33 jaar en zo groen als gras

quote:

Op woensdag 16 december 2009 09:39 schreef Catbert het volgende:

[..]

Je verhaal komt neer op dat de TS dan maar met die maagd van 33 moet gaan omdat 'ie zielig is en een hoop meegemaakt heeft. Nou sorry hoor, het is vast allemaal enorm kut voor 'em, maar ik kan me heel goed voorstellen dat je als vrouw geen kerel wil die compleet groen is.
[..]

Zijn net zo goed vrouwen met minder ervaring. Zullen in de meeste gevallen niet de meest knappe vrouwen zijn maargoed.

Nope.

Niemand zegt dat ie zielig is, geloof ik. Dat maak jij er nu van. Maar even los van dat wellus/nietus verhaal : hij vindt zichzelf waarschijnlijk ook niet zielig maar bepaalde dingen zitten hem wel hoog om wat voor reden dan ook, en daar kan ik me best wat bij voorstellen. Sterker, dat is alleen maar logisch. Zeker als hij merkt en schrikt dat er nu een meid is die hem wel erg leuk blijkt te vinden.

TS geeft aan dat ze hem helemaal superwauw vindt. MAAR omdat ze sociaal geconditioneerd is om bepaalde dingen te vinden (niet op een nare manier bedoelt, maar de één vormt zich anders dan de ander door miljarden verschillende redenen) wordt er nu OPEENS afwijzend/twijfelend tegenover een, ncuhter bekeken, normaal iets gestaan. Niet veel voorkomend (hoewel hier al blijkt dat het VEEL meer voorkomt dat men denkt (vandaar ook dat vrouwen altijd snollen worden genoemd, mannen niet) ) maar wel normaal (als in: normale reactie gezien de situatie).

Weet je wat ik VEEL schrijnender vind? Dat er zoveel mensen blijken te zijn die er zo onverschillig tegenoverstaan. Die zo weinig inlevingsvermogen/sympathie/empathie lijken te hebben wanneer dingen niet op henzelf betrekking hebben en andere mensen daar dan wel rucksichloss op afrekenen. Bewust of onbewust. TOTDAT ze zelf een keer in een bepaalde situatie terechtkomen. Dan zijn ze zelf opeens natuurlijk wel huilie en zielig en dan wordt er verwacht dat anderen daar wel rekening mee houden. Of ze worden verbitterd of verdringen een boel. Dat lijkt voor een groeiende groep mensen steeds makkelijker te zijn dan zelfreflectie te beoefenen of kritiek te incasseren. De mate waarin onze maatschappij (en de maatschappij dat ben jij, als individu) dit soort gedrag als normaal beschouwt en waarin mensen steeds "individualistischer" gemaakt worden (zich laten maken) baart mij zorgen. Als "men" nu al zo denkt, voelt en rechtvaardigt, hoe zijn de kinderen van die generatie dan? En hun kinderen?

Als ik me niet vergis kweken we op deze manier geen "individualistischer" maatschappij, dat is slechts een zeer nette manier van het euvel omschrijven. We kweken een stel sociopaten. And I'm not even kidding... Steeds meer mensen zijn helemaal "detached from others" en dragen die mentaliteit over op hun kinderen. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de ouderen van nu: WIJ hebben een leven als een luis op een zeer hoofd, velen zelfs in deze crisistijd nog, en nemen dat als vanzelfsprekend, terwijl dat alleen maar komt doordat de ouderen van nu heel veel opgebouwd hebben voor onze generatie. En kijk eens hoe hard het afgebroken wordt? Kijk eens wat voor mentaliteit er op ze losgelaten wordt? Hoeveel kids hebben het te druk om echt naar hun ouders om te kijken? Ik kom bij heul veul oudere mensen thuis en geloof me: ik zou daar niet nodig zijn als het gemiddelde kind ff wat tijd voor paps en/of mams zou vrijmaken.

Hey, en dat zijn wij heh, onze generatie... 25 a 35 jarigen die het "te druk" hebben met hun eigen leven... zogenaamd. Stelletje egoisten. Bepaalde trekjes gaan over naar de kids, hoe denk je dat die kids "jou" straks behandelen? En dan is het zorgstelsel nog een stuk verder afgebroken.

Dit is heel kort door de bocht en verdient eigenlijk een eigen topic. Wat? Geen topic maar een eigen subforum. Alleen dit onderwerp al. En zo zijn er ettelijke die in dit specifieke topic naar voren komen.

quote:

Op woensdag 16 december 2009 09:34 schreef emiliana het volgende:

[..]

