Karin, ik 'moet' inderdaad weer naar huis 's avonds. We wonen gelukkig in Rotterdam, dus is het 'maar' 20 minuten rijden. We mogen 24 uur per dag bij haar zijn, maar dat houdt Teigetje niet vol, dat zijn te veel indrukken, en ook wij houden dat simpelweg niet vol.
We gaan nu twee keer per dag een aantal uur naar haar toe om tegen haar te praten, haar vast te houden (handen om haar heen zodat ze het beschermde gevoel uit de baarmoeder ervaart.) en om gewoon bij haar te zijn. Soms zitten we gewoon een uurtje naast haar met elkaar te praten terwijl zij lekker ingepakt in de couveuse ligt. Ook daar wordt ze lekker rustig van.
Toen ik vorige week voor het eerst uit het ziekenhuis naar huis reed zonder m'n meisje heb ik ook de hele weg keihard zitten janken.
Een half uurtje daarvoor zag je trotse papa's met lege Maxi-Cosi's naar binnen lopen, een half uurtje later kwamen ze nog trotser met gevulde Maxi-Cosi's naar buiten komen. Je gunt het hen ontzettend maar het steekt vreselijk.
De ' gevulde Maxi-Cosi-Dag' komt voor ons ook nog, daar geloven we heilig in, maar dat zal nog lang duren en ook niet vanuit dit ziekenhuis gebeuren. Als alles goed blijft gaan gaat Teigetje eerst nog naar een ' gewoon' ziekenhuis waar ze medium care verlenen voordat ze naar huis komt. Normaal gesproken mag een prematuurtje naar huis rond de uitgerekende datum. Dat zal dus waarschijnlijk pas na 8 mei zijn.
Sorbo: Het is ook bijna niet voor te stellen hoe klein ze eigenlijk is. Ik heb net een foto in het foto-topic gezet. Foto's blijven een impressie, pas als je haar echt ziet of vasthoudt heb je door hoe klein en teer maar toch ook sterk is. Zo'n lijfje is eigenlijk een en al spier op dit moment!
Gisteren vond ik ineens dat ze echt groter leek.

Dat blijkt dan ook wel te kloppen gelukkig.
Hoe vervelend het allemaal ook is, het is wel ontzettend bijzonder om zo'n frummeltje te zien groeien naar een 'echte' baby, iets wat je met je baby in de baarmoeder natuurlijk niet ziet. We zien nu dat ze echt haartjes op haar hoofd begint te krijgen, haar oortjes beginnen nu vorm te krijgen, die leken de eerste week echt op haar hoofd geplakt te zitten, etc.
Mijn mooie lieve kleine sterke meisje!