Chavez: VS plant aanval op Venezuela met hulp van Nederland

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 11:46 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Liever een bewind dat mensen uit vliegtuigen gooit dan een democratisch verkozen socialist. Je bevindt je in gezelschap van Van Baalen, Bush, Thatcher, Pinochet, Allende, Zorreguieta, Somosa en die Transavia-piloot.

*zucht....................
Wat ben jij toch een raar kereltje zeg.

Nederland in oorlog met Venezuela.

En als we gemobiliseerd worden? Ga je? Of ga je heulen met de vijand?

Als Dhr. Chavez denkt dat hij goed bezig is moet hij vooral zo doorgaan.
Ik zou als regeringsleider in elk geval zeggen van "dikke lul, drie bier".

Btw indien Chazev plannen heeft voor een invasie van de beneden-windse eilanden dan zal hem dat ook wel lukken. Wat Nederland nu gestationeerd heeft aldaar is niet veel. 1 Bataljon totaal over alle eilanden, en een stations-schip, plus de Antiliaanse militie.
Mischien toch eens tijd om de buidel te trekken voor wat meer wapenaankopen?
Die gek van een Chavez is tot alles in staat.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 13:49 schreef PhysicsRules het volgende:
Op het moment dat regeringsleiders gaan toornen aan de machtsverhoudingen tussen regering en parlement, waarbij ze zelf profiteren dan gaan bij mij alle bellen rinkelen. Zo ook Rusland.

Italie, als we even de hele trias meenemen. Nederland, met name in EU-verband, vergeet dat ook niet.

Prima dat alle bellen gaan rinkelen, maar dat is aanleiding om naar de situatie te kijken. Neem Honduras bijvoorbeeld, waarom mag een president daar maar vier jaar zitten? Als het leger zich sterk maakt voor een korte termijn, dan moeten alle bellen gaan rinkelen en blijven rinkelen. Als er een staatsgreep wordt gepleegd, is het al te laat.

In Venezuela was het ook al bijna te laat, daar is gewoon een staatsgreep gepleegd, met steun van de VS. Veel mensen weten dat niet eens, want dan gaan er geen bellen rinkelen.

Ik vind je achterdocht niet ongepast, maar kijk nou wel even naar de hoofdlijnen en of hij zich aan de wet houdt. Dat is de kern van de rechtstaat en de democratie. Dat doet hij.

Misschien moeten we eens stoppen met het verkopen van onze wapens en ander materieel aan Chavez en zijn bondgenoten l00l.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:06 schreef marcodej het volgende:
Nederland in oorlog met Venezuela.

En als we gemobiliseerd worden? Ga je? Of ga je heulen met de vijand?

Wat denk je zelf, dan ga ik.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:29 schreef ErwinRommel het volgende:
Als Dhr. Chavez denkt dat hij goed bezig is moet hij vooral zo doorgaan.
Ik zou als regeringsleider in elk geval zeggen van "dikke lul, drie bier".

Btw indien Chazev plannen heeft voor een invasie van de beneden-windse eilanden dan zal hem dat ook wel lukken. Wat Nederland nu gestationeerd heeft aldaar is niet veel. 1 Bataljon totaal over alle eilanden, en een stations-schip, plus de Antiliaanse militie.
Mischien toch eens tijd om de buidel te trekken voor wat meer wapenaankopen?
Die gek van een Chavez is tot alles in staat.

Dat helaas wel, de verdediging is niet echt je van het te noemen. Het meeste dat er zit is vooral gebaseerd op de minimale benodigdheden om de wateren veilig te houden en om wat patrouilles te doen in de naam van War on Drugs. Maargoed, voor de aanstelling van Chávez hadden we er ook niks te vrezen, al helemaal niet met bondgenoot Amerika in de buurt.

Niet dat ik denk dat Chavez dit ooit in z'n bol haalt, dus wat dat betreft hoeven we ons niet al te druk te maken.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:31 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Italie, als we even de hele trias meenemen. Nederland, met name in EU-verband, vergeet dat ook niet.

