Omgaan met borderliners

Jij hebt ook vast een hekel aan "buitenlanders"

Ik kan de reactie van Fanta-stick wel begrijpen. Ik heb ook een borderliner gekend en ben blij dat ik die persoon niet meer ken. Dat wil dan niet zeggen dat alle BPS'ers verschrikkelijke mensen zijn.

Toch zou ik meer moeite hebben met iemand die een Antisociale PS heeft.

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 10:46 schreef GimmeGore het volgende:
Jij hebt ook vast een hekel aan "buitenlanders"

Ben der zelf een schat, en wat is tegenwoordig de defenitie van een buitenlander.

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 13:47 schreef Captain_Maximum het volgende:
Toch zou ik meer moeite hebben met iemand die een Antisociale PS heeft.

Ja ik zal het even anders formuleren, mijn reactie klinkt idd bot. Ik heb sowieso moeite met aanstellers(bek dicht houden en doorbijten). Maar dat er mensen zijn die misbruik maken van hun situatie ,hun leed of het nou een ziekte is of dat ze al 100 x bedonderd zijn door iemand. Daar kan ik echt niet tegen...mensen die anderen belemmeren lol te hebben zoals ik al zei.

Een van mn vrienden heeft ook last van dit soort gedrag. Alles wat ik doe, is in zijn ogen altijd verkeerd. Dat hij dezelfde dingen ook doet, ziet hij niet of maakt voor hem niet uit want volgens hem is hij de belangrijkste persoon ter wereld.
Het is enorm moeilijk om altijd maar weer vriendelijk te zijn, je te verontschuldigen voor dingen die je eigenlijk niet wil, maar anders ben je hem kwijt. We hebben eigenlijk constant door ruzie... maar ik kan hem niet loslaten want eigenlijk ben ik een stukje verliefd op hem en ik heb het al altijd moeilijk gehad om mensen los te laten

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 22:01 schreef mishmash het volgende:
Een van mn vrienden heeft ook last van dit soort gedrag. Alles wat ik doe, is in zijn ogen altijd verkeerd. Dat hij dezelfde dingen ook doet, ziet hij niet of maakt voor hem niet uit want volgens hem is hij de belangrijkste persoon ter wereld.
Het is enorm moeilijk om altijd maar weer vriendelijk te zijn, je te verontschuldigen voor dingen die je eigenlijk niet wil, maar anders ben je hem kwijt. We hebben eigenlijk constant door ruzie... maar ik kan hem niet loslaten want eigenlijk ben ik een stukje verliefd op hem en ik heb het al altijd moeilijk gehad om mensen los te laten

Gewoon proberen te vergeten. Sommige mensen houden alleen van zichzelf.

_{Al heeft dit niet veel met BPS te maken.}

Meer met NPS.

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 22:01 schreef mishmash het volgende:
Een van mn vrienden heeft ook last van dit soort gedrag. Alles wat ik doe, is in zijn ogen altijd verkeerd. Dat hij dezelfde dingen ook doet, ziet hij niet of maakt voor hem niet uit want volgens hem is hij de belangrijkste persoon ter wereld.
Het is enorm moeilijk om altijd maar weer vriendelijk te zijn, je te verontschuldigen voor dingen die je eigenlijk niet wil, maar anders ben je hem kwijt. We hebben eigenlijk constant door ruzie... maar ik kan hem niet loslaten want eigenlijk ben ik een stukje verliefd op hem en ik heb het al altijd moeilijk gehad om mensen los te laten

Ik had een lastige buurman die vanalles "samen" wilde doen (want hij had geen auto en kon slecht lezen). Toen ben ik hem zo veel mogelijk gaan negeren. Nu is ie altijd vriendelijk, haalt voor mij de post en ik heb geen last van hem.

Je laat je gewoon vet misbruiken door die "vriend" van je. Hij heeft totaal geen respect voor je en als je je omdraait lacht ie je uit.

Ik zit in een beginnende relatie met een meisje met BPS.

