leeftijdsverschil

quote:

Op donderdag 17 december 2009 01:26 schreef Seam het volgende:

[..]

17 en 27 vind ik dus wel echt te ver gaan

Meisje bij me uit de klas is 18 met een vriend van 26. Gaat prima, ze hebben nu zelfs samen een hond. Maar goed, het is niet haar eerste serieuze relatie en ze is inderdaad wel volwassen voor haar leeftijd.

quote:

Op woensdag 23 december 2009 16:57 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Meisje bij me uit de klas is 18 met een vriend van 26. Gaat prima, ze hebben nu zelfs samen een hond. Maar goed, het is niet haar eerste serieuze relatie en ze is inderdaad wel volwassen voor haar leeftijd.

Ik ken een gast van 27 en die gaat sinds een jaar met een meid van 16, ze leerden elkaar kennen toen hij 26 en zij 15(!) was, haar ouders waren er in het begin op tegen, maar nu hebben ze het geaccepteerd.

Hij slaapt ook bij haar en zij bij hem..

quote:

Op woensdag 23 december 2009 22:41 schreef TeenWolf het volgende:

[..]

Ik ken een gast van 27 en die gaat sinds een jaar met een meid van 16, ze leerden elkaar kennen toen hij 26 en zij 15(!) was, haar ouders waren er in het begin op tegen, maar nu hebben ze het geaccepteerd.

Hij slaapt ook bij haar en zij bij hem..

Ongewoon? Ja. Maar als het oprechte gevoelens zijn, zie ik het probleem niet.

quote:

Op woensdag 16 december 2009 19:45 schreef rupsje_nooit_genoeg het volgende:
hallo allemaal,

heb drie weken terug een hele leuke jongen leren kennen. hij wist dat ik net 21 was geworden, zijn leeftijd wist ik niet, maar ik schatte rond de 25. nu ben ik er dus gisteren achter gekomen dat ik hier een paar jaartjes naast zat...

9 jaar om precies te zijn (hij is dus 34)! ik ben echt ontzettend geschrokken en was ook best boos. wat moet ik nu? .

zijn er hier mensen met een relatie waarin de een een stuk ouder/jonger is dan de ander. en in hoeverre heeft dit een kans van slagen?

Lekker boeie!

Het is maar een getal. Belangrijker is of je een beetje overeenkomt met de dingen die je leuk en belangrijk vindt in het leven. En je hebt wel eerder kans dat dat uiteenloopt bij een groot leeftijdsverschil. Maar het hóeft dus niet.

Mijn ex was 10 jaar ouder dan ik en iemand waar ik nu mee omga is 9 jaar jonger: blijkt dus in de praktijk dat ik echt naar de persoon kijk en niet naar de leeftijd.

Ander geval vind ik wel de mid-veertiger die ineens last krijgt van een midlife-crisis, vrouw en kinderen verlaat en er dan plots met zijn 25 jarige secretaresse vandoor gaat. Dat heeft wel iets heel sneus.

En wat als ik 19 ben en het meisje 15.
We vinden elkaar leuk,
is dit raar?

quote:

Op zondag 3 januari 2010 00:34 schreef 0-jhkl-0 het volgende:
En wat als ik 19 ben en het meisje 15.
We vinden elkaar leuk,
is dit raar?

Nee. Dat vind ik niet raar. Wel heel normaal eigenlijk!!

quote:

Op zondag 3 januari 2010 00:34 schreef 0-jhkl-0 het volgende:
En wat als ik 19 ben en het meisje 15.
We vinden elkaar leuk,
is dit raar?

Ik vind het niet raar, mijn ex was 19 toen ik 14 was... is ook 10 maanden goed gegaan!

Die vent leeft tien jaar korter dan ze had gedacht, ik kan het me wel voorstellen dat ze daarvan schrikt. Wel raar dat je het niet hebt gemerkt, TS, lijkt me wel een merkbaar verschilletje. Bovendien kan hij eerder dingen van het leven verwachten dan jij, kinderen bijvoorbeeld. Zijn toch dingen om over na te denken.

quote:

Op maandag 4 januari 2010 22:03 schreef YourSavior het volgende:

[..]

