De kunst van het loslaten van je ex. - deel 105

Ik kan gewoon nog steeds niet slapen. AARGH!

quote:

Op zondag 17 januari 2010 04:44 schreef Jed1Gam het volgende:
Ik kan gewoon nog steeds niet slapen. AARGH!

Hmm das kut, met je gedachten continu afgeleid zeker?
Ik was al tussen kwart over 2 en half 3 terug , de dj dacht het leuk te vinden om mixjes te maken met David Guetta en Lady gaga door elkaar en meer van die toppers Zowat iedereen stond stil, daarna nog naar paar andere clubs geweest, maar was niet veel bijzonders,toeristenseizoen is nogal dood nu

ik kan het niet hebben die flirterige krabbels die ze heen en weer stuurt naar andere jongens, ik sta op t punt om haar hyves te verwijderen samen met die van haar vrienden/vriendinnen zodat de kans dat ik haar ergens tegenkom tijdens het hyven zo klein mogelijk is...

De weekend-dip is weer hard bezig, zie ik...

Hier ook een beetje maar niet door me ex, meer omdat ik niet op het punt ben waar ik zou willen zijn in me leven en er naartoe werken is moeilijker dan het lijkt blijkt wel..

Ach ja, eerst maar eens tentamens gaan maken van de week en dan zien we wel weer verder .

quote:

Op zondag 17 januari 2010 05:34 schreef Merziyas het volgende:
ik kan het niet hebben die flirterige krabbels die ze heen en weer stuurt naar andere jongens, ik sta op t punt om haar hyves te verwijderen samen met die van haar vrienden/vriendinnen zodat de kans dat ik haar ergens tegenkom tijdens het hyven zo klein mogelijk is...

Why shouldn't you? Als het jou helpt, waarvan ik wel bijna zeker weet dat dat 't (gaat) doen/doet..

quote:

Op zaterdag 16 januari 2010 21:55 schreef maartjeh het volgende:

-verhaal weggehaald-

Voor mij is het nu écht klaar. De beslissing is genomen en ik ben er kapot van. Nog een lang gesprek over gehad met m'n vader en toen barstte ik voor het eerst echt in huilen uit. Het zal uiteindelijk beter zijn zo, maar damn..

Zo, ik ben weer wakker. Heb wel goed geslapen gelukkig, ben alleen nog supermoe en voel me klote. Dikke ogen van het huilen van gister, maar probeer er maar het beste van te maken. Vanmiddag misschien even naar mijn Opa en Oma. Geen zin in maar misschien gewoon goed als ik ga.

Ik heb gewoon kort geslapen, geen idee echt waarom. Ik heb wel weer een andere liefde herontdekt, tekenen!

quote:

Op zondag 17 januari 2010 04:49 schreef Elmostyle het volgende:

[..]

Hmm das kut, met je gedachten continu afgeleid zeker?
Ik was al tussen kwart over 2 en half 3 terug , de dj dacht het leuk te vinden om mixjes te maken met David Guetta en Lady gaga door elkaar en meer van die toppers Zowat iedereen stond stil, daarna nog naar paar andere clubs geweest, maar was niet veel bijzonders,toeristenseizoen is nogal dood nu

Wel jammer dat het niet veel aan was dan. Volgende keer beter. Ik was inderdaad continu in gedachte. Maar een klein papiertje gepakt en het opgeschreven. Heb nu twee kleine papiertjes met dingen. Weet niet of ik die papiertjes nog meeneem om het haar te vertellen. Wel de enige manier dat ik het gevoel heb dat ik alles gezegd heb wat ik wil zeggen, zonder iets te vergeten.

Ik baal gewoon dat ik er teveel energie in heb gestoken en er heel weinig voor terug kreeg. Was er voor haar als ze zich kut voelde, als ze er wat aan de hand. Maar als ik haar dan echt nodig had, was ze er niet voor mij. Heb haar 3/4x gevraagd of ze nog bij mijn afstudeerpraatje zou komen. Een uitnodiging gestuurd, waar ik niet eens een antwoord op kreeg. Geen sorry ik vind het heel jammer dat ik er niet bij kan zijn. Nee niets. Had er een jaarlang keihard voor gewerkt. Maar ze had geen tijd zei ze.

De dag voor mijn presentatie kreeg ik berichtjes en belletjes van vrienden en familie die me succes wensten. Niks, niks van haar. Ze was het gewoon vergeten, ook al beweert ze van niet. Het afstuderen had een dag moeten zijn van blijdschap, maar het blije gevoel werd keihard onderdrukt. Kreeg van iedereen de vraag waar mijn vriendin was. En elke keer weer vertelde ik op een semi positieve manier dat ze er echt niet bij kon zijn, dat ze het heel druk had.

