Derealisatie/depersonalisatie, iemand ervaring mee? #2

M'n eerste tip is je buitenlandgebeuren afzeggen en je daar alvast geen zorgen meer over maken, dat scheelt al een hoop waarschijnlijk.

Als je zo erg met jezelf in de knoop zit is het natuurlijk zeker geen goed idee naar een compleet nieuwe situatie te verhuizen met allerlei onzekerheden.
Het is natuurlijk allesbehalve ideaal, maar ik denk niet dat je veel keuze hebt.

Wat bizar zeg!

Damn, was een heftig cakeje dan, had je ze voor die cake ook al wel op een rij? Ik zou lekker een mdma capsule nemen nu, voel je je instantly beter j/k, Maar als je nu nog steeds hinder ondervind van die spacecake ervaring dan ligt er meer aan ten grondslag dan alleen die spacecake...

Ik meld me hier ook even. Sinds 4 jaar last van een paniekstoornis en het idee dat ik nooit in me lichaam zit. Mensen die dit herkennen weten wat ik bedoel. Behoorlijk kut af en toe. Diverse dingen afgelopen zoals riagg ( die er niks mee kan) en zelfs ingehuurde hulp a 75 euro de 45 minuten heeft weinig mogen baten. Maarja sinds een paar weken weer intensief op me eigen houtje weer dingen proberen te veranderen.

Dit is even een kort uitlegje maar ik wil niet te veel op een openbaar forum vertellen voor nu.

Geen drugs meer gebruiken lijkt me een goed begin!
Let op je ademhaling van hyperventilatie kun je behoorlijk van de wereld raken en als je al angstig bent krijg je het steeds vaker.
Vicieuze cirkel moet je ff uit.
8 x per minuut ademhalen is normaal..dus tel maar ff dan

Vloerkadet, als je last heb van derealisatie dan is de kans groot dat je je helemaal vervreemd voelt als je alleen in een toch al vreemde, nieuwe omgeving komt. Als je toch persé wil gaan zorg dan dat je direct een psycholoog of arts bezoekt als je daar bent.
Dat geeft je wat houvast en dan weet in ieder geval iemand er van. Als het dan niet mocht lukken met je studie daar dan kan je ook makkelijker wat regelen met je opleiding op basis van medische gronden. Ga in ieder geval niet doen alsof er niks aan de hand is en daar in je eentje doormodderen. Contact maken met anderen hierover en accepteren dat je je niet goed voelt is echt belangrijk om er overheen te komen.

Ik meld mij ook maar even hier. Anderhalf jaar geleden behoorlijke badtrip gehad en sindsdien af en toe ook van die dagen dat ik constant het gevoel heb dat ik droom en weg ga vallen. Zo ook de laatste dagen met vlagen.

Over je tripje ( ) naar het buitenland. Toevallig ben ik een tijdje geleden een paar dagen naar het buitenland geweest toen ik in zo een periode zat en dat werkte bij mij een beetje averechts, constant bang geweest in paniek te raken en de controle te verliezen. Het probleem is ook een beetje dat het een soort van selffulfilling prophecy wordt als je je nu al zorgen gaat maken over die reis, dat was bij mij denk ik gedeeltelijk de oorzaak. Heb je medicijnen tegen de stress/paniek?

Verder moet je constant in gedachten houden dat je angst irrationeel is en er eigenlijk niets (ergs) kan gebeuren. Ik weet dat het moeilijk is maar probeer je angst niet te machtig te laten worden.

[ Bericht 3% gewijzigd door Johnny-V op 22-01-2010 01:24:31 ]

Hoi vloerkadet,
kheb je verhaal eens gelezen en weet precies hoe je je voelt. Ik heb hier namelijk ook heel lang last van gehad. Het goede nieuws is dat je niet gek geworden bent en dat dit tijdelijk is. Het is inderdaad een angst en je bent onderbewust constant aan het checken of alles nog 'normaal' is.

De kunst is nu om het los te laten (kan bijna niet als je je zo voelt, ik weet het) en om erop te vertrouwen dat alles ok is. Je zit nu teveel in je hoofd en te weinig in je lijf. Zoek afleiding die je op dit moment aankunt. Ik heb op een gegeven moment anti-depressiva gekregen die vrij goed hielpen, ze haalden me in ieder geval uit die acute-angsttoestand. Maar uiteindelijk is het natuurlijk troep en ik weet zeker dat je hier ook zelf uit kunt komen. Mij is het uiteindelijk gelukt, dus dan kan iedereen het!!!

Dus: positieve vibe en niet laten overspoelen door je kutgevoel nu.