Ik vind het niet raar, mijn ex was 19 toen ik 14 was... is ook 10 maanden goed gegaan!

Kregen jullie daar veel reacties op?
Het scheelt 4,5 jaar, en op deze leeftijd gaan mensen daar snel over praten?
of valt dat mee en is het zonde om voor die reden te stoppen...

quote:

Op woensdag 23 december 2009 22:52 schreef Disavowed het volgende:

[..]

Ongewoon? Ja. Maar als het oprechte gevoelens zijn, zie ik het probleem niet.

Alsof iemand van 15 dezelfde definitie van "oprecht" hanteert als iemand van 26.

[quote]Op maandag 25 januari 2010 22:34 schreef 0-jhkl-0 het volgende:

Kregen jullie daar veel reacties op?
[\quote]

We kregen veel reacties, vooral negatief... Maar ik val altijd opnoudere jongens... De meeste schatten mij ook 17 en met oudere jongens zit ik ook meer op een lijn;P alleen het wordt voor mij moeilijker als het serieuzer word...

het heeft geen zin... nu is 't nog leuk, maar uiteindelijjk als je aan mekaar gewend bent kom je erachter dat je alletwee met hele andere dingen bezig bent in 't leven.. de dingen waar jij nou mee kampt zijn dingen die je vriend allang achter de rug heeft en dat kan hem op z'n zenuwen werken.. ok, genoeg dr. phil gelul..

Uhh wij hebben ook op 3 maanden na ofzo 11 jaar verschil

What about toyboys? Een vriendin van mij is 32 en date een jochie van 18 Een andere vriendin is 27 en date een joch van 20

Ik vind het zelf niet echt kunnen. Denk ook niet dat zoiets ooit serieus kan worden Of zit ik verkeerd?

quote:

Op maandag 25 januari 2010 23:09 schreef YourSavior het volgende:
[quote]Op maandag 25 januari 2010 22:34 schreef 0-jhkl-0 het volgende:

Kregen jullie daar veel reacties op?
[\quote]

We kregen veel reacties, vooral negatief... Maar ik val altijd opnoudere jongens... De meeste schatten mij ook 17 en met oudere jongens zit ik ook meer op een lijn;P alleen het wordt voor mij moeilijker als het serieuzer word...

Dus je vind dat het wel kan of adviseer je om er per direct mee te stoppen?

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 13:27 schreef JX het volgende:
What about toyboys? Een vriendin van mij is 32 en date een jochie van 18 Een andere vriendin is 27 en date een joch van 20

Ik vind het zelf niet echt kunnen. Denk ook niet dat zoiets ooit serieus kan worden Of zit ik verkeerd?

In mijn om geving ken ik genoeg voorbeelden van relaties met een leeftijdsverschil van dubbele cijfers. Meestal zijn dat ook leukere koppels dan koppels die nauwelijks in leeftijd schelen.

Twee relaties schelen ruim 11 jaar. Begonnen op 18/30 en na jaren die relaties zijn allebei uitgemond in een huwelijk. Ze hebben zelfs kinderen.

Kan dus prima.

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 17:10 schreef Disavowed het volgende:

[..]

In mijn om geving ken ik genoeg voorbeelden van relaties met een leeftijdsverschil van dubbele cijfers. Meestal zijn dat ook leukere koppels dan koppels die nauwelijks in leeftijd schelen.

Twee relaties schelen ruim 11 jaar. Begonnen op 18/30 en na jaren die relaties zijn allebei uitgemond in een huwelijk. Ze hebben zelfs kinderen.

Kan dus prima.

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 13:27 schreef JX het volgende:
What about toyboys? Een vriendin van mij is 32 en date een jochie van 18 Een andere vriendin is 27 en date een joch van 20

Ik vind het zelf niet echt kunnen. Denk ook niet dat zoiets ooit serieus kan worden Of zit ik verkeerd?

