Waarom ben jij wel/niet op kamers gegaan?

tvp

Ik zit zelf in de situatie van een hardwerkende familie maar ik ben de eerste die daadwerkelijk gaat studeren. Ik ben tijdens mijn eerste jaar thuis gebleven en tijdens de studie ontzettend sociaal/cultureel gegroeit maar moest door het reizen (dat je na een tijdje zeer tegen gaat staan) vaak dingen weigeren/afzeggen omdat het niet goed uit kwam. Mijn ouders wilden mij ook graag thuis houden maar ik heb de beslissing genomen om het jaar erop op kamers te gaan. (Via HBO P naar de uni gegaan). Je mist een deel van je ontwikkeling en het studentenleven dat zo belangrijk is in deze fase van je leven.

Het grootste deel is niet zozeer zelf op kamers gaan (het koken en schoonmaken valt heus wel mee, zeker als je het studentikoos doet .) maar het begrijpen en groeien in deze wereld zelf en je leert jezelf kennen. Veel mensen van mijn middelbare school zien mij als een compleet nieuwe persoon (op een positieve manier). Daarbij moet je ook bedenken dat je wat meer vrijheid en rust hebt van doen ipv bij je ouders wonen, dat was voor mij persoonlijk ook heel belangrijk maar dit verschilt per persoon. Je hoeft niet te reizen, bouwt aan een eigen leven met eigen normen en waarden en kan gaan en staan waar je wilt. Zoals hierboven gezegd leer je ook de mensen om je heen veel intensiever kennen en begin je aan een nieuw hoofdstuk in je leven.

Begrijp dat deze ontwikkelingen zéér persoonijk een subjectief zijn en verschillen per persoon. Iemand kan mij wijsmaken dat de voordelen voor elke persoon anders zijn maar NIEMAND kan mij wijsmaken dat op kamers gaan nergens goed voor is.

Op mezelf wonen en meer mensen leren kennen, als je geen kamer hebt dan ga je toch nauwelijks met die mensen om.

En ook omdat ik niet 3 uur per dag ga reizen.

De belangrijkste reden voor mij om het huis uit te gaan was om zelfstandiger te worden. Vond het, net zoals jij, de volgende stap in mijn opvoeding c.q. persoonlijke ontwikkeling. Ben ook direct het huis uit gegaan toen ik ging studeren. Eerst naar een studentenhuis en een half jaar later naar een eigen appartement.

Mijn ouders hebben mij niet gestimuleerd om op kamers te gaan. Toen ik het ze vertelde waren ze ook lichtjes verbaasd, maar konden ze wel begrijpen waarom ik het deed. Het was immers niet zo dat ik ongelukkig was thuis, maar dat ik behoefte had om mij verder te ontwikkelen. Daar hebben ze mij wel in gesteund.. Mijn vader heeft wel gestudeerd (universiteit), terwijl mijn moeder haar carrière op basis van werkervaring heeft opgebouwd. Mijn vader is ook redelijk snel op kamers gegaan en mijn moeder is naar Nederland verhuist voor haar carrière.

Mijn ouders wonen schandalig dichtbij. Met de trein is het ongeveer 6 minuten (school is 8 minuten met de trein) en mijn vaders werk is letterlijk om de hoek van mijn huis en mijn moeder werkt 15 minuten fietsen van mijn huis vandaan. Tja, sommige mensen vinden het vreemd omdat ik "dan net zo goed thuis had kunnen blijven wonen". Maar daar ben ik het niet mee eens.. Ben in die 3 jaar dat ik op mezelf woon zo ontzettend gegroeid.. en mijn ouders klagen vaak genoeg dat ze me te weinig zien Dus of je nu 100KM of 1KM van je ouders vandaan woont. Uit huis ga je om jezelf te ontwikkelen..

Vaak is het ook gewoon een kwestie van geld.

Ik zit niet op kamers omdat ik niet mag van mn ouders, woon op een kwartier fietsen van de universiteit dus ze vinden het de moeite niet.
Ik hoop om later, als ik in mn masters zit, wel op kamers te gaan gewoon om eens volledig zelfstandig te zijn.

quote:

Op zondag 14 maart 2010 14:57 schreef CherryBoomBoom het volgende:
Ik zit niet op kamers omdat ik niet mag van mn ouders, woon op een kwartier fietsen van de universiteit dus ze vinden het de moeite niet.
Ik hoop om later, als ik in mn masters zit, wel op kamers te gaan gewoon om eens volledig zelfstandig te zijn.

Hoe oud ben je?

