Wat ben jij?

Ik geloof wel, maar hoor niet bij een bepaald geloof.

Ik ben een sociaal democraat. Dat vind ik net zoiets als een geloofsovertuiging (misschien is het zelfs wel een geloofsovertuiging). Ik ben van mening dat de enige die ons verder kan helpen de mensheid zelf is. Die overtuiging heeft dan ook zeker invloed op wie ik ben.

Atheist. Katholiek opgevoed maar aan de kant geschoven omdat ik religie niet kan rijmen met wat er dageljiks in de wereld gebeurd. Het zal misschien wel heel erg bevrijdend werken als je geloofd dat alles wat er gebeurd in de wereld te verklaren is door een god. Dan is je antwoord er al en hoef je niet op zoek naar de echte reden. Een soort vlucht van de realiteit oid. Ik ben te nuchter blijkbaar

quote:

Op donderdag 21 januari 2010 13:25 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Wat houdt je geloof in dan, waar komt je inspiratie vandaan etc?

Nu lijkt het op 'ik geloof wel dat er iets is'.

Dat. Niks is louter empirisch. En daar waar elke religie op zuiver morele wijze word nageleeft is het een verijking voor hen die het beleiden en de buitenwereld naar wie zij dit uitten in hun daden. Pluriforme tolerantie, als ik het zo mag noemen, zoek de gelijkenissen en niet de verschillen. Daar geloof ik in, en vanuit die gedachte respecteer ik eenieder in zijn/haar overtuiging onder de aanname dat zij mij respecteren op éénzelfde wijze, los van levensbeschouwelijke verklaringen.
Het feit dat het ''leven'' niet éénduidig is te verklaren, al helemaal niet daar waar het om zingeving gaat is voor mij genoeg bewijs dat er ''iets is'' dat het empirische ontstijgt. Wat dat is... Daar mag een ieder van mij zijn of haar eigen draai aan geven.
Dus tja.. wat ben ik? Redelijk

quote:

Op donderdag 21 januari 2010 13:25 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Wat houdt je geloof in dan, waar komt je inspiratie vandaan etc?

Nu lijkt het op 'ik geloof wel dat er iets is'.

Het is wel meer dan dat, ik geloof ook in een god en qua normen en waarden komt het wel overeen met de meeste geloven, het is alleen niet gespecificeerd.

Ik geloof gek genoeg pas zodra het kantje boord wordt voor mensen waar ik om geef.
Ben wel katholiek opgevoed van huis uit, ook op bijbehorende scholen gezeten inclusief de bijbelse lessen maar het trekt me verder niet.
Kan me prima vinden in de levenswijze van veel gelovigen en zie dat voor mezelf ook als leidraad, maar daar hoef ik dan weer geen geloof voor te hebben.
Ik heb ook niet bepaald het idee dat ik iets mis, laat staan dat en zodoende ben ik zelf nooit gaan geloven.

Heb wel altijd iets bij kerken, moskeeën en andere gebedslocaties en ga geregeld naar de kerk toe als ik me niet helemaal 100% voel omdat ik daar prima tot rust kom met die kaarsjes, maak daar ook de paden schoon als vrijwilliger trouwens.
Maar ik ben niet anti-geloof ofzo, vind het prachtig dat anderen daar kracht en liefde uit kunnen halen maar voor mij heeft het niets.

Alhoewel ik wel meen te kunnen begrijpen dat, en waarom mensen geloven en het in die zin ook niet volslagen belachelijk vind, geldt voor mijzelf toch zeker dat ik diep overtuigd bent van het niet-bestaan van enige God. Een uiteindelijk doel van dit universum hoogst onwaarschijnlijk acht, en een hiernamaals of een concept als ziel nagenoeg uitgesloten.

Desalniettemin zie ik wel hoe religies m.i. als hulpmiddel worden gebruikt om de wereld te begrijpen, een identiteit te ontwikkelen en een houvast te krijgen in een stuurloos universum. Wat dat betreft wil ik soms wel een lans breken voor religie als naar mijn mening wel heel ongenuanceerd over religie wordt gesproken.

Uiteindelijk houd ik het echter op een tedere onverschilligheid van het universum.

Een rationeel mens op zoek naar betekenis en zingeving. Iemand die zich niet makkelijk kan neerleggen bij een categorie of vaste stroming.

Een ding vergeten: Een mens dat ook graag verwondert raakt.

