Kinderen na je 35e...

quote:

Op maandag 4 januari 2010 19:27 schreef Cantare het volgende:

[..]

Het enige waar ik moeite mee heb is een soort hyper-planbaar leven waarin voor het 35ste gewoon geen ruimte is voor een kind. Consequenties kunnen zijn dat een ongepland kind wordt geaborteerd, of dat de moeder niet (meer) makkelijk zwanger raakt of een hogere kans loopt een kind met afwijking te krijgen, met alle frustraties van dien.

Als man zijnde kun je gewoon een jongere moeder voor je kinderen zoeken.

quote:

Op maandag 4 januari 2010 22:30 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:
Wat vind je dan dat daar mis mee is?

Dat heeft ermee te maken dat ik een embryo principiëel zie als menselijk leven in haar meest basale vorm. Leven dat weliswaar afhankelijk is van mijn lichaam om tot groei te komen, maar in wezen onafhankelijk van mij bestaat. Het idee dat te aborteren omdat het mij niet uit zou komen terwijl ik er toch echt zelf aan meegewerkt heb, staat me enorm tegen.

Ik kan me situaties voorstellen waarin abortus een optie kan lijken. Maar niet als ik binnen een relatie zwanger word, een kind genoeg te bieden heb, maar het simpelweg "niet uitkomt".

quote:

Op maandag 4 januari 2010 23:28 schreef Cantare het volgende:

[..]

Dat heeft ermee te maken dat ik een embryo principiëel zie als menselijk leven in haar meest basale vorm. Leven dat weliswaar afhankelijk is van mijn lichaam om tot groei te komen, maar in wezen onafhankelijk van mij bestaat. Het idee dat te aborteren omdat het mij niet uit zou komen terwijl ik er toch echt zelf aan meegewerkt heb, staat me enorm tegen.

Ik kan me situaties voorstellen waarin abortus een optie kan lijken. Maar niet als ik binnen een relatie zwanger word, een kind genoeg te bieden heb, maar het simpelweg "niet uitkomt".

Dat dat als enige reden niet echt fair is, daar kan ik inkomen. Maar ik heb het idee dat het vaak toch andersom is: "het komt niet uit en (dus) we hebben het ook niet goed geregeld en we kunnen het kind ook niet alles bieden (geld, tijd, ruimte, zelf voor zorgen ipv creche, aandacht, emotionele stabiliteit..) maar ja, abortus is zo vervelend dus dan houden we het maar". En daar kan ik niet zo goed tegen. Vandaar.

Het ging mij specifiek om die situatie, ja. Hoewel ik ook wel eens denk dat gedub over materialistische zaken een dekmantel kan zijn voor het gevoel dat het gewoon niet uitkomt. Waar een wil is, is een weg. Maarja, ik neem aan dat iedereen naar goed geweten een beslissing neemt, dus daar houd ik me verder buiten.

Alsof het allemaal zo te plannen is in het leven he? Generatie Nix topiqeuje

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 00:19 schreef DaBuzzzzz het volgende:
Alsof het allemaal zo te plannen is in het leven he? Generatie Nix topiqeuje

Tot op zekere hoogte zijn er wel dingen te plannen, ja. Generatie nix?

Even voor de duidelijkheid, als ik nu onverhoopt in verwachting zou raken, dan zou ik absoluut niet eens een abortus overwegen. Sterker nog, ik zou het kind verwelkomen. Ja, het zou mijn toekomstplannen ernstig ontregelen maar ik zou er 100% voor gaan. Zelfs al staat het in de planning voor over 10 jaar.

Ik was altijd wel blij dat ik jonge ouders had, mijn vader ging altijd met me bergen beklimmen en dat soort dingen. Oudere ouders van leeftijdsgenoten waren een stuk sneller moe. Maar natuurlijk zijn er ook mensen die op hun 70e nog heel vit zijn. Dus op latere leeftijd kinderen krijgen kan best.
Vriend en ik willen na mijn studie beginnen, als alles voor elkaar is: huisje, diploma, vaste baan. Dan ben ik waarschijnlijk 25 en hij 31.

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 17:28 schreef PinkCake het volgende:
Ik was altijd wel blij dat ik jonge ouders had, mijn vader ging altijd met me bergen beklimmen en dat soort dingen. Oudere ouders van leeftijdsgenoten waren een stuk sneller moe. Maar natuurlijk zijn er ook mensen die op hun 70e nog heel vit zijn. Dus op latere leeftijd kinderen krijgen kan best.
Vriend en ik willen na mijn studie beginnen, als alles voor elkaar is: huisje, diploma, vaste baan. Dan ben ik waarschijnlijk 25 en hij 31.