Volgens mij ben je een beetje jaloers. Het hangt er vanaf hoe je zo'n relatie in gaat en hoe serieus beide het nemen. Verrassing: hetzelfde als mensen met een kleiner leeftijdsverschil .

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 18:56 schreef Steeven het volgende:

[..]

Volgens mij ben je een beetje jaloers. Het hangt er vanaf hoe je zo'n relatie in gaat en hoe serieus beide het nemen. Verrassing: hetzelfde als mensen met een kleiner leeftijdsverschil .

Jaloers niet nee, misschien wel iets te achterdochtig Ben zelf 26 en heb jongens van 18, 21 en 23 achter mij aangehad. Misschien niet een enorm verschil, maar ik geloof dus niet dat zoiets serieus zou werken aangezien ze op die leeftijd meestal maar achter 1 ding aan zijn als het gaat om "oudere" vrouwen De term 'toyboy' bestaat niet voor niets m.i.

quote:

Op dinsdag 26 januari 2010 19:09 schreef JX het volgende:

[..]

Jaloers niet nee, misschien wel iets te achterdochtig Ben zelf 26 en heb jongens van 18, 21 en 23 achter mij aangehad. Misschien niet een enorm verschil, maar ik geloof dus niet dat zoiets serieus zou werken aangezien ze op die leeftijd meestal maar achter 1 ding aan zijn als het gaat om "oudere" vrouwen De term 'toyboy' bestaat niet voor niets m.i.

Hoe verklaar je dan mijn serieuze relatie, en die van vele anderen als dat niet kan werken volgens jouw logica? Sterker nog, ik ga zelfs samenwonen .

Ergens snap ik wel wat je bedoelt hoor. Voor een jonge kerel is het 'cool' als je het met een oudere vrouw hebt gedaan. Maar dat niveau is toch meer rond de 18 jaar lijkt me .

PS: Mannen willen nu eenmaal met vrouwen naar bed, ongeacht leeftijd (doch, er zijn grenzen natuurlijk). Ben je dan achterdochtig naar elke man? Zo nee, dat zou je moeten zijn .

quote:

Op woensdag 16 december 2009 19:45 schreef rupsje_nooit_genoeg het volgende:
hallo allemaal,

heb drie weken terug een hele leuke jongen leren kennen. hij wist dat ik net 21 was geworden, zijn leeftijd wist ik niet, maar ik schatte rond de 25. nu ben ik er dus gisteren achter gekomen dat ik hier een paar jaartjes naast zat...

9 jaar om precies te zijn (hij is dus 34)! ik ben echt ontzettend geschrokken en was ook best boos. wat moet ik nu? .

zijn er hier mensen met een relatie waarin de een een stuk ouder/jonger is dan de ander. en in hoeverre heeft dit een kans van slagen?

TS, is het nog aan?

Ik ben inmiddels zo aan mijn eigen situatie gewend dat het me verbaast dat iemand hier zo'n probleem van maakt.

Toen ik mijn man leerde kennen was ik 18 en hij 27, even groot leeftijdsverschil als bij TS dus maar wij waren nog wat jonger. M'n man ziet er veel jonger uit dan hij is en gedroeg zich ook nooit als een ouwe lul "in een andere levensfase" waardoor ik niet gelijk doorhad dat hij 9 jaar ouder was dan ik.
Na tien jaar zijn we getrouwd en we hebben het nog steeds net zo leuk als in het begin. We staan eigenlijk nooit stil bij het leeftijdsverschil.

In welke leeftijdsfase je zit heeft niet alleen te maken met je leeftijd maar ook met je karakter en ervaring. Niet iedereen wordt even snel volwassen.en de één krijgt bijvoorbeeld eerder last van rammelende eierstokken dan de ander. Hoe die dingen er voor staan lijkt me belangrijker dan puur iemands leeftijd.

