Als zwanger worden/blijven niet zo makkelijk gaat #76

Hobbes, hoe is het? Hou je het nog een beetje vol?

PZE, toch weer een eigen ei! Nou, hup! Je weet wat je te doen staat, en nu al helemaal na die HSG! Ik hoop echt dat het verschil gaat maken voor jullie!

Oh Mijsje, wat fijn dat het er goed uitzag!! En nu maar hopen inderdaad dat het allemaal goed gaat dit keer. Een tweeling? Ook leuk,"ben je gelijk klaar" (zou mijn zeggen)...

Ik ga in ieder geval héééééél hard duimen dat dit 'm gaat worden...!!

quote:

Op woensdag 10 februari 2010 09:31 schreef mijsje het volgende:
je huis te koop? super om weer naar je roots terug te gaan! is dat noord, zuid, oost of west in het land? en een tweede, dat komt dan tzt wel weer...

Midden ook goed? Die had je nou net niet genoemd... Woon nu in 'refoland' en schuif een kilometertje of 13 op...

Jose: Hier gaat het prima. M'n buik voelt eindelijk niet meer blauweplekkerig. Maar is nog wel 'lekker' dik/opgezwollen. Hoop dat dat blijft .
Vergeet op m'n werk wel elke keer om rond de klok van 3 de bolletjes te proppen.
Verder duurt het wachten nu al lang... dat belooft nog wat .

PZE, dat verschilt per moment. het ene moment denk ik: poeh, het lukt toch niet, ik ben toch niet zwanger dus ik kan wel gewoon drinken en van alles doen enzo. en het andere moment voel ik een steekje hier en een krampje daar en denk ik: zou het? zou het? ik hoop dat de laatste 2 IUI's in ieder geval niet zo'n vervelend lange wachtijd hebben. (daarmee bedoel ik dat ik hoop dat die twee weken gauw om zijn in plaats van dat het lijkt of het een eeuwigheid is... )

quote:

Op woensdag 10 februari 2010 16:49 schreef Jose81 het volgende:
Hobbes, hoe is het? Hou je het nog een beetje vol?

PZE, toch weer een eigen ei! Nou, hup! Je weet wat je te doen staat, en nu al helemaal na die HSG! Ik hoop echt dat het verschil gaat maken voor jullie!

Oh Mijsje, wat fijn dat het er goed uitzag!! En nu maar hopen inderdaad dat het allemaal goed gaat dit keer. Een tweeling? Ook leuk,"ben je gelijk klaar" (zou mijn zeggen)...

Ik ga in ieder geval héééééél hard duimen dat dit 'm gaat worden...!!


<sub>[..]

Midden ook goed? Die had je nou net niet genoemd... Woon nu in 'refoland' en schuif een kilometertje of 13 op...</sub>

Midden, ook prima! zit je lekker dicht bij alles, maar aangezien het maar 13 km opschuiven is, zit je dat nu ook wel... maar lekker hoor, terug naar de roots klinkt altijd wel goed

enneh... dat zei mijn man ook meteen zachtjes tegen mij toen de gyn het had gezegd en naar zijn kamertje tegenover de echokamer liep... maar dat is dan wel zo, en dat zou ik op zich wel jammer vinden, zoals ik er nu tegenaan kijk. (ik denk dat ik graag vaker een zwangerschap mee wil maken, maar dat weet ik pas als ik het een keer echt helemaal heb meegemaakt... anders is het gewoon nog eens afzien... )

quote:

Op woensdag 10 februari 2010 19:43 schreef mijsje het volgende:
enneh... dat zei mijn man ook meteen zachtjes tegen mij toen de gyn het had gezegd en naar zijn kamertje tegenover de echokamer liep... maar dat is dan wel zo, en dat zou ik op zich wel jammer vinden, zoals ik er nu tegenaan kijk. (ik denk dat ik graag vaker een zwangerschap mee wil maken, maar dat weet ik pas als ik het een keer echt helemaal heb meegemaakt... anders is het gewoon nog eens afzien... )

Ja, dat ken ik... ik had precies dezelfde gedachte toen wij door het spuiten van de hormonen meer kans hadden op een meerling. Ik wil(de) ook graag vaker dan één keer zwanger zijn... en dat is nog steeds zo. Maar ik besef telkens weer -onder andere door het hier posten en door mijn twee vriendinnen waar ik het soms wel eens over heb- dat ik al in mijn handen mag knijpen dat het in ieder geval één keer gelukt is...