Dit is nu wel overdreven. Maar hij had er wel zichtbaar moeite mee.

Maar goed, dit weekend staat er weer een date gepland. Ik laat het allemaal maar wat op me afkomen.

Goed zo. Sluit jezelf niet direct af maar stel je juist open. Mkayyyy?

quote:

Op woensdag 16 december 2009 09:41 schreef emiliana het volgende:

[..]

Ik had het nog niet zo sterk willen formuleren, maar dit gevoel heb ik dus wel een beetje...

Maar goed, ik wil hem toch echt wel wat beter leren kennen. Maar langs de andere kant wil ik hem ook niet aan het lijnje houden.

Het is een andere discussie, maar soms heb ik de indruk dat de (internet)datewereld alleen maar goed is voor snelle beslissers. Even rustig de tijd nemen om iemand echt te leren kennen zit er blijkbaar niet meer in. Want dan hou ik hem aan het lijntje.

Nope. Dat heeft niets met internet te maken. Dat heeft te maken met hoe mensen in zn algemeenheid met elkaar omgaan en communiceren. I get your point though.... En wellicht is het hele verwachtingenpatroon wat er aan "daten" of internetdaten hangt daar icm eerder genoemde punt wel het meeste debet aan. Daten sucks

Ooh ik had bovenstaande post niet eens gelezen.
Leren kennen is mijn inziens niet, 'het is niet normaal dat iemand op 33-jarige leeftijd nog groen is en is men het met mij eens?'
Leren kennen is mijn inziens, 33-jaar, ontzettend leuke gozer, nog groen, soit! We zien t wel'
Dus in die zin wordt er over aan een lijntje houden gesproken..

quote:

Op woensdag 16 december 2009 10:31 schreef emiliana het volgende:

[..]

ja man, ik heb me er niet echt in gespecialiseerd, moet ik je zeggen , maar de gemiddelde eerste keer gebeurt bij de meesten toch op hun 17/18 de, dacht ik.

En een eerste tongzoen waarschijnlijk dus nog een pak vroeger.

Kernwoorden: "dacht ik". Verkeerd gedacht dus misschien. Zeker als je ziet hoeveel mensen dit lezen en zich in de discussie mengen, zelfs apart registreren ervoor komt het dus vaker voor dan je denkt. En dan tellen we de mensen die alleen blijven lezen niet mee. Een indicatie op zich dat het lang niet zo "abnormaal" is als je misschien denkt/dacht. Het lijkt er eerder op te wijzen dat er in een bepaald wereldje geleefd is en daar niet erg ver buiten gekeken is. Of vergis ik me daarin? Ik wil je niet aanvallen maar, wie definieert "normaal"? Jijzelf? De media? Je vrienden? Je werk? Je opleiding? Je sociale leven? Er is geen doorsnee, hoewel men dat wel graag aanneemt. Dan hoef je namelijk niet zo hard na te denken over alles. En ik ben daar net zo schuldig aan als iedereen. Ben geen haar beter. Maar probeer er af en toe wel bij stil te staan en mensen zover te krijgen om dat ook te doen. Als je eens wist hoeveel mannen met soortgelijke problemen worstelen en hoeveel vrouwen er totaal oblivious lijken te zijn van dat fenomeen dan vraag ik me af: wie zijn er nou niet normaal? Bij dat topic komt emancipatie om de hoek kijken, de stand van zaken in de huidige maatschappij, vader/moeder -schap (ouderschap zeg maar) en juist het gebrek daaraan. Really, het is een apart subforum waard, zoveel kan je erover discussieren. En ik denk dat de mensen die bereid zijn dat te doen vanuit een open mind, de mensen zijn die je het beste om je heen kunt hebben. Het loyaalst zijn, rotsen in de branding.

Troll mode: hey, en misschien zijn er maar een paar mannen die AL die dingen doen, en zijn de meeste vrouwen onder de indruk dat dat zo hoort, dat je anders geen goed sletje bent. Ofzo en er dus in meegaan en het normaal zijn gaan vinden.

Ik heb ooit eens bij alleen maar meiden in de klas gezeten en ik heb nog nooit zoveel geleerd over vrouwen als toen. En trust me: vrouwen zijn VEEL erger dan mannen. Hahahaha, good times, dat wel

quote:

Op woensdag 16 december 2009 11:43 schreef emiliana het volgende:

[..]


Als hij een transitierelatie nodig heeft, dan ben ik blijkbaar toch niet de ware voor hem.

