Zwanger... en dan gaat het mis #8

Overleggen met je VK is vooral handig omdat zij waarschijnlijk wel weet in welk ziekenhuis je sneller terecht kunt, en het sowieso wel handig is als zij zorgt dat je daar een afspraak hebt.

Ik heb even nagedacht. Ik viel mij verrassend goed, naar omstandigheden. Ik heb niet veel last van kwaaltjes ofzo, dus ik word er nu niet steeds aan herinnerd. Ik wacht het gesprek van woensdag af. Kunnen zij mij dan nog te laat helpen, ga ik ergens anders kijken. De andere ziekenhuizen zijn niet echt in de buurt, allebei minimaal 40 minuten rijden. En ik heb ook geen zin om er n lange reis voor te maken.
Ik hoef komende week niet te werken, en als het nodig is ook niet de week erna. Ik krijg dus alle tijd om rustig dit te verwerken.

Toch maar even gebeld. Maandag belt de vk naar het zkh hier, mochten ze fan nog niet eerder kunnen, dan gaan misschien ergens anders heen.

Kom vandaag dit topic tegen.
Heb de oude topics ook gelezen.
Zit nu jankend op de bank om de verhalen en eigen herinnering.
Mijn ex was in 2009 zwanger van een tweeling. Nu achteraf niet eens wetend of ze wel van mij waren omdat ze al een paar jaar voordat we trouwden bezig bleek te zijn met een ander.
Moet het toch ff kwijt.
Nou, in 2009 is mijn ex dus zwanger geraakt. Ik helemaal hotel-de-botel gek aan het worden.
Eindelijk is het dan zover. Ik ben al jaren aan het wachten tot ik eindelijk vader kan worden.
Is misschien vreemd voor een man maar ik wilde al voor mijn 20e vader worden, mijn ex heeft er nooit behoefte aan gehad en is na 10 jaar samen zijn voor mij gestopt met de pil.
Na een paar maanden was het raak, de ongesteldheid bleef uit.
1 week, 2 weken, toch maar naar de drogisterij gegaan.
Testje gedaan en vol spanning wachten op de uitslag.
JA, ze was al een paar weken zwanger. Meteen een afspraak gemaakt bij een verloskundige, We konden die week nog langskomen.
Daar aangekomen een echo laten maken.
Zij schrok zich kapot, ik zag het nog niet. De verloskundige begon al over een verwijzing naar het ziekenhuis. Ik begreep het niet, wat kon er zijn? Ze bleek zwanger te zijn van een tweeling en de verloskundige mocht daar blijkbaar niets mee doen.
Ik was toen helemaal hyper, 2 tegelijk.
Wij gingen een week later naar het ziekenhuis voor een nieuwe echo.
Ja, de verloskundige had het goed gezien, we kregen een tweeling.
Nu bleek al dat een van de vruchtjes veel actiever was dan de ander maar dat kon nog veranderen, niet iets om ons druk over te maken. De arts wilde wel dat we 2 weken later nog even terug kwamen.
Toen we weer daar waren was de ene nog steeds actiever dan de ander, dit was dus niet goed.
En ze waren nog te jong om testen te kunnen doen. De verwachting was dat we 2 meisjes met het Syndroom van Turner zouden krijgen maar dat moest getest worden.
Wij zijn toen elke week terug gegaan om via echo toch na te kijken of er verbetering was en dat ze nog leefde.
Na een aantal weken konden de tests gedaan worden.
De uitslag: we kregen 2 jongens met Down Syndroom.
Ik was opgelucht en gelukkig, het was maar Down en die 99% viel weg. De kans dat ze ter wereld kwamen was ineens vele malen groter.
Helaas was dat geluk van zeer korte duur. Na een zwangerschap van 20 weken zijn ze overleden. Doordat de weeën opgewekt moesten worden kon degeboorte een paar dagen duren hebben we deze uitgesteld omdat ze ter wereld zouden kunnen komen op de verjaardag van mijn ex.
Een paar dagen later op onze trouwdag zijn ze gecremeerd.