En misschien zeg ik het niet vaak genoeg, maar ik leef heel erg met iederéén hier mee. We weten allemaal hoe kl*te het is als zo'n grote wens niet zomaar in vervulling gaat. Dat doet pijn en het maakt je verdrietig en soms jaloers... Dus daarom even voor iedereen een

quote:

Op woensdag 10 februari 2010 21:21 schreef Jose81 het volgende:

[..]

Ja, dat ken ik... ik had precies dezelfde gedachte toen wij door het spuiten van de hormonen meer kans hadden op een meerling. Ik wil(de) ook graag vaker dan één keer zwanger zijn... en dat is nog steeds zo. Maar ik besef telkens weer -onder andere door het hier posten en door mijn twee vriendinnen waar ik het soms wel eens over heb- dat ik al in mijn handen mag knijpen dat het in ieder geval één keer gelukt is...

En misschien zeg ik het niet vaak genoeg, maar ik leef heel erg met iederéén hier mee. We weten allemaal hoe kl*te het is als zo'n grote wens niet zomaar in vervulling gaat. Dat doet pijn en het maakt je verdrietig en soms jaloers... Dus daarom even voor iedereen een

Precies. Of het nu een eerste/tweede zwangerschap betreft, het is een wens die heel diep zit. En als dat niet lukt doet het pijn...
Wat ik wel prettig vind is dat je met de fora van tegenwoordig wel lotgenoten kan vinden waar je je gevoel mee kan delen: daar zitten meiden die precies weten hoe je je voelt (helaas).
dikke

Ik ben zo bang dat (als ik ooit wel zwanger ben) geen roze wolk heb om van af te vallen. Ik bedoel, ik zou zooo bang zijn dat het mis gaat... Of dat er iets mis is. Als ik daaraan denk word ik echt een beetje sip. Ik wil het zo graag, maar ik ben bang dat het gruwelijk tegen zal vallen.

Ja, inderdaad.. dit forum heeft mij ook veel steun gegeven... ik had destijds 1 vriendin waarbij het zwanger worden ook niet vanzelf ging, aan haar had ik ook veel steun, maar over het algemeen begrepen mensen niet hoe ik me voelde; 'je bent nog zo jong' en 'je bent er misschien wel teveel mee bezig'... van binnen kookte ik als ik dat soort opmerkingen kreeg... meestal glimlachte ik dat soort opmerkingen maar een beetje weg ... _{op een enkeling na, die ik flink de kast uitveegde...}

PZE, ik kan me je angst wel voorstellen.

Tijdens mijn zwangerschap begon ik pas echt te genieten, toen het ook echt zichtbaar werd (dat was pas met 20 weken). Ik had helemaal geen kwaaltjes, wat het voor mij soms heel onecht maakte. Het maakte me ook onzeker. Ik was de eerste weken steeds aan het kijken op internet hoe het kindje zich op dat moment ontwikkelde, hoe groot het was, etc. Dat was voor mij op dat moment het enige waardoor ik me een beetje voor kon stellen dat ik op dat moment echt zwanger was. Soms voelde ik me daar best 'schuldig' om, want ik genoot niet echt, omdat ik me voelde alsof ik niet zwanger was...

ik ken die angsten ook wel... ik ben bang dat ik zwanger was door een toevalstreffer, en jammer dat het mis ging op dat moment... (zwaar understatement...) en nu de angst dat we kinderloos blijven... mocht dat onterecht zijn, dan waarschijnlijk ook de angst dat het niet goed blijft gaan tijdens de zwangerschap en dat ik de zwangerschap niet uit zal dragen... door de laatste jaren moet ik zeggen dat ik niet veel vertrouwen in m'n lijf heb gekregen op dit vlak, en het is best lastig maand na maand om dat vertrouwen terug te krijgen...

Toch zo fijn he, dat je hier gewoon kunt vertellen wat wat je voelt en dan vaak nog begrepen wordt ook. Natuurlijk is het niet fijn dat jullie dat ook zo voel(den), maar het is zo heerlijk om te merken dat je niet knettergek bent. Bedankt.

Ahava, ik hoop dat je snel 9 maanden lang genieten kunt.