Het kan zeker werken hoor en zoals bij alles bij de een werkt het prima en voor de ander werkt het gewoon niet.. Mijn aanstaande is 11 jaar ouder, ik 26 en hij 37 en voor ons het werkt prima.Wij liggen met heel veel dingen op 1 lijn. En zoals ik las heb je al besloten om ervoor te gaan groot gelijk heb je. Wie niet waagt, wie niet wint.

quote:

Op zaterdag 20 maart 2010 16:36 schreef droomvrouwtje het volgende:
Het kan zeker werken hoor en zoals bij alles bij de een werkt het prima en voor de ander werkt het gewoon niet.. Mijn aanstaande is 11 jaar ouder, ik 26 en hij 37 en voor ons het werkt prima.Wij liggen met heel veel dingen op 1 lijn. En zoals ik las heb je al besloten om ervoor te gaan groot gelijk heb je. Wie niet waagt, wie niet wint.

Dan ben je allebei al ruim volwassen. Dat telt niet

quote:

Op woensdag 16 december 2009 19:45 schreef rupsje_nooit_genoeg het volgende:
... ik ben echt ontzettend geschrokken en was ook best boos. wat moet ik nu? .
...

Boos??!
wtf

TS, maak je niet druk. Leeftijd kan als indicatiecijfer gebruikt worden, maar is zeker geen garantie. Als jullie het leuk hebben samen, waarom zou je dat dan in vredesnaam weggooien omdat z'n ouders hem toevallig wat vroeg verwekt hebben? Mocht het toch niet werken, dan merk je het vanzelf wel.

Mijn vriend en ik schelen ook 9.5 jaar.. dit gaat al 2 jaar goed.
De kunst is gewoon goed met elkaar blijven communiceren

quote:

Op maandag 22 maart 2010 09:10 schreef Ladiego het volgende:
Mijn vriend en ik schelen ook 9.5 jaar.. dit gaat al 2 jaar goed.
De kunst is gewoon goed met elkaar blijven communiceren

Dat zegt mijn schoonvader ook altijd. Een goede relatie heeft goede communicatie nodig. Daar lopen heel veel relatie's ook op vast door dat ze niet of weinig met elkaar praten en dan niet over koetjes en kalfjes maar de dingen die je bezig houden in het leven

quote:

Op zaterdag 20 maart 2010 16:36 schreef droomvrouwtje het volgende:
Het kan zeker werken hoor en zoals bij alles bij de een werkt het prima en voor de ander werkt het gewoon niet.. Mijn aanstaande is 11 jaar ouder, ik 26 en hij 37 en voor ons het werkt prima.Wij liggen met heel veel dingen op 1 lijn. En zoals ik las heb je al besloten om ervoor te gaan groot gelijk heb je. Wie niet waagt, wie niet wint.

mja dat is wel anders ja. bij mij scheelt het ook 10 jaar, maar dat merk je niet (35 en 45) maar 21 en 34 is nu wel een erg groot verschil. over 5 a 10 jaar is t denk ik makkelijker

maar ben wel benieuwd of het nog aan is bij TS

Nou, ik vind leeftijdsverschil dus wel een beetje uitmaken, wel als er echt veel jaren tussen zitten.
Zoals mijn moeder, die nu 48 is heeft een relatie met een gast van 26.

Mijn zus. Is 27. En woont samen, heeft een baby, wat mijn moeder dus een oma maakt.
En dat komt ze met een of andere 26-jarige aanlopen die nog met zijn leven moet 'beginnen' zeg maar.
Het idee dat ze een relatie heeft met een gast die een jaar jonger is dan mijn oudste zus maakt me misselijk en ik verafschuw het.
Zelf zegt ze dat het 'tijdelijk' is en niet 'serieus'. Maar ondertussen zijn ze alweer een jaar samen.
Maar wie ben ik om het tegen te houden? Wat kan ik er tegen doen?
Ik ben 18 en mijn zusje is 12. We wonen met z'n drieen maar sinds hij hier is moet ik zijn borden afwassen, hij laat zijn spullen overal rondhangen en voelt zich helemaal thuis. Hij belt mijn moeder 50 keer op een dag wat ze aan het doen is, met wie ze is en zelfs wat ze eet.
1 keer gingen we gezellig winkelen en we waren nog geen 15 minuten in de stad of hij belt al om te vragen hoelaat we klaar zijn.

