Jongeren: Pechtold beste politicus 2009

quote:

Op donderdag 10 december 2009 15:29 schreef Dutchguy het volgende:
Je kunt het jongeren niet kwalijk nemen dat ze vooral zien dat Pechtold Wilders aanpakt, maar zelf 0,0 integratievisie heeft.

quote:

Op donderdag 10 december 2009 18:18 schreef du_ke het volgende:

[..]

Een integratievisie ontbeert de heer Wilders ook totaal. Voor hem is het assimilatie of oprotten. Dat lijkt me heel wat anders

quote:

Op donderdag 10 december 2009 18:55 schreef Dutchguy het volgende:

[..]

Dat klopt. Ik heb beide heren dan ook niet hoog zitten. Allebei geen integratievisie dus.

quote:

Staat kan integratie niet forceren

Na de verkiezingsnederlaag van de PvdA verwachtte ik vooral zelfreflectie. Maar de pijlen richten zich op mij. Bos weet dat ik Wilders bestrijd, maar niet waarom. Uit de Volkskrant van zaterdag 13 juni begrijp ik dat hij mijn veelvuldig geuite opvattingen over integratie niet kent. Om hem en zijn PvdA-vrienden te verlossen van hun opdracht zich dagelijks publiekelijk over deze kennisachterstand te beklagen, hier wat ik vind:
1. Als voormalig wethouder, burgemeester, en minister voor het Grotestedenbeleid weet ik wat mensen chagrijnig maakt en kwaad. Verloedering van buurten, pesterij, intimidatie of erger. En heb ik enige ervaring in de omgang met en aanpak van jeugd, inclusief Marokkaans-Nederlandse, die maar niet wil deugen. Ik hoef dan ook niet op stel en sprong voor het oog van de camera naar Venlo of Dordrecht af te reizen of thee te drinken in een koffiehuis om te weten wat er speelt in de samenleving.
2. Veroorzakers van ongerief en leed moeten worden aangepakt door hulpverleners, politie en justitie, zonder verschil. Dat gebeurt met meer of minder succes, al naar gelang de kwaliteit en inzet van lokale bestuurders. De stedelijke democratie, waarin de PvdA overigens al decennia domineert, is als eerste aanspreekbaar op tekortschietende huisvesting, rellen in buurten, overlast en criminaliteit, ontspoorde jongeren en ouders die niet weten hoe hun betrokkenheid te tonen.
3. De gedachte dat de staat integratie kan forceren is een misverstand. De kern van de PvdA-integratienota is aanpassen en aanleren, het 'wegpoetsen' van cultuurverschillen door dwang en drang. De PvdA ziet integratie, net als Wilders, vooral als een cultureel probleem. Ook als je je aan de wet houdt en werkt, ben je nog niet geïntegreerd. Bos bepleit 'beschaafd nationalisme', wat zo veel betekent als een door de staat opgedrongen meerderheidscultuur.
De nieuwbakken euroscepsis van de PvdA is een loot aan dezelfde boom. Bos stemde zelf niet op zesde-keus-lijsttrekker Berman, maar op euroscepticus Cuperus. Blijkbaar is er binnen de sociaal-democratie geen ruimte om je zowel Nederlander als Europeaan te voelen, zowel Turk als Nederlander, of Rotterdammer en Nederlander.
Dit integratiebeleid is tot mislukken gedoemd. Want het zet mensen tegen elkaar op en reduceert een individu tot een ondergeschikt deel van een groep. Orthodoxe imams voelen zich hier prima bij, maar vrijzinnige moslims worden in een onmogelijke positie gemanoeuvreerd. Niet de staat, maar mensen zelf gaan over wie zij zijn en willen worden.
4. Het gaat om gelijke kansen en daarbij heeft de overheid wél een rol. In het onderwijs: serieuze investeringen, ervoor zorgen dat iedereen goed Nederlands leert, maximaal profiteert van ons onderwijs en een diploma haalt. Geen spielerei als gratis schoolboeken of maatschappelijke stages. Wat heeft een jongere - allochtoon of autochtoon - aan gratis schoolboeken van 300 miljoen euro per jaar, als hij niet meekomt door taalachterstand? Hiernaast is het bestrijden van schooluitval cruciaal, met name in het vmbo.
In mijn visie op integratie speelt de arbeidsmarkt een hoofdrol. Niet voor niets zorgt het D66-programma voor de meeste banen, volgens het Centraal Planbureau. Het ontslagrecht bijvoorbeeld, dat uit de jaren veertig van de vorige eeuw stamt, houdt jongeren, vrouwen en allochtonen buiten. Vooral kleine bedrijven zijn huiverig om mensen aan te nemen. Nieuwkomers krijgen zo geen eerlijke kans om zichzelf te bewijzen. De liberaal Bos uit 2006 was dit met mij eens, maar heeft elke hervorming onder druk van zijn partij ingeslikt.
5. D66 heeft eerder verantwoordelijkheid gedragen voor de hervorming van de WAO en de WW. Tijdens twintig jaar wegkijken, kwam het aantal arbeidsongeschikten soms dicht bij één miljoen mensen. Waaronder relatief veel allochtonen. Door uit te gaan van wat mensen wél kunnen, zijn velen van hen nu weer aan het werk. Oppositieleider Bos noemde deze hervormingen destijds asociaal. Ik noem dit integratie: van verzorgingsstaat naar kansenmaatschappij.
In de analyse van Bos - we werden op veel zelfkastijding getrakteerd - is de nederlaag van de PvdA vooral te wijten aan gebrekkige communicatie. De PvdA heeft op het vlak van integratie immers 'verschrikkelijk veel te bieden' volgens Bos. De PvdA biedt mensen geen zicht op een baan of een opleiding, maar bemoeit zich wel met hun identiteit. Misschien moet Bos toch eens overwegen of het hier niet gaat om een communicatief, maar een inhoudelijk probleem.
Dit opiniestuk verscheen op maandag 15 juni in de Volkskrant.

quote:

Integratiebeleid
Een terugkerend thema in de toespraak van Pechtold was de toenemende illusie dat de samenleving maakbaar zou zijn. Als voorbeeld hiervan noemde hij het integratiebeleid. Volgens de sociaal liberaal is de huidige gedachte dat we integratie kunnen forceren en sturen een misverstand. Pechtold: ''We focussen op aanpassen en aanleren, terwijl integratie eerst en vooral een proces van emancipatie is.'' Volgens de sociaal liberaal is het veel belangrijker dat allochtonen naar school gaan, een baan hebben en zich laten horen in debat. ''De tweede generatie nieuwkomers doet het stukken beter dan de eerste. Deelname in het hoger onderwijs stijgt en er komt een allochtone middenklasse. Het heeft even geduurd, maar het gebeurt nu vanzelf en niet geforceerd.''

quote:

Op donderdag 10 december 2009 19:24 schreef du_ke het volgende:

[..]

Geen valt een beetje mee hoor. Van d66.nl

Waar het vooral op neerkomt is integratie door emancipatie, dus door mee te doen in de samenleving door te werken, leren etc.
[..]


[..]