Mijsje, succes morgen met de iui. Hopelijk met een mooi als resultaat.

dank je! en misschien wel ... (als de gyn gelijk krijgt...)

dank je Ahava!
ik zou een tweeling ook wel heel leuk vinden hoor, dus als het dat wordt, ben ik ik ook heel tevreden... (eerst maar eens zien dat ik bevrucht kan worden...jammer dat je dat eigenlijk niet kan weten of dat gebeurt met deze behandelingen...) maar een derde kindje, ik weet niet of we daar ooit voor zouden gaan. ik zou graag een even aantal willen qua kinderen. ik was thuis met z'n 3en, en heb me altijd heel verloren en het 5e wiel aan de wagen gevoeld. dat gevoel zou ik niet willen voor m'n kinderen. maar dat is persoonlijk hoor! en misschien denk ik er tegen die tijd wel heel anders over!
naja, morgen eerst maar weer in die stoel gaan liggen...

Succes mijsje!
*kaarsjes aansteken gaat*

Succes mijsje!

voor alle dames hier. Ondanks dat ik niet genoeg tijd heb om mee te posten en alles mee te lezen denk ik vaak aan jullie.

De verhalen over niet kunnen genieten van de zwangerschap... ik heb er ook last van gehad. Eigenlijk tot het moment dat ik schopjes voelde heb ik elke dag de angst gehad dat het niet goed zou zitten. Maar dat kwam ook omdat ik nergens last van had, dat maakte het nog extra onwerkelijk zegmaar. Ik heb heel vaak gezegd dat ik graag de hele dag misselijk wilde zijn (natuurlijk zou ik dat niet ECHT willen, maar het zou wel fijn zijn geweest als ik op zijn minst IETS had dat het echter maakte. En nu met 32 weken heb ik het nog... als ik even niets gevoeld heb maak ik me alweer zorgen of alles wel goed is. Ik denk toch dat het te maken heeft met de manier van zwanger worden. Mensen die 'gewoon' zwanger worden zullen het ongetwijfeld ook wel eens hebben, maar de MMM maakt het toch allemaal anders.

Ik herken die angst tijdens de zwangerschap heel goed. Bij ons had het natuurlijk ook een tijdje geduurd voordat het zover was en ik was dan ook echt heel bang dat het mis zou gaan...
Maar ik kan me voorstellen dat als je afhankelijk bent van behandelingen waarbij je maar een minimaal aantal pogingen hebt die angst nog weer veel groter is inderdaad...

Mijsje, heel erg veel succes... we gaan weer in de duimstand!

voor alle dames een dikke knuffel

Het komt er vast fouter uit dan ik het bedoel, maar ik ben blij dat dit forum bestaat, je kan van elkaar leren, en je bent niet alleen in je gevoelens. Soms heb je het gevoel dat je bepaalde gevoelens niet mag hebben, maar hier lees ik dan dat andere dit ook voelen, ben ik dan weer zo blij mee, hoef ik me niet schuldig te voelen en ik ben niet gek. Ik vind het best moeilijk, iemand die gewoon kinderen heeft gekregen snapt niet hoe het voor je voelt dat heb bij jou/ons niet (gaat) lukt spontaan.
En @jose die opmerkingen als je bent er teveel mee bezig. of je bent nog jong.. grrr echt killing dat zulk opmerkingen, of waar ik een hekel aan heb is op het werk met de planning, ja maar jij hebt geen kinderen dus hoef je ook niet in de zomer vakantie te zitten. Jij weet toch niet waarom iemand geen kinderen heeft?? Als nu iemand dit tegen mij dat zou zeggen moet die persoon oppassen dat ik zijn/haar strot niet afbijt. Sommige opmerkingen zijn echt te lomp voor woorden..

@PZE dat roze wolk gebeuren, ik zou dat denk ik ook hebben. En ik lees hier dat je daar niet alleen in bent, lijkt me een logisch gevolg. Je bent zolang bezig geweest en dan lukt het, eerste reactie eerst maar eens zien hoelang dit gaat duren. Je gevoelens zijn heel natuurlijk hoor

@Mijsje spannend, ik ga weer in duimstand voor je

@Hobbesje hoe gaat het met je?? Ook voor jou ben ik in duimstand

@missCMS hoe was het eergister bij de gyn??

Dames, hier draaien de duimen en branden de kaarsjes....

Hier wordt ook hard geduimt!

En dat niet kunnen genieten van het zwanger zijn: dat herken ik wel. Van onze eerste werd ik spontaan zwanger. En ik vond het heerlijk: dikkere buik, de kwaaltjes, het gerommel en geschop in je buik. Maar genieten: dat vond ik moeilijk. Eerst de 12 weken grens, dan de 20 weken echo, dan op naar de 27/28 weken. En pas toen durfde ik echt spulletjes te gaan kopen. En pas vanaf een week of 35 ging ik echt inrichten en tutten. De onzekerheid is er voor veel zwangere vrouwen.
Maar als ik nu zwanger zou worden, wordt het denk ik nog lastiger om echt volut te gaan genieten...