Ik weet niet eens wie hij is, alleen wat zijn naam is, zijn leeftijd en zijn woonplaats.
Het voelt net alsof er een onbekende gozer in mijn huis logeert.
Mijn moeder verwacht dan ook dat we gezellig met z'n allen om de tafel eten maar dit gaat me te ver en ik eet liever alleen in mijn kamer.
Sfeer in huis is zo ongemakkelijk, ik praat nooit met haar vriend en hoef eigenlijk niks van hem te weten.

Mijn zusje die zit er niet heel erg mee, die denkt er niet zo erg over.

Maar ik vind het heel moeilijk om 1 of andere onbekende in mijn huis te zien als de vriend van mijn moeder. Het voelt meer als iemand uit mijn eigen leeftijdscategorie.
Ik weet alleen dat mijn ma haar tijd aan het vergooien is omdat dit toch niet gaat werken, ze is puur met hem samen omdat ze zich anders alleen voelt.
Maar face it. Ze is oma, bijna 50 jaar oud. Hoelang zal deze relatie nog duren?
Des te langer ze bij elkaar blijven, hoe moeilijker het wordt.
Ik heb het er ook heel erg moeilijk mee.

Foutje

quote:

Op zondag 28 maart 2010 14:37 schreef Flouwer het volgende:
Nou, ik vind leeftijdsverschil dus wel een beetje uitmaken, wel als er echt veel jaren tussen zitten.
Zoals mijn moeder, die nu 48 is heeft een relatie met een gast van 26.

Mijn zus. Is 27. En woont samen, heeft een baby, wat mijn moeder dus een oma maakt.
En dat komt ze met een of andere 26-jarige aanlopen die nog met zijn leven moet 'beginnen' zeg maar.
Het idee dat ze een relatie heeft met een gast die een jaar jonger is dan mijn oudste zus maakt me misselijk en ik verafschuw het.
Zelf zegt ze dat het 'tijdelijk' is en niet 'serieus'. Maar ondertussen zijn ze alweer een jaar samen.
Maar wie ben ik om het tegen te houden? Wat kan ik er tegen doen?
Ik ben 18 en mijn zusje is 12. We wonen met z'n drieen maar sinds hij hier is moet ik zijn borden afwassen, hij laat zijn spullen overal rondhangen en voelt zich helemaal thuis. Hij belt mijn moeder 50 keer op een dag wat ze aan het doen is, met wie ze is en zelfs wat ze eet.
1 keer gingen we gezellig winkelen en we waren nog geen 15 minuten in de stad of hij belt al om te vragen hoelaat we klaar zijn.

Ik weet niet eens wie hij is, alleen wat zijn naam is, zijn leeftijd en zijn woonplaats.
Het voelt net alsof er een onbekende gozer in mijn huis logeert.
Mijn moeder verwacht dan ook dat we gezellig met z'n allen om de tafel eten maar dit gaat me te ver en ik eet liever alleen in mijn kamer.
Sfeer in huis is zo ongemakkelijk, ik praat nooit met haar vriend en hoef eigenlijk niks van hem te weten.

Mijn zusje die zit er niet heel erg mee, die denkt er niet zo erg over.

Maar ik vind het heel moeilijk om 1 of andere onbekende in mijn huis te zien als de vriend van mijn moeder. Het voelt meer als iemand uit mijn eigen leeftijdscategorie.
Ik weet alleen dat mijn ma haar tijd aan het vergooien is omdat dit toch niet gaat werken, ze is puur met hem samen omdat ze zich anders alleen voelt.
Maar face it. Ze is oma, bijna 50 jaar oud. Hoelang zal deze relatie nog duren?
Des te langer ze bij elkaar blijven, hoe moeilijker het wordt.
Ik heb het er ook heel erg moeilijk mee.

