[OUD] Hoe gaat het met ons? #6

Ach Muks, wat verdrietig.
Dat lijkt me zo enorm rot, als je kind gepest wordt. Het lijkt me dat je je zo machteloos voelt.

wat erg muks
wat doet de juf eraan?

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 06:55 schreef lady-wrb het volgende:
wat erg muks
wat doet de juf eraan?

vanmiddag om tafel...
ergens wel fijn dat ze zo snel (na 1,5 week) al aan de bel trekken maar t voelt zo dat je kind zichzelf niet kan zijn. Oke hij is slim, oke de rest van de klas presteert niet zo goed maar dan dit

wat vreselijk rot muks... had je zoon er zelf ook iets over gezegd?

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 14:12 schreef trui het volgende:
wat vreselijk rot muks... had je zoon er zelf ook iets over gezegd?

Die kwam gisteren pas met dit verhaal. Juf trok aan de bel omdat zijn prestaties ineens opvallend slecht waren (van nul naar 10 fout zeg maar)

Ach wat sneu Muks

quote:

Op donderdag 25 maart 2010 18:53 schreef Muks het volgende:
pff hoe moet je je als moeder voelen als je hoort dat je kind onderpresteert omdat ander kinderen hem uitmaken voor monster... nou ik kan je vertellen dat voelt onwijs
zo iets in kwadraat.
En waarom ? Omdat zoonlief slim is, dus is hij een monster....

Oh Muks! Zo herkenbaar!

En kinderen zijn soms/vaak ontzettend gemeen richting elkaar... Bah! Maar fijn dat de school zelf aan de bel trekt!

Muks , wat fijn dat school aan de bel trekt zo snel. Wel goed in de gaten houden, pesten moet je niet onderschatten (is mijn ervaring). Ook je zoon goed in de gaten houden, onderpresteren kan idd een signaal zijn, maar er zijn meer signalen. Belangrijk dat hij weet dat het gesignaleerd wordt en dat jullie er zijn om hem te helpen hiermee. Dit kan je niet alleen.

Muks, wat vervelend voor je ventje. Hopelijk kan er een goede oplossing gevonden worden, want pesten gun je niemand _{ik heb wel domino-steentjes voor 'm als je nog wil}

En omdat ik van iedereen zulke lieve PMmetjes gekregen heb, even laten weten hoe het hier gaat.
Ik ben nu anderhalve week in Nederland met Lotte. Eerste paasdag gaan we weer terug naar Duitsland. Praten is lastig over deze afstand, irl gaat dat toch beter, vooral omdat mijn Duits sprekend beter is dan schrijvend. Wat ik ondertussen wel begrepen heb is dat Ronny vooral de vrijheid mist. Het liefste doet hij alleen zijn eigen ding, zonder rekening te moeten houden met iemand. Gezinnetje zijn, verantwoordelijk zijn voor een klein meisje, niet meer kunnen gaan en staan waar je wilt, dat hakt er dan flink in. Hij houdt van ons, dat geloof ik wel, maar blijkbaar is dat niet genoeg voor 'm. Of juist teveel. Geen idee. Ik maak er hier in NL maar het beste van, ga veel op stap met Lotte, doe dingen die in Dld niet zo makkelijk gaan (babyzwemmen ) en geniet van het feit dat ik ook even snel in m'n eentje naar de supermarkt kan, omdat er altijd iemand is die dan even met Lotje wil spelen/knuffelen Over anderhalve week zitten we weer heel veel alleen, dus ik neem het er nog even van. Opladen voor de komende, waarschijnlijk vermoeiende, tijd.

Linda, wat fijn om even weer iets van je te horen. En wat fijn dat je ondanks alles, toch ook momenten kan vinden waarop je echt geniet! Mag ik vragen in welk opzicht jullie gaan 'praten'? Willen jullie proberen om jullie relatie toch een kans van slagen te geven? Hoe zie je dat zelf zeg maar? Als je er niet op in wilt gaan begrijp ik dat ook hoor. Ik vind je dapper iig!

Linda Ik ken dat... Alles wat je schrijft

Kijk, ik hou van 'm. En hij van Lotte en van mij. Maar blijkbaar is de stap van vrijgezelle leven naar gezinnetje een te grote voor hem. Vooral omdat de overstap nogal plots en heftig was. Hij heeft gevraagd of we terugkomen en wil dan kijken of er een manier is die voor hem prettig is, maar ook nog steeds voor mij. Ik ga, ik wil het proberen, maar niet ten koste van alles. Vooral voor Lotte wil ik zekerheid. Maar ik wil ook niet zonder slag of stoot haar papa uit haar leventje halen. Daar zou het namelijk wel op neer komen. Hij zegt wel dat hij d'r dan 1x per maand komt opzoeken, maar hoelang is dat haalbaar, hoelang zal ze 'm herkennen/herinneren/willen zien?

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 20:52 schreef RockabeIIa het volgende:
Linda Ik ken dat... Alles wat je schrijft

voor jou. Ik hoop dat het bij jullie binnenkort ook weer rustig is. En in je hoofd..

voor de dames met relatieperikelen

dat moet niet makkelijk zijn

quote:

Op vrijdag 26 maart 2010 20:57 schreef Linda2205 het volgende:

[..]

voor jou. Ik hoop dat het bij jullie binnenkort ook weer rustig is. En in je hoofd..