Zo, dat is vroeg.

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 17:28 schreef PinkCake het volgende:
Ik was altijd wel blij dat ik jonge ouders had, mijn vader ging altijd met me bergen beklimmen en dat soort dingen. Oudere ouders van leeftijdsgenoten waren een stuk sneller moe. Maar natuurlijk zijn er ook mensen die op hun 70e nog heel vit zijn. Dus op latere leeftijd kinderen krijgen kan best.
Vriend en ik willen na mijn studie beginnen, als alles voor elkaar is: huisje, diploma, vaste baan. Dan ben ik waarschijnlijk 25 en hij 31.

Vaste baan. En dan beginnen aan kinderen. M.a.w.: laat die baan dan (ff) zitten!
(ja je moet het zelf weten, maar ik vind het vrij stom)

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 19:25 schreef FlyingLikeAnAngel het volgende:

[..]

Zo, dat is vroeg.

Dat valt toch wel mee? In Nederland zijn vrouwen gemiddeld geloof ik wat ouder als ze aan kinderen beginnen, maar 25 is bepaald niet uitzonderlijk. En als je buiten de landsgrenzen kijkt, dan is het al helemaal niet vroeg te noemen. In biologisch opzicht trouwens ook niet: een vrouw van 25 is al pakweg 10 jaar vruchtbaar. Zo bekeken is een vrouw van 35 eerder laat te noemen, dan een vrouw van 25 vroeg.

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 19:31 schreef El_Chica_Del_Fuego het volgende:

[..]

Vaste baan. En dan beginnen aan kinderen. M.a.w.: laat die baan dan (ff) zitten!
(ja je moet het zelf weten, maar ik vind het vrij stom)

Want ze kan niet meer werken als ze een kind heeft?

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 19:37 schreef Cantare het volgende:

[..]

Want ze kan niet meer werken als ze een kind heeft?

Dat kán wel, maar als je tegelijk full time wil werken en een kind wil, vind ik dat stom. Het begint al met zwangerschapsverlof, waar o.a. de belastingbetaler en werkgever voor opdraaien, en daarna moet het kind naar de creche en laat je iemand anders je kind opvoeden. Nee, hoeft (bv. in het geval van Pinkcake) niet zo extreem te lopen dat er misbruik gemaakt wordt van geld en tijd van anderen, en dat een kind zoveel bij anderen is ipv bij de ouders, maar dat gebeurt wel veel. Dank denk ik: leer eens kiezen!

Maar een vaste baan is toch niet noodzakelijkerwijs een fulltime baan? Dat staat ook niet in de post.

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 19:52 schreef Cantare het volgende:
Maar een vaste baan is toch niet noodzakelijkerwijs een fulltime baan? Dat staat ook niet in de post.

Nee, daarom zei ik ook dat dat in dit geval dus niet zo hoeft te lopen. Maar vaak is dat wel zo. En wat ik zeg geldt tot op zekere hoogte ook voor een baan van rond de 30 ipv 40 uur; en baantjes van een veel kleiner aantal uren zijn over het algemeen geen banen die na een studie komen die je een vaste baan noemt, maar eerder bijbaantjes. Maar nogmaals: misschien is dit wel een uitzondering...dan heb ik over/aan Pinkcake niets gezegd.

Mijn moeder liet mij echt niet opvoeden door de mensen van de creche en de NSO, hurr. Terwijl ik daar toch altijd was. Alleenstaande moeder enzo, maar mijn opvoeding heb ik toch echt meegekregen van mn moeder.

Een mooie discussie, dit....

Ik had op de middelbare school een goede vriendin wiens vader exact even oud was als mijn opa (geboortejaar 1932, ons geboortejaar 1986). Dat heb ik altijd al een idiote gedachte gevonden, maar haar vader was altijd een ontzettend fitte, vitale (en verschrikkelijk lieve!!!) man die de verzorging en opvoeding van zijn kinderen prima aankon en een supervader was. Mijn vriendin vertelde me altijd dat haar grootste angst was dat haar vader later niet bij haar bruiloft kon zijn.....
En toen ze 20 was sloeg het noodlot toe, haar vader kreeg een hartaanval en was ineens weg, bam. Echt hartverscheurend, ik vond het zo verdrietig.... Ze is afgelopen jaar getrouwd, en ik moest steeds aan haar grote angst denken en het verdriet waarmee zo'n dag dan toch gepaard moet gaan....