[ Bericht 20% gewijzigd door poldergeist op 21-01-2010 14:17:15 ]

Ik geloof, maar niet in de bekende termen, ik geloof in krachten en niet zozeer bewuste, denkende, almachtige krachten, ik geloof in meer tussen hemel en aarde, maar vooral in de kracht van de geest.
Ik geloof in eenheid, maar ook in chaos, ik geloof in dingen die als bovennatuurlijk gezien zouden worden, maar geloof niet dat ze bovennatuurlijk zijn, geloof dat ze prima te verklaren zullen zijn en dat misschien die verklaring het mooie ervan een beetje zal vergallen.

Boven alles geloof ik in een gedeeld ritme waarin we leven, een samenhang die perfect genoemd kan worden.
Ik geloof niet in een scheiding tussen goed en kwaad, ik geloof niet in een hemel en een hel of een god en een duivel, die bij die scheiding horen, ik geloof in balans die de ene keer wat meer doorslaat naar de ene kant, de andere keer naar de andere kant en als je heel gelukkig bent zich ook soms in perfect evenwicht zal bevinden.

Ik mag graag archetype's gebruiken om die krachten aan te duiden, maar blijf ze als "krachten" zien en niet als goden die bewust zijn.
Het dichtste kom ik bij de heksenleer, maar helemaal passen doet het ook niet.

Aanvulling, ik heb een atheistische achtergrond, vrij stevig zelfs.

[ Bericht 3% gewijzigd door erodome op 21-01-2010 20:57:20 ]

Ik ben atheïstisch opgevoed. Mijn ouders hielden zich niet echt met religie bezig. Maar door mijn universitaire studies, vooral in de wetenschapsfilosofie, astrofysica en de biologie, ben ik gaan geloven in de noodzaak van een Schepper van het universum in haar geheel en ons in het bijzonder. Ik zie mijzelf dan ook als rationele gelovige. Hierdoor geïnspireerd ben ik verschillende religies gaan onderzoeken, en ik voel mij op dit moment het meest verwant met de Getuigen van Jehovah. Deze christelijke groepering is ontzettend rationeel opgebouwd en hun denken en doen lijken mij het beste te stroken met hoe de realiteit in elkaar zit. Probleem is echter dat mijn morele leven nog wat te wensen overlaat, waardoor ik mij nog niet officieel bij deze groep kan aansluiten. Hopelijk heb ik de moed en discipline in huis om dit in de nabije toekomst te veranderen…

quote:

Op donderdag 21 januari 2010 13:59 schreef Iblis het volgende:
Alhoewel ik wel meen te kunnen begrijpen dat, en waarom mensen geloven en het in die zin ook niet volslagen belachelijk vind, geldt voor mijzelf toch zeker dat ik diep overtuigd bent van het niet-bestaan van enige God. Een uiteindelijk doel van dit universum hoogst onwaarschijnlijk acht, en een hiernamaals of een concept als ziel nagenoeg uitgesloten.

Desalniettemin zie ik wel hoe religies m.i. als hulpmiddel worden gebruikt om de wereld te begrijpen, een identiteit te ontwikkelen en een houvast te krijgen in een stuurloos universum. Wat dat betreft wil ik soms wel een lans breken voor religie als naar mijn mening wel heel ongenuanceerd over religie wordt gesproken.

Uiteindelijk houd ik het echter op een tedere onverschilligheid van het universum.

Dit komt heel erg overeen met mijn visie op religie. Ik zie het als een onderdeel van geschiedenis, cultuur en identiteit en die kanten vind ik er interessant aan.

Wat me tegenstaat aan religies is het bovennatuurlijke karakter, het extreme onderscheid tussen goed en slecht (hemel en hel) en het vaststaan van een absolute waarheid, zoals triggersnot opmerkte. Al is dat natuurlijk niet voorbehouden aan religies, communisme heeft ook censuur en een almachtige leider.

Oh ja achtergrond: ik ben niet religieus opgevoed. M'n ouders zijn wel religieus opgevoed maar niet gelovig.

[ Bericht 3% gewijzigd door cikolata op 21-01-2010 18:12:20 ]

Dit is een interessant topic met tot nu toe gedegen en inhoudelijk serieuze antwoorden!

Ik zelf ben christelijk opgevoed, en voel mij zeer zeker nog christen. Toch voel ik mij in veel gevallen niet verbonden met medechristenen omdat het mij vaak voorkomt dat er in discussies met christenen weinig ruimte is voor doordachte standpunten of valide argumenten. 'Het is gewoon zo omdat het in de bijbel staat' is voor mij niet genoeg.