Paar kleine hiccups gehad, maar voor zover ik kan zien is het grootste probleem de gedachten die ze in haar hoofd haalt. Dat valt dan weer samen met, zoals ze zelf al aangeeft, verlatingsangst. Eerste foute opmerking heb ik in het begin al gemaakt, en daar komen we eigenlijk nog vrij regelmatig op terug. Maar geen extreme uitbarstingen ofzo, al windt ze zich er wel over op.

Ik heb het idee dat er grote mogelijkheden liggen. Onze gedachtenwerelden liggen helemaal niet ver uit elkaar eigenlijk. De gesprekken en gespreksstof gaan diep en zijn enorm breed en ze wordt steeds opener en eerlijker over allerlei zaken. Er zit tot op heden progressie in.

Ik ben benieuwd hoe het zal gaan verder allemaal... Maarja, zekerheid heb nooit he? We maken er het beste van en we zien wel waar het schip strandt.

Pas wel op met wat je zegt, want alles wordt onthouden en kan tegen je worden gebruikt bij een ruzie.

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 15:39 schreef goofy_goober het volgende:
Pas wel op met wat je zegt, want alles wordt onthouden en kan tegen je worden gebruikt bij een ruzie.

Alles wordt uitgesproken, soms wel 5 keer. Voel direct aan wanneer er iets niet goed zit tot nu toe, dus daar haak ik op in. Maar ruzie moet nog komen.

Mocht zoiets terugkomen, dan zie ik dat dan wel.

Dat denk je

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 15:45 schreef goofy_goober het volgende:
Dat denk je

Leg maar eens uit dan, met voorbeelden en al, wat je bedoelt met 'dat denk je'.

Wat ik vooral heb gemerkt is dat ze nogal een vreemds soort 'wraakgevoel' hebben, je hoeft maar iets verkeerds te doen of te zeggen en het is direct raak en je lijkt wel in het rijtje ergste vijand gezet te worden en een week later kun je ineens weer best friends zijn.
Bijzonder impulsief en ondoordacht, bij de kleinste ruzies direct allerlei foto's verscheuren, mails verwijderen en kaartjes in het vuilnis en uitspraken doen die nogal hard zijn en je hoeft maar een keer met ze te praten of op ze in te praten en de sorry's, tranen en excuses komen alweer uit hun mond.

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 16:05 schreef Lastpost het volgende:
Wat ik vooral heb gemerkt is dat ze nogal een vreemds soort 'wraakgevoel' hebben, je hoeft maar iets verkeerds te doen of te zeggen en het is direct raak en je lijkt wel in het rijtje ergste vijand gezet te worden en een week later kun je ineens weer best friends zijn.
Bijzonder impulsief en ondoordacht, bij de kleinste ruzies direct allerlei foto's verscheuren, mails verwijderen en kaartjes in het vuilnis en uitspraken doen die nogal hard zijn en je hoeft maar een keer met ze te praten of op ze in te praten en de sorry's, tranen en excuses komen alweer uit hun mond.

Dat zijn de punten die kunnen veranderen door therapie.
Zelf merk ik namelijk dat ik na de therapie toch minder radicaal en minder impulsief ben.
In de therapie leerde ik doelen stellen en daardoor ben ik toch meer op lang termijn gaan leren denken.
Die woedebuien heb ik gelukkig niet zo erg gehad en als ik een bui heb kan ik mezelf corrigeren.
Wraakgevoelens heb ik gelukkig ook niet echt last van gehad.
Wel heb ik momenten dat ik even klaar ben met bepaalde mensen , maar het is dan ook niet meer dan dat.
Het klinkt ook wel alsof jij iemand heb gekend die heel erg heftig is daarin.