Nu is het 'sneller-dood' argument in principe ene kulargument want iedereen kan morgen onder een bus wandelen of volgende week een kankerbultje ontdekken of noem maar op. Maar toch, ik vind het een fijner gevoel als ouders toch wat jonger zijn. Voor mij persoonlijk geldt dat ik 30 jaar echt een maximum vind, ook lichamelijk is het veel beter om er voor die tijd aan te beginnen... Over het algemeen zou ik de norm op 35 leggen, boven de 35 is toch wel wat 'aan de oude kant', maar dat is voor mij gevoelsmatig.
Kijk, als je bv op je 32e begint en alle pech van de wereld blijkt te hebben en je na IVF en al het gedoe op je 38e pas zwanger bent... dan is het van harte gegund en is het allang een groot geluk dat het nog lukt. Maar bewust tot je 38e wachten.... Vind ik toch wel erg laat.

En Patricia Paay met d'r 60e, ja, dat is gewoon debiel, op die leeftidj ben je niet voor niets niet meer vruchtbaar

Bovenstaande is overigens puur mijn mening en niet aanvallend tegen wie dan ook bedoeld, je moet er immers wel aan toe zijn.... een kind krijgen terwijl je geestelijk nog in een heel andere fase zit is ook alles behalve ideaal natuurlijk....

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 19:35 schreef Cantare het volgende:

[..]

Dat valt toch wel mee? In Nederland zijn vrouwen gemiddeld geloof ik wat ouder als ze aan kinderen beginnen, maar 25 is bepaald niet uitzonderlijk. En als je buiten de landsgrenzen kijkt, dan is het al helemaal niet vroeg te noemen. In biologisch opzicht trouwens ook niet: een vrouw van 25 is al pakweg 10 jaar vruchtbaar. Zo bekeken is een vrouw van 35 eerder laat te noemen, dan een vrouw van 25 vroeg.

Maar voor Nederlandse normen vind ik het vroeg. Pas klaar met de studie, net een baan. Pfoee, ik zou het niet kunnen.

quote:

Op dinsdag 5 januari 2010 21:13 schreef FlyingLikeAnAngel het volgende:

[..]

Maar voor Nederlandse normen vind ik het vroeg. Pas klaar met de studie, net een baan. Pfoee, ik zou het niet kunnen.

Sowieso, je leven laten leven. Je moet het maar willen.

Wat een hoop rare vooroordelen in dit topic, zeg

Oudere ouders gaan eerder dood, tenzij ze kerngezond zijn en ze - zoals mijn schoonouders - op hun tachtigste nog met met van die skistokken over de heide marcheren. Mijn eigen ouders waren jong toen ze kinderen kregen, maar geholpen heeft het niet

Mannen van zestig die nog aan een tweede leg beginnen zijn 'egoïstisch', tenzij ze dat kind krijgen uit liefde voor hun (tweede) vrouw, die nog wél graag moeder wil worden. (Scheiden is ook egoïstisch, als je het zo bekijkt. En homostellen die kinderen krijgen. Enzovoort).

Oudere ouders zijn 'ouderwets', tenzij ze jong van geest zijn. Ik ken wel wat heel jonge ouders die hun kinderen - in mijn ogen, dan - behoorlijk ouderwets opvoeden; zij willen door hun kinderen met 'u' worden aangesproken (al is dat vooral een cultuurkwestie), dat vind ik eigenlijk iets van vóór de Tweede Wereldoorlog

Kiezen voor een abortus omdat een kind 'even niet uitkomt' is ook zo'n mediahype; in werkelijkheid zijn mensen wel iets bewuster dan dat. Los daarvan hebben wij zelf een maatschappij gecreëerd waarin alles maakbaar is, dus dan moet je ook niet gek opkijken als daar soms wat lichtzinnig mee wordt omgesprongen. Oudere vrouwen kunnen tegenwoordig hun eitjes laten invriezen voor een toekomstige baby, dat is misschien een rare gedachte, maar het gebeurt, en dus is er kennelijk behoefte aan die mogelijkheid. Vrouwen studeren massaal, tegenwoordig. Ze krijgen hun kinderen niet meer op hun 25e. Ze ontmoeten niet de juiste man op het juiste moment. Dan hebben ze gelukkig nog een ingevroren eitje

Het enige dat klopt, is dat de risico's op een kind met een afwijking of een gecompliceerde zwangerschap groter worden als je later kinderen krijgt, maar dan nog alleen bij vrouwen. In deze discussie tellen dus alleen de biologische argumenten. Vrouwen kunnen na hun 45e geen (of heel moeilijk) kinderen meer krijgen, dus daar houdt het op. Mannen kunnen tot op hoge leeftijd rustig doorgaan met voortplanten, dus dat doen ze (in sommige gevallen) ook. Daar kun je allerlei vooroordelen over hebben, maar uiteindelijk zijn het de biologische feiten die tellen, en die doorslaggevend zijn.

