Als zwanger worden / blijven niet zo makkelijk gaat #77

Even een egoïstische jompel voor mezelf: vandaag cylusdag 1. Ben er erg blij mee.

dat ongesteld worden zo fijn kan zijn... ik kan me voorstellen dat je er blij mee bent...

Oh, goedzo PZE!! Eindelijk!!

Oh gelukkig PZE, dan kun je tenminste weer verder...!!

@PZE daar mag je best wel voor jompelen, kun je tenminste weer verder. En groot gelijk dat je de volgende keer niet laat afschepen en dat je een actieplan wil.. gewoon op je strepen staan

Wat fijn pze! Ik doe ook ff mee !

PZE

Mijsje, het is aangepast.

PZE Duidelijkheid is fijn.

dank je BE

Succes vandaag mijsje!

dank je pze
laatste ronde alweer...

PZE

Mijsje succes!

pze en mijsje

mijsje succes vandaag

Mijsje succes!
En PZE ik snap dat je graag bij een ziekenhuis blijft dat goed aangeschreven staat, maar je moet je er natuurlijk ook wel op je gemak blijven voelen, dat is zo belangrijk. En een voor ongesteld worden!

Mijsje, hoe is het gegaan???

Ja Mijsje, meldplicht!

Ja inderdaad... mijsje, hoe gaat het? De buit weer binnen?

Ja mijsje, is het weer gelukt deze laatste keer?

Potverdorie, had ik een lap tekst getypt vergeet ik mezelf in te loggen en hoppa, weg tekst

Ben al even niet meer hier geweest, heb ook niet gelurkt, maar net wel bijgelezen. Hier even een enorme dip, kan niet eens meer normaal functioneren. Nooit gedacht dat mij dit zou gebeuren, maar het doet allemaal veel meer met me dan dat ik zelf dacht, maar zoals iedereen zegt, ik moet hier even doorheen

PZE; wat een enorme hork van een gyn, het is psychisch, ik vind dat zo'n dooddoener en geloof daar helemaal niks van. Wel heel fijn dat je inmiddels ongesteld bent, gewoon een langere cyclus, lekker puh voor die stomme gyn. Ik hoop dat er de volgende keer een actieplan komt!

Mijsje; je hebt je nog niet gemeld, maar als het goed is, is de buit weer binnen Ik hoop voor je dat de laatste keer meteen de beste keer is, ik gun het je zo! En ook ik zie nu al als een berg tegen het icsi traject op met spuiten en punctie. Vroeger zou ik gezegd hebben dat ik dit traject dan niet zou gaan doen, maar goed, je verlegd toch steeds je grenzen

Twentemeisje; misschien toch geen pcos, hopelijk komt er goed nieuws uit de onderzoeken!

Ahava; een hele dikke knuffel voor jou! Het is ook niet allemaal niks wat jullie mee maken! Hopelijk ben je snel weer zwanger en gaat het dit keer goed! Ik vind flugeltje toch altijd wel een mooi voorbeeld dat het na een aantal miskramen toch wel goed kan gaan, hoop dat je daar wat moet kunt uitputten!

He jakkes poezebeest, het is ook allemaal niet makkelijk... heel veel sterkte...

Lief Poezebeest, het is ook echt niet niks. Het is een klotetijd, die je hopelijk binnen niet al te lange tijd snel vergeten bent omdat je een wolk van een beebje op je arm hebt. Sterkte.

He poezebeest toch,rot dat je in dip zit, heel veel sterkte meid

Dankjullie allemaal, hoop dat ik snel wat vroilijker post hier, de laatste tijd zijn mijn berichtjes niet vrolijk. Volgende week moeten we terug naar de gyn, ben heel benieuwd of er zaadjes zijn gevonden, maar ik ga er niet vanuit

Poezebeest, ik kan me goed voorstellen hoe je je voelt... _{al is dat ergens ook wel onmogelijk omdat ik nooit in jouw situatie heb gezeten...} maar als ik mijn vriendinnen spreek, dan voel ik het verdriet ook zo. Probeer nog even de moed erin te houden, al is dat makkelijker gezegd dan gedaan...

En... ik blijf hoe dan ook nog even heel hard voor je duimen... wat moet het spannend voor je zijn!