Ik studeerde eerst in Leiden en dat was zo'n uur en een kwartier reizen. Ben thuis gebleven, omdat ik het qua reizen prima te doen vond. Bovendien heb ik het thuis enorm naar m'n zin. Nu ben ik gestopt met de opleiding in Leiden omdat ik het niet leuk meer vond.
De kans is groot dat ik in september begin met een opleiding die alleen in Breda is te volgen. Dat betekent dat de reistijd zo'n 2,5 uur zal worden. Omdat ik dat wel erg ver vind gaan, wil ik dan wel op kamers. Het zal voor mij toch best een grote stap zijn (ben erg aan m'n familie gehecht), maar ik zie wel in dat het een goeie manier is om zelfstandig te worden. En uiteraard betekent het ook meer vrijheid en zal het het studeren wel makkelijker maken dan wanneer je elke keer zo'n eind moet reizen naar huis.

quote:

Op zondag 14 maart 2010 14:59 schreef Maraca het volgende:

[..]

Hoe oud ben je?

19, 20 deze zomer.

Moest wel, universiteit en ouderlijk huis lagen zo'n 700 km uit elkaar.

quote:

Op zondag 14 maart 2010 15:04 schreef CherryBoomBoom het volgende:

[..]

19, 20 deze zomer.

En dan mag het niet van je ouders Snap wel dat de afstand niet bijzonder is, maar als je op kamers wilt dan is dat toch jouw keuze en niet die van je ouders?

quote:

Op zondag 14 maart 2010 15:09 schreef Maraca het volgende:

[..]

En dan mag het niet van je ouders Snap wel dat de afstand niet bijzonder is, maar als je op kamers wilt dan is dat toch jouw keuze en niet die van je ouders?

Het is als ouders zijnde het goed recht om iemand te verbieden om op kamers te gaan. Financieel is het zo onnodig als je zo dichtbij woont. Ook al ben je 19, 20, 21 of zelfs 25. Verbieden wil immers niet zeggen dat je ook luistert

Waarom ik niet op kamers ging: Mijn ouders wonen 20 minuten van mijn Hogeschool vandaan, beetje nutteloos om dan op kamers te gaan.

Wat was voor jou de belangrijkste rede om op kamers te gaan? Op jezelf leren wonen of niet heen en weer hoeven reizen van je ouders/verzorgers naar de uni/hogeschool?

2 uur reistijd naar Tilburg, waar ik studeer. Reizen was dus absoluut geen optie, en ik had totaal geen problemen met uit huis gaan. Niet dat ik ruzie of iets dergelijks had, maar ik vond het wel prima, beetje zelf alles bepalen

Ben jij door je ouders/verzorgers gestimuleerd om op kamers te gaan? En hebben jouw ouders vroeger ook zelf gestudeerd?

Ouders hebben allebei gestudeerd. Niet echt gestimuleerd, ze vonden dat ik zelf moest weten of ik weg zou gaan of niet. Ik heb meer mezelf gestimuleerd om uit huis te gaan

Wanneer je ouders/verzorgers in dezelfde stad (of heel dichtbij) wonen als waar jij gaat studeren, zou je dan nog steeds op kamers gaan?

Met de ervaring van nu: ja, zeker weten. Verscheidene vrienden van mij die uit Tilburg zelf komen zijn ook op kamers gegaan, soms slechts 3 straten van hun ouders vandaan. Maar het is natuurlijk ook maar net of je het financieel kan opbrengen om op jezelf te gaan wonen, is dit niet zo dan kan ik goed begrijpen dat mensen bij hun ouders blijven wonen.

quote:

Op zondag 14 maart 2010 15:10 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het is als ouders zijnde het goed recht om iemand te verbieden om op kamers te gaan. Financieel is het zo onnodig als je zo dichtbij woont. Ook al ben je 19, 20, 21 of zelfs 25. Verbieden wil immers niet zeggen dat je ook luistert

Niet mee eens Aan de groei die ik persoonlijk heb meegemaakt door op mezelf te gaan wonen kan je geen prijskaartje hangen. En verbieden, verbieden.. mijn ouders waren daar ook zo dol op. Ik heb ook niet gevraagd aan ze of ik op kamers mocht, ik kondigde het aan

quote:

Op zondag 14 maart 2010 15:09 schreef Maraca het volgende:

[..]

En dan mag het niet van je ouders Snap wel dat de afstand niet bijzonder is, maar als je op kamers wilt dan is dat toch jouw keuze en niet die van je ouders?

Aangezien ik het zelf niet kan betalen is het wel hun keuze.
Mn ouders hebben zelf ook nooit op kamers gezeten en zien niet in waarom het nodig zou zijn..

quote:

Op zondag 14 maart 2010 15:18 schreef CherryBoomBoom het volgende:

[..]