Ook vind ik het vaak vermoeiend om mij als christen te verantwoorden voor de geschiedenis, handelswijze van medechristenen of de afwezigheid van God in een gewelddadige wereld als deze. Dat ik er niet altijd een antwoord op heb, betekent voor mij niet dat ik een minder christen ben. Als het geloof écht zo makkelijk was, dan waren er een stuk meer gelovigen. Ook denk ik dat veel christenen geloven soms té makkelijk maken. Dit uit angst voor onzekerheid of een beperkt denkvermogen. Niet iedereen heeft het talent om helder en constructief te denken.

De felheid van a(theïsten) zijn vaak een smet op de discussies over religie, het is écht niet zo simpel als men vaak denkt dat het is. Soms rijmt mijn geloof totaal niet met wat ik om mij heen zie gebeuren, of wat ik soms zelf denk of lees maar toch kan ik amper verklaarbaar niet ontkennen dat er geen God is.

quote:

Op donderdag 21 januari 2010 14:48 schreef cikolata het volgende:

[..]

Dit komt heel erg overeen met mijn visie op religie. Ik zie het als een onderdeel van geschiedenis, cultuur en identiteit en die kanten vind ik er interessant aan.

Wat me tegenstaat aan religies is het bovennatuurlijke karakter, het extreme onderscheid tussen goed en slecht (hemel en hel) en het vaststaan van een absolute waarheid, zoals triggersnot opmerkte. Al is dat natuurlijk niet voorbehouden aan religies, communisme heeft ook censuur en een almachtige leider.

En geld niet voor elke religie, neem alleen al het boeddhisme dat bekijkt de dingen al veel meer op een open manier, maar ook die heksenleer kent eigenlijk geen dogma's noch een scheiding tussen goed en kwaad.

Ik ben gewoon een doorsnee turks-nederlandse moslim. De islam met de paplepel ingegoten gekregen. Later de noodzaak gehad om dingen te rationaliseren door wat dieper in de boeken te duiken. Verder niks bijzonders aan toe te voegen behalve dat de turkse moslim traditie wel iets weg heeft van de Mevlana soefi traditie. Je zou het Neo-Rumi-sten kunnen noemen.

Ik ben christelijk opgevoed , maar als ik mezelf goed analyseer moet ik echter zeggen dat ik nooit echt geloofd heb in de christelijke god, al heb ik wel een groot deel van mijn leven lopen twijfelen. (Een tijdje lang ook als lid van een kerk) Dit kwam vooral door er niet echt goed over na te denken, sowieso heb je wel andere dingen aan je hoofd als je jong bent, je moet de wereld nog ontdekken en ontdekken wie jezelf bent en wat je wil. Door veel te lezen en gewoon de wereld om me heen te observeren kwam ik er toch langzaam achter dat mijn vermoeden dat het allemaal menselijke verbeelding is overgegaan was in zekerheid. Dus ik noem mezelf nu wel een echte atheist. Ik vind wel dat een georganiseerde religie ook goede eigenschappen heeft, dus ik sta niet in de frontlinies om het allemaal af te schaffen. Ik vind die Ds Hendrikse, die regelmatig in het nieuws is wel een coole gast, Wel de goede kanten van een sociale verbinding tussen mensen, en niet meer die verouderde mythen.

Als iets niet uit niets komt, is er een creërende factor achter het universum. Die factor hoeft niet gepersonifieerd of bemoeizuchtig te zijn. Het lijkt mij persoonlijk nogal sterk dat iets onvoorstelbaar groots als het universum geen oorsprong kent. Tenzij het een mindfuck is, wat weer hele andere vragen oproept. Zoals: Waarom? Etc.

Het universum is gericht op oneindige beweging, het heeft in principe geen manager nodig.

Mijn ouders gaven mij trouwens de vrijheid om te geloven wat ik wil.

Er is een populaire misvatting dat atheisten absoluut en zeker denken te weten dat er geen God bestaat. Ik denk dat je makkelijk kunt zeggen dat dit voor 99% van de atheisten niet geldt. De resterende 1% zou je wat mij betreft atheistische religieuzen mogen noemen.

Moet je het dan agnosten noemen? Neen! Wanneer iemand het bestaan van een God buitengewoon onwaarschijnlijk acht, op dezelfde manier als waarop we het bestaan van spaghettimonsters en hemeltheepotten onwaarschijnlijk achten, dan is het wel zo duidelijk om te spreken van atheisme. Ik denk ieg dat dat is wat TS bedoelt met zijn opmerking over Haushoger en Iblis. (Maar die mogen mij corrigeren als dit niet klopt.)

