Jonge moeders (<25)

Het lijkt me overigens moeilijker om een vergevorderde carrière te onderbreken dan een startende carrière. Maar evengoed moet er nog wel voldoende brood op de plank komen natuurlijk. Mijn man en ik gaan allebei van fulltime naar 4 dagen in de week werken, dus financieel gaan we er op achteruit. Maar omdat ik nu nog op een starterssalaris zit verwacht ik de komende jaren dat gat wel weer op te kunnen vullen met loonsverhogingen.

Ik ben intussen 27, maar ben op mijn 22ste moeder geworden en heb nu drie dochters. Ik heb wel wat gemerkt van vooroordelen over zo jong moeder worden, en denk dat het in de praktijk bij mij ook wel deels 'waar' was, omdat ik nog zo weinig ervaring met kinderen had. Maar dat lag niet aan mijn leeftijd, maar meer mijn jeugd en opvoeding, weinig weten van baby's en denken dat je het allemaal wel vanzelf zult leren.
Verder geen nadelen ondervonden van het jong kinderen krijgen, behalve wat meer zwangerschapsstriemen...

Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...die kom ik ook nog vaak tegen op school. Maar goed, dat is dan weer mijn persoonlijke mening. Petje af voor de oudere moeders, want het lijkt me zwaarder worden met de jaren als ik eerlijk ben. ik vond het al heel zwaar om zwanger te zijn en voelde me vaak echt ziek, het wordt (lijkt mij) alleen maar zwaarder als je lichaam toch al met het verouderingsproces bezig is, om het maar eens klinisch te stellen.
Maar goed, daar kan ik ook weer helemaal de plank mee mis slaan... het is denk ik heel erg persoonlijk hoe iedereen het ervaart.

Was 19 toen ik zwanger raakte van de eerste en 22 bij de tweede. Volgens mij nooit echt vervelende opmekingen gehad, ik herinner me het ieder geval niet dus zal wel meevallen. Wel grote ogen naar mijn buik maar dat had dan meestal met de grootte te maken

En zoals eerder aangehaald hier; al wáren het ongelukjes, dan nog! Uiteindelijk kies je er bewust voor om het te houden en er met alle liefde voor te zorgen.....

Vind trouwens wel dat je er sneller volwassen door wordt. Je moet wel en dat heb ik bij mezelf gemerkt maar merk dat ook heel vaak in mijn omgeving. Ken een meisje die net 19 is geworden en bijna gaat bevallen. En als je dan zo met haar praat merk je gewoon dat ze met alle liefde voor het kindje willen gaan zorgen en hoe ze in die maanden zwangerschap groeien, vind ik altijd erg mooi om te zien.

quote:

Op woensdag 30 december 2009 12:12 schreef debuurvrouw het volgende:

[..]

Nou ja, ik was dus 25 en had bekkeninstabiliteit. en énorme Striae Overflakkee (vanwege nog jong en dus sterk bindweefsel?? ) dus wat dat aangaat zegt het ook niks.

Hier nog zo een met een landkaart op d'r buik

Het enige dat ik merk is dat veel mensen botweg vragen of 't een ongelukje was. Ook wildvreemden. Dat blijf ik raar vinden. En ongelukje is een rotwoord.

Oh, en ik heb het hele "afstuderen tijdens de zwangerschap" een beetje te licht ingeschat En afstuderen met baby in huis ook. Vooral tijdens de zwangerschap heb ik rondgelopen met een hoofd vol watten, ik had echt geen zin om me op school te concentreren.

Wat ik wel jammer vind, is dat niemand in mijn omgeving met hetzelfde bezig is. Geen van mijn vriendinnen gaat nu aan kinderen beginnen. Of, nou ja, ik heb zeg maar een groepje mensen die ik ken van vóór de zwangerschap, en een groep mensen die ik voornamelijk ken dóór de zwangerschap (incl Fok! dames ).

Overigens ben ik 23. Wat wel verschil maakt voor de reacties van mensen, denk ik, is dat mijn vriend ouder is.