Ik vind je bericht nogal tegenstrijdig. Aan de ene kant zeg je dat het een onbekende voor je is, aan de andere kant doe je juist zo veel mogelijk moeite om dat zo te houden door hem te vermijden, alleen op je kamer te eten etc. Kijk eens kritisch naar je eigen rol daarin.

Als je concrete bezwaren hebt over hoe ze met jou omgaan, moet je die discussie aangaan. Als een puber op je kamer gaan zitten mokken heeft nog nooit iets opgelost.

En verder moet je je moeder maar eens het plezier van een relatie gunnen, en niet de betweter spelen. Zij mag zelf bepalen wat goed voor haar is. Zij heeft niets te zeggen over jouw vriendjes, en jij niet over die van haar. Je hoeft hem niet leuk te vinden, dat eist niemand ook van je. Maar je bent niet je moeders relatiecoach. Op een gegeven moment moet je kunnen zeggen "we agree to disagree" en elkaar die ruimte geven.

Misschien is het wel gewoon tijd om eens uit huis te gaan en je moeder haar eigen leven te gunnen. Ze heeft 18 jaar van haar leven voor jou gezwoegd. Nu wil ze blijkbaar lekker van het leven genieten, en dat is haar volste recht.

Plus nog dat Flouwer zojuist de stelling bevestigt dat een relatie met groot leeftijdsverschil wel degelijk goed kan gaan.
(en verder compleet eens met bovenstaande post)

quote:

Ik weet alleen dat mijn ma haar tijd aan het vergooien is omdat dit toch niet gaat werken, ze is puur met hem samen omdat ze zich anders alleen voelt.

Jij denkt dat als ze iemand van haar eigen leeftijd neemt als vriend, dat die relatie wel houdbaar is voor de lange termijn? Een leeftijdsverschil zegt helemaal niets als je dat soms denkt.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 15:11 schreef eleusis het volgende:

[..]

Ik vind je bericht nogal tegenstrijdig. Aan de ene kant zeg je dat het een onbekende voor je is, aan de andere kant doe je juist zo veel mogelijk moeite om dat zo te houden door hem te vermijden, alleen op je kamer te eten etc. Kijk eens kritisch naar je eigen rol daarin.

Als je concrete bezwaren hebt over hoe ze met jou omgaan, moet je die discussie aangaan. Als een puber op je kamer gaan zitten mokken heeft nog nooit iets opgelost.

En verder moet je je moeder maar eens het plezier van een relatie gunnen, en niet de betweter spelen. Zij mag zelf bepalen wat goed voor haar is. Zij heeft niets te zeggen over jouw vriendjes, en jij niet over die van haar. Je hoeft hem niet leuk te vinden, dat eist niemand ook van je. Maar je bent niet je moeders relatiecoach. Op een gegeven moment moet je kunnen zeggen "we agree to disagree" en elkaar die ruimte geven.

Misschien is het wel gewoon tijd om eens uit huis te gaan en je moeder haar eigen leven te gunnen. Ze heeft 18 jaar van haar leven voor jou gezwoegd. Nu wil ze blijkbaar lekker van het leven genieten, en dat is haar volste recht.

Geloof me ik heb geprobeert om hem te accepteren, hij is opzich wel een oke gozer.
Tot op het punt ik cocaine op de tafel vond en toen het kwartje viel waarom mijn moeder zo mager is geworden.

'Zij heeft niets te zeggen over jouw vriendjes, en jij niet over die van haar. Je hoeft hem niet leuk te vinden, dat eist niemand ook van je. Maar je bent niet je moeders relatiecoach.'

