanoid) heet stigmergie. Omdat de samenwerking bij Swarmanoid gebaseerd is op stigmergie, noemen de onderzoekers hun aanpak “cooperative stigmergic navigation”.

Klein Duimpje en mieren
In feite fungeren de eye-bots als ‘broodkruimels’ voor de bots op de grond. De foot-bots slaan hun ervaringen op in de eye-bots (als route-informatie), zodat een andere foot-bot die kennis weer kan benutten. Net zoals Klein Duimpje route-informatie achterlaat met broodkruimeltjes.

Of net als mieren, want ook zij geven informatie aan elkaar door via het achterlaten van een spoor. In eerste instantie gaat elke mier willekeurig op zoek naar voedsel, maar als hij iets lekkers vindt, laat hij op de terugweg een geurstof achter op het pad. In het vervolg hoeven mieren dan slechts het pad te kiezen dat het sterkst ruikt om bij goed voedsel te komen.


De rol van het geurspoor wordt duidelijk in deze illustratie. In situatie 1 is er niets aan de hand: de mieren lopen rechtstreeks over het spoor van A naar B. Er ontstaat een probleem wanneer er in de tweede situatie een obstakel het spoort blokkeert. De mieren zullen dan willekeurig links of rechts kiezen, maar omdat de rechterroute korter is, zal deze vaker gebruikt worden (mieren gaan altijd over hetzelfde pad terug, dus de mieren over rechts zijn snel heen en weer). Doordat het rechterpad vaker gebruikt wordt, zal het geurspoor daar ook sterker zijn. Hierdoor kiezen steeds meer mieren voor dit pad en zo ontstaat uiteindelijk situatie 3. Afbeelding: © Zhong et al., 2008

Het mierenprincipe is populair in de kunstmatige intelligentie omdat het een goede methode is voor het optimaliseren van een route. In een draadloos sensornetwerk kunnen bijvoorbeeld ‘kunstmatige mieren’ worden ingezet om gunstige routes te bepalen. Dat zijn dan lege pakketjes ‘informatie’ die puur heen en weer gestuurd worden om route-informatie te verzamelen en op te slaan in sensor nodes.

Klimmen met één hand
Met behulp van de eye-bots vinden de foot-bots dus hun weg, maar daarmee is het boek nog niet uit de kast. Om objecten te kunnen pakken, is een derde type robot nodig: de hand-bot. Dit apparaat heeft twee mechanische armen en een touw, waardoor de robot niet alleen kan grijpen, maar ook klimmen. Wanneer de bot omhoog wil, lanceert de bot het touw naar het plafond, waar het blijft zitten door (wederom) een magneet. Nu heeft de robot de armen vrij om zich te verplaatsen en tegelijk iets te pakken.


Hoewel de hand-bot multifunctioneel is, kan het ook iets belangrijks níet: zich verplaatsen over de grond. De foot-bot is daarom zo gemaakt dat het zich kan koppelen aan een hand-bot.


De hand-bot in het midden is gekoppeld aan drie foot-bots. Zij zullen de grijp-robot naar het object vervoeren. Afbeelding: © Swarmanoid project

Wanneer bij de uitvoering van een taak blijkt dat een hand-bot nodig is, voegen foot-bots zich bij een hand-bot, zetten ze zich vast en brengen ze de hand-bot naar de bestemming. Deze aanpak heet ook wel self-assembly: de robots bepalen zelf wanneer en waaraan ze zich koppelen.

Van boek-pakker tot reddingswerker
Robotsystemen zijn er inmiddels in alle soorten en maten. Toch heeft Swarmanoid een aantal bijzondere eigenschappen. Zo is de combinatie van klimmen en grijpen vrij uniek. De bestaande robots die daartoe in staat zijn, zijn relatief groot en die kunnen niet zomaar een boekenkast in. Daarnaast is Swarmanoid een van de weinige systemen dat zwermen van verschillende typen robots met elkaar laat samenwerken.

Swarmanoid vormt wellicht de basis voor toekomstige robotsystemen voor reddingsoperaties. De eye-bots kunnen zelfstandig een onbekende omgeving in kaart brengen, zoals een huis dat in brand staat. Vervolgens kunnen foot-bots samen met hand-bots brandblussers naar binnen rijden en bedienen. Het filmpje heeft laten zien dat zoiets ooit mogelijk moet zijn.

Bronnen
•Ducatelleet al., ‘Cooperative Self-Organization in a Heterogeneous Swarm Robotic System’ (pdf-bestand), In Proceedings of the Genetic and Evolutionary Computation Conference (GECCO), 2010
•Ducatelle et al., [‘Cooperative Stigmergic Navigation in a Heterogeneous Robotic Swarm’ (pdf-bestand), In Proceedings of the 11th International Conference on Simulation of Adaptive Behavior (SAB), 2010
•Zhong et al., ‘An Ant Colony Optimization Competition Routing Algorithm for WSN’, 4th International Conference on Wireless Communications, Networking and Mobile Computing, pp.1-4, 12-14 Oct. 2008. doi: 10.1109/WiCom.2008.932

(Kennislink)