Ik was (nog net) 24 toen ik zwanger raakte en nu dus 25 met kind. Het was gepland, we hadden alleen niet verwacht dat het meteen raak zou zijn. Dus ik ben afgestudeerd met een 37-wekenbuik
Ik herken veel wat hier geschreven is, vooral de vraag of 'het wel de bedoeling was'. Erg bijdehand, maar aan de andere kant wel prettiger dan geklets achter je rug.
En wat innepin ook zegt, dat mijn vriendinnen veel minder bezig zijn met huisje-boompje-beestje. Maar ach, dat verschil speelt ook al jaren (vriend en ik wonen alweer 6 jaar samen) en blijkt overkomelijk. Daarom vind ik Fok! ook wel fijn om te kletsen met mensen in dezelfde fase

Dat van die verschillen in fase blijft dus. ik heb nu veel oudere vriendinnen omdat die kinderen in dezelfde leeftijd hebben. En de dames van mijn eigen leeftijd zitten allemaal in de voedingen en luiers en slaapjes en sapjes en weet-ik-wat. Tja, wij zoeken een middelbare school inmiddels.

Volgens mij is het voor iedereen wel persoonlijk.

Ik ben zelf net 28 en vindt mezelf niet te jong en niet te oud voor kinderen. (mijn moeder was 36 toen ze mij kreeg en ik ben de oudste dat wilde ik dan weer niet)

Toen ik een jaar of 23 was riep ik nog dat ik misschien helemaal niet eens kinderen wilde. Ik had er helemaal niks mee (en nog steeds niet heel erg veel eigenlijk, ik heb misschien 3x in mijn leven een baby vastgehouden)

Maar op mijn 26e ofzo begon het toch wel te kriebelen, net of is dat biologisch bepaald ofzo. Mijn vriend was er echter nog niet aan toe, dus al met al heeft het nog wel een jaartje geduurd voordat we ervoor gingen.

Ik moet er wel bij zeggen dat ik de afgelopen 3/4 jaar ontzettend veel over mezelf nog heb geleerd, met name toen ik begonnen ben met werken na mijn studie. Ik weet beter hoe ik in het leven sta en hoe ik reageer enzo. Kortom ik ken mezelf veel beter. Misschien heeft een ander dat eerder hoor, maar ik ben soms wel geneigd om te denken dat je een stukje levenservaring mist als je nog rond de 20 bent. Ik zal er echter nooit over oordelen, je weet niet wat een ander al wel of niet heeft meegemaakt natuurlijk. Maar een stuk levenservaring zul je natuurlijk altijd meenemen en overbrengen op je kinderen. Dat zie ik dan wel weer als voordeel.

Ik vind het wel leuk dat een vriendin van mij nu ook bezig is met zwanger worden. Dus hopelijk lukt dat snel, want lijkt me leuk om samen met haar zwanger te zijn.
Is mijn oudste vriendin, ken haar al sinds ik 2,5 ben.

En omdat mijn zus en schoonzus ook zwanger zijn heb k wel mensen in mijn omgeving die hier ook mee bezig zijn.

Hier ook jong moeder.
Zwanger op mijn 21ste, bevallen toen ik 22 was.

Hier was het niet gepland, wel heel welkom. En als het niet voor de logistieke uitdaging hier was, dan waren we allang voor een 2e gegaan. Dat is het nadeel van ongepland jong moeder, een 2e zit er voorlopig nog even niet in helaas (naja tenzij die weer als cadeautje komt).

Een studie met zwangerschap/kind combineren is hier de grote uitdaging.
Mijn studie (geneeskunde) is er absoluut NIET op berekend. Qua examens verplaatsen/overdoen etc is er totaal niets mogelijk en kolven op college dagen was de grote uitdaging.
Reacties varieerden van "ja maar dan dump je dat kind toch gewoon bij je ouders", "ik had het weg laten halen" tot "jemig zoiets doe je toch niet tijdens je studie" en "nu ga je vast wel stoppen"

Maar we worden er wel assertief en handig van

Op het ogenblik combineer we hier thuis fulltime co-schappen, deeltijd mbo-v, 2 parttime banen 24 + 12 uur pw met een peuter en een huishouden. Waarbij alleen het huishouden er vaak bij inschiet.

