(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 17

Wij moeten nu ook een iq-test bij Job laten afnemen om het rugzakje te verkrijgen. En ik ben zo anti al die testen op jonge leeftijd , maar helaas pindakaas. Ik verwacht dat het ongeveer zo zal gaan als bij D.
We zien het wel. In mei en juni is het gepland. In 2x, om de kans te verkleinen dat hij er halverwege geen zin meer in heeft.

TF , het is vast een onbewust verzet tegen de formulieren geweest. Wat erg dat je er nu weer mee wordt geconfronteerd. Hopelijk heb je ze nu voor het laatst gezien. Alhoewel, ik weet niet hoeveel formulieren ik al niet heb moeten invullen voor Job. Als je eenmaal in die molen zit.........

Lukas ziet zelfs kans de SON-R te foppen
Dit jaar hebben ze hem maar niet meer gedaan, hij is toch niet in een score uit te drukken.

Bij mijn jongens is idd een SON test afgenomen de minder verbale variant aangezien ze ver onder niveau lagen met praten terwijl er wel aanwijzingen waren voor een hogere intelligentie. Er waren daarnaast ook gedragsproblemen in de peuterspeelzaal die wezen op autisme of op ADHD.

En als het op school zo goed gaat zou het best kunnen dat ze de toegevoegde waarde van een IQ test niet zien. Voor ons was vooral de vraag: hoe gaan we de heren aanpakken want praten doen ze niet of nauwelijks en als ze het al doen is het in het 'tweelings'. tenminste toendertijd was dat zo. We zijn nu een jaar verder (ze zitten nu een jaar op dagbehandeling de test is een half jaar geleden gedaan) en ze praten voor ons iig verstaanbaar maar een buitenstaander maakt er nog niks van.

onze cato heeft de laatste tijd de neiging om alles wat ze zegt nog eens zachtjes te herhalen. alsof ze nog even terug wil horen wat ze nou ook alweer gezegd heeft. het is wel schattig, ('t is net of ze zich telkens verbaast over haar eigen woorden) maar ik hoop toch wel dat ze 't ook weer een keer afleert want 't komt voor anderen misschien niet zo handig over. dit valt zeker ook onder echolalie. [edit]onee, ik heb 't meteen maar even opgezocht maar dat noemt men 'palilalie'... [.edit]. doen jullie kinderen dit ook wel eens?

Weleens? Doorlopend! Het is soms heel schattig, bij vlagen superirritant maar vooral iets wat heel erg bij Eva hoort.

^{(en nee nog steeds geen psych. te pakken gehad aan de telefoon)}

Nou nee dat herken ik niet wel is het liedje papegaaitje leefje nog hier de godganse dag te horen. Mininiesje 1 is ons aan het napraten. Zelfs als ik (of mr.lief) aan het mopperen ben op mininiesje 2. Vreselijk irritant vandaar dat we er maar een liedje bij zingen dat voorkomt iig dat we door vermoeidheid, te ver opgerekte stress gehalte en mijn whiplash erbij ook nog eens onnodig op ons papegaaitje gaan mopperen.

Kim zei wel vanmorgen tegen werkelijk iedereen die we onderweg tegen kwamen "ik ga eindelijk weer naar school, leuk he ".
Soms herhaalt ze zichzelf wel, maar vooral bij het spelen met de poppen.

Vandaag de ontvangstbevestiging gehad en ook de mededeling dat ze hem besproken hebben in het indicatieteam en het naar aanleidinig daarvan nodig achten hem op de wachtlijst te zetten.
Dus nog meer wachten. Maar om de tijd te doden mogen we nog meer vragenlijsten invullen

Alles kopieren TF, al die formulieren want die vragen gaan nog 100x keer terugkomen

Denk je alles gehad te hebben, blijkt er vanmorgen een wat ouder meisje in de taxibus helemaal uit haar dakje te zijn gegaan, chauffeur te hebben bedreigd en aangevallen etc.
Eva heeft dat alles meegemaakt en moest er verschrikkelijk om huilen....
Ik hoorde dat vanmiddag toen ze werd thuis gebracht en gelukkig dat het me verteld was want Eva heeft sindsdien alleen maar gezegd "morgen ga ik niet naar school!"
Dat zal de nodige drama gaan geven vrees ik, om haar weer in de taxi te krijgen.... Het meisje gaat overigens niet meer mee, maar voor Eva die drempel weer eens over is...

En als je meegaat het busje in?

We gaan gewoon proberen de taxi in te gaan, lukt het niet breng ik haar zelf en proberen we het maandag weer.

Wel shit! Het ging toch even goed.

Dat is toch wel erg ellendig, Lois. Wat moet Eva zich onveilig hebben gevoeld
Ik hoop dat ze het morgen toch weer aandurft. Sterkte!

_{ik durf maar niet te vragen naar het gesprek met de psych}

Wat een goede tip trouwens om formulieren te kopieren. Helaas voor mij heb ik daar nou nooit aan gedacht en heb ik nu al 100x hetzelfde ingevuld. Hoe lang is de wachtlijst ongeveer, TF?

Kopiëren..bedankt voor de tip!
Ik weet eerlijk gezegd niet precies hoe lang de wachtlijst is livelink, maar via iemand hier hoorde ik dat het op ongeveer 4 maanden ligt.