Aangezien ik het zelf niet kan betalen is het wel hun keuze.
Mn ouders hebben zelf ook nooit op kamers gezeten en zien niet in waarom het nodig zou zijn..

Ah, dat vind ik een andere reden ok.. dan is het een stuk logischer. Wel jammer

Waarom ben jij niet op kamers gegaan?
Ik woon in de buurt, en ik vind het eigenlijk financieel niet echt aantrekkelijk... Ik vind het niet nodig aangezien ik het thuis prima heb. Financieel kan ik goed mijn eigen boontjes doppen (daarmee doel ik op het feit dat ik alles zelf betaal)
Ben jij door je ouders/verzorgers gestimuleerd om op kamers te gaan? En hebben jouw ouders vroeger ook zelf gestudeerd?
Ik ben juist gestimuleerd om thuis te blijven en beter om te springen met geld. Toch zullen ze me niet tegenhouden als ik toch op kamer ga. Ze hebben het er gewoon altijd goed met mij over gehad en de voor en nadelen altijd benoemd. Ook zij benoemen de voordelen.

Ze hebben overigens zelf niet gestudeerd

Wanneer je ouders/verzorgers in dezelfde stad (of heel dichtbij) wonen als waar jij gaat studeren, zou je dan nog steeds op kamers gaan?
Dat is dus de reden dat ik niet op kamers ben 20min fietsen.

quote:

Op zondag 14 maart 2010 15:19 schreef Maraca het volgende:

[..]

Ah, dat vind ik een andere reden ok.. dan is het een stuk logischer. Wel jammer

Inderdaad jammer, daarom hoop ik om later toch nog te mogen

Heb een jaar op kamers gewoond, daarna gestopt met de opleiding en een andere studie gaan doen en ben daarvoor weer thuis gaan wonen. Het is 15 minuten met de trein naar de uni, dus echt de moeite om op kamers te gaan is het niet. Daarnaast heb ik het al eens gedaan dus ik weet hoe het is.

En wat iemand anders al zei, er komt een aardig kostenplaatje bij kijken. Als je moet gaan lenen (sowieso na 4 jaar studiefinanciering), en je hebt een kamer van ¤400,- heb je na 2 jaar een schuld van bijna ¤10.000, en dat is enkel om je huur te betalen. Dat is het mij gewoon niet waard.

Waarom ben jij niet op kamers gegaan?
Ik had het veel te goed en gezellig bij mijn ouders dat ik de 2 uur reizen van huis naar mijn school voor lief nam.
Daarnaast zag ik mijzelf niet op een kamertje van 1 bij 1 zitten.

Ben jij door je ouders/verzorgers gestimuleerd om op kamers te gaan? En hebben jouw ouders vroeger ook zelf gestudeerd?
Nee, ik ben niet gestimuleerd. Ik was toen trouwens ook 16, dus ik (en waarschijnlijk mijn ouders ook) vond het nog veel te vroeg.
Wel was/is er een soort van ongeschreven regel dat ik voor mijn 25e uit huis zou gaan. Of in ieder geval aanstalten zou gaan maken (al is die regel onzin, aangezien mijn broertje (27) nog steeds thuis woont).

Alleen mijn moeder heeft gestudeerd.

quote:

Op zondag 14 maart 2010 15:16 schreef Maraca het volgende:

[..]

Niet mee eens Aan de groei die ik persoonlijk heb meegemaakt door op mezelf te gaan wonen kan je geen prijskaartje hangen. En verbieden, verbieden.. mijn ouders waren daar ook zo dol op. Ik heb ook niet gevraagd aan ze of ik op kamers mocht, ik kondigde het aan

Daar kan juist wel een prijskaartje aan hangen. Of je die groei nu maakt op je 20 of 23e maakt niet zoveel uit. Het scheelt je alleen wel ontzettend veel knaken.

quote:

Op zondag 14 maart 2010 15:43 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Daar kan juist wel een prijskaartje aan hangen. Of je die groei nu maakt op je 20 of 23e maakt niet zoveel uit. Het scheelt je alleen wel ontzettend veel knaken.

Dan is dat persoonlijk Denk dat het voor mij wel heel erg veel had uitgemaakt als ik pas op mijn 23ste het huis uit zou zijn gegaan in plaats van op mijn 19e. Natuurlijk, het is duur.. maar ik vind het het absoluut waard maar goed, iedereen moet het natuurlijk zelf weten. Het is ook niet "fout" ofzo, om thuis te wonen. Maar die ontwikkeling is gewoon zo gaaf dat ik het eigenlijk iedereen gun om mee te maken