Hier is het wel rustig. Alleen zelf nog aansterken en beter worden

Linda
Nare situatie zo. Ik hoop dat jullie er samen uit komen en er een manier is waarbij jullie alledrie gelukkig kunnen zijn! Ik snap zijn punt ook wel, het is heel heftig natuurlijk dat je niet meer zomaar kan gaan en staan waar je wilt maar je krijgt er zoiets moois voor terug..!

Sterkte voor jou de komende tijd!

Wat Raissa al zegt, ik hoop ook echt dat er een vorm te vinden is waarbij jullie je alledrie het beste voelen. Sterkte.

voor degene die een knuffel wel even kunnen gebruiken

Lieve meiden bedankt !! Het is enorm lief dat jullie zo meeleven en voelt erg fijn
Gisteren goed gesprek gehad, juf schrok van het pestverhaal (deze juf staat pas 3 weken op deze groep, het is aldus haar een hele nare groep met veel problemen, wat wij herkennen) en gaat er direct mee aan de slag.
Jongste gaat nu ook getest worden op iq, zodat ze beter kunnen aansluiten met lesmateriaal en evt andere plannen gemaakt kunnen worden voor hem.

ik voel me dus een stuk beter

[ Bericht 7% gewijzigd door Muks op 27-03-2010 07:40:21 ]

Muks, wat fijn dat de juf het dan zo snel herkend heeft en dat ze er direct mee aan de slag gaat.

Linda, wat een moeilijke situatie zeg.
Hier is ongeveer dezelfde situatie voorgekomen, maar gelukkig wel een papa die zich uiteindelijk bij de feiten heeft neergelegd en de situatie heeft leren accepteren. Dat heeft wel in totaal een jaar geduurd.. dus blijkbaar kan dat proces nogal lang zijn.
Ik hoop dat jullie samen een manier gaan vinden die wel prettig werkt. En ik hoop vooral ook dat je vriend/man zijn gevoel toch kan veranderen in de loop van de tijd.
Sterkte de komende tijd!

Muks, dat klinkt positief!

Linda, sterkte!

Muks, goed dat ze ermee bezig gaan, wat zielig voor je zoontje dattie zo gepest wordt. Gemeen vind ik.

Linda, pff wat een zware tijd voor jullie. Een kleintje zet je leven echt op zijn kop....
Voor jullie helemaal dus.
Knuffels van hier

Bar, ik probeer je al een paar dagen te pm-en, maar je inbox is vol

hier gaat het best oke. ik voel me echt veel minder opgejaagd enzo. Af en toe komt er nog wel wat kerstverlichting voorbij, maar het gaat in ieder geval de goede kant weer op

Oei, vervelend nieuws hier en daar. Ik lig er eens een paar weken uit en jullie gaan weer allemaal gekke dingen doen. Dikke knuf allemaal! Bar en Muks en Karin en Linda, wat ik zo snel in de laatse pagina kon teruglezen, maar ook voor anderen die het nodig hebben.

We zijn hier heftig ziek geweest, Thomas met 39 graden koorts en ikzelf 39,8. Maar gelukkig gaat het nu weer de goede kant op.

Ik ben met half-koortsige kop op sollicitatiegesprek geweest (na mijn gesprekspartner te hebben gewaarschuwd voor besmettingsgevaar overigens) en zowaar nog aangenomen ook!
Ik had ineens twee aanbiedingen liggen, dus ineens een luxepositie om keuze te maken. Maar een van de twee betaalt in 4 dagen wat ik tot nu toe in 5 dagen verdiend heb, dus de keus was niet zo heeeeel moeilijk. Bovendien is dat een detacheringscontract en dat biedt toch meer zekerheid. En het is nog net niet om de hoek. Nouja, het zou te fietsen zijn ware het niet dat het langs een provinciale weg is en bergop, dus dat wordt gewoon lui autorijden waarschijnlijk

Ik ben ZO gelukkig. Het is echt een hele mooie kans om een projectorganisatie op te zetten binnen een groot bedrijf, en als bonus krijg ik een dag met Thomas extra.
Vrijdag was mijn laatste dag op het ziekenhuis, en ik kan 5 april beginnen op mijn nieuwe stek, dus ik ben nog even een weekje werkeloos. Maar als het weer een beetje blijft zoals het nu is, is dat helemaaaal niet erg.

Ca.ra, daar ben je! Wat fijn dat het nu zo goed gaat. En heftig dat jullie zo ziek waren.
We hebben jullie gemist hoor, in het baby-topic.

Linda meis, wat een moeilijk tijd voor jullie twee.
Vroeger begreep ik nooit hoe het kon dat mensen vlak na het krijgen van een baby uit elkaar gingen, maar sinds ik er eentje heb, begrijp ik het maar al te goed.
Het zet alles op zijn kop. Je hele leven moet je opnieuw inrichten.
Wat fijn dat Ronny ervoor open staat alles nog eens goed te overdenken en te bepraten. Ik hoop van harte dat jullie een manier vinden waarin jullie alledrie tevreden en gelukkig kunnen zijn.

Karin, fijn dat het beter gaat!

Muks, wat naar toch dat pesten. Gelukkig gaan ze ermee aan de gang.

Muks, wat goed dat ze er mee bezig gaan, maar wat sneu zeg....

En Linda, thanks voor de update Ik snap heel goed dat je het een kans wilt geven, maar niet ten koste van alles