Ik vond je, ondanks mijn kritiek, in de laatste posts erg goed reageren. Alleen deze snap ik dan weer even niet?

ah.. wacht... jij niet de ware voor hem. Niet: hij niet de ware voor jou.

quote:

Op woensdag 16 december 2009 09:22 schreef RealZeus het volgende:

[..]

Ik geloof ook dat ik weinig keus heb,als ik alles zo lees. Er schijnt sociaal van alles mis met me te zijn.(Het enige dat er 'mis' is is gebrek aan zelfvertrouwen en verlegenheid als ik iemand net ken)

Och wat niet weet wat niet deert blijkt maar weer. Kennelijk nemen enkele vrouwen het hier wel voor lief wanneer je het gewoon in een doofpot van wat verzonnen one-night stands stopt.

Hihi ook dat kan absurde redenen hebben.. oud-klasgenootje van mij, echt een knappe meid , kwart indonesisch, kwart italiaans en een kwart braziliaans, lijkt als 2 druppels water op Kristin Kreuk, ter vergelijking, desondanks een rasechte laatbloeier. Reden? Niemand was goed genoeg

Overigens zie ik bij AK niet de reden bij het vrouwelijk geslacht leggen, maar bij t feit dat men!! in t algemeen in hokjes en maatstaven denkt ipv open minded ergens tegenover staan.
Het kan inderdaad omgedraaid worden. Maar evengoed zijn er ook mannen die een bepaald beeld hebben van hun toekomst en partner (baan, salaris, cupmaat, die eisen worden net zo hard gesteld) en waar het om draait is dat je niet eens zelf achter die eisen hoeft te staan, maar dit toch doet omdat dit de norm is anno 2009.
Ik vermoed dat dáár de schuld wordt gelegd door AK en niet zo zeer bij jou of bij het vrouwelijk geslacht, al wordt dit zo genoemd aangezien het een vrouw tegenover een 33-jarige groene man is in dít geval.
En indien ik het zo correct heb verwoord kan ik mij geheel achter de mening van AK scharen

Cassandra en AK.

quote:

Op woensdag 16 december 2009 13:36 schreef PBateman1978 het volgende:
Cassandra en AK.

?

quote:

Op woensdag 16 december 2009 13:38 schreef Cassandra87 het volgende:

[..]

?

De duim links van mijn post.

?????? Het is niet mijn bedoeling om "schuld' bij iemand neer te leggen. Laat staan bij een geslacht in zn algemeenheid. Wel denk ik dat er tegenwoordig een aantal dingen een rol spelen die maatschappelijk een bepaalde kant op zijn doorgeslagen en nog niet terug in balans zijn gebracht, maar we komen daar wel. Hoop ik

Wel zet ik een aantal dingen uiteen. Waarom denk je dat ik de schuld bij vrouwen neer wil leggen? Alle dingen in mijn voorgaande posts zijn als ik me niet vergis vrij algemeen. Wellicht heb ik dingen niet goed geformuleerd, ik zal het nog even nalezen en wijzigen indien nodig. Give me some time though... moet ook gewoon werken "tussendoor"

quote:

Op woensdag 16 december 2009 13:39 schreef PBateman1978 het volgende:

[..]

De duim links van mijn post.

Oohw.. sorry Daar let ik dus nooit op

quote:

Op woensdag 16 december 2009 13:34 schreef Cassandra87 het volgende:
Ik vermoed dat dáár de schuld wordt gelegd door AK en niet zo zeer bij jou of bij het vrouwelijk geslacht, al wordt dit zo genoemd aangezien het een vrouw tegenover een 33-jarige groene man is in dít geval.
En indien ik het zo correct heb verwoord kan ik mij geheel achter de mening van AK scharen

Damn... moet ik toch weer reageren

You are correct.

quote:

Op woensdag 16 december 2009 13:39 schreef Aarskaboutertje het volgende:
?????? Het is niet mijn bedoeling om "schuld' bij iemand neer te leggen. Laat staan bij een geslacht in zn algemeenheid. Wel denk ik dat er tegenwoordig een aantal dingen een rol spelen die maatschappelijk een bepaalde kant op zijn doorgeslagen en nog niet terug in balans zijn gebracht, maar we komen daar wel. Hoop ik

Dus dat.

quote:

Op woensdag 16 december 2009 13:42 schreef Aarskaboutertje het volgende:

[..]

Damn... moet ik toch weer reageren

You are correct.

lol.. Ik vermoed zo dat we beiden maar aan t werk moeten Ik blijf ook bezig op die manier..

