Het kleine babietjestopic (0-6 maanden) deel 19

Och nee toch?? Lars, arm jongetje! Karin, wat een baggerzooi zeg, nu mag het wel eens afgelopen zijn hoor, danrit! Veel beterschap voor je mannetje en een dikke voor jou.. Hang in there girl!

Twinkly, och nou.. Het lijkt me echt een opgave om je kind daar achter te laten, maar echt meissie, jij bent zéker niet ontaard! Er zijn een héleboel kindjes in de wereld die wel zo'n lieve, geweldige, zorgzame en liefhebbende moeder zouden kunnen gebruiken als jij bent Ik ben er heilig van overtuigd dat het goed komt met Niels, net als dat ik ook met zekerheid durf te zeggen dat dat kleine Isabeau'tje strakjes gewoon netjes uit de fles gaat drinken!

Aoraki, verdomd zeg, dat ik dáár nu nooit aan heb gedacht! Dank je wel voor deze tip, dat zou het inderdaad héél goed kunnen zijn, want Stef is nu weer ouderwets goed te pas en zit lekker te wiebelen in zijn wipstoel Is bij jou ondertussen ook de rust weer wedergekeerd?

Even een voorzichtige voor de minisproet

BE, ik denk dat de mensen die nu 'aan de slag' zijn met Oscar inderdaad echt wel weten wat ze moeten doen. Wel bizar eigenlijk dat die meningen zo verschillen, de algehele consensus is toch juist dat zo'n kindje geen last heeft van dat helmpje? Succes ermee!

BJ, dat herken ik heel erg hoor.. Stef wordt ook altijd verschoond voor elke voeding, ook 's-nachts, want hij heeft geen problemen met opnieuw inslapen. Ik lees ook wel eens dat mensen helemaal geen contact leggen met hun baby bij de nachtvoeding maar dat doe ik eigenlijk ook gewoon Als ik hem terugleg in zijn wieg pruttelt hij nog een minuutje of 5 na, maar dat vind ik niet raar omdat ik dan nog aan het kolven ben en dus herrie maak. Als Evie ook zo makkelijk is zou ik dat gewoon lekker blijven doen, ik vind het ook een fijner idee om Stef niet met een plasluier terug in bed te leggen (bovendien slaapt hij dán juist slechter).. Overigens vraag ik me wel af hoe ik dat straks moet doen als ik weer ga werken hoor, de voeding is nu altijd rond half 6-6 uur en nu kan ik dan een uur tot 5 kwartier bezig zijn met verschonen, voeden, kolven en dan nog een uur de tijd nemen om zelf nog weer een uurtje in slaap te vallen, maar dan kan ik niet meer terug mijn bed in

Davinia, oei! Nee zeg, hopelijk blijft het bij deze ene harde schijf en is het nu voor eeuwig opgelost Borstontsteking lijkt me zo naar! Gelukkig herken ik niet dat mensen de mindere verhalen niet willen horen, gelukkig is onze omgeving daar erg ok in Wel naar dat jij dat niet hebt lieverd, maar van mij mag je het er allemaal uitgooien, het ís ook gewoon heftig allemaal, en als je lijf niet mee wil werken 2x zo erg Met mij gaat het ok, niet meer, niet minder. De uroloog heeft urine op kweek laten zetten en op 2 februari moet ik voor een echo van de blaas en de nieren en dan gaat hij verder kijken. De AB-kuur die ik van hem kreeg is ondertussen alweer op (kuur vier, hoera ) maar de ontsteking is wat minder, maar nooit weggegaan. Had ik eigenlijk ook niet verwacht, dus nouja.. Waar ik op dit moment eigenlijk vooral mee vecht is het feit dat ik 12 februari eigenlijk weer zou moeten gaan werken. Nu heb ik er wel 2 weken vakantie achteraan, maar als ik verlengd bevallingsverlof nodig zou hebben moet ik me de 12e ziekmelden anders kan dat niet meer. En dat vind ik heel moeilijk: ik heb het gevoel er nog niet aan toe te zijn, maar ik heb ook geen klachten waarvan je zegt "daar kun je niet mee werken" en dat vind ik heel dubbel. Welke kant ik op moet weet ik niet, mijn enige klacht (buiten veel plassen en pijn bij het plassen om, maar dat is zo onderhand wel gewend) is eigenlijk dat ik me al sinds mijn bevalling voel alsof ik probeer rond te rijden met de handrem er nog op, zeg maar. Dus ik weet het niet. Zie er ook enorm tegenop dit met mijn leidinggevenden te bespreken, ik stel het telefoontje hierover dus echt al 3 weken uit Ik wil mijn werkgever niet teleurstellen, maar wil ook mijn kind niet tekort doen door hem een oververmoeide moeder aan te doen

Enniewee, ik moet zo de huisarts nog even bellen (had me vergist in de tijden van het telefonisch spreekuur) voor dat koppie opzij houden, maar ik twijfel of dat niet meer iets is voor de fysio. Nouja, ik zie zo wel even

quote:

Op vrijdag 29 januari 2010 11:33 schreef DaviniaHR het volgende:
pfff, karin, het houdt niet over, zeg! wat onzeker dat ze niks kunnen vinden ook! hopelijk hoeft las niet naar het zkh en knapt hij gewoon helemaal op!

lijnloos, als je niet het gevoel zou hebben iets vergeten te zijn, dan pas ben je iets vergeten ach, als je luiers, wipes, kleding, voeding, hydrofielluiers, reiswiegje, wandelwagen meehebt, ben je al een heel eind

ik (wij) verschonen meestal de luier na de voeding, maar dat is meer omdat de wereld hier vergaat als madam honger heeft, en ze drinkt ook prima met een vuile broek.

