quote:
Op woensdag 13 januari 2010 22:26 schreef Gert het volgende:Wil je als dank even in een paar zinnen vertellen wie Heintje is en wat hij kwam doen? Ik heb dat helemaal gemist!
Tuurlijk!
Heintje Bondo is een begrip in Eindhoven. Vroeger was hij levend standbeeld, nu staat hij in de stad te trommelen.
Een heuse paradijsvogel, vriend van Theo Maassen, die wél weet wat respectvol omgaan met dit soort mensen is.
Mooi stuk van Theo Maassen en Henk van Straten, schrijver van het boek over Heintje:
quote:
Dertig minuten voor onze vriend Heintje Bondo
Misschien kent u hem, onze vriend Heintje Bondo. Hij is al een oude man, geraniumleeftijd, maar laat desalniettemin geen zonnige dag onbenut om in het centrum van Eindhoven zijn diverse artistieke kunsten te vertonen. Een fles warme cola aan zijn zijde, een geconcentreerde grimas op zijn gerimpelde gelaat.
Als u in de buurt van de V&D loopt, is de kans groot dat u hem kunt horen trommelen. Tenzij hij net even pauze heeft genomen om van zijn kokende cola te drinken, natuurlijk.
Onze vriend Heintje mag sinds kort van de politie nog maar twintig minuten op dezelfde plek trommelen, want anders hebben de winkeliers te veel last van hem. Althans, dat is de officiële reden. Sommige mensen hebben tenslotte wel meer redenen om iemand als Heintje kwijt te willen. Xenofobie heeft vele gezichten.
Twintig minuten. Dat vindt hij best vervelend. U moet begrijpen, Heintje is oud en lang niet meer zo kwiek als vroeger. Iedere twintig minuten zijn complete materieel in zijn fietsbak laden en naar een stekkie verderop verplaatsen, valt hem zwaar. Het was een lenteachtige zaterdag niet zo lang geleden dat wij hem spraken, daar tussen de koortsige shoppers, en hij ons dwingend vroeg: 'Kende gullie daar nou geen dertig minuten van maken?' Even een klein maar belangrijk detail tussendoor. Onze vriendschap met Heintje is als volgt verdeeld: Rechten: Heintje. Plichten: Henk en Theo. Het zij zo. Een oude man nog proberen te veranderen, is even futiel als het wreed is, dus rest ons weinig anders dan zijn verzoek in te willigen. Maar hoe?
Welnu, met dit pleidooi in de krant willen wij de voorzet geven voor een consensusverandering die ertoe moet leiden dat de altijd even charmante politie Heintje Bondo voortaan die tien minuutjes langer gunt. We geven toe, een pleidooi is het tot dusver niet, dus daar beginnen we nu meteen mee. No rest for the weird.
Oké, ten eerste probeert Heintje geen geloof op te dringen, zoals onze andere paradijsvogel Arnol. Er is geen gevaar dat hij je scheenbeen breekt met een scootmobiel. Hij zoekt geen oogcontact en hij roept je niet na. Nee, Heintje wil helemaal niks van je. Ja, je geld. Een muntje of, als je er toevallig een over hebt, een briefje van vijf. (Tien mag ook). Hij werkt er hard genoeg voor. Vroeger als levend standbeeld, tegenwoordig als fervente trommelaar. Toegegeven, erg ritmisch is het niet, dat klopt. Maar uw eindeloze gekibbel over welke zielloze ketenwinkel als eerste te bezoeken, is dat ook niet. Wat dat betreft bent u dus geenszins minder irritant. Daarbij is Heintje ook een stuk origineler in zijn kledingkeuze. En dat is ook iets waard, toch? Een beetje kleur in de stad? Als we het van de ontelbare uniforme winkels en de groteske Heuvel Galerie moeten hebben… We dwalen af.