Prima dat alle bellen gaan rinkelen, maar dat is aanleiding om naar de situatie te kijken. Neem Honduras bijvoorbeeld, waarom mag een president daar maar vier jaar zitten? Als het leger zich sterk maakt voor een korte termijn, dan moeten alle bellen gaan rinkelen en blijven rinkelen. Als er een staatsgreep wordt gepleegd, is het al te laat.

In Venezuela was het ook al bijna te laat, daar is gewoon een staatsgreep gepleegd, met steun van de VS. Veel mensen weten dat niet eens, want dan gaan er geen bellen rinkelen.

Ik vind je achterdocht niet ongepast, maar kijk nou wel even naar de hoofdlijnen en of hij zich aan de wet houdt. Dat is de kern van de rechtstaat en de democratie. Dat doet hij.

Het leger deed in Honduras precies wat jij hier verdedigt, namelijk het verwijderen van een president die zich niet aan de wet houdt. Volgens de wet mag in Honduras alleen het parlement een referendum uitschrijven. Als de president dan ondanks waarschuwingen op eigen houtje een referendum houdt, dan breekt hij de wet.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:38 schreef Viajero het volgende:

[..]

Het leger deed in Honduras precies wat jij hier verdedigt, namelijk het verwijderen van een president die zich niet aan de wet houdt. Volgens de wet mag in Honduras alleen het parlement een referendum uitschrijven. Als de president dan ondanks waarschuwingen op eigen houtje een referendum houdt, dan breekt hij de wet.

Dat zie ik wel vaker bij socialistische presidenten en dictators in spé.
Een typisch trekje van die socialisten.

Het is wel grappig hoe er hier een karikatuur van Chávez wordt gemaakt, voor rechts is hij een machtsbeluste dictator, voor links is hij een soort strijder voor rechtvaardigheid. Naar mijn mening ligt de waarheid in het midden.

Dat Chávez aan de macht is gekomen is te danken aan ruim 30 jaar wanbeleid van de twee traditionele partijen, de Sociaal-Democraten en de Christendemocraten. Zij hadden een pact gesloten om het land economisch en politiek stabiel te houden, andere partijen uitsluitend. Ook verdeelden zij onder elkaar de olie-inkomsten (in 1975 werd de olieindustrie al genationaliseerd) onder elkaar. Onder hun beleid is Venezuela langzaam afgegeleden van een land waar 1/3e in armoede leefde, tot een land waar 2/3e in armoede leefde. Toen de regering van Carlos Andrés Pérez eind jaren 80 ook nog eens neoliberale maatregelen afkondigde, opgelegd door het IMF barstte de bom: het vertrouwen van de Venezolanen in de politiek was zó ver afgegleden dat alles beter was dan de regering.

Chávez heeft in de jaren '90 geprobeerd daar wat aan te veranderen. Eerst door middel van een staatsgreep (die door een groot deel van de bevolking werd gesteund), dat leverde hem enkele jaren gevangenisstraf op. Hij heeft zo landelijke bekendheid verworden.

In 1998 won hij dan ook de presidentsverkiezingen met een centrum-linkse nationalistische coalitie van verschillende partijen waarin de regentenpolitiek van de traditionele partijen naar de prullenbak werd verwezen, het terugdringen van de gematigd neoliberale politiek van hun voorgangers en het zorgen voor meer sociale inclusie.

Nu geloof ik persoonlijk niet dat hij veel goeds heeft bereikt de afgelopen 10 jaar. De armoede is weliswaar enigzins afgenomen (vooral te danken aan de explosie van de olieprijs), meer mensen genieten onderwijs (maar vaak gekleurd), meer mensen hebben toegang tot medische zorg. Wel heeft hij een groot deel van de bevolking weer een gevoel van eigenwaarde gegeven, wordt in Venezuela veel meer aandacht gegeven aan haar geschiedenis.

Als men hier praat over democratie dan moet ik altijd leven lachen over welke standaarden we daar voor gebruiken, en dat - zodra daarvan wordt afgeweken - het meteen op 'links' wordt gegooid. In Latijns-Amerika zijn er maar zeer weinig landen die zich qua democratisch gehalte met West-Europa kunnen meten, en dat zijn Chili, Uruguay en Costa Rica. Venezuela is vanaf '59 praktisch ononderbroken een democratie, maar wel ééntje met zijn tekortkomingen. Dat was voor Chávez zo, en dat is tijdens Chávez zo. Afhankelijk van wat je de belangrijkste kenmerken van een democratie vindt kun je zeggen dat onder Chávez vooruitgang of achteruitgang is geboekt.

