PDD [Autisme, Asperger en PDD-NOS] deel 26

hier weer een rustig dagje...na ruim 3 dagen stoeien met mn mobiel is het eindelijk gelukt om te doen wat ik wil...alleen nog 1 ding..maar dat is echt moeilijk.

Ga straks ff centrum in met mn moeder..ze wil een soort ontbijttafel kopen..die ze kan gebruiken om te lezen.
En ik ga ff kijken voor een goedkoop toetsenbord(ik gebruik een laptop) maar soms als ik aan tafel zit of aan mn bureau..is een "normaal" toetsenbord fijner..dus wil een goedkope gaan halen.
En verder ff kijken hoe ik het moet doen om een grote aanbetaling te doen van mn studieschuld..

En daarna maar weer verder klooien met mn mobiel.

En cassandra: groot gelijk dat je toch netjes vraagt of hij vandaag nog wat gaat regelen..vooral als je al maanden loopt te stoeien dan is dat persoonlijke niet echt een "excuus" want ik ken wel meer mensen met genoeg problemen die toch andere dingen moeten regelen en het ook doen en vooral als hij al maanden weet dat hij dat moet doen!

Hoi,
Ik stel me even voor

Vrouw
25 jaar
werk 32 uur in de week (werkte er 40, was teveel) in de ICT, planmatig werk, wel vaak urgente meldingen.
diagnose van psycholoog, asperger (wel de goeie naar ik meen) sinds 1,5 jaar bekend

vraagje

Ik wil graag kinderen, maar denk niet dat ik dat kan combineren met werk. mijn man en ik hebben een huis, en 2 banen is bijna een pre. Ik geniet geen enkele uitkering. Zou ik aanspraak maken op Wajong, of iets anders? Ik weet het echt ff niet meer, te veel stress om de eventuele toekomst. Ben geen typje om uitkeringen te trekken maar ik kan toch verdorie niet normala leven zo, mijn hele energie buffer gaat op aan mijn werk... help!

Ik woon sinds 3 jaar samen, thuis ging voorheen alles okee, mijn ma is ook ergens ' autiost' en ben opgegroeid met een strakke en voor sommige mensen saaie routine. Sinds ik op mezelf woon kost alles me veel meer energie, je ' moet' veel meer. Mijn man doet een hoop, omdat ik vaak de energie al niet meer hab als ik thuiskom. Sorry voor het onsamenhangende gespook, ik will gewoon graag weten of ik recht heb op iets vanuit de overheid waardoor ik mijn leven kan leiden zodat ik t aankan.

Op mijn werk is minder uren niet te doen, dan verdien ik sowieso te weinig.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 14:23 schreef Puc12 het volgende:
Verhaal over werk...

Hi Puc12!

Als werk al veel stress voor je is dan zou ik het al helemaal niet willen combineren met kinderen. Volgens mij levert dat nog veel meer stress op!

Herken het wel hoor, zou zelf ook geen 40 uur willen werken, dat is veel teveel. Er moet wel wat tijd in de week overbljiven om tot jezelf te kunnen komen.

Wajong aanvragen zal volgens mij niet lukken op dit moment aangezien je niet arbeidsongeschikt bent. Geen idee wat er nog meer aan mogelijkheid is vanuit de overheid.

Heeft je man een beetje een fatsoenlijke baan zodat je minder zou kunnen gaan werken?

Hoi,

danl voor je snelle reactie. Dat is dus het hele eieren eten, hij verdient net genoeg voor onze vaste lasten, en daar houd het echt bij op, iets extra's zoalsn uitgaan of kleding al buiten gerekend, dus dat is geen optie. Hij heeft geen dikke baan helaas..

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 14:23 schreef Puc12 het volgende:
Hoi,
Ik stel me even voor

Vrouw
25 jaar
werk 32 uur in de week (werkte er 40, was teveel) in de ICT, planmatig werk, wel vaak urgente meldingen.
diagnose van psycholoog, asperger (wel de goeie naar ik meen) sinds 1,5 jaar bekend

vraagje

Ik wil graag kinderen, maar denk niet dat ik dat kan combineren met werk. mijn man en ik hebben een huis, en 2 banen is bijna een pre. Ik geniet geen enkele uitkering. Zou ik aanspraak maken op Wajong, of iets anders? Ik weet het echt ff niet meer, te veel stress om de eventuele toekomst. Ben geen typje om uitkeringen te trekken maar ik kan toch verdorie niet normala leven zo, mijn hele energie buffer gaat op aan mijn werk... help!