trix, zou het helpen als je deze gevoelens bespreekt met je ha? en werken met continue pijn werkt niet. wellicht als je ha vindt dat je echt fysiek te ziek bent om te kunnen werken, naast je gevoelens, geeft dat mss wat "back-up" dat je je niet aanstelt.
kolf je iedere voeding nog na? hoe dat zo?

huup, die spoiler! deobus
ach, je weet wat je te doen staat als je zus in haar kraamweek zit! "Hop, omlaag die broek,laat mij jouw litteken eens zien!"

ach, en het is niet eens zozeer dat ik ze dan wil vertellen dat ik daar met een brandende tiet sta en als de dood ben om weer 3 dagen met ruim 39oC doodziek in bed te liggen, ik heb er gewoon een heel slecht gevoel bij, dergelijke vragen. maar dat is ook heel erg geïnspireerd door het ziektebed van mijn moeder (longkanker, inmiddels 4,5 jaar dood.) daar werd ook tussen het gesneden bruin en de plakjes kaas even gevraagd hoe het ging met de bestraling en alles. sorry, maar dat is geen onderwerp om te bespreken alsof je het over het weer hebt! vandaar.

Mijn huisarts staat achter me wat dat evt. verlof betreft hoor (hij kwam er nota bene zelf mee) maar hij laat wel de keuze aan mij en dat vind ik moeilijk. Als mijn huisarts nu gewoon zegt 'jij kan nog niet werken' is het simpel, maar nu moet ik ineens zelf aangeven wat goed is en wat niet en zoals ik al weet na een zwangerschaps-ischias ben ik niet al te best met het aangeven van mijn grenzen

En ow, nee, alleen de voeding nadat Stef heeft doorgeslapen kolf ik de borst die ik niet heb gegeven af omdat ik anders niet meer kan slapen van de stuwing.

En dat is inderdaad een nare ervaring, ik denk dat veel mensen echt niet weten wat ze met zulke dingen moeten. Naar hoor.. Ik ben zelf eigenlijk wel redelijk open (bij die uitdrukking heb ik ineens héle andere associaties nu ik de spoiler van Huupsje heb gelezen ) over details, als mensen vragen hoe de bevalling was en of ik er wat aan over heb gehouden kunnen ze 'm krijgen ook

En Lijnloos, heb je post gemist, sorry! Bah zeg, weer ongesteld Dikke meis!

quote:

Op vrijdag 29 januari 2010 11:56 schreef Claudia_x het volgende:

[..]

Als je baby een goed dag- en nachtritme heeft, makkelijk opnieuw inslaapt en jij dat ook doet dan is het toch niet zo raar dat je lekker contact legt met hem? Als ik alleen al naar hem kijk schiet hij in de lach en wordt hij ontzettend wakker. Ik slaap zelf bovendien ook moeilijk in, dus ik houd mezelf het liefst zoveel mogelijk in slaapmodus.

Ik neem trouwens niet makkelijk aanstoot aan andermans opmerkingen. Mensen zijn gewoon belangstellend en bedoelen het heus niet slecht. Net zoals jij misschien geen ranzige details kwijt wilt, zo heeft de ander misschien helemaal geen trek in een klaagzang. Ik vind het allang lief dat mensen het zo speciaal vinden als je net een kleine op de wereld hebt gezet.

Karin, weer zo'n zware nacht. Het duurt maar en het duurt maar. Zo te horen kijk je het liever nog even aan dan hem op te laten nemen. Ik hoop zo voor jullie dat het vanaf nu beter gaat.

Icantrix, rationeel gezien kun je misschien wel weer aan het werk, maar vergeet niet wat voor functie zo'n verlof heeft. Je leert je baby kennen, je herstelt zelf en je probeert je draai te vinden. Jij hebt haast voortdurend op overlevingsstand gestaan en dat vergt nogal wat van je. Als je meteen weer aan het werk gaat, ga je van de ene veeleisende situatie de andere in. Het lijkt me helemaal niet gek om je ziek te melden en pas aan het werk te gaan als je rust in je lijf en in je hoofd hebt. Het laatste wat je wilt is in een depressie belanden omdat je te veel hooi op je vork hebt genomen. Sterkte met je beslissing.

Nee, ik denk ook wel dat het niet zo erg is om even met hem te kletsen als hij wakker wordt (sowieso vergeet ik om dat niet te doen ), ik krijg ook altijd meteen een hele grote lach als ik zijn wieg inkijk Het licht hou ik wel overal gedimd , dat vind ik zelf ook fijn.. Hij is sowieso heel wakker voor de voeding, terwijl hij automatisch in slaap valt aan de borst als hij vol is. Heel makkelijk dus

En ja, dat is denk ik wel de spijker op z'n kop en ik weet ook wel dat je gelijk hebt. Mijn lief, mijn ouders en vrienden vinden eigenlijk ook allemaal dat het duidelijk is: thuisblijven tot ik het gevoel heb het weer aan te kunnen. Ik voel me alleen erg naar naar mijn werk toe, ik ben ook al eerder uitgevallen voor mijn verlof door die ischias en ik ben (wellicht niet terecht) bang dat ze me een zeur zullen vinden en zullen denken dat ik de kantjes eraf loop. Dat is eigenlijk nog de grootste reden voor mijn twijfels, ik wil niet dat mensen dat denken van me..