Noah en Sora

Zo klein, zo teer, zo uniek
en nog zoveel meer.
Te vroeg geboren.
Te klein om te overleven.
Te kwetsbaar bovendien.
De ultieme tweeling,
die niet zonder elkaar kan.
Maar helaas ook niet met elkaar,
stoer zouden kunnen worden.
We zullen jullie ontzettend missen
en sluiten jullie voor eeuwig in ons hart.

02 juli 2009 – Veel te vroeg gekomen, veel te vroeg gegaan.

Thorgar, wat een ontzettend heftig verhaal Miskramen en vroeggeboorten zijn ook voor de papa vaak enorm ingrijpend, zeker op de termijn waar jullie de tweeling verloren. Zulke dingen zul je voor altijd bij je dragen en de kindjes zullen nooit volledig verdwijnen uit je gedachten en uit je hart. Ze wáren er, dus ze gaan niet meer weg.

Ik hoop voor je dat het oplucht om je gevoel hierover hier te uiten en een eruit te gooien, zo zittend op de bank. Sterkte

Overigens, in jullie geval is er dan toch sprake van vroeggeboorte, en niet echt van een miskraam? Excuus, ik pas het even aan. En wanneer waren jullie uitgerekend? Volgens mij ging mijn zwangerschap aardig gelijk op met jouw tweeling..

Over een week ongeveer zouden ze 2 jaar zijn geworden.
Dank je voor je woorden.
Ze blijven idd altijd bij me.

Mijn zoon is van 24-11 van dat jaar. Bizar hoe verschillend zulke verhalen kunnen lopen.. Nogmaals sterkte!

Ja, als er maar een was geweest was ze ook eind november uitgeteld maar omdat het een tweeling was zouden ze eerder komen.
Nogmaals dank.

Eigenlijk had ik vandaag afspraak in het ziekenhuis hier in de buurt. Maar de vk heeft haar best gedaan en zo kon ik gisteren al terecht, en weet je? Vandaag curretage gehad! Het is dus n goede keuze geweest om naar n ander ziekenhuis te gaan.
Bedankt, jullie hebben mij met de neus op de feiten gedrukt.

fijn dat het zo snel kon Baldria, dan is het maar achter de rug. Hoe gaat het nu met je?

Het gaat eigenlijk wel. Alleen n keelontsteking ..... Maar dat heeft vrij weinig met de ingreep te maken.
O ja, bek af van alle indrukken. Gisteren hele ziekenhuis door geweest voor allerlei onderzoeken en gesprekken. Vandaag was ik er klaar voor om het hoofdstuk in grote lijnen af te sluiten. Deze week nog lekker vrij en ook volgende week is er n invaller op het werk. Ik krijg alle tijd en dat is reuze fijn.

fijn dat het op het werk zo goed geregeld wordt, nu eerst even bijkomen

Baldria, fijn dat het achter de rug is. Kom maar even rustig bij van deze achtbaan

Fijn dat het toch zo snel kon plaatsvinden Baldria, sterkte

Nou, daar ben ik maar weer eens dan Ik voel me niet echt gemakkelijk meer in Z&G, nu ik nog wel zwanger ben, maar niet meer in verwachting. Denk dus maar dat ik mijn ei voorlopig maar even hier van me afklets, if that's ok.

Anyway, wilde even vertellen dat we na veel beraad hebben besloten maandag te vragen of we op 13 december de inleiding kunnen beginnen. Da's nog best een eindje weg, maar de deze twee weekenden hebben we afspraken waar ik heel lang naar uit heb gekeken, en het inleiden met alles erop en eraan kan zomaar een (werk)week in beslag nemen dus moet de tijd krijgen. Ik voel me er niet fijn bij om dingen waar ik naar heb uitgekeken te laten schieten voor iets waar ik enórm tegenop zie en waar ik echt de tijd en de rust voor wil hebben. We vieren morgen Sinterklaas en komend weekend gaan we met mijn schoonfam een weekend naar Texel, om uit te waaien, te kletsen en uit te huilen. Het leven gaat door hoor, er wordt hier gewoon gelachen en geleefd, maar ik denk dat we nu in een soort van gevoelsvacuum zitten, zeg maar het oog van de storm, dus dan ís het er wel, maar dan is er ook weer veel afleiding.