Mijn ouders waren 39 en 29 toen ik geboren werd, en heb er zelf nooit een probleem in gezien. Ben nu zelf 28, en heb nog absoluut de intentie niet om uberhaupt al aan kinderen te denken. Ik wil eerst nog ff flink van het leven kunnen genieten zonder al te veel zorgen.

Bovendien vind ik mijn situatie minder raar dan een opa en oma van 35

quote:

Op donderdag 7 januari 2010 11:30 schreef Nadine26 het volgende:
Oudere ouders gaan eerder dood, tenzij ze kerngezond zijn en ze - zoals mijn schoonouders - op hun tachtigste nog met met van die skistokken over de heide marcheren. Mijn eigen ouders waren jong toen ze kinderen kregen, maar geholpen heeft het niet

Dat is heel vervelend. En toch hebben mensen naarmate ze ouder worden meer kans om dood te gaan. Mensen sterven gemiddeld niet op hun 50ste maar op 78ste.

quote:

Kiezen voor een abortus omdat een kind 'even niet uitkomt' is ook zo'n mediahype; in werkelijkheid zijn mensen wel iets bewuster dan dat.

Maar er is dan ook niemand in dit topic die beweert dat ouders die abortus laten plegen per definitie onbewust bezig zijn. De discussie waar jij op doelt ging specifiek over een situatie waarin jonge vrouwen zwanger raken maar het kind hen qua planning niet uitkomt. Niet over abortus in het algemeen.

quote:

Los daarvan hebben wij zelf een maatschappij gecreëerd waarin alles maakbaar is, dus dan moet je ook niet gek opkijken als daar soms wat lichtzinnig mee wordt omgesprongen.

Hoezo "we"? Ik heb geen maatschappij gecreëerd. Nee, ik kijk er niet van op, maar dat betekent niet dat ik het allemaal prima vind. Ik ben helemaal niet zo'n fan van het maakbaarheidsidee en vind het mijn goed recht er de nadelen van aan te stippen.

quote:

Het enige dat klopt, is dat de risico's op een kind met een afwijking of een gecompliceerde zwangerschap groter worden als je later kinderen krijgt, maar dan nog alleen bij vrouwen. In deze discussie tellen dus alleen de biologische argumenten.

Waarom? Ouderschap is imho niet slechts een biologisch onderwerp. Er kleven ethische, emotionele en sociale dingen aan vast (al dan niet gebaseerd op persoonlijke ervaringen) en ieder mag daar het zijne over denken en dat uiten.

quote:

Op donderdag 7 januari 2010 14:01 schreef polariteit het volgende:

Bovendien vind ik mijn situatie minder raar dan een opa en oma van 35

Hoezo raar?

Mijn moeder werd op haar 42e oma. Nu is ze als oma vitaal genoeg om lekker met mijn kinderen te spelen zonder fysieke ongemakken. Ik zie er alleen maar de voordelen van.

quote:

Op donderdag 7 januari 2010 16:45 schreef FireFox1 het volgende:

[..]

Hoezo raar?

Mijn moeder werd op haar 42e oma. Nu is ze als oma vitaal genoeg om lekker met mijn kinderen te spelen zonder fysieke ongemakken. Ik zie er alleen maar de voordelen van.

Buiten dat jij emotioneel nog niet echt volwassen lijkt te zijn, no offence.

Neeeee. Echt niet doen. Ik ben zelf 20 en mijn vader is onlangs 60 geworden en met pensioen gegaan. Vréselijk. Ik heb echt het idee dat ik wat gemist heb toen ik jong was. Ouders van klasgenootjes waren altijd veeeel jonger en gingen altijd nog leuke dingen doen enzo. Mijn ouders voelden zich altijd al te oud :S Plus nu zit ik met de instelling 'vroeger was alles beter' thuis, vooral mijn vader denkt zo. En als ik ergens een hekel aan heb...
En de tijd is in vrij korte tijd zo veranderd, allemaal nieuwe technieken, veel veranderingen, etc etc. Ik vind dat geweldig, ben daar tenslotte mee opgegroeid, maar zij kunnen/willen daar gewoon niet in mee gaan. Vroeger was tenslotte alles beter. Heb ook vaak zat ruzie (gehad) met mn vader, omdat wij zoveel anders denken, hij is nog zó ouderwets. Nou zullen veel jongeren dat over hun ouders zeggen, maar mijn schoonouders zijn jaren jonger en die merken dat ook aan mijn ouders:)

Daarnaast is het ook gewoon vervelend om te zien hoe ze ineens zoveel ouder worden. Leuk was het al niet, maar nu worden het echt net een soort opa en oma, terwijl voor mij alles nu net pas begint als het ware.