Wat ik me trouwens bedenk..

Stel je ontmoet een hele leuke man/vrouw, je gaat een paar keer uit met elkaar, t klikt enorm, en je bent in de wolken!
Na een paar keer stappen moet hij/zij echter wat opbiechten.. Het leeftijdsverschil is namelijk veel groter dan verwacht, namelijk 10-15-20-25 jaar (Vul in tot waar je zelf een grens trekt en ja dit kan echt voorkomen.. sommige mensen zijn gezegend met een jonge kop) is dit reden om de boel te stoppen?

Is een algemene (gewetens)vraag. Je bent idolaat van iemand, maar maatschappelijk gezien is er een grens wat wordt getolereerd over t algemeen. En ik vraag me serieus af of een dergelijke kwestie een persoon ook 'minder aantrekkelijk' maakt.

Als voorbeeld, ik vond persoonlijk 5 jaar verschil al veel. Ben nu 22 en blijven hangen bij iemand van 10 jaar ouder Simpelweg omdat die me zooo veel meer te bieden heeft dan een leeftijd die ík in mijn hoofd had,

quote:

Op woensdag 16 december 2009 13:49 schreef Cassandra87 het volgende:
Als voorbeeld, ik vond persoonlijk 5 jaar verschil al veel. Ben nu 22 en blijven hangen bij iemand van 10 jaar ouder Simpelweg omdat die me zooo veel meer te bieden heeft dan een leeftijd die ík in mijn hoofd had,

IK hoop dat je relatie snel over is

En NU aan het werk AKtje!!
Ik verdien met de zweep als ik het nu niet echt ga doen....

Laten we er van het gemak vanuit gaan dat die man niet heeft gelogen, maar het is gewoon niet ter sprake gekomen. Dolverliefd als je bent op eerste indruk ben je er direct vanuit gegaan dat er hoogstens 5 jaar tussen kon zitten (mijn moeder wordt bijv 50 maar iedereen schat haar in op begin 30 dus ja dat kan)

Mijn nieuwsgierigheid in dit hele verhaal zit er sowieso in in hoeverre gevoel/liefde wordt afgezet tegen maatschappelijke normen (of statistieken, hoe je t ook wilt noemen)
Val hier niemand mee aan, puur interesse (en een beetje verbazing)

quote:

Op woensdag 16 december 2009 13:59 schreef Aarskaboutertje het volgende:

[..]

IK hoop dat je relatie snel over is

En NU aan het werk AKtje!!
Ik verdien met de zweep als ik het nu niet echt ga doen....

Neujj ben zo blij dat ik iemand heb gevonden met wie ik zo gruwelijk op 1 lijn zit dat ik m niet meer laat gaan hoor Mijn hele beeld van een relatie in t algemeen was compleet vernaggeld, zo ook mijn beeld van mannen (Luie mensen, dat mannelijk geslacht maar niets blijkt minder waar)

En ik moet ook echt aan de slag.. dus als we elkaar nu beiden aan t werk schoppen wellicht dat dat helpt

quote:

Op woensdag 16 december 2009 10:40 schreef Catbert het volgende:

[..]

Nee, inderdaad zeg! Misschien is nog nooit gezoend hebben op je 33e wel helemaal doodnormaal!

Misschien zou je eens een poging moeten wagen om in termen als “gebruikelijk” en “ongebruikelijk” te denken, in plaats van in dit beperkte “normaal” en “abnormaal”-patroontje. Dat komt ten goede aan je weerbaarheid in discussies met mensen die wel verder kunnen denken/redeneren dan hun neus lang is. Het lijkt mij namelijk best lastig, en niet bevorderlijk voor je zelfvertrouwen, om terug te moeten vallen op misplaatst sarcasme als zaken te complex voor je worden.

Weet je wat het is? Je hebt interne normen en waarden. Zo kan ik me dondersgoed voorstellen dat kinderen een kritiek punt opleveren. Onvruchtbaar zijn niet, maar ik zou moeite hebben te blijven met een man die pertinent geen kinderen wilt.

En dan heb je nog maatschappelijke normen en waarden. En die zijn, wat zou die of die ervan zeggen als ik met iemand van 20 jaar ouder thuis kom, hoe stel ik mijzelf voor als 1e vriendin etc.
En je kan je ervan los schudden op t moment dat je daar schijt aan hebt Want mijn inziens, de enige aan wie je een 'verklaring' schuldig bent, ben je zelf.