Dus op mijn cv kan straks in ieder geval, ruime ervaring met het oplossen van logistieke problemen en goed in multi-tasken en time-management.
Dan komt het met die carrière vast ook nog wel goed.

p_iglet, dat jouw medestudenten, toch intelligente mensen neem ik aan, zulke domme opmerkingen kunnen maken zeg en dat zijn dat de artsen van de toekomst...lekkere instelling...

quote:

Op donderdag 31 december 2009 12:14 schreef Belana het volgende:
p_iglet, dat jouw medestudenten, toch intelligente mensen neem ik aan, zulke domme opmerkingen kunnen maken zeg en dat zijn dat de artsen van de toekomst...lekkere instelling...

dat moet straks naar onze ouderdomskwaaltjes kijken en onderzoeken

quote:

Op woensdag 30 december 2009 17:31 schreef Suzanna het volgende:
Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...die kom ik ook nog vaak tegen op school.

Ik vraag me trouwens af hoe je hier bij komt. Waarom denk je dat?
Als 'oudere' moeder kun je makkelijker terugkijken naar hoe je jong was en hoe kinderen daar in gepast zouden kunnen hebben.. Als 'jongere' moeder kun je toch onmogelijk in de toekomst kijken?
Wellicht dat die15 jaar extra levenservaring voor veel meer rust zorgen bijv.

quote:

Op woensdag 30 december 2009 12:10 schreef debuurvrouw het volgende:
blijkbaar gaat ieders biologische wekker op een ander tijdstip tikken. Of geeft er op een ander tijdstip gehoor aan.

Nee hoor, ik had op mijn 21e ook al dolgraag een kind willen krijgen. Maar ik ben er gewoon niet aan toe. Ik wil eerst mijn carriere zo ontwikkelen dat ik me nooit meer druk hoef te maken, en ook niet afhankelijk hoef te zijn van mijn vriend/man! Daar past een kind nu gewoon echt niet bij. Ik ben écht oprecht jaloers als ik een zwangere vrouw zie, maar ik ben iets te realistisch om het dan maar door te zetten.

quote:

Op woensdag 30 december 2009 17:31 schreef Suzanna het volgende:
Ik ben nog steeds blij dat ik zo'n jonge moeder ben, en moet er niet aan denken dat ik nu 40 zou zijn met een jongste kind van 3...

Wat is daar mis mee? Mijn moeder was ook 40 toen ze beviel van mijn broertje, en die is inmiddels 7, ik heb een hele vlotte moeder en vader (ze kregen mijn broer toen zij 22 was, en mij toen ze 24 was), dus wat is het probleem? Zolang het lichaam het aankan, en accepteert....

Ik vind het eigenlijk om te gillen dat jonge grietjes met een kind zoiets zeggen, alsof dat écht niet kan, op oudere leeftijd kinderen krijgen.

quote:

Op donderdag 31 december 2009 12:32 schreef E.T. het volgende:
Als 'oudere' moeder kun je makkelijker terugkijken naar hoe je jong was en hoe kinderen daar in gepast zouden kunnen hebben.. Als 'jongere' moeder kun je toch onmogelijk in de toekomst kijken?

Terugkijken naar een leven met kind kun je als 'oude' moeder ook niet, omdat je die kinderen niet had, en je gewoon niet weet hoe je leven was verlopen als je wel al jong kinderen had gekregen. Waarschijnlijk heel anders. Als ik geen kinderen had had ik nu waarschijnlijk fulltime gewerkt, skivakantie gehad, rug gebroken, thuis met WAO.

quote:

Op donderdag 31 december 2009 12:38 schreef poemojn het volgende:
skivakantie gehad, rug gebroken, thuis met WAO.

Dan had je misschien beter een skilesje kunnen nemen!

Sja, ben ik inmiddels al een 'oude' moeder? ik ben straks 29 als ik bevallen ben!

Had heel graag jong moeder willen worden, op mijn 23e dan ook gestopt met de pil, maar door allerlei dingen nu pas, na ivf 3, zwanger. Ergens vind ik het wel jammer dat het nu 'pas' is gelukt, aan de andere kant.. Als ik nu terug kijk naar hoe ik was toen ik 23 was.... vind ik het helemaal niet erg dat ik nu op mijn 29e moeder word. Denk dat ik zelf wel een stuk rustiger ben geworden al in die 5/6 jaar...

Mijn moeder was 19 toen ik geboren werd. Dat vond ik voor mezelf te jong om op die leeftijd al aan kinderen te beginnen..