Ik woon sinds 3 jaar samen, thuis ging voorheen alles okee, mijn ma is ook ergens ' autiost' en ben opgegroeid met een strakke en voor sommige mensen saaie routine. Sinds ik op mezelf woon kost alles me veel meer energie, je ' moet' veel meer. Mijn man doet een hoop, omdat ik vaak de energie al niet meer hab als ik thuiskom. Sorry voor het onsamenhangende gespook, ik will gewoon graag weten of ik recht heb op iets vanuit de overheid waardoor ik mijn leven kan leiden zodat ik t aankan.

Op mijn werk is minder uren niet te doen, dan verdien ik sowieso te weinig.

Hoi..Puc welkom hier.

Een tip Puc om miss wat meer duidelijkheid te krijgen in je situatie miss dat je samen met je man een maatschappelijk werkster kan opzoeken die je miss kan helpen in deze situatie met de twijfels enzo.
En verder als jullie van je mans baan en jou baan niet goed zouden kunnen rondkomen zou je altijd kunnen proberen een uitkering te krijgen.
En je zou miss naar het CWI ofzo kunnen gaan of bellen om meer uitleg te vragen.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 15:59 schreef Cassandra87 het volgende:
Volgens mij zijn kinderen sowieso een lastig verhaal, voor heel veelstellen.
Ik ben nog jong maar had een lange vaste relatie. Wij zijn alles ook gaan overwegen en ik kreeg er hoofdpijn van, zelfs zonder kinderen.
Achteraf dolblij dat ik t niet heb doorgezet (nouja... dat t niet is gelukt...)
Een stresfactor op t werk én een stressfactor thuis lijkt me écht niet handig.
De enige reden waarom ik persoonlijk mijn stressfactor op t werk volhoud de laatste maand is alleen maar omdat ik thuis een aantal dagen in de week een stabiele factor heb. Anders had ik dat ook niet getrokken..

Ben trouwens benieuwd hoe anderen tegenover kinderen krijgen staan.
Ik ben niet onwillend. Maar ik ben huiverig met de juiste partner plus dat ik een 30-jarenplan in een 2-jaren plan probeer te proppen (carriere, opleiding, woning etc)

Tja dat van kinderen bij mij is heel dubbel, omdat het me idd wel lastig lijkt en aan de andere kant zou ik het wel willen omdat gezien mijn thuissituatie eindig ik miss helemaal alleen in de grote boze wereld

Maar verder heb ik geen idee, ik maak me er niet druk om..eerst wil ik daarvoor een stabiele relatie hebben!!!

En dat van een 30 jarig plan in 2 jaar proppen ken ik maar al te goed...ik doe dat onbewust namelijk ook, ik wil teveel in te weinig tijd.
En ben al een piekeraar...en ik wil ook alles zsm doen..en ik heb net zoiets alsof ik tot mijn 30 leef en daarna niet meer..zo een haast voel ik soms. en negen van de 10x gaat dat weer over als ik een dagje helemaal over mijn toeren funccioneer ..en dan "ontplof"

Pff, relaties... Ik heb eerst nog een hóóp andere dingen te regelen voordat ik daar weer eens aan kan beginnen.
Therapie, nog stééds bezig met het kopen van mn eerste appartement (grrr duurt lang Interpolis!), daarna klussen enz enz.

Als ik nu zou proberen verder te gaan in een relatie zou ik me totaal over mn kop werken.

Een ding is in ieder geval duidelijk, je moet zelf eerst stabiel zijn..en goed in je vel zitten ...en met niet te veel hooi op je vork zitten.

hallo iedereen trug van school...Weekend!!! yayyy ik ga nu heel het weekend moeten studeren voor maandag grote toets wiskunde ik begin zaterdag vandaag nog chill aan pakken

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 14:23 schreef Puc12 het volgende:
Hoi,
Ik stel me even voor

Vrouw
25 jaar
werk 32 uur in de week (werkte er 40, was teveel) in de ICT, planmatig werk, wel vaak urgente meldingen.
diagnose van psycholoog, asperger (wel de goeie naar ik meen) sinds 1,5 jaar bekend

vraagje

Ik wil graag kinderen, maar denk niet dat ik dat kan combineren met werk. mijn man en ik hebben een huis, en 2 banen is bijna een pre. Ik geniet geen enkele uitkering. Zou ik aanspraak maken op Wajong, of iets anders? Ik weet het echt ff niet meer, te veel stress om de eventuele toekomst. Ben geen typje om uitkeringen te trekken maar ik kan toch verdorie niet normala leven zo, mijn hele energie buffer gaat op aan mijn werk... help!

Ik woon sinds 3 jaar samen, thuis ging voorheen alles okee, mijn ma is ook ergens ' autiost' en ben opgegroeid met een strakke en voor sommige mensen saaie routine. Sinds ik op mezelf woon kost alles me veel meer energie, je ' moet' veel meer. Mijn man doet een hoop, omdat ik vaak de energie al niet meer hab als ik thuiskom. Sorry voor het onsamenhangende gespook, ik will gewoon graag weten of ik recht heb op iets vanuit de overheid waardoor ik mijn leven kan leiden zodat ik t aankan.