Elke keer haar excuses aanvaard, zo dom. Heb dit haar toen ook verteld, maar ze draaide het toch weer zo dat zij het beste uit de bus kwam. Kreeg te horen dat ze het raar vond dat ik zo negatief over haar dacht en dat ze niet snapte dat ik het zo belangrijk vond dat ze er bij was. Het was in het Nederlands, dat verstond ze toch niet. Studeerde architectuur. Genoeg plaatjes om te bekijken en posters, maquette. Ze vond me echt leuk nog, ze hield van me.
Eerlijk gezegd had ik er toen al gewoon mee moeten kappen,3 maanden geleden.

[ Bericht 0% gewijzigd door Jed1Gam op 17-01-2010 10:59:57 ]

Ik zit sinds gisteravond met een knallende koppijn sinds ze de laatste spullen heeft opgehaald.
Heb na afloop nog wel ff kort zitten janken, de emoties en de frustraties eruit.
En zit nu met een leeg gevoel thuis, en ook nog met het gevoel van hoe is dit mogelijke geweest?

Ook even een verkapte TVP van mijn kant.

Heb sinds ons gesprek afgelopen zondag helemaal niets meer van der gehoord. Ondanks dat ze zei dat ze maandag of dinsdag nog wel even zou sms-en om aan te geven of ze nog online zou komen. En ik heb zelf ook niets meer gestuurd, had nog wel de neiging om woensdag of vrijdag (woensdag moest ze met haar hond naar de dierenarts en vrijdag was haar zus jarig) een sms-je te sturen, maar ik had echt zoiets van fuck it, zij doet geen moeite dan doe ik het ook niet. En eerlijk gezegd voelt het niet eens zo verkeerd. Tuurlijk kijk ik regelmatig of ik wat van haar ontvangen heb, maar het gevoel van teleurstelling als het sms-je of mailtje niet van haar is heb ik niet meer. Verwacht gewoon niets van haar, ze weet dat afgelopen week een belangrijke week voor me was. De deadline van een project op werk waar we al sinds juni aan het werk voor waren was afgelopen vrijdag, maar helemaal niks geen bericht. En zo is het met heel veel dingen, stond altijd voor haar klaar en er stond amper wat tegenover. Daarom herken ik me ook wel erg in het verhaal van Jed1Gam, belangrijke dingen vergat ze vaak met het excuus dat ze het 'echt zo druk had dat het haar ontschoten was'.

Heb maandag/dinsdag het gesprek dat we hadden nog een paar keer de revue laten passeren en hoe meer ik eraan dacht hoe meer ik het allemaal nergens op vind slaan. Dingen waar ze mij van beschuldigde waren 9 van de 10 dingen die zij veroorzaakte of dingen die ze zelf uit eigen beweging gezegd heeft.

Anyway, het zal allemaal wel. Ze gaf nog wel aan dat ze hoopte dat ik een vriend voor haar kon zijn en ze hoopte dat ik niet compleet zou verdwijnen..misschien is het eens tijd dat zij een vriend voor mij gaat zijn. Voel me verder gewoon oke, en dat zal niet in het laatste geval komen door het (kansloze) wederzijdse flirten met een collegaatje en de drukte op het werk.

Merk wel dat ik sterker begin te worden in het niet aanspreken op msn. Had haar net weer op mijn lijst gezet, ze was online. Met dr profielfoto, die ik heb gemaakt van haar.
Gelijk weer eraf gegooid. Nu even doorbijten.

heb zojuist haar hyves inclusief haar vrienden/vriendinnen verwijdert, en uit mn msn lijst gezet + geblokkeerd.. heb gemengde gevoelens, hoop dat dit de juiste beslissing is geweest..

Ik heb gister echt een top avond gehad en begin steeds meer te realiseren dat ik echt wel happy ben zonder haar

Er is een leven na de ex mensen.... geloof me

Ik heb echt een dip vandaag. Ik mis hem echt verschrikkelijk. Ik ben de afgelopen twee dagen uitgeweest en ik voelde me echt goed. Maar dan word ik wakker en zou ik zo graag aan hem willen vertellen hoe ik het heb gehad, en hoe het met hem gaat. Hij stuurde me gister ook een sms om mij te vragen hoe het met me ging.. en hij zei dat de weekenden voor hem zwaar waren omdat we dan altijd bij elkaar waren. Dan word ik weer met mijn neus in de feiten gedrukt en mis ik hem nog meer, omdat ik het contact met hem zo mis. Ik heb expres geen contact met hem opgenomen om dit te vermijden, maar dan doet hij het wel.