Volgens mij heeft zowel jong als wat ouder moeder worden zijn voor- en nadelen... het ligt dus gewoon helemaal aan de persoon zelf!

quote:

Op donderdag 31 december 2009 12:38 schreef poemojn het volgende:

[..]

Terugkijken naar een leven met kind kun je als 'oude' moeder ook niet, omdat je die kinderen niet had, en je gewoon niet weet hoe je leven was verlopen als je wel al jong kinderen had gekregen. Waarschijnlijk heel anders. Als ik geen kinderen had had ik nu waarschijnlijk fulltime gewerkt, skivakantie gehad, rug gebroken, thuis met WAO.

Nee, de exacte invulling kan je niet op terugkijken, maar je kunt wel jezelf tegen het licht houden.

Zo ben ik blij dat ik niet op m'n 26e kinderen heb gekregen, wat ik wel wilde voor die tijd. Achteraf kan ik zeggen of een beslissing wel of niet goed is uitgepakt.
Vooruit kan je niet zeggen of een beslissing wel of niet goed is.. in de tijdgeest van die beslissing zal ie altijd voor jou goed zijn.

quote:

Op donderdag 31 december 2009 12:38 schreef Xs2Shanna het volgende:

[..]

Wat is daar mis mee? Mijn moeder was ook 40 toen ze beviel van mijn broertje, en die is inmiddels 7, ik heb een hele vlotte moeder en vader (ze kregen mijn broer toen zij 22 was, en mij toen ze 24 was), dus wat is het probleem? Zolang het lichaam het aankan, en accepteert....

Ik vind het eigenlijk om te gillen dat jonge grietjes met een kind zoiets zeggen, alsof dat écht niet kan, op oudere leeftijd kinderen krijgen.

Heb dank!

Cantare, daar heb je helemaal gelijk in hoor!
Als wij vroeger (toen was ik een jaar of 10) in de kring zaten op school en het gesprek was "hoe oud zijn je ouders" stond ik ook met open mond toen een klasgenootje zei dat haar vader 50 was.

Maar dat was "vroeger" echt uniek. Deze tijden krijgen mensen eigenlijk steeds meer op latere leeftijd kinderen....... vroeger was het normaal als je bv op je 22e een kind zou krijgen. Nu vinden mensen het vaak jong. Nu is de normale leeftijd tussen de 27 & 40 kun je wel een beetje stellen.

quote:

Op donderdag 31 december 2009 12:51 schreef Cantare het volgende:

[..]

Dat oudere moeders prima moeders zijn, zal niemand kunnen bestrijden. Mijn moeder kreeg haar eerste op haar 34ste en de laatste op haar 41ste. Mijn vader is 5 jaar ouder. Topouders, echt, de beste.

Maar van de kind-kant bekeken: in die tijd waren eigenlijk alle ouders jonger dan de mijne. Ik heb daar zelf als kind en tiener heel wat nachtjes over liggen piekeren: hoe oud zal ik zijn als mijn ouders doodgaan? En zelfs nu: mijn moeder is 63 en mijn vader 68. Als ik 10 jaar had gewacht met kinderen, hadden zij ze dan nog te zien gekregen? Het klinkt dramatisch, maar dat waren en zijn dingen die ik écht moeilijk vind, en 1 van de overwegingen om zelf jong(er) moeder te willen worden.

Dat zijn ook moeilijke dingen, maar die zeggen weer niets... Mijn moeder is op haar 43e overleden... terwijl mijn schoonvader dit jaar 84 is geworden (en van hem hadden we juist verwacht dat die niet meer zou meemaken dat we een kindje zouden krijgen...)

Meld!

Hier nu 25 en ruim voor mijn 26e verjaardag straks twee kinderen

Maar mijn omgeving vindt het bij mij wel logisch geloof ik

Mijn ouders waren ook net over de 40 toen ik kwam, maar ik ben wel de jongste van 7. Denk dat dat ook wel uitmaakt
Maar nu heb ik inderdaad 2 pensioengerechtigde ouders En ze worden gewoon echt ouder en dat vind ik af en toe wel lastig op mijn leeftijd.