Trouwens, let ook eens op je ademhaling. Grote kans dat die niet goed is en je dus constant een soortje van aan het hyperventileren bent.

[ Bericht 1% gewijzigd door apin op 22-01-2010 13:17:11 ]

Ik heb ook last van een dergelijk gevoel, al 2 jaar ofzo.
Niet door een trip trouwens...
Het ergste is dat je nergens meer van kunt genieten. Op het moment zelf misschien nog wel, maar ervoor en erna niet. De kleurrijke herinneringen zijn er niet, omdat je voortdurend 'in je eigen hoofd zit'. Zodoende kun je je ook niet even optrekken aan leuke/mooie ervaringen. Je weet dat je iets leuks (bijv. op vakantie) aan het doen bent, maar je gevoel en ervaring kunnen daar niet bij.

Alle normale dingen kan ik prima doen. Alleen ben ik heel erg bezig in mijn hoofd met plannen: Ik moet zo dit doen, en dan daarheen en dan tegelijk dat ff regelen en dan morgen het volgende... Als ik namelijk relax ben en me geen zorgen maak vergeet ik veel dingen, maar is het gevoel in mn hoofd wel beter. Maar omdat ik geen belangrijke zaken wil vergeten, zijn mn hersens getriggerd om wakker en alert te blijven en te blijven bedenken wat ik aan het doen ben. Mn hersens lijken veel harder te moeten werken om alle zaakjes rond te krijgen. Ik heb het gevoel dat als die trigger wegvalt, dat mn hersens in een jarenlange slaap kunnen vallen, omdat ze nu al zo lang wakker lijken te zijn...

Wellicht een wat warrig verhaal en misschien heeft het niet met DR/DP, maargoed.

Al iemand met een oplossing?

Ik heb daar een aantal jaren terug ook last van gehad. Je moet het inderdaad los laten, wat heel moeilijk is. Ik heb constant tegen mezelf moeten zeggen dat er niets aan de hand was, dat ik me zorgen maakte om niks. Als ik voelde dat ik te snel ademde, langzamer ademen. Hoe langer ik ermee bezig was hoe makkelijker het ging. Op een gegeven moment begin je waarschuwingen te herkennen, voordat je een paniekaanval krijgt, waardoor je jezelf snel gerust kan stellen en de paniekaanval niet plaatsvindt. Vlak voor het gebeurt zeg je gewoon NEE tegen jezelf. Nee, dat gaat nergens over, er is niks aan de hand, chill 'm. Zo werd het bij mij steeds minder en op een gegeven moment had ik helemaal nergens meer last van. No Doctors No Pills No Nothing. Verder heeft fitnessen me erg veel geholpen om vanuit m'n hoofd in m'n lichaam te komen. Fysiek bezig zijn.

[ Bericht 2% gewijzigd door MrMoody op 10-05-2011 18:26:30 ]

Wat houden die paniekaanvallen nou precies in dan? Ik heb daar volgens mij geen last van. Ik heb gewoon altijd het gevoel dat er iets niet klopt of dat dit allemaal niet echt is. Heel vaag.

Enigste wat mij er echt vanaf heeft geholpen is anti deppresiva. na drie jaar hier last van gehad te hebben heb ik zeg maar de handdoek in de ring gegooit en aan de medicijenen gegaan.

Help Wat is dit verschrikkelijk zeg

quote:

Op dinsdag 10 mei 2011 18:08 schreef Jack_is_Back het volgende:
Wat houden die paniekaanvallen nou precies in dan? Ik heb daar volgens mij geen last van. Ik heb gewoon altijd het gevoel dat er iets niet klopt of dat dit allemaal niet echt is. Heel vaag.

Bij mij zijn de volgende dingen voorgekomen tijdens paniekaanvallen: hyperventilatie, als een gek trillen, het gevoel hebben een brok in de keel te hebben, kotsmisselijk zijn, je zwak voelen, het gevoel hebben flauw te vallen, huilbuien, woedeaanvallen.

Ik heb ook erg last van derealisatie en depersonalisatie, maar dat komt niet door drugs, maar door stomme psychiatrische stoornissen.
Ik had jaren geleden regelmatig last van 'wakker schrikken': even uit de depersonalisatie ontwaken. Dan moest ik altijd heel goed om me heen kijken om te zien waar ik nou precies was. De kleuren en geluiden werden dan ook helderder en duidelijker.
Nu heb ik dat vrijwel nooit meer en zit ik constant in die depersonalisatie/derealisatie, waardoor alles voelt als een droom.
Ik doe soms ook best impulsieve dingen omdat ik het gevoel heb alsof het niet 'echt' is.
Boeken lezen kan ik alleen in bepaalde periodes ... meestal heb ik zoveel last van de depersonalisatie dat ik, nadat ik een pagina heb gelezen, geen idee meer heb wat ik in hemelsnaam gelezen heb.