Waar Ik wel veel moeite mee heb zijn de nachten: als ik wakker word om te plassen (zwanger, hè? ) kan ik daarna vaak niet meer slapen en dan ga ik liggen malen. Dan is er natuurlijk ook 0,0 afleiding, dus dan kan ik de nacht eigenli alleen maar weghuilen tot ik zo uitgeput ben dat ik in slaap val vlak voordat Stef wakker wordt. Heb mezelf nu een regime opgelegd dat ik móet opblijven tot 10 uur en dan slaap ik de nacht wel beter door, heb ik gemerkt.

Nou, lief dagboek, dat was het weer even moest het gewoon ff kwijt denk ik..

lieve lieve inca .. de koude rillingen lopen over m'n rug bij het lezen van je berichtje. Ik heb meegelezen, meegeduimd, maar niet de moed gehad om te reageren gewoon omdat ik geen woorden heb .. ik heb bewondering voor je moed en doorzettingsvermogen. Het enige wat ik zou ik willen zeggen is heel veel sterkte en blijf praten! waar en wanneer jij het nodig vind om van je af te praten/schrijven.

Doe het vooral zoals jij vindt dat jullie het moeten doen, neem de tijd en verwerk het zoals jij het wilt verwerken, wat anderen daarvan vinden boeit niet.

Heel veel sterkte in deze enorm moeilijke strijd

heel veel sterkte

quote:

Op zaterdag 3 december 2011 21:35 schreef Incantrix het volgende:
Nou, daar ben ik maar weer eens dan Ik voel me niet echt gemakkelijk meer in Z&G, nu ik nog wel zwanger ben, maar niet meer in verwachting. Denk dus maar dat ik mijn ei voorlopig maar even hier van me afklets, if that's ok.
..
[indrukwekkend verhaal]
Nou, lief dagboek, dat was het weer even moest het gewoon ff kwijt denk ik..

Lieve Inca, wat straal je weer een kracht uit
ik moet huilen van je verhaal ...
en vind t zo moedig van je dat je een datum hebt kunnen kiezen die bij jullie past...
uitwaaien/uithuilen op Texel je hebt zo te lezen een hele goeie groep mensen om je heen
weet dat ik aan je blijf denken en wens je een hanteerbaar proces toe ... (omg woorden zijn zo stom.. )

samengevat: je bent een topwijf en een topmoeder ! heel veel virtuele knuffels vanuit t zuiden

Ik kan steeds maar geen woorden vinden, maar jullie zijn steeds in mijn gedachten.

Inca wat een achtbaan. 'Fijn' dat jullie nog even gaan uitwaaien met familie, klinkt als een warm bad, dat ze er echt voor jullie zijn.

Praat, tik. Gooi het eruit, wanneer jij maar wilt! voel je nooit teveel!

Knuffel vrouw!

Natuurlijk is dat oké, lieve In <3

trixje, ik zou zoveel willen zeggen, maar niets dekt de lading. Of, wat ik nog liever zou willen, verandert alles zodanig dat je deze hele verdrietige tijd niet zou hoeven doormaken.

Dikke kus, ook voor P, want die zal het ook erg moeilijk hebben

Inca, even een hele dikke kus voor jou Gewoon omdat ik even niet de juiste woorden kan vinden, maar je toch een soort van troost wil bieden.

Ik kan dus ook totaal niet de woorden vinden dus, Inca, bij deze een dikke kus en knuffel.

Inca; heel veel sterkte de komende tijd, wat ontzettend heftig allemaal

Inca, ik volg je gedachtengang helemaal, natuurlijk wil je de leuke dingen juist nu niet verzetten. Doe het dus lekker zoals jij wilt, zoals het voor jullie goed voelt.
Sterkte, al klinkt dat nu zo hol en gevoelloos, maar ik weet even geen beter woord. Het is ook zo enorm oneerlijk allemaal.

