Nou, en we hebben een prachtige ram. Voor een foto zou ik een telelens nodig hebben en die heb ik niet, dus voorlopig moet ik maar op m'n woord geloofd worden. Mooie draaiende hoorns, wit-rode vacht, mooi openvallend.
En het was een beestachtige dag, de Friese stabij is van oudsher een mollenvanger. Da's nog best lastig - mollen zat hier, maar we willen eigenlijk niet dat de hond het gazon opengraaft. Maar die mollen hadden we liever ook niet, ze gaan steeds onder jonge nieuwe aanplant zitten te mollen. Vandaag zag ik dat de hond wou gaan graven, ik er heen, hond afleiden, zie ik daar een mol bewegen. Dus niet geaarzeld, ik die mol bij de staart genomen. Stond ik daar met een mol. Ik heb de mol een paar honderd meter verderop weer losgelaten. Staat me die hond bij terugkomst daar weer te graven, dus ik erheen, hem bezwerend dat ik die mol al heb weggebracht, beweegt er potdorie weer iets. Ik steek een hand in een gang en heb zo wéér een mol in de hand. Een dikkere, en een mannetje zo te zien aan het uitsteeksel op de buik. Ook weggebracht.
Twee mollen eigenhandig gevangen!
omdat ik dacht dat m'n liefste dat nóóit zou geloven heb ik er ook foto's van, niet al te scherp denk ik (probeer maar eens een foto te maken met één hand, in de andere een boze mol houdend. Maar ik heb geen zin in kabeltjes en uploaden enzo. Ik ben moe.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt