R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het viel me op dat er nog geen centraal topic is voor depressies en/of angstklachten. Wel een topic over medicatie bij psychische problemen en een hoe voel je je nu topic, maar die dekken naar mijn mening niet helemaal de lading.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Ok, TS begint: Ik heb sinds ruim een jaar last van een behoorlijk zware depressie en een angststoornis met paniekaanvallen. Maar ook eerder al heb ik te maken gehad met depressies of angstklachten. Ik ben er erg gevoelig voor en het komt bij mij regelmatig terug.
Sinds november vorig jaar zit ik ziek thuis omdat ik ook paniekaanvallen begon te krijgen op mijn werk, dat was voor mij de druppel. Ik werk in de horeca en ik stond op een gegeven moment snakkend naar adem en vol hartkloppingen koffie voor gasten te maken. Ik voelde me helemaal naar worden en heb me toen gelijk ziek gemeld.
Gevoelens van angst hebben altijd wel mijn leven beheerst, niet eens zozeer bewust als wel onbewust; mijn lichaam staat eigenlijk constant paraat om dreigend gevaar aan te kunnen. Mijn huidige depressie is dan ook getriggerd door een uitputtingsslag die mijn lijf en geest te verduren kreeg door deze angsten.
Er zijn natuurlijk wel wat nare en vervelende dingen voorgevallen in mijn leven, maar ik vond altijd maar dat ik daar tegen moest kunnen en gewoon door moest gaan. Het is pas sindskort dat ik eindelijk ben gaan accepteren dat ik gewoon een best wel gevoelig persoon ben en niet zoveel kan hebben als "de meeste mensen".
Ik gebruik momenteel een antidepressiva (efexxor) en af en toe wat oxaze- of temazepam als de angst te erg wordt. Ook ben ik onder behandeling bij een psychiater en psycholoog. Deze eerste stelde voor om aan een dagbehandeling deel te nemen in het ziekenhuis. Ik denk dat ik dit wel ga doen.
Ok, nou tot zover. Als dit topic toch dubbelop is of ergens anders moet staan dan merk ik het wel.
Ik denk dat dit topic wel kan bijdragen in dit subforum. Veel mensen kampen namelijk met depressieve of angstklachten en zo kunnen we een beetje steun bij elkaar zoeken en elkaar van adviezen en tips voorzien
Ok, TS begint: Ik heb sinds ruim een jaar last van een behoorlijk zware depressie en een angststoornis met paniekaanvallen. Maar ook eerder al heb ik te maken gehad met depressies of angstklachten. Ik ben er erg gevoelig voor en het komt bij mij regelmatig terug.
Sinds november vorig jaar zit ik ziek thuis omdat ik ook paniekaanvallen begon te krijgen op mijn werk, dat was voor mij de druppel. Ik werk in de horeca en ik stond op een gegeven moment snakkend naar adem en vol hartkloppingen koffie voor gasten te maken. Ik voelde me helemaal naar worden en heb me toen gelijk ziek gemeld.
Gevoelens van angst hebben altijd wel mijn leven beheerst, niet eens zozeer bewust als wel onbewust; mijn lichaam staat eigenlijk constant paraat om dreigend gevaar aan te kunnen. Mijn huidige depressie is dan ook getriggerd door een uitputtingsslag die mijn lijf en geest te verduren kreeg door deze angsten.
Er zijn natuurlijk wel wat nare en vervelende dingen voorgevallen in mijn leven, maar ik vond altijd maar dat ik daar tegen moest kunnen en gewoon door moest gaan. Het is pas sindskort dat ik eindelijk ben gaan accepteren dat ik gewoon een best wel gevoelig persoon ben en niet zoveel kan hebben als "de meeste mensen".
Ik gebruik momenteel een antidepressiva (efexxor) en af en toe wat oxaze- of temazepam als de angst te erg wordt. Ook ben ik onder behandeling bij een psychiater en psycholoog. Deze eerste stelde voor om aan een dagbehandeling deel te nemen in het ziekenhuis. Ik denk dat ik dit wel ga doen.
Ok, nou tot zover. Als dit topic toch dubbelop is of ergens anders moet staan dan merk ik het wel.
Helaas kan ik hier ook een tvp neerzetten. 
Ik ben ook alweer een jaar aan het sukkelen met mezelf. Afwisselend met goede en hele slechte periodes, een tijdje was het echt living on the edge. Ik ben depressief geworden en niemand krijgt eruit waarom. Lekker vaag weer!
Gelukkig gaat het nu weer steeds beter en binnenkort wat testen op AD(H)D.
Sterkte en succes allemaal in ieder geval. Psychische problemen zijn gewoon echt niet relaxed. Je weet niet wanneer het over is en mensen vinden het gewoon heel moeilijk te begrijpen, wat ook logisch is. Want aan de buitenkant is er niks te zien!
Jullie hebben vast ook al vaak gedacht: 'Had ik maar een been gebroken!'
[ Bericht 33% gewijzigd door Twizu op 03-01-2010 12:07:25 ]
Ik ben ook alweer een jaar aan het sukkelen met mezelf. Afwisselend met goede en hele slechte periodes, een tijdje was het echt living on the edge. Ik ben depressief geworden en niemand krijgt eruit waarom. Lekker vaag weer!
Gelukkig gaat het nu weer steeds beter en binnenkort wat testen op AD(H)D.
Sterkte en succes allemaal in ieder geval. Psychische problemen zijn gewoon echt niet relaxed. Je weet niet wanneer het over is en mensen vinden het gewoon heel moeilijk te begrijpen, wat ook logisch is. Want aan de buitenkant is er niks te zien!
Jullie hebben vast ook al vaak gedacht: 'Had ik maar een been gebroken!'
[ Bericht 33% gewijzigd door Twizu op 03-01-2010 12:07:25 ]
Kiva FOK-team #8 Waar geld echt goed doet!
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
[b]Op zaterdag 26 juni 2010 18:48 schreef vosss het volgende:[/b]
6 eien
Deze link hoort absoluut in dit topic thuis:
Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
Dit topic bevat informatie over hoe ons denken ons beinvloedt en hoe het kan leiden tot depressie en angststoornissen.
Teveel nadenken - Kracht van het nu #3
Dit topic bevat informatie over hoe ons denken ons beinvloedt en hoe het kan leiden tot depressie en angststoornissen.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
Dagbehandelingen en medicijnen... no offence, maar denk HEEL goed na voor je daarin duikt.
Ik spreek uit ervaring, het kan enorm lang duren voor je er vrij van bent, omdat die mensen niet denken in termen zoals jij en ik. Je bent pas beter als zij dat zeggen. Als dat 10 jaar duurt met alle pillen van dien, zo be it... voor hen niet boeiend als dat dan je toekomstplannen om zeep helpt, je was immers 'in behandeling'.
Ik houd nu op, anders verval ik teveel in klagen over onze door big pharma gesponsorde hulpverlening. Oops!
[ Bericht 0% gewijzigd door emmerhoofd op 03-01-2010 02:05:59 ]
Ik spreek uit ervaring, het kan enorm lang duren voor je er vrij van bent, omdat die mensen niet denken in termen zoals jij en ik. Je bent pas beter als zij dat zeggen. Als dat 10 jaar duurt met alle pillen van dien, zo be it... voor hen niet boeiend als dat dan je toekomstplannen om zeep helpt, je was immers 'in behandeling'.
Ik houd nu op, anders verval ik teveel in klagen over onze door big pharma gesponsorde hulpverlening. Oops!
[ Bericht 0% gewijzigd door emmerhoofd op 03-01-2010 02:05:59 ]
Helaas kan ik me hier inderdaad ook bij aansluiten
TS ik heb ongeveer dezelfde klachten als jou en bij mij is het nu zo erg dat ik de deur niet meer uitdurf en ik ook niemand meer zie overdag omdat ik anders heftige paniek aanvallen krijg.
Ik ben nu in behandeling 1x per week ga ik naar een pschygoloog en gebruik AD Citalopram 20mg
Alleen ik heb een vraagje wat houd dagbehandeling in het ziekenhuis ongeveer in?
TS ik heb ongeveer dezelfde klachten als jou en bij mij is het nu zo erg dat ik de deur niet meer uitdurf en ik ook niemand meer zie overdag omdat ik anders heftige paniek aanvallen krijg.
Ik ben nu in behandeling 1x per week ga ik naar een pschygoloog en gebruik AD Citalopram 20mg
Alleen ik heb een vraagje wat houd dagbehandeling in het ziekenhuis ongeveer in?
Opzondag 29 mei 2011 23:51 schreef Adelante het volgende:
Pizie heeft echt overal foto's van he!?! Of een zingend varken of een benchpressende she-male: niets is haar te gek!
Pizie heeft echt overal foto's van he!?! Of een zingend varken of een benchpressende she-male: niets is haar te gek!
Ik zet hier denk ik ook maar een TVP. Ik ben nu eindelijk uit de shit, en heb soms nog terugvallen.. 
Dat is ook één van mijn dilemma's! Wíe bepaalt wanneer je geestelijk gezond bent? Wat kun je daarná nog van je leven maken?quote:Op zondag 3 januari 2010 01:59 schreef emmerhoofd het volgende:
Dagbehandelingen en medicijnen... no offence, maar denk HEEL goed na voor je daarin duikt.
Ik spreek uit ervaring, het kan enorm lang duren voor je er vrij van bent, omdat die mensen niet denken in termen zoals jij en ik. Je bent pas beter als zij dat zeggen. Als dat 10 jaar duurt met alle pillen van dien, zo be it... voor hen niet boeiend als dat dan je toekomstplannen om zeep helpt, je was immers 'in behandeling'.
Ik houd nu op, anders verval ik teveel in klagen over onze door big pharma gesponsorde hulpverlening. Oops!
Toegegeven, mijn denkwijze strookt niet met het gemiddelde, maar is dat zo raar? Ik vind het erger te zien dat veel mensen zich wél, graag zelfs, aanpassen aan deze zieke maatschappij, zonder moeite of juist met zware medicatie. Bayer en consorten lachen in hun vuistje, deze kapitalistische maatschappij is ingericht om mensen ontevreden te laten zijn met zichzelf en hun leven, opdat wij blijven consumeren, en blijkt het consumeren niet voldoende? Dan is er iets mis met je, neem een pil, toe, nog eentje, zie je wel, je voelt je al beter. De neon-reclames hebben ons allemaal zo murw gemaakt dat we liever onze eigen gemoedstoestand aanpassen met dubieuze pillen dan dat we de maatschappij eens grondig op de schop nemen.
Don't get me wrong, ik ben al jááren af en aan depressief, ze noemen mij vanaf mijn 16e al borderliner en ik zou mijn hele leven die pillen moeten slikken. Anderhalf jaar gedaan. Anderhalf jaar mijn emoties onderdrukt, terwijl ze er nog steeds waren. Anderhalf jaar mezelf kwijt geweest, omdat de maatschappij niet op mensen als ik zit te wachten. Resultaat: Tijdens een inzinking auto te pletter gereden. Toch maar weer proberen zélf met mijn emoties om te gaan.
think for yourself, question authority
while it is always possible to wake a person who's sleeping, no amount of noise will wake a person who is pretending to be asleep
while it is always possible to wake a person who's sleeping, no amount of noise will wake a person who is pretending to be asleep
Ik ga hier even meelurken (en wie weet ook wat meeposten).
Depressies en angsten zitten namelijk zo ongeveer bij mij in de familie. Mijn moeder is manisch depressief en heeft straatvrees. Die is heel wat jaren jaren bezig en heeft (jaren gelden) zelfs een half jaar doorgebracht in een soort van open inrichting. De afgelopen maanden gaat het weer steeds wat beter. Met mijn zus gaat het de laatste tijd ook niet zo best op mentaal gebied (zit voor een deel in de ziektewet) en ik heb ook zo m'n portie gehad. Voor m'n gevoel heb ik namelijk een jaar of 6 geleden tegen een depressie aangezeten en ik zit met een aantal angsten. Alhoewel mijn moeder en zus onder behandeling zijn/waren, is het bij mij (nog) niet zover en kan ik redelijk functioneren. Ik heb er wel last van, maar ik kan het redelijk verbergen voor de buitenwereld.
Depressies en angsten zitten namelijk zo ongeveer bij mij in de familie. Mijn moeder is manisch depressief en heeft straatvrees. Die is heel wat jaren jaren bezig en heeft (jaren gelden) zelfs een half jaar doorgebracht in een soort van open inrichting. De afgelopen maanden gaat het weer steeds wat beter. Met mijn zus gaat het de laatste tijd ook niet zo best op mentaal gebied (zit voor een deel in de ziektewet) en ik heb ook zo m'n portie gehad. Voor m'n gevoel heb ik namelijk een jaar of 6 geleden tegen een depressie aangezeten en ik zit met een aantal angsten. Alhoewel mijn moeder en zus onder behandeling zijn/waren, is het bij mij (nog) niet zover en kan ik redelijk functioneren. Ik heb er wel last van, maar ik kan het redelijk verbergen voor de buitenwereld.
I reject the truth and substitute it with my own.
vaak gaat depressie en angst toch samen? 
Tijd manipulatie zou het einde zijn voor de fouten die gemaakt worden.
Niet doen.quote:Op zondag 3 januari 2010 13:50 schreef Semoi het volgende:
Ik heb er wel last van, maar ik kan het redelijk verbergen voor de buitenwereld.
het zou prettig zijn als je je wat genuanceerder zou uiten....quote:Op zondag 3 januari 2010 11:46 schreef Evienne het volgende:
[..]
Dat is ook één van mijn dilemma's! Wíe bepaalt wanneer je geestelijk gezond bent? Wat kun je daarná nog van je leven maken?
Toegegeven, mijn denkwijze strookt niet met het gemiddelde, maar is dat zo raar? Ik vind het erger te zien dat veel mensen zich wél, graag zelfs, aanpassen aan deze zieke maatschappij, zonder moeite of juist met zware medicatie. Bayer en consorten lachen in hun vuistje, deze kapitalistische maatschappij is ingericht om mensen ontevreden te laten zijn met zichzelf en hun leven, opdat wij blijven consumeren, en blijkt het consumeren niet voldoende? Dan is er iets mis met je, neem een pil, toe, nog eentje, zie je wel, je voelt je al beter. De neon-reclames hebben ons allemaal zo murw gemaakt dat we liever onze eigen gemoedstoestand aanpassen met dubieuze pillen dan dat we de maatschappij eens grondig op de schop nemen.
Don't get me wrong, ik ben al jááren af en aan depressief, ze noemen mij vanaf mijn 16e al borderliner en ik zou mijn hele leven die pillen moeten slikken. Anderhalf jaar gedaan. Anderhalf jaar mijn emoties onderdrukt, terwijl ze er nog steeds waren. Anderhalf jaar mezelf kwijt geweest, omdat de maatschappij niet op mensen als ik zit te wachten. Resultaat: Tijdens een inzinking auto te pletter gereden. Toch maar weer proberen zélf met mijn emoties om te gaan.
er is hoe dan ook een verschil tussen gedwongen behandeling en behandeling waar iemand zelf voor kiest, en vaak zelf ook kritisch mee meedenkt. Breng aub een beetje respect op voor de mensen die ervoor kiezen wel medicatie te gebruiken. De een heeft er baat bij, de ander niet. En zo is het gewoon, of de fabrikanten er nou om lachen of niet!
En nu even mijn eigen ongenuanceerde mening: ik word echt schijtziek van mensen die zich zodanig negatief uiten over de psychiatrie dat ik aan mezelf ga twijfelen. De beslissing om medicijnen te gebruiken zelf was al moeilijk genoeg en ik vind het prima als mensen er vragen bij stellen, maar dit soort tirades irriteert me echt enorm. En daarbij: volgens mij is er al een topic voor die discussie die jij en nog iemand hier in het topic beginnen.
Goed verder even over mezelf: depressies: al een paar keer, sinds ruim een jaar aan de AD (lexapro). Angstklachten heb ik niet zo heel sterk maar wel in lichte mate. Met de AD heb ik daar stukken minder last van (zie niet overal tegen op en zie minder beren op de weg) en mn winterdepressie is verdwenen.
verder sinds kort ivm AD(H)D ook concerta en ritalin.
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ehhh ja is idd kut en je kan het aan niemand uitleggen inderdaad. Zeker als je niet weet waardoor het komt. dat had ik dus ook. Geen idee waarom ik steeds depressief werd en dingen niet lukten. Ben er dus nu achter dat het zeer waarschijnlijk door AD(H)D komt, heb medicijnen en nou gaat het beter. (lijkt het, even afwachten of dat over een jaar nog zo is).quote:
Helaas kan ik hier ook een tvp neerzetten.
Ik ben ook alweer een jaar aan het sukkelen met mezelf. Afwisselend met goede en hele slechte periodes, een tijdje was het echt living on the edge. Ik ben depressief geworden en niemand krijgt eruit waarom. Lekker vaag weer!
Gelukkig gaat het nu weer steeds beter en binnenkort wat testen op AD(H)D.
Sterkte en succes allemaal in ieder geval. Psychische problemen zijn gewoon echt niet relaxed. Je weet niet wanneer het over is en mensen vinden het gewoon heel moeilijk te begrijpen, wat ook logisch is. Want aan de buitenkant is er niks te zien!
Jullie hebben vast ook al vaak gedacht: 'Had ik maar een been gebroken!'
Ik hoop dat jij ook snel wat meer weet over de oorzaken, is wel zo prettig!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Ik spreek ook uit ervaring en ik weet zeker dat ik zonder AD al lang aan een boom gebungeld zou hebben, of achter de geraniums een langzame, eenzame dood gestorven zou zijn.quote:
Dagbehandelingen en medicijnen... no offence, maar denk HEEL goed na voor je daarin duikt.
Ik spreek uit ervaring, het kan enorm lang duren voor je er vrij van bent, omdat die mensen niet denken in termen zoals jij en ik. Je bent pas beter als zij dat zeggen. Als dat 10 jaar duurt met alle pillen van dien, zo be it... voor hen niet boeiend als dat dan je toekomstplannen om zeep helpt, je was immers 'in behandeling'.
Ik houd nu op, anders verval ik teveel in klagen over onze door big pharma gesponsorde hulpverlening. Oops!
ZIJ bepalen niet, ZIJ ondersteunen. Psychiatrie is een hulpmiddel, maar geen oplossing. Zolang je niet bereid bent zelf iets te doen of je kritisch op te stellen naar de behandelaar, dan nemen ZIJ het heft in handen.
Ik ben vanaf mijn 8ste al depressief en heb sinds mijn 19de een angststoornis. Ik had ervoor kunnen kiezen om niets te doen, om de psychiatrie en de pillen links te laten liggen, maar dan was ik nu ongetwijfeld dood geweest. Sommige mensen hebben het lef om wel de psychiatrie in te gaan, sommige mensen hebben het lef om wel een pilletje te slikken, hoe zwaar het ook is, want dan moet je toegeven dat je ziek bent.
Mensen die argwanend tegenover de pharmacie en psychiatrie staan, zouden misschien zelf eens een pilletje moeten gebruiken... om hen van die wanen af te helpen!
Ware liefde is niet elkaars hand maar elkaars hart vasthouden.
Love is for real, today!
"De laatste keer dat we zo slecht verdedigden, waren we vijf jaar ons land kwijt. ©Michiel Veenstra
Love is for real, today!
"De laatste keer dat we zo slecht verdedigden, waren we vijf jaar ons land kwijt. ©Michiel Veenstra
“It is no measure of health to be well adjusted to a profoundly sick society.” - J. Krishnamurtiquote:Op zondag 3 januari 2010 11:46 schreef Evienne het volgende:
[..]
Dat is ook één van mijn dilemma's! Wíe bepaalt wanneer je geestelijk gezond bent? Wat kun je daarná nog van je leven maken?
Toegegeven, mijn denkwijze strookt niet met het gemiddelde, maar is dat zo raar? Ik vind het erger te zien dat veel mensen zich wél, graag zelfs, aanpassen aan deze zieke maatschappij, zonder moeite of juist met zware medicatie.
"An educated citizenry is a vital requisite for our survival as a free people."