Heb ik gezegd dat ik haar relatiecoach ben? Ik laat hun gewoon hun gang gaan, maar dat laat niet weg dat het voor mij zo makkelijk is.
We hebben er ook over gepraat maar uit huis gaan is ook geen optie omdat ik het al druk genoeg heb met mijn opleiding, ik zou niet weten hoe ik mezelf moet onderhouden qua geld.

'Zij heeft niets te zeggen over jouw vriendjes, en jij niet over die van haar.'

Ze heeft mij juist vaak genoeg verteld wat ik wel of niet kan. Op een gegeven moment wou ze dat ik een soort van 'schema' ging maken wanneer ik mijn exvriend mocht zien.
En ik begrijp wel dat ze mijn moeder is. Maar ze had geen reden om dat te mogen willen. Want ik zag mijn exvriend al maar 3 keer in de week.

'Misschien is het wel gewoon tijd om eens uit huis te gaan en je moeder haar eigen leven te gunnen. Ze heeft 18 jaar van haar leven voor jou gezwoegd. Nu wil ze blijkbaar lekker van het leven genieten, en dat is haar volste recht.'

Als ik al het huis uit ga dan heeft mijn moeder het juist moeilijker omdat mijn zusje nogal opstandig is en daar heeft ze dan ook elke dag moeite mee. Ze zei juist tegen mij dat zodra ik het huis uit ga het nog moeilijker wordt voor haar. Omdat ik ook een soort van haar help met mijn zusje, ik ga naar ouderavonden en ik haal mijn zusje overal op of wat dan ook omdat mijn moeder het indd niet meer aankan. Ze is ook lange tijd depressief geweest en dat zou ik haar niet opnieuw willen aandoen.

Mischien zou jij niet zo snel conclusies moeten trekken.
Ik zei alleen wat op mijn hart lag.

quote:

Op zondag 28 maart 2010 15:53 schreef Steeven het volgende:

[..]

Jij denkt dat als ze iemand van haar eigen leeftijd neemt als vriend, dat die relatie wel houdbaar is voor de lange termijn? Een leeftijdsverschil zegt helemaal niets als je dat soms denkt.

Nou dat zeg ik niet, maar op een gegeven moment zou hij ook wel kinderen willen (denk ik) en dat kan met mijn moeder niet meer.
Ze heeft nu overal last van haar lichaam en is in de overgang en die dingetjes begrijp hij af en toe niet.
Ook toen haar kleinkind werd geboren en ze in het ziekenhuis was bleef hij maar vragen om weg te gaan. Dit leidde tot veel onbegrip bij mij en mijn zus. Dus het is niet alleen het leeftijdsverschil maar ook hoe hij zelf is.
Mijn ma zegt zelf ook dat ze nooit met hem oud kan worden vanwege het leeftijdsverschil dus het is niet mijn conclusie als je dat denkt.

Maar Flouwer, geldt voor vriendinnen van je dan dezelfde redenering?
Mensen nemen toch niet alleen maar een vriendje of vriendinnetje om samen oud te worden of kinderen te krijgen? Mensen van 50 zijn niet anders dan mensen van 20. Vermoedelijk wil je moeder gewoon een beetje liefde, plezier en genegenheid van een man, en daarbij hoeft ze toch niet meteen te verantwoorden dat die man er voor haar is tot de dood ze scheidt?

Je doet geen enkele moeite haar vriend te leren kennen, terwijl je hele dagen in hetzelfde huis bent al een jaar lang? Wordt het geen tijd je puberwoede van je af te gooien? Dus je vond het zelf niet leuk dat je moeder (!) een orrdeel had over jouw relatie met je ex, en zich daarmee bemoeide (wat niet abnormaal is voor de ouders van een puberdochter) en daarom doe je nu dubbel lullig terug?

Ik snap je boosheid wel, kinderen zien hun ouders niet graag met een vrijer die niet hun pa is, maar ik lees meer puberale boosheid in je posts, dan duidelijke argumenten waarom die gast een rotzak is.