Lieve Inca, wat staat jullie leven ineens weer op de kop.
Heel begrijpelijk dat je nog even wil wachten en de dingen met je gezin wil doen waar je je op verheugd hebt. Ook lijkt het me wel fijn dat je Gabriel nog zo met je mee kunt nemen een tijdje, daar hij ook zijn plek heeft in jullie gezin. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Sterkte meis, in deze tijd van verdriet en afscheid maar ook van samenzijn en plezier.
Hele hele dikke zoen!

Lieve Inca, ik kan het niet beter verwoorden dan dat oeke hierboven heeft gedaan en sluit me daar dus volledig bij aan. Mijn gedachten zijn bij jullie. Een dikke .

Lieve inca net zoals velen kan ik de woorden niet vinden, maar deze woorden van oeke , daar sluit ik me bij aan.

quote:

Op zaterdag 3 december 2011 23:34 schreef oeke het volgende: Ook lijkt het me wel fijn dat je Gabriel nog zo met je mee kunt nemen een tijdje, daar hij ook zijn plek heeft in jullie gezin.

Heel veel sterkte de komende tijd

Lieve Inca, hopelijk voel je je een piepklein beetje prettiger (hoewel dat bijna helemaal niet kan) door het posten van je verhalen hier en ons medeleven.Blijf vooral posten als je dat goed doet!
Hele dikke
_{wij zijn komende midweek ook op Texel! Zo groot is het er niet, mocht ik je zien dan kom ik nog even een echte knuffel uitdelen}

Ik wil iedereen even knuffelen omdat jullie verhalen me zo geraakt hebben.



(ik ben nog nooit zwanger geweest maar m'n zus heeft ooit een miskraam gehad. Nu heeft ze 4 gezonde kinderen)

Inca, wat een rollercoaster van emoties. Ondanks dat ik ook de woorden niet kan vinden en velen voor mij het veel beter kunnen verwoorden wil ik je toch heel veel sterkte wensen.

Inca, als ik je berichten lees, heb ik veel respect voor je/jullie. Hoe jullie met deze situatie omgaan, echt zo krachtig en weloverdacht.
Ik hoop en denk dat het jullie lukt, om dit een plekje te geven. Gabriël heeft in ieder geval voor altijd een plekje in jullie hart!

Dikke knuffel

Incantrix

Inca, heel veel sterkte de komende weken. Ik heb je verhaal ook meegelezen de afgelopen tijd. Weet niet zo goed wat ik moet zeggen, net zoals wel meer dames geloof ik.. maar ik hoop dat je sterk kunt blijven in deze moeilijke tijd

Verder wil ik eigenlijk nog wel even iets vragen. Vorige maand heb ik een miskraam gehad bij 5wkn. Wij gaan voor ons eerste kindje en dit was de eerste miskraam. Mijn lichaam heeft het vrij snel afgestoten, na 4dagen bij de echo alweer schoon en negatieve zwangerschapstest. Ik heb tijdens de bloeding heel veel verdriet gehad, want je droom valt ineens in duigen..

We zijn deze ronde wel meteen weer begonnen met klussen, dat voelde goed voor ons allebei. Gelukkig ben ik meteen weer regelmatig en heb ik mijn ei kunnen spotten ,en daar natuurlijk optimaal gebruik van gemaakt.

Ik lees op internet veel over extra vruchtbaar zijn na een miskraam, dat geeft goede moed.
Mijn vraag is eigenlijk of er hier dames zijn die na een vroege miskraam snel zwanger zijn geworden. Ik zit nu in de wachtweken en heb wel wat behoefte aan succesverhalen. Ook niet-succesverhalen zijn welkom, dat bespaart me dan misschien een teleurstelling..

Kwisted, volgens mij moet je daarvoor bij Susie zijn.

quote:

Op zondag 4 december 2011 12:06 schreef Kwisted het volgende:
Inca, heel veel sterkte de komende weken. Ik heb je verhaal ook meegelezen de afgelopen tijd. Weet niet zo goed wat ik moet zeggen, net zoals wel meer dames geloof ik.. maar ik hoop dat je sterk kunt blijven in deze moeilijke tijd

Verder wil ik eigenlijk nog wel even iets vragen. Vorige maand heb ik een miskraam gehad bij 5wkn. Wij gaan voor ons eerste kindje en dit was de eerste miskraam. Mijn lichaam heeft het vrij snel afgestoten, na 4dagen bij de echo alweer schoon en negatieve zwangerschapstest. Ik heb tijdens de bloeding heel veel verdriet gehad, want je droom valt ineens in duigen..