This thread is useless without examples. IMO

quote:

Op zondag 22 augustus 2010 00:39 schreef m2007 het volgende:
In september starten er bij verschillende ggz instanties ondersteunings groepen voor familie en partners van borderliners.
Hier kunnen familie en partners hun verhaal kwijt of elkaar handige tips geven.
ik heb 2jaar een relatie gehad met iemand met deze persoonlijkheids stoornis en weet ook dat wat ze soms weleens zeggen(houden van is soms niet genoeg)waar is.
Wij zijn inmiddels nu 2jaar uitelkaar,omdat wij samen een kindje hebben probeer ik steeds naar een goede manier van omgang te zoeken,wat niet altijd makkelijk is.

hmmm ja da's wel een lastige lijkt me, want een relatie met iemand die borderline heeft is zo verbroken.. maar hoe ga je er mee om als het je kind of broer of zus oid is? .. dan kun je niet zomaar geen contact meer hebben..

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 16:15 schreef formerjellybean het volgende:

[..]

Dat zijn de punten die kunnen veranderen door therapie.
Zelf merk ik namelijk dat ik na de therapie toch minder radicaal en minder impulsief ben.
In de therapie leerde ik doelen stellen en daardoor ben ik toch meer op lang termijn gaan leren denken.
Die woedebuien heb ik gelukkig niet zo erg gehad en als ik een bui heb kan ik mezelf corrigeren.
Wraakgevoelens heb ik gelukkig ook niet echt last van gehad.
Wel heb ik momenten dat ik even klaar ben met bepaalde mensen , maar het is dan ook niet meer dan dat.
Het klinkt ook wel alsof jij iemand heb gekend die heel erg heftig is daarin.

Degene waar ik het meest mee omging jarenlang had het inderdaad nogal heftig, ze heeft zelf ook al jaren therapie, zat het gehele middelbare schooltraject op een speciale school, heeft een tijdje elders moeten wonen door haar gedrag en met de jaren is het wel iets milder geworden over de gehele linie, maar de pieken en dalen zijn nog steeds bizar.

Ik had er zelf op een gegeven moment genoeg van, maar dat was wel lastig door alles dat we hebben meegemaakt samen door de jaren heen, vooral als ze een relatie heeft veranderd ze als sneeuw voor de zon, totaal geen kijk meer naar vrienden en die ineens wel nodig hebben als de zoveelste relatie weer niets geworden is, veelal door een of andere kutreden dat het uitging en dan de mooiste uitspraken van haar kant die niet kloppen en het zelfs mooi vinden als het slecht gaat met diegene, dat vond ik toch wel beangstigend.
Op een gegeven moment was het in ieder geval zeker niet gelijkwaardig meer, ik leek meer hulpverlener op de momenten die zij verlangde en vriendschapsgevoelens (leuke dingen doen, samen lachen enz.) waren er steeds minder en vriendschap moet niet van 1 kant komen.
Ik had er ook geen vertrouwen meer in dat een goed en eerlijk gesprek de boel zou oplossen, heb nog gedacht om haar een brief te sturen maar toen kreeg ik via een gezamelijke vriendin alweer te horen dat ze van alles over me had verteld dat niet klopte en toen had ik daar al helemaal geen trek meer in.

Wens d'r het beste, hoop dat ze uiteindelijk goed terecht komt, maar ik vrees dat ze van de vele pieken naar de zoveelste dalen gaat en die lijken altijd zwaarder te vallen en meer impact mee te brengen.

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 15:47 schreef Fortune_Cookie het volgende:

[..]

Leg maar eens uit dan, met voorbeelden en al, wat je bedoelt met 'dat denk je'.

Dat uitspreken alleen niet genoeg is.

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 16:20 schreef Maanvis het volgende:

[..]

hmmm ja da's wel een lastige lijkt me, want een relatie met iemand die borderline heeft is zo verbroken.. maar hoe ga je er mee om als het je kind of broer of zus oid is? .. dan kun je niet zomaar geen contact meer hebben..