Dat hij echter paranoia is over een eventuele VS inval (al dan niet gesteund door Nederland), daar kan ik heel goed inkomen. VS staat nou eenmaal bekend om militaire interventies in de regio en het steunen van dictatoriale regimes. Weltschmerz wijst met recht op de Samoza's, Pinochet's, Videla's en ander onfris tuig dat dankzij de VS lange tijd in het zadel kon blijven. Als je dan verder ziet dat Chávez belangrijkste buurland Colombia enkele basissen met US militairen heeft, en ook op de Antillen de VS FOL's heeft, dan snap ik dat hij zich ingesloten voelt. Echter, zolang Chávez geen gekke dingen doet zal de VS ook niets doen, zij weten namelijk dondersgoed dat Chávez de VS nodig heeft (dat is nl de grootste afnemer van Venezolaanse olie).

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:40 schreef ErwinRommel het volgende:

[..]

Dat zie ik wel vaker bij socialistische presidenten en dictators in spé.
Een typisch trekje van die socialisten.

Ik denk dat het meer een algemeen Latijns Amerikaans trekje is.

Hoeveel ik Uribe ook bewonder, hij probeert ook een derde termijn te krijgen, iets waar ik totaal niet achter sta.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:43 schreef reem het volgende:
Het is wel grappig hoe er hier een karikatuur van Chávez wordt gemaakt, voor rechts is hij een machtsbeluste dictator, voor links is hij een soort strijder voor rechtvaardigheid. Naar mijn mening ligt de waarheid in het midden.

Dat Chávez aan de macht is gekomen is te danken aan ruim 30 jaar wanbeleid van de twee traditionele partijen, de Sociaal-Democraten en de Christendemocraten. Zij hadden een pact gesloten om het land economisch en politiek stabiel te houden, andere partijen uitsluitend. Ook verdeelden zij onder elkaar de olie-inkomsten (in 1975 werd de olieindustrie al genationaliseerd) onder elkaar. Onder hun beleid is Venezuela langzaam afgegeleden van een land waar 1/3e in armoede leefde, tot een land waar 2/3e in armoede leefde. Toen de regering van Carlos Andrés Pérez eind jaren 80 ook nog eens neoliberale maatregelen afkondigde, opgelegd door het IMF barstte de bom: het vertrouwen van de Venezolanen in de politiek was zó ver afgegleden dat alles beter was dan de regering.

Chávez heeft in de jaren '90 geprobeerd daar wat aan te veranderen. Eerst door middel van een staatsgreep (die door een groot deel van de bevolking werd gesteund), dat leverde hem enkele jaren gevangenisstraf op. Hij heeft zo landelijke bekendheid verworden.

In 1998 won hij dan ook de presidentsverkiezingen met een centrum-linkse nationalistische coalitie van verschillende partijen waarin de regentenpolitiek van de traditionele partijen naar de prullenbak werd verwezen, het terugdringen van de gematigd neoliberale politiek van hun voorgangers en het zorgen voor meer sociale inclusie.

Nu geloof ik persoonlijk niet dat hij veel goeds heeft bereikt de afgelopen 10 jaar. De armoede is weliswaar enigzins afgenomen (vooral te danken aan de explosie van de olieprijs), meer mensen genieten onderwijs (maar vaak gekleurd), meer mensen hebben toegang tot medische zorg. Wel heeft hij een groot deel van de bevolking weer een gevoel van eigenwaarde gegeven, wordt in Venezuela veel meer aandacht gegeven aan haar geschiedenis.