Het valt ook allemaal niet mee Poezebeest. En dit topic is zeker ook voor de niet vrolijke berichtjes

quote:

Op maandag 8 maart 2010 20:43 schreef CrazyPrincess het volgende:
Het valt ook allemaal niet mee Poezebeest. En dit topic is zeker ook voor de niet vrolijke berichtjes

daar sluit ik me helemaal bij aan...

ik meldplicht? ik voel me vereerd...
de buit is inderdaad weer binnen. ging weer lekker makkelijk (auw die eendebek... ) maar het was in een tel gebeurd... daarna weer terug naar m'n werk en het was zo ontzettend druk... naja, denk je er ook niet de heel de tijd aan... nu weer 2 weken wachten. toevallig heb ik op m'n NOD dus ook het gesprek... ik denk dat ik het gesprek wel ongesteld inga... dan kunnen we door... daar zit ik toch al een tijd op te wachten, dat we doorkunnen.

Poezebeest, dat van je grenzen verleggen ken ik wel ja, ik zou ook nooit mezelf prikken met een spuit...naja, je weet waarvoor je het doet, dus je doet het gewoon... maar ik ben wel steeds heel bang voor de volgende stap...
ik kan me ook zo goed voorstellen dat je er zo doorheen zit en er zo van baalt en er gewoon verdrietig en moedeloos van wordt... ik hoop echt dat je nu ook eens een lichtpuntje krijgt in je volgende gesprek met de gyn. ik gun het jou ook zo ontzettend!

Mijsje, fijn dat het weer klaar is voor deze laatste keer... nu maar duimen dat het hele IVF verhaal niet nodig is... Maar mocht je toch ongesteld worden over twee weken, dan heb je in ieder geval de zekerheid dat je niet nog langer een verplichte IUI-rit tegemoet gaat en door kunt met de volgende (maar ook heftige ) stap..

In ieder geval heeeeeeeeel veel succes deze ronde...!

Goedzo mijsje, de zwemmers zijn weer binnen.
Ben het meteen weer met je eens over het grenzen verleggen. Een collega zei vandaag nog tegen me dat ze het zo knap van me vindt dat ik gewoon door ga en dat het vast heel zwaar moet zijn. Maar ik reageerde een beetje van 'je doet het gewoon'. En dat is het volgens mij ook, je gaat gewoon door tot het eindstation. Positief of negatief...

dank je Jose
ik ben me er erg van bewust dat IVF zwaarder is dan IUI, en dat geeft me ook wel zorgen. ik ben er nu al moe van, dus wat moet dat nou straks als we het "echte" werk gaan doen? (ehm, niet dat IUI niet echt werk is hoor, maar ik doel meer op behandelingen die bij onbegrepen onvruchtbaarheid ook echt bewezen nut hebben... ik weet dat IUI bij veel vrouwen ook een uitkomst is, dus ik ben heel blij dat het er uberhaubt is...)
maar goed, eerst maar eens het gesprek van 22 maart afwachten... volgens mij kan het ook nooit goed zijn voor deze poging als ik nu al zit te stressen over wat ik nog niet weet over de IVF van later...

Ik hoop dat het allemaal niet nodig is mijsje, maar ik kan me ook heel goed voorstellen dat je weinig vertrouwen hebt in deze poging aangezien de vorige vijf ook niet lukten. Maar dat wil niet zeggen dat deze poging ook zal mislukken, mijn duimen draaien gewoon door!

dank je! het is stiekem ook wel een beetje spannend nog steeds... de hoop is er nog, het vertrouwen een stuk minder...

Hoop doet leven _{beetje een dooddoener}

quote:

Op maandag 8 maart 2010 22:17 schreef Poezebeest het volgende:
Hoop doet leven _{beetje een dooddoener}

_{blijft een dooddoener die werkt...}

Wat zou het toch geweldig zijn als je laatste IUI raak is mijsje, ik duim ook nog ff vrolijk verder!

Vraagje... In mijn menstruatiekalender (ik houd deze uiteraard ook scherp bij ) zit een vreemd patroon. Of het moet bot toeval zijn... 14 dagen voor mijn laatste drie menstruaties heb ik een of twee dagen een beetje bloedverlies. Echt heel weinig, alleen met afvegen.

Herkent iemand dit? Ik heb het wel eens genoemd (toen nog geen verband (hihi) ontdekt) bij de gyn omdat ik me er een beetje ongerust over maakte. Aangezien een uitstrijkje vorig jaar goed was hoefde ik me er volgens haar niet druk om te maken.