Ik ben afgestudeerd met buikje Maar nog niet zoveel buik, ik was net drie maanden zwanger bij diploma-uitreiking.
En dan zit je daar in de collegezaal, je weet nèt dat je zwanger bent en het zingt door je hoofd: 'ik zit hier met een baby in mijn buik ze zouden eens moeten weten, ik heb een baby in mijn buik! '

Probeer je dan nog maar eens te concentreren

Ik heb niet echt veel moeite gehad met concentreren toen ik zwanger was. Ik ben halverwege mijn tweede jaar zwanger geraakt. Er was qua verlof e.d. trouwens niks mogelijk. Voor het derde jaar werd er een 100% aanwezigheidsverplichting gesteld. Toen ik in een gesprek aangaf daar so wie so niet aan te kunnen voldoen omdat ik toch een keer moest bevallen, kreeg ik na diverse overleggen bij gods gratie 2 (!) verlofmomenten. Dus twee weken na mijn bevalling zat ik weer trouw op school. Had ik nog geluk dat er een week herfstvakantie tussenzat. Anders had ik het hele jaar overnieuw moeten doen en daar zat ik niet echt op te wachten. Maar ja, particuliere (HBO)opleiding, dus die kunnen met gemak hun eigen regels stellen.

quote:

Op donderdag 31 december 2009 14:00 schreef She-Wolf het volgende:
Ik ben halverwege mijn tweede jaar zwanger geraakt.

wow, jij breekt alle records wat het jonge moederschap betreft!

quote:

Op donderdag 31 december 2009 12:32 schreef E.T. het volgende:

[..]

dat moet straks naar onze ouderdomskwaaltjes kijken en onderzoeken
[..]

Ik vraag me trouwens af hoe je hier bij komt. Waarom denk je dat?
Als 'oudere' moeder kun je makkelijker terugkijken naar hoe je jong was en hoe kinderen daar in gepast zouden kunnen hebben.. Als 'jongere' moeder kun je toch onmogelijk in de toekomst kijken?
Wellicht dat die15 jaar extra levenservaring voor veel meer rust zorgen bijv.

Oh dat geloof ik direct hoor, maar dat was ook niet waarom ik blij ben dat ik jong moeder ben geworden. Ik besef me ook maar al te goed dat er vrouwen zijn (in mijn directe omgeving ook meerdere) die pas later moeder worden omdat het gewoon niet zo makkelijk gaat. Of gewoon omdat ze er eerder echt niet aan toe waren. Dat snap ik ook goed!
Maar het lijkt me veel voordelen hebben om jong moeder te zijn. Vooral lichamelijke voordelen. Wat betreft levenservaring - ja, die zou ik graag hebben gehad toen ik mijn eerste dochter kreeg. Dus in dat opzicht zou ik graag wat later moeder zijn geworden. Maar ik zou er niet aan moeten denken nu al 40 te zijn met écht kleine kinderen. Want dat lijkt me dan gewoon een stuk zwaarder worden.

quote:

Op donderdag 31 december 2009 12:54 schreef Xs2Shanna het volgende:
Als wij vroeger (toen was ik een jaar of 10) in de kring zaten op school en het gesprek was "hoe oud zijn je ouders" stond ik ook met open mond toen een klasgenootje zei dat haar vader 50 was.

Ik ook, want mijn ouders waren redelijk jong toen ze mij kregen. Maar diezelfde gezinnen hadden een veel mooier huis, een grote tuin om in te spelen, en de kinderen kwamen na de zomervakantie met geweldige verhalen terug over hun vakantie. Ik verzon daarentegen exotische bestemmingen om ook maar een mooi verhaal te hebben. _{Mijn moeder had eens verteld dat we verre familie in Australië hebben. Ik kon heel overtuigend vertellen over onze 6 weken in Australië, over slangen in het open veld en vogelspinnen in de huishoudkast.}

Toen ik jong was vond ik het best vervelend dat wij nooit geld hadden om op vakantie te gaan, want elk jaar ging het vakantiegeld naar iets verantwoords als een wasmachine. En mijn ouders zijn in mijn puberjaren gescheiden omdat ze duidelijk te jong en onervaren waren voor een serieuze relatie toen ze mij kregen. Zo is er altijd weer wat. Ik begrijp dat vergelijken dan ook niet zo goed. Ondanks de problemen die mijn ouders hadden die min of meer typisch zijn voor mensen die (te) jong kinderen krijgen ben ik dol op ze en kijk ik terug op een gelukkige jeugd.