Als men hier praat over democratie dan moet ik altijd leven lachen over welke standaarden we daar voor gebruiken, en dat - zodra daarvan wordt afgeweken - het meteen op 'links' wordt gegooid. In Latijns-Amerika zijn er maar zeer weinig landen die zich qua democratisch gehalte met West-Europa kunnen meten, en dat zijn Chili, Uruguay en Costa Rica. Venezuela is vanaf '59 praktisch ononderbroken een democratie, maar wel ééntje met zijn tekortkomingen. Dat was voor Chávez zo, en dat is tijdens Chávez zo. Afhankelijk van wat je de belangrijkste kenmerken van een democratie vindt kun je zeggen dat onder Chávez vooruitgang of achteruitgang is geboekt.

Dat hij echter paranoia is over een eventuele VS inval (al dan niet gesteund door Nederland), daar kan ik heel goed inkomen. VS staat nou eenmaal bekend om militaire interventies in de regio en het steunen van dictatoriale regimes. Weltschmerz wijst met recht op de Samoza's, Pinochet's, Videla's en ander onfris tuig dat dankzij de VS lange tijd in het zadel kon blijven. Als je dan verder ziet dat Chávez belangrijkste buurland Colombia enkele basissen met US militairen heeft, en ook op de Antillen de VS FOL's heeft, dan snap ik dat hij zich ingesloten voelt. Echter, zolang Chávez geen gekke dingen doet zal de VS ook niets doen, zij weten namelijk dondersgoed dat Chávez de VS nodig heeft (dat is nl de grootste afnemer van Venezolaanse olie).

Grotendeels mee eens. De reden van zijn populariteit is inderdaad dat alle voorgaande politici niets deden voor de bevolking. De manier waarop Chavez dit doet is echter onnodig aggressief en zal Venezuela alleen maar armer maken. Hij kan veel leren van de manier waarop Lula in Brasil zonder iedereen te schofferen toch een groot deel van de armoede verminderd heeft.

Trouwens wel interessant dat je dat voorbeeld van Antonio Ledezma aanhaalde, want dat is inderdaad een treffend voorbeeld van hoe de regering Chávez politieke tegenstanders buitenspel zet. Chávez had nog een appeltje met Ledezma te schillen omdat hij betrokken was bij de coup van 2002.

Overigens heeft Chávez tot 2005 weinig radicale beslissingen genomen hoor, die zijn pas gekomen na de staatsgreep van 2002. De eerste keer dat hij het überhaupt over socialisme had, was in 2005.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:43 schreef reem het volgende:
Het is wel grappig hoe er hier een karikatuur van Chávez wordt gemaakt, voor rechts is hij een machtsbeluste dictator, voor links is hij een soort strijder voor rechtvaardigheid. Naar mijn mening ligt de waarheid in het midden.

Dat Chávez aan de macht is gekomen is te danken aan ruim 30 jaar wanbeleid van de twee traditionele partijen, de Sociaal-Democraten en de Christendemocraten. Zij hadden een pact gesloten om het land economisch en politiek stabiel te houden, andere partijen uitsluitend. Ook verdeelden zij onder elkaar de olie-inkomsten (in 1975 werd de olieindustrie al genationaliseerd) onder elkaar. Onder hun beleid is Venezuela langzaam afgegeleden van een land waar 1/3e in armoede leefde, tot een land waar 2/3e in armoede leefde. Toen de regering van Carlos Andrés Pérez eind jaren 80 ook nog eens neoliberale maatregelen afkondigde, opgelegd door het IMF barstte de bom: het vertrouwen van de Venezolanen in de politiek was zó ver afgegleden dat alles beter was dan de regering.

Chávez heeft in de jaren '90 geprobeerd daar wat aan te veranderen. Eerst door middel van een staatsgreep (die door een groot deel van de bevolking werd gesteund), dat leverde hem enkele jaren gevangenisstraf op. Hij heeft zo landelijke bekendheid verworden.

In 1998 won hij dan ook de presidentsverkiezingen met een centrum-linkse nationalistische coalitie van verschillende partijen waarin de regentenpolitiek van de traditionele partijen naar de prullenbak werd verwezen, het terugdringen van de gematigd neoliberale politiek van hun voorgangers en het zorgen voor meer sociale inclusie.