het is een lastig onderwerp..

want wat is derealisatie nou echt

ik heb het idee dat mensen die er last van hebben eigenlijk gewoon bewust zijn geworden van het leven en hun identiteit

beetje paradoxaal dus

het idee dat je "derealiseert" is volgens mij dat je juist heel (te) zuiver wordt (realiseert)

beetje het matrix (de film) verhaal

iedereen leeft zijn haar leven in een roes

wanneer je daar uit snapt, door bv een confrontatie met hevige stress of drugsgebruik

dan realiseer je je pas dat je je leven als een droom leeft, iedereen leeft zijn haar eigen droom

in een roes

je wordt je bewust van jezelf

en dat kan best eng zijn, wat weer paniekaanvallen kan uitlokken

maar ACCEPTEER je staat van zijn en focus je op het leven dat je leidt

het gevoel van los komen van jezelf is namelijk niet erg, maar je maakt het erg in je hoofd

dus voor iedereen die problemen heeft met derealisatie, werk aan jezelf in je echte leven

leef die droom, leef je leven en je zal vanzelf steeds minder gaan "derealiseren"

(ik hoop dat ik het een beetje duidelijk geformuleerd heb)

quote:

Op donderdag 21 januari 2010 18:45 schreef Vloerkadet het volgende:
De vorige ( Derealisatie/depersonalisatie, iemand ervaring mee? ) was vol.

Ik heb hier verschrikkelijk last van na 1x een slechte ervaring met drugs ruim 5 weken geleden. Toen maakte ik dit topic aan:

Langdurig flippen

Sindsdien heb ik elke dag last van paniekaanvallen en voel ik me bijna continu afwezig, bang en niet mezelf. Er is geen dag voorbijgegaan dat ik niet enorm heb gehuild en geen zelfmoordgedachten heb gehad. Ik loop nu bij een psycholoog maar ga over een week naar het buitenland voor 4 maanden. Geen idee hoe ik dat moet overleven op deze manier. Ik ben ten einde raad.

Helpt antidepressiva niet? Is wel vaak eerste week(en) kut ivm bijwerkingen en dan ga je je nog vervreemder voelen etc...maar na n week a anderhalve week zijn vaak de bijwerkingen wel voorbij en begint het ook langzaamaan te werken (twee-zes weken).
Je zou om die angsten die je van de bijwerkingen wellicht krijgt dan tijdelijk bijv. om Oxazepam kunnen vragen (rustgevend middel). Wordt vaak gedaan zo

Ik heb zelf int verleden last gehad van soortement van angsten: bang om gek te worden, niet meer weten wie ik nou was en of de wereld wel echt was etc (en als ik daar over na ging denken kreeg ik t echt benauwd/ paniek), eng naar gevoel etc, idee flauw te gaan vallen, idee soms als ik in de klas zat dat ik vanaf een 3e persoon toekeek of zo en me dan af ging vragen 'Zijn zij er wel echt, ben ik er wel echt? etc' . Naja heel naar iig.
Psych gesmeekt om n pilletje, ik had vast antipsychotica nodig. Antidepressiva gekregen toen (ik dacht toen 'naja, ik ben helemaal niet depressief, ik word gek! Ik heb vast antipsychotica nodig'). Eerste week(en) dus bovengenoemde bijwerkingen, maar daarna ging het toppie

Bedankt jmex! Ik kan me wel vinden in je verhaal.

Zo dit is bizar. Dat je na drugs 1-3 dagen vaag voelt is heel normaal, maar maandenlang en elke dag zelfmoordneigingen? Pfff.

quote:

Op maandag 20 juni 2011 10:26 schreef VonHinten het volgende:
Zo dit is bizar. Dat je na drugs 1-3 dagen vaag voelt is heel normaal, maar maandenlang en elke dag zelfmoordneigingen? Pfff.

last van zelfmoordneigingen heb ik iig niet! Ben ook gewoon gelukkig. Het is meer iets waar ik mee moet leren leven. En hopelijk gaat het ooit eens over.

quote:

Op maandag 20 juni 2011 03:32 schreef jmex het volgende:
het is een lastig onderwerp..

