quote:
Op vrijdag 5 maart 2010 13:41 schreef Kees22 het volgende:Dat zou ik ook niet weten.
Er zijn ook werkwoorden als: lezen, las, heb gelezen. Dus er zijn verschillende declinaties. Maar waar die vandaan komen, is vaak amper meer te achterhalen, denk ik.
Dat valt nog wel mee. De Germaanse (d.w.z. Duits/Engels/Nederlandse, enz.) werkwoorden kennen aardig wat correspondentie en zijn op een ablaut-systeem gebaseerd. Wikipedia heeft er een vrij uitgebreid artikel over:
Germanic strong verb Specifiek voor het Nederlands kun je b.v.
Schönfelds Historische Grammatica van het Nederlands nemen. Dat systeem is echter allang niet meer productief en ook niet heel inzichtelijk.
Dat maakt ook dat we ze vaak onregelmatig noemen, terwijl er eigenlijk wel enige regelmaat inzit, maar die leren is net zo lastig als de sterke werkwoorden gewoon leren.
quote:
Wel is het zo, dat er een verschuiving optreedt van sterke werkwoorden naar zwakke. Waaien, woei, heb gewaaid verschuift dan naar waaien, waaide, heb gewaaid. Dat komt omdat de sterke werkwoorden als zichzelf onthouden moeten worden, terwijl van de zwakke werkwoorden alleen de regel (stam + de of stam + te) onthouden hoeft te worden. Alle nieuwe werkwoorden, bijvoorbeeld uit andere talen, krijgen ook de zwakke vervoeging.
Klopt. Het is slechts zelden dat een zwak werkwoord een sterke vervoeging krijgt. Je hebt ook vormen die ertussenin zitten, b.v. bakken: bakte (zwak) gebakken (sterk); of die daar weer tussenin zitten: raden: raadde (zwak) of ried (sterk, maar niet zo gebruikelijk) geraden (sterk). Volgens mij is vrijen trouwens zo’n werkwoord dat de vormen vree en gevreeën heeft gekregen, waar er eerst alleen vrijde was, maar dat weet ik niet helemaal zeker. En zeiken – zeek – gezeken misschien ook.
[ Bericht 2% gewijzigd door Iblis op 05-03-2010 14:23:07 ]
Daher iſt die Aufgabe nicht ſowohl, zu ſehn was noch Keiner geſehn hat, als, bei Dem, was Jeder ſieht, zu denken was noch Keiner gedacht hat.