Nu geloof ik persoonlijk niet dat hij veel goeds heeft bereikt de afgelopen 10 jaar. De armoede is weliswaar enigzins afgenomen (vooral te danken aan de explosie van de olieprijs), meer mensen genieten onderwijs (maar vaak gekleurd), meer mensen hebben toegang tot medische zorg. Wel heeft hij een groot deel van de bevolking weer een gevoel van eigenwaarde gegeven, wordt in Venezuela veel meer aandacht gegeven aan haar geschiedenis.

Als men hier praat over democratie dan moet ik altijd leven lachen over welke standaarden we daar voor gebruiken, en dat - zodra daarvan wordt afgeweken - het meteen op 'links' wordt gegooid. In Latijns-Amerika zijn er maar zeer weinig landen die zich qua democratisch gehalte met West-Europa kunnen meten, en dat zijn Chili, Uruguay en Costa Rica. Venezuela is vanaf '59 praktisch ononderbroken een democratie, maar wel ééntje met zijn tekortkomingen. Dat was voor Chávez zo, en dat is tijdens Chávez zo. Afhankelijk van wat je de belangrijkste kenmerken van een democratie vindt kun je zeggen dat onder Chávez vooruitgang of achteruitgang is geboekt.

Dat hij echter paranoia is over een eventuele VS inval (al dan niet gesteund door Nederland), daar kan ik heel goed inkomen. VS staat nou eenmaal bekend om militaire interventies in de regio en het steunen van dictatoriale regimes. Weltschmerz wijst met recht op de Samoza's, Pinochet's, Videla's en ander onfris tuig dat dankzij de VS lange tijd in het zadel kon blijven. Als je dan verder ziet dat Chávez belangrijkste buurland Colombia enkele basissen met US militairen heeft, en ook op de Antillen de VS FOL's heeft, dan snap ik dat hij zich ingesloten voelt. Echter, zolang Chávez geen gekke dingen doet zal de VS ook niets doen, zij weten namelijk dondersgoed dat Chávez de VS nodig heeft (dat is nl de grootste afnemer van Venezolaanse olie).

Hier kan ik mij ook in vinden. Mooie uiteenzetting.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:43 schreef reem het volgende:
Het is wel grappig hoe er hier een karikatuur van Chávez wordt gemaakt, voor rechts is hij een machtsbeluste dictator, voor links is hij een soort strijder voor rechtvaardigheid. Naar mijn mening ligt de waarheid in het midden.

Dat Chávez aan de macht is gekomen is te danken aan ruim 30 jaar wanbeleid van de twee traditionele partijen, de Sociaal-Democraten en de Christendemocraten. Zij hadden een pact gesloten om het land economisch en politiek stabiel te houden, andere partijen uitsluitend. Ook verdeelden zij onder elkaar de olie-inkomsten (in 1975 werd de olieindustrie al genationaliseerd) onder elkaar. Onder hun beleid is Venezuela langzaam afgegeleden van een land waar 1/3e in armoede leefde, tot een land waar 2/3e in armoede leefde. Toen de regering van Carlos Andrés Pérez eind jaren 80 ook nog eens neoliberale maatregelen afkondigde, opgelegd door het IMF barstte de bom: het vertrouwen van de Venezolanen in de politiek was zó ver afgegleden dat alles beter was dan de regering.

Chávez heeft in de jaren '90 geprobeerd daar wat aan te veranderen. Eerst door middel van een staatsgreep (die door een groot deel van de bevolking werd gesteund), dat leverde hem enkele jaren gevangenisstraf op. Hij heeft zo landelijke bekendheid verworden.

In 1998 won hij dan ook de presidentsverkiezingen met een centrum-linkse nationalistische coalitie van verschillende partijen waarin de regentenpolitiek van de traditionele partijen naar de prullenbak werd verwezen, het terugdringen van de gematigd neoliberale politiek van hun voorgangers en het zorgen voor meer sociale inclusie.

Nu geloof ik persoonlijk niet dat hij veel goeds heeft bereikt de afgelopen 10 jaar. De armoede is weliswaar enigzins afgenomen (vooral te danken aan de explosie van de olieprijs), meer mensen genieten onderwijs (maar vaak gekleurd), meer mensen hebben toegang tot medische zorg. Wel heeft hij een groot deel van de bevolking weer een gevoel van eigenwaarde gegeven, wordt in Venezuela veel meer aandacht gegeven aan haar geschiedenis.