Bah ik hou gewoon zoveel van hem dat niet weg lijkt te kunnen gaan. Ik wil zo graag afstand van hem nemen, maar ik kan het simpelweg nog niet. Het ligt nog veel te gevoelig. Ik zou willen dat ik me gewoon gelukkig voelde, maar af en toe heb ik weer zo'n dip. Ik wil dit helemaal niet

Gisteravond m'n telefoon uitgezet. Wilde niets van hem horen maar ook niet gaan zitten wachten met het idee dat hij misschien wel helemaal NIET meer zou reageren. Telefoon staat nogsteeds uit. Ben wel benieuwd of hij me nog iets gestuurd heeft, maar ben bang dat ik me nog rotter ga voelen als blijkt dat dat niet het geval is.

Dussss laat ik m'n telefoon nog lekker even uit.


Edit; Telefoon aangezet. Niets van hem. Telefoon weer uitgezet.

[ Bericht 7% gewijzigd door maartjeh op 17-01-2010 17:41:11 ]

Maar goed dat ik het vanaf morgen weer retedruk heb. Super misselijk gevoel .

quote:

Op zondag 17 januari 2010 17:09 schreef Faerie het volgende:
Bah ik hou gewoon zoveel van hem dat niet weg lijkt te kunnen gaan. Ik wil zo graag afstand van hem nemen, maar ik kan het simpelweg nog niet. Het ligt nog veel te gevoelig. Ik zou willen dat ik me gewoon gelukkig voelde, maar af en toe heb ik weer zo'n dip. Ik wil dit helemaal niet

Mischien is het dan juist wel beter om juist afstand te nemen, om er sneller er overheen te komen, en het te accpeteren
Makkelijk lullen vanachter een keyboard denk je zeker? Ik zit nu in het zelfde schuitje als jij dat zit en ben al 5 weken verder..
Heb haar nog niet uit mijn hyves en msn gegooid, want het lig ook nog gevoelig bij mij.
De dips moet je maar laten gebeuren, er tegen vechten heeft geen zin, neem de tijd om het los te laten en accepteren, dan kun je pas verder.
In elk geval veel sterkte.

Ze heeft gister wel gezegd dat ze he initiatief bij mij neergelegd om contact op te nemen als ik er aan toe ben, en ze snapte wel dat ik haar misschien zou verwijderen.
Ik heb maar even op hyves wat oud klasgenoten opgezocht om wat afleiding te hebben en om te kijken wat ze na 16 jaar deden.
Heb al even leuk heen en weer gemaild met een oud klasgenote, werkt wel goed om even leuk met iemand anders gewoon te mailen, en dat die na zoveel tijd nog enthousiast reageerd.

quote:

Op zondag 17 januari 2010 17:20 schreef maartjeh het volgende:
Gisteravond m'n telefoon uitgezet. Wilde niets van hem horen maar ook niet gaan zitten wachten met het idee dat hij misschien wel helemaal NIET meer zou reageren. Telefoon staat nogsteeds uit. Ben wel benieuwd of hij me nog iets gestuurd heeft, maar ben bang dat ik me nog rotter ga voelen als blijkt dat dat niet het geval is.

Dussss laat ik m'n telefoon nog lekker even uit.

Edit; Telefoon aangezet. Niets van hem. Telefoon weer uitgezet.

Je zit dus eigenlijk toch stiekem te wachten tot je iets van hem hoort, anders had je de telefoon niet nagedaan om te kijken of er al iets was.
Kan je haast wel garanderen dat je je rotter gaat voelen als je wal wat van hem krijgt, want het is toch niet waarop je had gehoopt wat die zou sturen.
probeer het los te laten, je maakt jezelf kapot zo, Weet er alles van zit er zelf ook nog midden in.
Sterkte ermee, en een knuffeltje voor jou.

Mijn koppijn begint nu een beetje op te lossen. Mijn nek is nu 1 grote knoop.
Best vreemd dat ik nu pas na 5 weken last krijg van een stressnek. Zal wel komen doordat de laatste klap gegeven is doordat ze de laatste spullen heeft opgehaald en de realiteit langzaam echt begint binnen te druppelen.

Het enige wat ik te melden heb is dat het uiteindelijk weer goed zal komen.

Bij sommige mensen gaat dat wat sneller, bij anderen duurt het wat langer, maar het overwinnen kan iedereen. Laat je gevoel lekker de loop, maar laat het niet je gedrag naar anderen bepalen. Beetje wilskracht erbij, en dan neem je afstand van hem/haar. En dan de tijd het werk laten doen.

