Ik weet het niet.. Ik moet ergens mijn ei kwijt, dus dan maar hier; anoniem als trol.
Ik weet niet wat ik hoop te horen op dit bericht maar ik wil wel weten hoe erover gedacht wordt, want zelf kan ik er niet helder over nadenken. Here goes:
Ik, man van 26, heb een vriendin van 25. Wij hebben samen een koophuis van een aanzienlijk bedrag (voor ons dan iig) en een Labrador (hoe burgelijk!). Lekker huisje boompje beestje, zou je dus kunnen zeggen. Klopt ook wel. Ik ben ontzettend gelukkig met haar, ze is bloedmooi (wat moet ze met mij?!

), we hebben de grootste lol en maken ook op zijn tijd gezonde ruzies die we daarna ook zonder problemen kunnen uitpraten. Een relatie zoals die hoort te zijn dus. (ik vind mensen die zeggen "Oh, wij hebben nooit ruzie" bij voorbaat al een mislukte relatie hebben; durf in discussie te gaan en je aan je eigen mening vast te houden wanneer nodig).
Anyway, een paar maanden geleden was ik door mijn oude mailbox aan het gaan en kwam ik mailtjes tegen van een meisje waarmee ik vroeger heel, heel, veel chatte, belde, enz. We hebben elkaar toen nooit irl gezien doordat ze in België woont. We hadden nog geen auto, enz. enz. Not ment to be dus, maar was wel erg gezellig altijd. Goed, we waren eigenlijk het contact verloren maar ik had geen idee meer waarom. Ze had mij ooit nog gesmst met haar nieuwe nummer maar die had ik per abuis gewist. Ik besloot haar te mailen, niet wetende of ze dit email adres nog gebruikte. Niet dus, ik hoorde 2 maanden lang niets van haar.
Tot ongeveer 1 maand geleden.
*Ploing*
Een mailtje van haar. Hey tof, dacht ik. Lezen!
Kwam erop neer dat haar ex haar stalkte en ze nieuwe email + mobiel nam toentertijd. Goed, paar emailtjes gestuurd met wat we nu doen en zij blijkt ook samen te wonen, samen een kat te hebben, enz. Zelfde situatie dus. Zij blij voor mij, ik blij voor haar

Emailen ging toch een beetje traag, en ze stuurde zelfs een emailtje "ik voel me weer 15, steeds mijn mailbox checken op mail". Ik dacht "Hm

?" maar vond het ook wel schattig.
Besloten maar weer msn uit te wisselen en doordat ik op kantoor werk en zij nog studeert konden we vrij veel msn-en en in notime was er weer een gigantische klik. We hadden de grootste lol en hadden het over dingen die we zelfs met onze eigen partners niet zomaar zouden bespreken.
Veel gechat, uiteindelijk ook weer 06 nummers uitgewisseld en stilletjes aan begonnen met smsen. 1 smsje per dag.. al gauw werden dat er 5 per dag, 10, 20, "ik mis je"…..
Crap.
Now what?
Ik miste haar ook wel eigenlijk als ze niet online was of als we niet konden bellen.. Tsja, we belden inderdaad zelfs al. ’T ging allemaal razend snel en die klik van vroeger voelde weer ontzettend sterk.
"Kunnen we elkaar niet een keer zien?"
Hmm.. Ik rij gratis door mijn leaseauto dus dat was het probleem niet. Beetje midden belgië, 2,5u rijden.. ook niet een al te groot probleem. In Amerika kan je beste vriend tenslotte op 2,5 uur afstand wonen, wij zijn dat hier gewoon niet gewend. Maar ik wilde niet te hard van stapel lopen, ik zag ook wel waar dit heen ging. We besloten een datum, tijd en plek te prikken voor in het geval we weer contact zouden verliezen. Dan zouden we daar beiden zijn en zo elkaar toch een keer zien. Best een leuk idee! We kozen voor ergens in 2013. Over 3 jaar dus. Geen idee hoe mijn leven er dan uit ziet maar ik schreef de datum toch op in mijn digitale agenda. Beloofd is beloofd!
The story continues.. Inmiddels had ze haar vriend ook vol lof over haar "hervonden maat uit Nederland" verteld en hij was er nog best content mee ook. Ik neem dan wel aan dat ze wat details heeft weggelaten over hoe gek we vroeger van elkaar waren of hoeveel we nu smsten. Wat zelfs gebeurt als zij naast haar vriend in bed ligt, die al slaapt. Vanuit daar stuurde zij me "ik kan niet wachten tot 2013 hoor.."
Hm..
Ik eigenlijk ook niet.
Toen ging het snel; de volgende dag prikten we een nieuwe datum. Deze keer voor die week daarop. Hoe ik het thuis ging verklaren dat ik een hele dag weg zou zijn tot laat en niet naar werk zou gaan wist ik nog niet maar daar viel wel uit te komen, leek mij.
Dat bleek maar weer, want mijn vriendin ging toevallig 2 dagen bij een vriendin in Groningen logeren.. Vrij gevraagd op werk, dagen vlogen om en pof. Toen was het zover: D-Day.
Aaah!
Ik stap in de auto, klop de route in TomTom en geef gas.
Ik ben er!