Maar, nu zit ik me af te vragen of dit een teken van een eisprong kan zijn? Dit omdat het elke keer twee weken voor de menstruatie is... Of wil ik het gewoon graag zo zien

Dat zou heel goed kunnen hoor... dat hebben meer vrouwen.
Houd jij nog op andere manieren bij of je al dan niet een eisprong hebt?

Mijsje, fijn dat het er weer in zit! Ik ga toch weer voor je duimen!

Dat kan heel goed Twentemeisje. Dat komt wel vaker voor: heb er zelf ook al eens op gegoogled. Heb het een paar keer gehad en daarna nooit weer.

quote:

Op maandag 8 maart 2010 22:09 schreef mijsje het volgende:
dank je Jose
ik ben me er erg van bewust dat IVF zwaarder is dan IUI, en dat geeft me ook wel zorgen. ik ben er nu al moe van, dus wat moet dat nou straks als we het "echte" werk gaan doen? (ehm, niet dat IUI niet echt werk is hoor, maar ik doel meer op behandelingen die bij onbegrepen onvruchtbaarheid ook echt bewezen nut hebben... ik weet dat IUI bij veel vrouwen ook een uitkomst is, dus ik ben heel blij dat het er uberhaubt is...)
maar goed, eerst maar eens het gesprek van 22 maart afwachten... volgens mij kan het ook nooit goed zijn voor deze poging als ik nu al zit te stressen over wat ik nog niet weet over de IVF van later...

Eigenlijk vind ik het reuze meevallen... Ik weet natuurlijk niet hoe IUI is, maar IVF lijkt heel zwaar, maar persoonlijk viel me dat heel erg mee.

Je spuit ongeveer een weekje hormonen (afhankelijk van het ziekenhuis), dus dat vond ik echt meevallen. Alleen de punctie, tja dat doet zeer, maar je kunt gewoon vragen om een goede pijnstiller.

Het slopende zijn de wachtweken, die heb je nu ook....

Thanks Tierrr en Hobbesje!

Ben ik helemaal vergeten om jou een dikke virtuele knuffel te sturen poezebeestje! Bij deze!!

Ik vond het wel erg pittig, maar vaak achteraf. Doordat ik slecht op de hormonen reageerde. Dan kreeg mijn lichaam na het mislukken ook nog eens een klap na van al die hormonen. Als je erin zit ben je er zo mee bezig, althans dat gold voor mij, met hoop, dat je er wel doorheen fietst. Als het dan weer eens niet was gelukt kwam de klap vaak pas.

Maar, ik moet bekennen. Eerlijk is eerlijk, de hele ivf geschiedenis zit nog in mijn hoofd. Maar echt ergens ver in een hoekje. Laatst heb ik een dag gehad dat volgens mij alles eruit kwam, alle verdriet van de afgelopen jaren, het gevoel dat het nooit meer zou gaan lukken. En sindsdien lijkt dat een plekje te hebben en kan ik met volle teugen genieten.

Waar ik tijdens de behandelingen zei, 1 kind is genoeg. Als ik die ooit al mag krijgen. Maar nooit meer ivf. Ben ik inmiddels al zover dat ik zeker (als ik nog een tweede wil, even de bevalling afwachten ) nog een poging zou wagen. Nu heb ik nog cryo's dus dat zijn extra kansen, maar mocht een volledige ivf nog nodig zijn, dan zou ik hem doen. Terwijl ik dat een paar maanden geleden had afgezworen.

quote:

Op dinsdag 9 maart 2010 13:14 schreef Orea het volgende:
Ik vond het wel erg pittig, maar vaak achteraf. Doordat ik slecht op de hormonen reageerde. Dan kreeg mijn lichaam na het mislukken ook nog eens een klap na van al die hormonen. Als je erin zit ben je er zo mee bezig, althans dat gold voor mij, met hoop, dat je er wel doorheen fietst. Als het dan weer eens niet was gelukt kwam de klap vaak pas.

Maar, ik moet bekennen. Eerlijk is eerlijk, de hele ivf geschiedenis zit nog in mijn hoofd. Maar echt ergens ver in een hoekje. Laatst heb ik een dag gehad dat volgens mij alles eruit kwam, alle verdriet van de afgelopen jaren, het gevoel dat het nooit meer zou gaan lukken. En sindsdien lijkt dat een plekje te hebben en kan ik met volle teugen genieten.