(Ik zal het topic blijven volgen)

quote:

Op zondag 17 januari 2010 17:59 schreef achi het volgende:


Je zit dus eigenlijk toch stiekem te wachten tot je iets van hem hoort, anders had je de telefoon niet nagedaan om te kijken of er al iets was.
Kan je haast wel garanderen dat je je rotter gaat voelen als je wal wat van hem krijgt, want het is toch niet waarop je had gehoopt wat die zou sturen.
probeer het los te laten, je maakt jezelf kapot zo, Weet er alles van zit er zelf ook nog midden in.
Sterkte ermee, en een knuffeltje voor jou.

Mijn koppijn begint nu een beetje op te lossen. Mijn nek is nu 1 grote knoop.
Best vreemd dat ik nu pas na 5 weken last krijg van een stressnek. Zal wel komen doordat de laatste klap gegeven is doordat ze de laatste spullen heeft opgehaald en de realiteit langzaam echt begint binnen te druppelen.

Natuurlijk verwacht ik iets van hem. Ik heb gister een SMSje gestuurd waarin ik duidelijk maakte dat ik zo niet door kan en dat voor mij gisteravond de druppel was, en dat ik ermee wil stoppen. Ik ben er echt fel op tegen om zoiets via sms te sturen maar hij liet me geen keus.

Voor mij is de knoop gisteravond doorgehakt. Eigenlijk doet het er dus niet echt meer toe/maakt het geen verschil meer of hij iets zou sturen of niet, maar ik had 't wel gehoopt.


Fijn dat je hoofdpijn op begint te lossen! Kun je niet een kersenpittenkussen ofzo in je nek leggen of een warme douche nemen? Misschien dat dat scheelt.

ummmmmm ja alhoewel het loslaten van je ex is, merk ik juist dat die meer in mijn leven komt maar dan juist wel positief.
Het is heel raar , aantal vrienden van me gestopt met contact omdat ik na de dood van Leon toch merkte dat het niet juiste vrienden waren . Het cliche in moeilijke tijden leer je vrienden kennen is echt gewoon waar.
Voor mij is het ook heel raar om nu juist te merken degene waar ik het totaal niet van verwacht had dat die er voor me is, mijn ex dus is er nu juist voor me.
Ik zie hem regelmatig nu met uitgaan, hij trekt zich ook niet veel van mening zijn vriend aan waar ik ruzie mee heb gehad (groffe opmerking over zelfmoord ik pikte het niet en gaf hem een klap, waarna Martin gewoon met mij mee is gegaan en ik hem ook nog blijf zien tijdens uitgaan , wat best bijzonder is als je hem en hoe hij met zijn vrienden omgaat)

Als je dit een half jaar terug had gezegd dat die zo zou zijn had ik je waarschijnlijk uitgelachen.
Ik moet wel zeggen dat het best verwarrend is, een iemand is uit je leven en dat hij er voor in de plaats terugkomt is een beetje niet te bevatten.
Het voordeel is wel sommige mensen waren zo overtuigd dat het hem om de seks ging, en juist nu weet ik dat het niet zo is dat die gewoon echt als persoon om me geeft en dat is best fijn om te ervaren.

Zit met een constant dubbel gevoel. Het ene moment wil ik mijn ex over drie dagen echt nog spreken, maar aan de andere kant denk ik af en toe ook: sterf maar(figuurlijk). Verheug me tegelijkertijd op uitgaan in Parijs met dat andere meisje en haar vrienden. Contact zoeken met leuke meisjes die je redelijk kent helpt gelukkig wel.
Goed dat dit topic bestaat.

yeay, vandaag voort het eerst dat ik bij mezelf dacht dat ik het alleen ook wel zou redden zo zonder haar.
Maar dat gevoel zakt nu wat in nu ik weer alleen thuis ben.. Naja er is progressie in elk geval.

Gezellig forum hier. Grappig hoe ieder op zijn eigen manier met dit soort dingen aangaat.

Situatie fob:

Jaar geleden uitgaan met m n ex. Tot nu toe met opzet vrijgezel gebleven ( al meerdere meiden die toch wel in de richting van relatie stuurden, maar de boot expres afgehouden ). Maar daar ben ik nu wel een beetje klaar mee. Is het raar dat juist nu, geen enkel meisje 'goed genoeg' voor mij blijkt te zijn... In vergelijking met mijn ex dan. Terwijl dat nou niet echt de ideale vrouw is/was.