Verder gaat het hier goed, behalve dat ik poepchagerijnig wordt van de leuke bolletjes en het wachten. En in combinatie met een 3-jarige die de oren voor de sier heeft wordt dat niet beter.

dank jullie hoor!!! er is weer wat hoop met die twee eiers...

droomvrouwtje, klinkt niet fout hoor, het klinkt juist heel logisch. ik vond het ook fijn dat er een forum was waar ik terecht kon met wat ik had, en hoe ik me voelde. het was een openbaring om te merken dat ik er niet alleen in stond... en ik moet zeggen dat ik er ook veel van heb geleerd. ik wist door dit forum al het een en ander van inseminaties en hormonen enzo voor ik hier zelf mee te maken ging krijgen... jammer dat het nodig is dat dit forum bestaat, maar heel fijn dat het er is nu het nodig is...

en droomvrouwtje, die opmerkingen... laatst iemand: zo leuk, kinderen, moet je ook eens mee beginnen! toen heb ik wel een opmerking teruggeplaatst in de trant van: moet je ze wel kunnen krijgen, maar ja, dat is ook niet altijd vanzelfsprekend... het was meteen dodelijk stil...

ow, ligt het trouwens aan de hormonen dat ik extra emo ben? vandaag de playbackshow bij ons op school. heel lief en schattig en leuk en goed, en de tranen liepen over m'n wangen... ik schaamde me dood...

[ Bericht 17% gewijzigd door mijsje op 12-02-2010 20:25:25 ]

Herkenbaar mijsje, die opmerking kreeg ik gisteren ook nog. Toen kon ik het ook niet laten om even een rake opmerking terug te maken.
Extra emo van de hormonen? Dat was ik wel toen ik nog hormonen slikte. Onhandig he?
Trouwens, we gaan wederom gelijk op. Mijn nod is de 26e.

Hobbes, wachten duurt lang.

gelijk opgaan met PZE is !!!

stom he, zulke stomme mensen die van die stomme dingen kunnen zeggen...

ik merk zelf vrij weinig van de hormonen gelukkig, wat betreft m'n gevoelens. ik was bang richting depressieve gevoelens getrokken te worden, maar dat werd het gelukkig niet... verder merk ik (en manlief ook) er weinig van, maar met dit soort dingen dus opeens even wel blijkbaar... normaal ook wel een brok in m'n keel als ik kinderen bezig zie, maar echt huilen wordt het over het algemeen nooit...

quote:

Op vrijdag 12 februari 2010 20:41 schreef mijsje het volgende:
gelijk opgaan DOORSCHUIVEN met PZE is !!!

Je kunt gewoon echt doodmoe worden van opmerkingen van mensen die er gewoon niks van weten. Ik had ooit een discussie met de lompe hork (lees 'man') van een oude vriendin van mij. Wij waren toen bijna 2 jaar bezig en ik vertel het hoe of wat. Zegt hij doodleuk 'ik weet zeker dat je er dan gewoon mee bezig bent' en dan ook echt met zo'n dominante en stalen uitdrukking... mèn... ik kon 'm wel aanvliegen...

Mijsje, fijn dat je het er weer op hebt zitten vandaag!

je kan die types wel de nek omdraaien... maar goed, dat kun je blijven doen en steeds komen er weer nieuwe horken... zucht...

het viel vandaag weer heel erg mee alleen de wachttijd... ik was eigenlijk maar even van m'n werk weg, althans, dat was de bedoeling... ik ben ruim 2 uur weggeweest voor een inseminatie van een minuutje en dan nog ruim 10 minuten blijven liggen... gelukkig is er begrip voor bij ons op het werk, maar in drukke tijden als deze (rapportentijd...) zijn m'n collega's er echt niet blij mee, en voel ik me soms gewoon opeens schuldig... (terwijl ik weet dat dat niet hoeft...)

Mijsje, ik denk dat dat leerkracht eigen is... ik voelde me ook altijd zo rot als ik weg moest of langer wegbleef dan gepland... het ìs ook gewoon lastig; je laat een klas met kinderen achter waar dan weer vervanging voor moet worden geregeld. Wordt er bv. weer een RT-er geregeld, valt dat dus weer uit, heb je weer zeurende ouders...en zo is het cirkeltje weer rond; want je voelt je weer rot.