Lois wat vervelend dat Eva heeft besloten dat ze niet naar school wil! Hoop dat je haar toch weer snel met de taxi meekrijgt!

Ach gosh, wat zielig voor Eva. Ik zou dat zelf ook heel akelig vinden om mee te maken.

Taart, wachten duurt laaaaaaang.

Eva was echt ongelooflijk bang vanmorgen maarwe hebben veel geknuffeld en gepraat. De verzekering van de chauffeuse dat het betreffende meisje niet meer in de bus komt als ze zo'n bui heeft heeft ook geholpen en ze is dapper ingestapt en weggereden.
Viel mee, pak van mijn hart

Knap van Eva!

Applaus voor Eva da's echt niet makkelijk.

Goed zo Eva!

lois, wat rot dat eva dat mee moest maken.. superstoer dat ze vanmorgen toch de bus ingegaan is!

Goedzo Eva!

We hebben maandag een soort intake voor de cursus. Ik hoop dat het snel begint, want het gaat aardig bagger hier.
Kim is ineens weer veel agressief tegen Tyler. En dat maakt mij weer boos. Kan er zo weinig aan doen. Als ze Tyler weer eens pijn doet, moet ik me erg beheersen om het niet bij Kim terug te doen. Ik kan nu al tegen de zomervakantie op zien.

[ Bericht 47% gewijzigd door _Ingrid_ op 16-04-2010 12:20:38 ]

Wat superknap van Eva!, ook dat ze er toch ''iets'' van kon vertellen dat er wat gebeurd was.

Wat fijn Lois. En wat knap van Eva.

quote:

Op vrijdag 16 april 2010 11:34 schreef _Ingrid_ het volgende:
We hebben maandag een soort intake voor de cursus. Ik hoop dat het snel begint, want het gaat aardig bagger hier.
Kim is ineens weer veel agressief tegen Tyler. En dat maakt mij weer boos. Kan er zo weinig aan doen. Als ze Tyler weer eens pijn doet, moet ik me erg beheersen om het niet bij Kim terug te doen. Ik kan nu al tegen de zomervakantie op zien.

Ingrid, dat lijkt me lastig om te zien, dat Kim zo naar tegen Tyler doet. Maar blijf aub heel erg je best doen om Kim niet hetzelfde terug te doen. Want dan raak je denk ik van de wal in het schip. Immers, waarom zou zij Tyler geen pijn mogen doen als mama het wél terug zou mogen doen bij haar? Dat zou erg verwarrend voor haar zijn. Hou dat voor ogen op zo'n lastig moment. Duidelijk zijn in je grenzen, er achter proberen te komen waarom ze zo doet (Negatief aandacht vragen? Zit Tyler aan haar spulletjes? Reageert ze zich af op hem?). Probeer je geduld te bewaren, hoe moeilijk soms ook.
_{En sorry als dit ongevraagde advies te bemoeierig is.}
Sterkte iig.

Wat een opluchting dat Eva het toch aandurfde om mee te gaan. Wat ongelooflijk dapper van haar!

Ingrid, over de agressie. Je eerste taak is om Tyler te beschermen tegen de agressie van Kim. Dat kan alleen door er continue bovenop te zitten. Ik heb ook echt moeten leren om zelf heel kalm te blijven. Wel heel duidelijk maken dat agressie niet getolereerd wordt, maar niet zelf gaan schreeuwen of slaan. Dat was een leerproces, dat geef ik toe. En van elke agressieve bui van Job leer ik weer wat meer en inmiddels herken ik heel veel voortekenen en kan ik het bijna altijd voor zijn. En als het tegenwoordig mis gaat, is het omdat ik of J. de kalmte verloor. Dan escaleert het en achteraf kan ik er zo de vinger op leggen waar het fout is gegaan.

Sowieso is het zinvol om elke agressieve bui van Kim later op een rustig moment even voor jezelf terug te spelen, het geeft veel inzicht in de frustratie die er aan vooraf is gegaan. Althans bij Job is dat zo. Of dat bij Kim ook zo duidelijk is, weet ik natuurlijk niet.

Oh dat herinnert me aan de eerste dagen dat Lukas' broertje er was. Lukas had precies door wanneer de handen niet vrij had omdat ik er een kind aan mijn mem hing. Hij noemde zijn broertje ook "Eh-eh-eeeeh" naar het hongerhuiltje uit die tijd, als we het toch over echolalie hebben

Hij ging dus elke keer als ik zat te voeden in een streep naar iets wat niet mocht en deed het dan toch. Ja, totdat hij om een reactie uit te lokken net buiten mijn bereik aan de baby ging zitten. Vet lachen, mama die probeerde je handje weg te wapperen terwijl ze zo min mogelijk probeerde te bewegen, want elke millimeter beweging werd doorgerekend aan de Afdeling Tepel

Voor de grande finale had hij bedacht dat hij me zou besluipen en ineens op zijn babybroertje zou springen.
Hij: IIIHHH *bonk* HAHAHA!
Ik: AAAH! *schuif* *duw* *pets*
Hij: Jank!
Broertje: Jank!
Ik: Jank! Ik heb mijn kind geslagen (in een reflex)

Nou ja, vanaf dat moment dus altijd als een havik op de baby gepast, want tja...hij was ertoe in staat...