Waar ik tijdens de behandelingen zei, 1 kind is genoeg. Als ik die ooit al mag krijgen. Maar nooit meer ivf. Ben ik inmiddels al zover dat ik zeker (als ik nog een tweede wil, even de bevalling afwachten ) nog een poging zou wagen. Nu heb ik nog cryo's dus dat zijn extra kansen, maar mocht een volledige ivf nog nodig zijn, dan zou ik hem doen. Terwijl ik dat een paar maanden geleden had afgezworen.

Inmiddels is de 2e onderweg Noooooooit meer (Ok nog 1tje dan)

Ik had het er laatst ineens over er misschien zelfs wel 3 te willen, maar toen zag ik de angstige blik van mijn meneer

Enfin, ik had Mijsje nog helemaal geen succes gewenst, Poezebeest nog geen knuffel gegeven (dit topic is juist ook voor de depri berichtjes, lekker van je afschrijven hoor!) gezegd tegen TM dat het inderdaad je eisprong zou kunnen zijn en alle overige meiden een gegeven!

Ik vind de IVF wel zwaar, net als de IUI trouwens. Ook voor de IUI moest ik hormonen spuiten en moest ik meerdere keren per poging naar het ziekenhuis omdat de follikelgroei werd gevolgd vanaf dag 3.

De IVF vind ik dan toch nog wat zwaarder. Waarschijnlijk doordat ik meer hormonen moet spuiten en de punctie erbij komt. Helaas heb ik niet alleen weinig fiollikels maar van die paar follikels nog wel verdomd veel pijn bij de punctie.
Daarnaast voelt het zwaarder doordat het de volgende en laatste stap in het traject is. Hierna is niets meer, de mogelijkheden zijn dan op. En tot slot zijn we inmiddels al zo lang bezig zijn dus de belasting bouwt zich op, of mijn energie raakt op. Net hoe je het bekijkt.
Het scheelt denk ik heel erg of je uiteindelijk zwanger raakt en een kind krijgt. Dat maakt het allemaal te dragen. Zonder een positief resultaat, is het moeilijk, en garanties heb je nu eenmaal niet.

_{En nu even verder bijlezen...}

Ik zie dat ik helemaal niet hebt gereageerd op PZE. Wat fijn dat je menstruatie eindelijk is doorgebroken! Duidelijkheid is fijn. En die gyn lult stom uit zijn nek met zijn ‘tussen de oren’. In het verleden had jij toch al een onregelmatige cyclus? Dan is het helemaal niet raar dat dat nu weer eens gebeurt; dat wijst eerder op een fysieke dan mentale oorzaak.
Bovendien heb ik inmiddels van verschillende fertiliteitsartsen (mensen die er echt verstand van hebben) gehoord en gelezen dat het idee dat een zwangerschap uit zou blijven omdat je het ‘te graag zou willen’ grote onzin is. Dus ook die opmerking van hem was uitermate dom. Valt het op dat ik me kwaad maak over dit soort opmerkingen? Net was miss-sly zegt, als zelfs dat soort mensen al dit soort stomme ideeën in stand gaat houden… Ik ben trouwens wel heel nieuwsgierig in welk ziekenhuis je zit.

TM, het zou goed nieuws zijn als je geen PCOS hebt, toch? Wat fijn dat je zo goed gevolgd wordt. Hopelijk levert dat uiteindelijk een hoop duidelijkheid op. Met tussentijds bloedverlies heb ik geen ervaring maar ik heb wel gelezen dat dat bij sommige vragen bij de eisprong hoort.

Mijsje, fijn dat deze stimulatieperiode weer achter de rug is. Ik denk dat het heel goed is dat je een even pas op de plaats maakt. Dat geeft je de tijd en de ruimte om de teleurstelling van de mislukte IUI’s te verwerken. En mocht deze laatste poging niet lukken (ik duim natuurlijk dat het wel lukt!) dan heb je nog even om je op te laden voor de volgende stap.

Maar eerst heel hard duimen dat de inseminatie van gisteren raak is!