We zijn deze ronde wel meteen weer begonnen met klussen, dat voelde goed voor ons allebei. Gelukkig ben ik meteen weer regelmatig en heb ik mijn ei kunnen spotten ,en daar natuurlijk optimaal gebruik van gemaakt.

Ik lees op internet veel over extra vruchtbaar zijn na een miskraam, dat geeft goede moed.
Mijn vraag is eigenlijk of er hier dames zijn die na een vroege miskraam snel zwanger zijn geworden. Ik zit nu in de wachtweken en heb wel wat behoefte aan succesverhalen. Ook niet-succesverhalen zijn welkom, dat bespaart me dan misschien een teleurstelling..

Kwisted... ik heb ong. 10-11 jaar geleden een miskraam gehad bij 7 weken zwangerschap. Na de miskraam zijn wij ook gewoon "verder gegaan" en kwam er maar geen menstruatie. Op een gegeven moment naar de huisarts gegaan om medicijn te vragen om menstruatie op te wekken. Ook omdat ik wat last van m'n buik had. Niet gekregen, ik moest maar eerst een zwangerschapstest doen. Voor mijn gevoel kon ik niet zwanger zijn, dus die maar even laconiek gedaan en tot mijn grote verrassing en nog grotere verbazing stond daar een tweede streepje. Ik was flabbergasted. Omdat ik tussen miskraam en zwangerschap geen menstruatie had gehad en onbekend was wat de termijn zou zijn, mocht ik 4 weken later naar de gynaecoloog voor een echo. Uit de echo bleek dat ik op dat moment al bijna 12 weken zwanger was! Uit deze zwangerschap is een jongetje voortgekomen die in maart 2012 alweer 10 jaar wordt!

Dit is dus een zgn. succesverhaal... maar het is geen regel. Er zijn denk ik meer niet-succesverhalen. Als ik jou was, zou ik er dus niet van uit gaan! Maar het kan dus wel. Ik wens je in ieder geval heel veel succes en geluk toe! Dat jullie droom maar snel uit mag komen.

Inca

Ik kan me voorstellen dat het dubbel voelt om in Z&G te posten, maar je hoort er nog gewoon hoor. En wat mij betreft mag je daar gewoon mee lachen en huilen

Uit wat je schrijft elke keer, vind ik het zo bewonderenswaardig hoe jullie er mee omgaan.
Volgens mij hebben jullie fijne mensen om jullie heen en Gabriël zal straks van boven vast en zeker trots op jullie neerkijken.

Inc. Lieverd. Alle dames hierboven hebben eigenlijk al veel gezegd, wat ik niet anders had kunnen zeggen. Ik vind je héél dapper en krachtig. .

Inca, veel succes de komende tijd! Fijn dat je het allemaal rustig kunt oppakken.
Is er nog een kans dat er vanzelf iets op gang komt?

Kwisted, ik geloof dat mijn zusje binnen 2 maand zwanger was na haar miskraam. En sindsdien 2 kids en nog 1 onderweg zonder problemen (behalve dan dat het zwanger worden 6-9 maand duurt)..

Inc. Alles is gezegd en ik kan me daar alleen maar bij aansluiten. Blijf dicht bij jezelf. Dikke knuffel!

Kwisted, ik heb en een succesverhaal en een niet-succesverhaal.
Voor mijn eerste heb ik een miskraam gehad met 8 weken. We kwamen er alleen pas achter bij de echo met 11 weken. Missed abortion dus. Uiteindelijk curettage gehad. Tussen de curettage en de nieuwe zwangerschap heeft meer dan een half jaar gezeten. Heel mijn cyclus was van slag, ik liep zelfs in het ziekenhuis omdat men het niet vertrouwde.