Daar zijn die cursussen dus voor , zodat je leert omgaan met Borderliners.
Dat je juist ook leert hoe ze te benaderen en grenzen aangeven en soms als het echt nodig is toch het contact te beeindigen.
Er zijn zat kinderen of broers en zussen die geen contact meer met elkaar hebben , familieband is ook niet altijd heilig.
En denk ook juist dat in situaties waar bijvoorbeeld dochter of zus aan mutilatie doet ook het beste is dat men daarin hoe je moet reageren, want bepaalde reacties kunnen juist ook weer versterken dat de ander het vaker doet of niet .
Dus echt de trucjes dus in dat soort situaties.
Bepaalde dingen kan je gerust bespreken maar je moet juist heel erg oppassen dat je niet in hulpverlener rol komt juist in situaties met zelfverwonding want het kan ook wel eens heel verkeerd uitpakken.

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 16:05 schreef Lastpost het volgende:
Wat ik vooral heb gemerkt is dat ze nogal een vreemds soort 'wraakgevoel' hebben, je hoeft maar iets verkeerds te doen of te zeggen en het is direct raak en je lijkt wel in het rijtje ergste vijand gezet te worden en een week later kun je ineens weer best friends zijn.
Bijzonder impulsief en ondoordacht, bij de kleinste ruzies direct allerlei foto's verscheuren, mails verwijderen en kaartjes in het vuilnis en uitspraken doen die nogal hard zijn en je hoeft maar een keer met ze te praten of op ze in te praten en de sorry's, tranen en excuses komen alweer uit hun mond.

Wat jij hier opsomt heb ik ook meegemaakt met mijn ex. Van die overdreven reacties waarvan jij denkt: 'Wtf gebeurt me hier nou??? Doe even relaxed. Mug, olifant.'

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 16:28 schreef goofy_goober het volgende:

[..]

Dat uitspreken alleen niet genoeg is.

Kun je iets meer vertellen dan, zoals ik net ook al vroeg?

Voorbeeld ofzo? Want met dit soort antwoorden kan niemand iets.

quote:

Op maandag 23 augustus 2010 16:24 schreef Lastpost het volgende:

[..]

Degene waar ik het meest mee omging jarenlang had het inderdaad nogal heftig, ze heeft zelf ook al jaren therapie, zat het gehele middelbare schooltraject op een speciale school, heeft een tijdje elders moeten wonen door haar gedrag en met de jaren is het wel iets milder geworden over de gehele linie, maar de pieken en dalen zijn nog steeds bizar.

Ik had er zelf op een gegeven moment genoeg van, maar dat was wel lastig door alles dat we hebben meegemaakt samen door de jaren heen, vooral als ze een relatie heeft veranderd ze als sneeuw voor de zon, totaal geen kijk meer naar vrienden en die ineens wel nodig hebben als de zoveelste relatie weer niets geworden is, veelal door een of andere kutreden dat het uitging en dan de mooiste uitspraken van haar kant die niet kloppen en het zelfs mooi vinden als het slecht gaat met diegene, dat vond ik toch wel beangstigend.
Op een gegeven moment was het in ieder geval zeker niet gelijkwaardig meer, ik leek meer hulpverlener op de momenten die zij verlangde en vriendschapsgevoelens (leuke dingen doen, samen lachen enz.) waren er steeds minder en vriendschap moet niet van 1 kant komen.
Ik had er ook geen vertrouwen meer in dat een goed en eerlijk gesprek de boel zou oplossen, heb nog gedacht om haar een brief te sturen maar toen kreeg ik via een gezamelijke vriendin alweer te horen dat ze van alles over me had verteld dat niet klopte en toen had ik daar al helemaal geen trek meer in.

Wens d'r het beste, hoop dat ze uiteindelijk goed terecht komt, maar ik vrees dat ze van de vele pieken naar de zoveelste dalen gaat en die lijken altijd zwaarder te vallen en meer impact mee te brengen.

Dan is het inderdaad het beste geweest en dat is vaak een valkuil bij bordeliners dat je meer een hulpverlener gaat voelen .
Gelukkig heb ik juist voor de moeilijke momenten de hulpverleners en dan kan ik juist daardoor de vriendschappen in balans houden.
Denk aan de andere kant ook dat het ouder worden me ook milder heeft gemaakt.

Wat moet ik me voorstellen bij hulpverlener voelen?