O, en over dat je nu al moe bent van de IUI’s, dat is logisch, hoort erbij. Maar misschien scheelt het als je meer in het moment zou kunnen leven? Als ik je berichtjes lees, zie ik dat je vaak al bezig bent met dingen die nog in de toekomst liggen. Dan heb je het eigenlijk dubbel op je bord: én de IUI’s waar je mee bezig bent én de IVF’s die in de toekomst wellicht nodig zijn. Mij helpt het enorm om me te richten op het NU, dat is wat speelt, de rest komt later. Niet dat dat altijd perfect lukt hoor want het is toch moeiljk, maar het scheelt toch wel voor mij. Misschien heb je er iets aan? _{En anders mik je mijn tip gewoon aan de kant. Je moet doen wat voor jou werkt tenslotte.}

Poezebeest . Bedankt voor de knuffel en right back at you, want je kunt er zelf ook wel een gebruiken. Ik hoop dat je jezelf de ruimte kunt geven om niet te functioneren. Dat klinkt vaag maar ik heb zelf altijd de neiging om huppakee maar door te willen gaan. Soms werkt dat juist het proces waar je door moet (bah) tegen, waardoor je uiteindelijk verder van huis bent.
Geef jezelf de tijd, wees heel lief voor jezelf want het is echt niet makkelijk allemaal. _{Heb je hulp? Als je dat liever niet vertelt, negeer deze vraag dan gewoon lekker.}
O ja, en juist in dit topic hoef je niet vrolijk te posten. Hier mag je je verdriet uiten.

Voorbeelden van vrouwen die uiteindelijk toch zwanger zijn geraakt, geven me wel hoop. Het punt bij mij is echter dat ik niet alleen meerdere miskramen heb gekregen maar er ook nogal lang over doe om zwanger te raken blijkbaar. Dat maakt dat ik het moeilijk vind om te geloven dat het gaat lukken. Aan de andere kant kan ik ook niet geloven dat het nooit gaat lukken dus dat is lekker dubbel.

Wat ik me plots afvraag: moet je bij een iui of ivf altijd hormonen spuiten? (Het is vast op te zoeken, maar jullie weten zoveel...)

Ahava, ik pm je wel voor het zkh.

iui hoeft het niet, en er is een ziekenhuis (geloof in groningen) wat nu ook ivf zonder hormonen doet. Geloof dat je er dan 6 vergoed krijgt, ipv de 3 normaal. Op zich lichamelijk minder belastend denk ik, omdat de punctie ook maar voor 1 max 2 eitjes is.. Maar ook minder kans van slagen per keer. Omdat je met een hormoon gestimuleerde cyclus meer eitjes hebt en ze dan kunnen kiezen uit de beste om die terug te plaatsen...

ivf in eigen cyclus kan je op googlen. Het is alleen jammer dat het nog maar in 1 ziekenhuis wordt gedaan.

Ahava

Ik dacht dat ze dat in eigen cyclus in meerdere ziekenhuizen wel deden. Nou ja, ik heb ook al zoveel gelezen dat ik het allemaal niet meer op een rijtje heb. Maar wat orea zegt klopt wel. Ze willen toch altijd proberen zoveel mogelijk eitjes te laten ontwikkelen.

En ik heb een heel dubbel gevoel over de IVF bij mij. Aan de ene kant viel het me niet heel zwaar en aan de andere kant juist wel. Zo vond ik het spuiten niet heel erg, maar de onzekerheid weer wel. En uiteraard heeft de ernstige overstimulatie een enorme indruk achter gelaten bij me. Gelukkig hebben wij nog veel cryo's, want ik twijfel echt wel of een volgende stimulatie, punctie en zeker de risico's wel aandurf.
Ook is het bij mij achteraf pas echt doorgedrongen hoeveel impact de behandeling heeft gehad. Maar ik denk dat dat ook meer de gehele behandeling is geweest (onderzoeken, Clomid, spuiten, IUI en toen als klap op de vuurpijl de IVF met nare punctie en vreselijke overstimulatie). Ik vond altijd dat ik er prima mee omging, maar juist omdat ik maar doorging en doorging heb ik een hoop opgekropt en dat moet er op een gegeven moment toch uit.

Ik hoop dan ook dat jullie allemaal de kracht en tegelijkertijd de rust kunnen vinden om hiermee om te gaan. Het is allemaal niet niks. Luister goed naar je gevoel en je lichaam