Ik belde dat ik er was en welk huisnummer ze ook alweer woont. "51" was het antwoord.
Ik liep erheen en zag iemand met minstens 350 km p/u op me afkomen rennen. Het was haar! Ze sprong (letterlijk) in mijn armen en we gaven elkaar een lange knuffel. Purely vriendschappelijk, maar beiden erg blij elkaar eindelijk te zien.
Eenmaal binnen liet ze mij haar huis zien maar ik keek alleen naar haar. Ze was nog knapper dan op de foto’s en webcam.
We keken een film, hadden het over van alles, dronken wat, aten wat, kropen op de bank bij elkaar, aaiden elkaars hand. Oh god; kriebels.
Crap x2
Nu waren we echt wel fout bezig, we wisten het beiden, maar het voelde zo goed?
Ik besloot even op te staan en een luchtig onderwerp aan te snijden.
Even later kwam ik terug uit de keuken en ze lag op bed (die in de woonkamer staat > studentenwoning) haar katje te aaien (ja, katje ja

). Ik kwam ging ook erbij zitten om de kat te aaien en 5 minuten later lag ze met haar hoofd op mijn borst, ogen dicht en luisterend naar elkaars ademhaling. Weer 5 minuten later lag ze boven op mij; kleding aan maar toch..
2 minuten later zoende ze mij.. ik ging erin mee..
Epic crap!
Ze huilde "We waren zo goed bezig!" Mwa.. vind ik niet, maar goed.. we konden er wel over praten. Daarna viel het wel weer mee en zag ze het luchtiger in. 30 minuten later zoende we weer en rolde we wild over bed.. handen overal, lippen overal.. voordat de kleding uitging kwamen we tot onszelf en besloten we niet verder te gaan. Inmiddels was het al ’s avonds. We koelden wat af, kletsten nog wat en namen afscheid. Of we elkaar weer zouden zien wisten we niet, of het een goed idee was al helemaal niet..
> Ik ben ongetwijfeld ontzettend veel dingen vergeten. Ik ben daar immers van smiddags tot savonds laat geweest, heb er gegeten, etc. Maar de belangrijke dingen staan hierboven. Wat het probleem nu is is dat ik haar echt enorm leuk vind. Zij mij ook. En we zijn WAY over de grens gegaan..Als het nou alleen zoenen was viel het schuldgevoel misschien nog meer, maar die gevoelens erbij..
We chatten en smsen nog steeds veel en ik weet bij God niet what to do…. Ik moest dit kwijt, het zal heel wat tekst zijn inmiddels dus ik snap als je het niet wilt lezen. Toch hoor ik graag iemand zijn heldere visie c.q. gedachten hierop. Ik heb ergens een verkeerde afslag genomen en ben bang veels te ver te zijn gereden om nog om te kunnen draaien……
Thanks for listening anyway