Het succesverhaal ken ik ook: vorig jaar augustus was ik ongeveer 5 weken zwanger toen het misging. Ik had me ergens al voorbereid op een miskraam, het streepje was ook niet echt heel snel zichtbaar en ik voelde me enorm rot. Dus de teleurstelling viel wel mee. Amper 26 dagen daarna had ik weer een tweede streepje, dat jochie is inmiddels al weer bijna een half jaar.

Dus tja, kies maar wat je lezen wilt. Succes iig!

Hey, lieve allemaal, thnx voor de steun en lieve woorden het is ok dat jullie niet weten wat erover te zeggen valt, dat weten we zelf eigenlijk ook niet zo goed.. Het is klote, that's pretty much it. Ik voel me overigens het tegenovergestelde van sterk hoor, maar het maakt ook niet uit verder

En qua Z&G, ik weet dat ik er nog altijd welkom ben, maar om eerlijk te zijn denk ik dat ik mezelf uit de op ga laten halen. Het voelt misplaatst daar, als ik meelees kan ik, heel egoïstish, alleen maar zien hoe anderen vertellen en blij zijn met vooruitzichten die ik niet meer heb. Ik heb nog maar 1 vooruitzicht gemeen met jullie en dat is de bevalling, maar dat betekent voor mij een einde i.p.v. een begin. Dat klinkt allemaal jaloersiger dan ik bedoel, ik weet heel goed dat élke zwangerschap een verhaal heeft en ik gun het iedereen zo vreselijk, maar het is heel confronterend om te lezen als je zelf geen enkele hoop meer hebt. We weten eerlijkgezegd ook niet of we nog verder willen, de wens zal altijd blijven, maar als ik onze geschiedenis rationeel bekijk vraag ik me af of ik mijn gezin nóg een keer de kans op zoveel verdriet wil aandoen om een biologische drang tegemoet te komen (even plastisch gezegd). Nouja, allemaal van later zorg, dus sla er maar geen acht op

Kwisted, qua zwanger wórden heb ik successtories genoeg voor je, tussen de tweede en de derde zwangerschap na Stef zat bij mij ook geen menstruatie (het systeem van de vk trok dat niet ). Sinds eind oktober afgelopen jaar ben ik 4, misschien 5 keer zwanger geweest. Het jan dus heel goed met die extra vruchtbaarheid te maken hebben bij mij.

[ Bericht 18% gewijzigd door Incantrix op 05-12-2011 08:13:29 ]

Inca, lijkt me ook niet raar dat je anders naar de bevalling kijkt dan de andere z&g-ers.. Het is ook niet niks wat er op je bordje ligt. Neem maar rustig de tijd, ook voor een wel/niet nog eens proberen. Dat hoeft niet vandaag of morgen

Thnx, DF

Nou, het is geregeld: zondagavond om 22 uur pillen nemen, dinsdagochtend om 10 uur melden bij de verloskamers voor het begin van het einde.. ik weet even niet hoe ik me nu voel, alsof het nu pas écht is ofzo. Zo definitief.. Maar wel goed ook, ik kan het wel blijven uitstellen, maar dat schiet ook niet op.

Meiske Moeilijk he om afscheid te nemen van iets wat zo werkelijk voor je is... Ik leef met je mee....

Inca wat is het toch allemaal heftig en oneerlijk!
toen mijn lijf na de geboorte van Roan al tekenen begvon te geven dat het ook niet lang meer zou duren voordat Senna geboren zou worden, heb ik extra veel proberen te genieten van de tijd dat ze nog bij me was... heel erg dubbel, want je weet dat je op een hele korte termijn afscheid moet nemen, maar de tijd dat ze nog in m'n buik zat geeft me wel een hele fijne herinnering, heb ook het gevoel alsof ik alles wat ik haar zou willen zeggen heb kunnen vertellen, die momenten kan niemand me afpakken.
_{beetje lastig uitleggen wat ik bedoel, maar denk dat je me wel begrijpt}

Inca, het aftellen is dus begonnen. Ik vind het zo verdrietig voor jullie