Alleen mensen met een Amerikaanse mentaliteit komen met deze onzin aankakken. Het is de ultieme VVD-mentaliteit: alleen winnaars tellen, meer, meer, meer.
Als zilver en brons niet tellen, waarom bestaan die medailles dan nog? Ken je nog Rintje Ritsma? Een groot kampioen en op en top veelvraat. Hij miste goud maar toch ging telkens weer voor dat brons of zilver.
In 1998 streed hij met Veldkamp voor het brons op de 10 kilometer. Ritsma leek te verliezen. Maar Ritsma dacht niet 'ach laat maar zitten, brons telt niet, ik bezit al twee bronzen plakken en ik heb al zoveel gewonnen', nee, hij ging toch voor dat brons en won het. Ondanks dat hij nooit een gouden medaille zou winnen.
Sommigen zeggen dat het iets typisch nederlands is, om snel tevreden te zijn. In één adem krijg je dan verhandelingen over 'je mag je kop niet boven het maaiveld uitsteken' en 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg'.
Maar ik beweer het tegendeel. Het is typisch nederlands om niet snel tevreden te zijn. Als we wel snel tevreden waren dan hadden de banken wel wat prudenter met ons geld om gegaan. Met sport heb je altijd zeurvragen van interviewers waarom iemand iets niet gewonnen heeft. Elke keer worden de verwachtingen en de druk immens vergroot en als het dan 'tegenvalt' en het 'slechts' één keer goud wordt, dan is zo iemand nog niet van de journalisten af. Inge de Bruijn, Marianne Timmer, Marianne Vos kregen hordes zure journalisten op zich af waarom ze nou niet de hoge verwachtingen hadden ingelost. Waarom ze 'het volk' hadden teleurgesteld.
Bah, neem een voorbeeld aan die Wojcicka. Die schaatst omdat ze het leuk vindt. Omdat ze zichzelf wil verbeteren. Niet om rijk te worden of de medailles aaneen te rijgen. Waarschijnlijk leeft ze als Poolse onder het bijstandsniveau. Dat zijn de echte helden.
Deuger, Woke & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."