Als men hier praat over democratie dan moet ik altijd leven lachen over welke standaarden we daar voor gebruiken, en dat - zodra daarvan wordt afgeweken - het meteen op 'links' wordt gegooid. In Latijns-Amerika zijn er maar zeer weinig landen die zich qua democratisch gehalte met West-Europa kunnen meten, en dat zijn Chili, Uruguay en Costa Rica. Venezuela is vanaf '59 praktisch ononderbroken een democratie, maar wel ééntje met zijn tekortkomingen. Dat was voor Chávez zo, en dat is tijdens Chávez zo. Afhankelijk van wat je de belangrijkste kenmerken van een democratie vindt kun je zeggen dat onder Chávez vooruitgang of achteruitgang is geboekt.

Dat hij echter paranoia is over een eventuele VS inval (al dan niet gesteund door Nederland), daar kan ik heel goed inkomen. VS staat nou eenmaal bekend om militaire interventies in de regio en het steunen van dictatoriale regimes. Weltschmerz wijst met recht op de Samoza's, Pinochet's, Videla's en ander onfris tuig dat dankzij de VS lange tijd in het zadel kon blijven. Als je dan verder ziet dat Chávez belangrijkste buurland Colombia enkele basissen met US militairen heeft, en ook op de Antillen de VS FOL's heeft, dan snap ik dat hij zich ingesloten voelt. Echter, zolang Chávez geen gekke dingen doet zal de VS ook niets doen, zij weten namelijk dondersgoed dat Chávez de VS nodig heeft (dat is nl de grootste afnemer van Venezolaanse olie).

Wat maakt Chili, Uruguay en Costa Rica dan volmaaktere democratieën?

Ik kan me trouwens herinneren dat het nog geen 10 jaar geleden in Uruguay ook rommelde toen Argentinië grote problemen had. De economie van Uruguay werd meegesleurd in de malaise en ondertussen wilde de leiding van dat land vergaande privatiseringen doorvoeren. Gevolg was een massaprotest en oproer.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:38 schreef Viajero het volgende:

[..]

Het leger deed in Honduras precies wat jij hier verdedigt, namelijk het verwijderen van een president die zich niet aan de wet houdt. Volgens de wet mag in Honduras alleen het parlement een referendum uitschrijven. Als de president dan ondanks waarschuwingen op eigen houtje een referendum houdt, dan breekt hij de wet.

Ik heb begrepen dat het geen uitgemaakte zaak was of hij de grondwet negeerde. Daarnaast schijnt dat parlement niet goed te functioneren.
Een doorbraakpoging is altijd riskant, je komt dan aan gevestigde belangen. Een grondwet is dat immers ook gedeeltelijk. We vinden het volk eng, we vinden bepaalde waarden en daaraan gekoppelde belangen waardevol en dus bedenken we een grondwet.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 15:08 schreef Klopkoek het volgende:

[..]

Wat maakt Chili, Uruguay en Costa Rica dan volmaaktere democratieën?

Ondanks opeenvolgende crises de afgelopen 20 jaar institutionele stabiliteit, stabiel partijensysteem, zowel links- als rechts redelijk in balans, geen staatsgrepen, eerlijke verkiezingen, veel lagere corruptie dan omliggende landen etc.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 15:24 schreef reem het volgende:

[..]

Ondanks opeenvolgende crises de afgelopen 20 jaar institutionele stabiliteit, stabiel partijensysteem, zowel links- als rechts redelijk in balans, geen staatsgrepen, eerlijke verkiezingen, veel lagere corruptie dan omliggende landen etc.

Heb je een bron ? Ik wil er wel wat over lezen. Past bij m'n studie. Ik geloof je direct hoor, daar niet van.

Corruptie: http://media.transparency.org/imaps/cpi2009/ Chile, Costa Rica en Uruguay springen er positief uit.
Press Freedom: http://www.freedomhouse.org/template.cfm?page=251&year=2009 idem
In de IN Human Development Reports zul je ongetwijfeld wat terugvinden over ratificatie en naleving van burger- en politieke rechten in deze landen.
De afwezigheid van staatsgrepen kun je terugvinen op de wikipedia geschiedenispaginas van de desbetreffende landen.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 14:38 schreef Viajero het volgende:

[..]