Zelf ben ik opgegroeid in een sterk wetenschappelijk georienteerde familie. Mijn opa was wiskundige en mijn vader natuurkundige. Desondanks heb ik, ik denk net als de meeste mensen, wel eens gespeeld met de gedachte van het bestaan van een God (ergens in mijn tienerjaren). En uiteraard heb ik als kind ook geloofd in Sinterklaas. (Raar voorbeeld misschien, maar wat mij betreft is een geloof in Sinterklaas net zo goed religie.)

Maar buiten dat... altijd atheist geweest. En hoe meer ik leer over de verschillende religies, hoe meer ik ervan overtuigd raak dat religie meer te maken heeft met menselijke psychologie dan het werkelijk bestaan van Goden.

Er is me al een paar keer gevraagd wat precies mijn relatie met de bijbel en het Christendom is, dus ik zal es een goed antwoord voor mezelf proberen te formuleren en het hier ook neerzetten

Ik ben katholiek opgevoed, maar heb eigenlijk nooit in het bestaan van een God of dergelijke geloofd. Natuurlijk wel veel over nagedacht en overwogen, wat wil je met een christelijke opvoeding. Hoewel ik begrijp dat men kracht en rust kan vinden in het geloof kan ik het rationeel gewoon niet onderbouwen en daarom niet accepteren. Soms denk ik wel eens dat het beter zou zijn zonder religie op aarde met al die religieuze oorlogen. Maar misschien zit dat wel in de aard van de mens, en je hoeft toch maar één blik te werpen op Michelangelo's Laatste oordeel om te beseffen dat religie een prachtig iets kan zijn.

Net als TS ben ik nog ietwat dwalende maar ik zie mijzelf op het moment als agnost. Ik ben protestants opgevoed maar heb daar niet heel veel van onthouden. Wat ik van het protestantse geloof weet heb ik later pas, uit eigen beweging, tot mij genomen.

Maar goed, samenvattend zou ik zeggen dat ik het gewoon niet weet. Veel tegenstrijdige perspectieven. Zo komen de meeste heilige geschriften op mij over als puur mensenwerk en komen veel gelovige mensen op mij over als dogmatisch. Maar aan de andere kant zit er wel iets moois en krachtigs in een mens dat vanuit het diepste van zijn ziel overtuigd is. Ik wou dat ik een dergelijke overtuiging zou hebben. Maar ik denk niet dat ik die zal vinden in een van de grote religies. Ik denk dat ik die zelf samen zal moeten stellen met al het beste uit alle mogelijke religies en ideologieen. Het 'beste' in mijn ogen dan.

Ik ben Islamitisch geboren, Islamitisch opgevoed en zal Islamitisch leven en zal tot mijn laatste dag Islamitisch zijn. Ik zal Islamitisch dood gaan en ik zal altijd Islamitisch blijven en zijn.

Ik ga het voor hiernamaals. Dit leven is voor mij een examen, een test en de dood is hier echt om de hoek. Ik probeer al mijn daden zuiver en Islamitisch te gaan doen. Ik heb de jodendom en christendom bestudeerd dat voel ik mij niet thuis. Als moslim erken ik Jezus als een belangrijke profeet en erken ik profeet Mohammed vzmh als de finaleprofeet. Geen geloof hebben is voor mij duidelijk geen optie omdat je niet gelooft in het hiernamaals en duidelijk gaat voor dit korte en onzekere leven die altijd beeindigd kan worden. Verder lees ik en reciteer ik de Koran dagelijks, bid ik dagelijks en luister wekelijks naar lezingen vanuit Arabische wereld maar ook naar Nederlandse lezingen op internet en bij moskeeen. Verder lees ik veel boeken over de Islam.

Islam is voor mij de ware geloof en ben er dagelijks elke uur ermee bezig zodat ik maar de paradijs in kan gaan voor het eeuwige leven en Allah tevreden stel.

Dit was mijn levensbeschouwing en mijn religie

Dat vind ik heel mooi, en ik zou willen dat ik zo diep kon geloven, maar ik kan nergens uit opmaken dat er een Jahweh-God/Allah is. Buiten de religieuze boeken, die met menselijke handen geschreven zijn.

quote:

Op vrijdag 22 januari 2010 02:05 schreef .aeon het volgende:
Dat vind ik heel mooi, en ik zou willen dat ik zo diep kon geloven, maar ik kan nergens uit opmaken dat er een Jahweh-God/Allah is. Buiten de religieuze boeken, die met menselijke handen geschreven zijn.

De Koran is niet geschreven door mensen maar het is geschreven door Allah
Koran= Woord van god openbaart aan de finaleprofeet Mohammed vrede zij met hem.

Maar jah jij mag het geloven of niet.
Het blijft een denkwerk..