Meer nog dan om de centen gaat het Hein om de eer. Hij is een artiest in hart en nieren. L'artiste! zou een Fransman zeggen, met zijn vuist in de lucht om te benadrukken dat hij het over een ambacht heeft waar met respect over gesproken dient te worden.
Die Fransman heeft gelijk. Hein neemt zijn vak uitermate serieus.
's Avonds zet hij alles thuis al klaar voor de volgende dag. Dan belt hij een van ons om te zeggen dat hij dat gedaan heeft. Dan kijkt hij Knightrider en A-Team en niet veel later begeeft hij zich al naar zijn bedje om een eenzame nacht lang te dromen over applaus, gejoel, een regen van twee-euromunten. Wat we al zeiden: een echte artiest.
Maar voor echte artiesten gelden echte regels, echte vergunningen en echte belastingafdragingen. Dat wilde u gaan zeggen, hè? U werkt net zo goed hard voor uw geld. U heeft het ook zwaar. (Die verrotte crisis!) En wat voor u geldt, geldt ook voor Heintje. En daar heeft u gelijk in. Een samenleving zonder regels is niets meer dan een kooi met dronken chimpansees.
Desalniettemin doen wij een dringend beroep op uw empathie. Het zit namelijk zo. Heintje Bondo heeft geen werk. Hij heeft geen vrouw, geen kinderen en bar weinig vrienden. Zijn moeder bracht hem naar een tehuis voor geestelijk gehandicapten toen hij acht jaar oud was. Daar verbleef hij tot zijn dertigste. Hij is oud en behoeft thuiszorg. Sommige avonden eet hij alleen aardappelen.
Er zijn veel meer mensen zoals Heintje, maar die ziet u meestal niet. Die komen niet buiten, gaan de stad niet in, treden niet op. Ze ontberen Heintjes drive en sterven stil en anoniem. Dus wij vragen u: moeten we deze man echt zijn kleine beetje geluk ontnemen? Gelooft u ons als we zeggen dat u het stukken beter heeft.
En wij, persoonlijk, vinden het juist prachtig dat die mooie, oude man daar iedere keer weer zit met zijn trommel, als een onverwacht sprookjesfiguur te midden van al die reglementaire uniformiteit en ambtelijke structuur. Luister, we willen met z'n allen een grote stad zijn; een levendige stad met culturele en kosmopolitische allure. Toch? Goed, dan hebben wij nieuws voor u: mensen als Heintje Bondo zijn cruciaal om dat doel te bereiken. We hebben het over mensen met kleur; mensen die ons herinneren aan het feit dat niet alles in vierkante kaders te drukken is. Dat we soms een volk van excentriekelingen zijn. Dat we tolerant zijn en, boven alles, dat we om elkaar kunnen lachen. Dat we, net als we denken niet meer te zullen herstellen van de teleurstelling om dat uitverkochte maatje 38, op de valreep toch nog kunnen lachen om de absurditeit, schoonheid en sprankel van het bestaan.
Wij smeken u, geef deze man zijn dertig minuutjes. Gun hem zijn droom; zijn plaats in onze stad; in onze wereld. Dertig minuten, daar blijft het bij. Hij gaat ons vragen om veertig, let maar op. Maar we beloven u dat wij hem dan zullen zeggen: 'Nee, Heintje, nee.' U heeft ons woord.
Alstublieft, als u een agent bent en u leest dit, knijp een oogje toe. Als u geen agent bent maar er wel een kent, vraag hem dan een oogje toe te knijpen. Als u geen agent bent en er ook geen kent, lees dit artikel dan hardop. Laat de boodschap ervan opstijgen naar de kosmos, waar zij zich bij een wolk van karma kan voegen van alle andere ED-lezers die hetzelfde doen. Ook u plukt daar ooit de vruchten van, want zo gaat dat met karma. Maar onze opzet is vooral dat Heintje er profijt van heeft. Heintje Bondo. Onze oude, prachtige vriend.