Het leger deed in Honduras precies wat jij hier verdedigt, namelijk het verwijderen van een president die zich niet aan de wet houdt.

Waar heb ik verdedigd dat een president wordt verwijderd?

quote:

Volgens de wet mag in Honduras alleen het parlement een referendum uitschrijven. Als de president dan ondanks waarschuwingen op eigen houtje een referendum houdt, dan breekt hij de wet.

Wat het referendum ongeldig maakt. Je kunt ook betogen dat regering en kamer de wet braken toen Nederland het EU-verdrag invoerde. Maar als je dat van mening bent, keur je daarom toch nog niet goed dat het leger Balkende komt afzetten en een junta daarvoor in de plaats zet?

Over Honduras is het laatste woord nog niet gezegd inderdaad. Dat blijkt wel uit het kleine aantal landen dat de recente verkiezingsuitslag erkent. Ook de opkomstcijfers van 63% (volgens critici minder dan 50%) worden betwist. Maar dat is misschien meer iets voor een ander topic.

Mooie discussies hier, leuk om te lezen.

Goede docu's over Chavez/Venezuela:

DE GEOLIEDE REVOLUTIE VAN CHAVEZ: In 2002 werd de Venezolaanse oliemaatschappij PVDSA genationaliseerd. Dit gebeurde na uitgebreide protesten van tienduizenden arbeiders en management van ditzelfde bedrijf. Deze werden allen ontslagen en uit hun bedrijfshuizen gezet. Vanaf dat moment is het bedrijf genationaliseerd en overgenomen door de aanhangers van de president van Venezuela, Hugo Chavez. Het bedrijf wordt sindsdien gebruikt om de Bolivariaanse revolutie, zoals Chavez die predikt over het land, het continent en de wereld uit te rollen. Zo worden Bolivariaanse universiteiten en scholen uit de grond gestampt, sociale projecten opgezet en olie wordt gebruikt om de socialistische en Bolivariaanse revolutie in binnen- en buitenland door te voeren. Kortom in alle gelederen van de Venezolaanse maatschappij en voor een deel daarbuiten is dit bedrijf nu met haar tentakels betrokken. Ondertussen zitten de ontslagen werknemers en directie gefrustreerd thuis te wachten om de boel weer over te nemen. In wezen staan de fabriek en haar ontslagen werknemers voor de linkse ontwikkelingen die in heel Zuid-Amerika te zien zijn. Via de fabriek, haar nieuwe directie en werknemers en haar oude directie en ex-werknemers kijken we naar deze ontwikkelingen en zien we de gevolgen, de voor- en de nadelen van deze nieuwe Bolivariaanse wind in Venezuela en het continent. Regie: IJsbrand van Veelen en Gijs Meijer Swantee.


En: The Revolution Will Not Be Televised (heet ook wel: Chavez: Inside the Coup ) is een goede docu over de staatsgreep, ik kan alleen geen versie vinden met nederlandse ondertiteling.

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 13:49 schreef PhysicsRules het volgende:

[..]

Is Venezuela een jonge democratie? Voor zover ik het kan nagaan is het een van de oudste democratieën in Zuid-Amerika. Je geeft Chavez te veel krediet, denk ik.

Op het moment dat regeringsleiders gaan toornen aan de machtsverhoudingen tussen regering en parlement, waarbij ze zelf profiteren dan gaan bij mij alle bellen rinkelen. Zo ook Rusland.

mee eens, en daar is hij mee bezig het is naief om te veronderstellen dat meer macht niet zijn drijfveer is

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 16:55 schreef icecreamfarmer_NL het volgende:

[..]

mee eens, en daar is hij mee bezig het is naief om te veronderstellen dat meer macht niet zijn drijfveer is

Een politicus die macht nastreeft, stop de persen!

quote:

Op vrijdag 18 december 2009 16:59 schreef Weltschmerz het volgende:

[..]

Een politicus die macht nastreeft, stop de persen!

En dus niet om de verbetering van zijn volk