want wat is derealisatie nou echt

ik heb het idee dat mensen die er last van hebben eigenlijk gewoon bewust zijn geworden van het leven en hun identiteit

beetje paradoxaal dus

het idee dat je "derealiseert" is volgens mij dat je juist heel (te) zuiver wordt (realiseert)

beetje het matrix (de film) verhaal

iedereen leeft zijn haar leven in een roes

wanneer je daar uit snapt, door bv een confrontatie met hevige stress of drugsgebruik

dan realiseer je je pas dat je je leven als een droom leeft, iedereen leeft zijn haar eigen droom

in een roes

je wordt je bewust van jezelf

en dat kan best eng zijn, wat weer paniekaanvallen kan uitlokken

maar ACCEPTEER je staat van zijn en focus je op het leven dat je leidt

het gevoel van los komen van jezelf is namelijk niet erg, maar je maakt het erg in je hoofd

dus voor iedereen die problemen heeft met derealisatie, werk aan jezelf in je echte leven

leef die droom, leef je leven en je zal vanzelf steeds minder gaan "derealiseren"

(ik hoop dat ik het een beetje duidelijk geformuleerd heb)

Dat is wel een heel zweverig stukje.

Ik heb trouwens antidepressiva, maar het helpt niet tegen mijn derealisatie/depersonalisatie.

realiseer je dat als je nu al af en toe vervreemd bent van jezelf, dit nog versterkt gaat worden op het moment dat je niet meer in je vertrouwde omgeving zit. Dan gaat het wel een hele bad trip naar het buitenland worden.

Ga je toch, zorg voor een hele goede reiskosten verzekering. Het is geen onbekend gegeven dat mensen die al op het randje van psychotische wanen zitten, doordraaien in het buitenland.
Jaarlijks worden er wel een x-aantal met begeleiding van een psychiatrisch verpleegkundige naar huis gestuurd.
Have fun

quote:

Op maandag 20 juni 2011 18:55 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Dat is wel een heel zweverig stukje.

Ik heb trouwens antidepressiva, maar het helpt niet tegen mijn derealisatie/depersonalisatie.

waarom gebruik je die medicijnen? Depressief geworden van derealisatie of staat het er los van?

Zo herkenbaar dit

Gelukkig zijn er manieren om er grotendeels vanaf te geraken. Het belangrijkste is afleiding, je moet jezelf in een soort bezighoud regime trainen.

Dit klinkt als een slechte telsell reclame: http://www.dpmanual.com/buy.html Maar dat heb ik een tijd geleden gekocht en het heeft mij echt voor een groot gedeelte geholpen. Het betreft een handleiding hoe van depersonalisatie/derealisatie af te geraken samen gesteld door iemand die er zelf ook heel veel last van had.

Het is 1 groot feest van herkenbaarheid iig als je het leest/luistert

quote:

Op maandag 20 juni 2011 19:25 schreef Jack_is_Back het volgende:

[..]

waarom gebruik je die medicijnen? Depressief geworden van derealisatie of staat het er los van?

Dat staat er los van. Derealisatie staat zelfs in mijn diagnose en komt dus vaker voor bij mensen die hetzelfde hebben als ik.
Antidepressiva gebruik ik vanwege verschillende niet-zo-leuke ervaringen uit het verleden en vanwege de situatie op dit moment.

quote:

Op maandag 20 juni 2011 18:55 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

Dat is wel een heel zweverig stukje.

Ik heb trouwens antidepressiva, maar het helpt niet tegen mijn derealisatie/depersonalisatie.

het is ook een zweverig onderwerp

zolang de wetenschappers het niet helemaal kunnen verklaren blijft het iets spiritueels

ik heb ook zitten nadenken waar de angst vandaan komt
en ben er van overtuigd dat de angst de angst is om de controle over jezelf kwijt te raken
het heeft dus met zelfvertrouwen te maken

dit geldt trouwens voor elke irreële angst, zoals hoogtevrees, claustrofobie, noem maar op

dit zelfvertrouwen is te trainen, maar het heeft vooral te maken met het gevecht tegen de angst durven aangaan

het is alsof je tegenover een boxer in de ring staat
en het gaat er nu niet om of je wint (de angst is immers irreëel) maar het gevoel dat je de boxer aan kan

durf de confrontatie aan te gaan met je angst en maak je angst belachelijk
en het beste is om uiteindelijk je angst kunnen negeren

dus ga van de confrontatie aan gaan met je angst (boos worden)
tot je boven je angst staat
en zodra je boven je angst staat, negeer je die angst
de angst is geen partij voor jou

iedere keer als die angst naar boven komt
negeer het.

denk maar zo, "Ik ben dit gevecht al aangegaan, I won, ik ben sterker dan de angst"

uiteindelijk zullen al je beperkingen voor je weg vallen en leef je een vrijer en blijer leven

weg uit die gevangenis "angst" genoemd

je bent onschuldig, je komt daar niet meer terecht.

Het is helemaal geen zweverig onderwerp, dat maak je er zelf van.