Op mijn werk is minder uren niet te doen, dan verdien ik sowieso te weinig.

hallo puc welkom, ik ben ook net nieuw

algemene vraag: is iedereen hier al boven de 20 jaar , ben ik de enige die nog op school is?

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 17:13 schreef apaxut het volgende:
algemene vraag: is iedereen hier al boven de 20 jaar , ben ik de enige die nog op school is?

voor zover ik weet idd, ben jij de enige die onder de 20 is....miss dat er wat meer zijn maar die ken ik niet.
En..ach maak je niet druk over ong. 1 jaartje ga ik ook weer naar school als alles goed gaat..alleen dan ga ik naar een hogeschool

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 17:13 schreef apaxut het volgende:
algemene vraag: is iedereen hier al boven de 20 jaar , ben ik de enige die nog op school is?

Ik werk, maar als het enig sinds mogelijk is wil ik een hbo-opleiding gaan volgen naast mijn werk.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 19:22 schreef Cassandra87 het volgende:
Ik heb vaker gehoord en zeker in dit topic/bij andere autisten, dat de angst om alleen te eindigen bijzonder groot is. Dat vriendschappen/relaties worden aangegaan om maar niet alleen te hoeven achterblijven. Geen idee of dat daadwerkelijk ook een rol speelt.. Aan de andere kant is het een veel voorkomend verhaal dat er genoegen wordt genomen met t feit dat je alleen blijft zij het niet van harte..

Dat klinkt wel heel bekend

Ik zit trouwens weer op school, sinds februari. Maar ik ga hopelijk binnenkort deeltijd doen, want ik trek het echt niet met al die kinderen in mijn klas.
Simpel voorbeeld: vandaag zat ik netjes bij het college staats en bestuursrecht, zit een klasgenoot me 3x te bellen en daarna nog 2 smsjes gestuurd, want zij willen aan het project werken. Nou ja, ten eerste kan ik dat niet op school, daar kan ik me echt niet concentreren en ten tweede, waarom zit ik in de les en zij niet? En dan nog boos smsen dat ik niet opneem

Woehoe!! Wat een dag.. Dit is dé dag van mijn leven, het begin van een nieuwe start enzo.. maar dan hélemaal goed.

Welkom Puc12! Mijn verhaal kan voor jou wel interessant zijn.

Ik ben dus 29 en pas dit jaar de diagnose PDD-NOS, na jaren van aankloten en ellende.
Ik heb in de afgelopen 12 jaar meer dan 25 banen gehad, 2 x een langdurige, en het gaat steeds dus fout.
Zo kan je niet leven, op jezelf wonen etc. Nu met mijn diagnose en problemen en al heb ik mij een tijd terug
dus aangemeld voor WA-Jong.

Hoop gedoe allemaal, want je meld je te laat aan en het UWV is van zichzelf al een ramp etc. Maar goed,
na al het gedoe enzo is het nu dus wel rond; Ik krijg WA-Jong tot mijn pensioen, ik ben ook aangemeld bij een speciaal reintegratiebureau wat mij zoveel mogelijk zal proberen te helpen aan een passende baan, maar dat ben ik ook niet verplicht. Als het niet gaat enzo dan val ik gewoon automatisch weer terug in de WA-Jong. Dus voor het eerst in mijn leven heb ik gegarandeerde vaste inkomsten.

En omdat ik een jaar met terugwerkende kracht heb gekregen, heb ik vandaag zo goed als al mijn schulden af kunnen betalen en ben ik van heel erg veel stress af. Kan het zelf nog niet eens zo goed bevatten, maar ik ben zowaar gered! En 14 december komt het vrouwtje van het reintegratiebureau weer langs voor een 2e gesprek en dan ontmoet ik ook mijn jobcoach.

Voor mij is het vandaag een feestdag, al heb ik het zelf nog niet echt helemaal door maar ik begrijp wel wat de impact is en wat het voor mij betekent. Ik moet er alleen nog even aan wennen denk ik, het is een hele grote verandering... zeg maar gerust MEGA

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 19:22 schreef Cassandra87 het volgende:
Ik zat al vanaf mijn 15e niet meer op school..

Francis ik maak niet op uit je tekst of t een grap is of dat er een kern van waarheid in zit.. Ik heb vaker gehoord en zeker in dit topic/bij andere autisten, dat de angst om alleen te eindigen bijzonder groot is. Dat vriendschappen/relaties worden aangegaan om maar niet alleen te hoeven achterblijven. Geen idee of dat daadwerkelijk ook een rol speelt.. Aan de andere kant is het een veel voorkomend verhaal dat er genoegen wordt genomen met t feit dat je alleen blijft zij het niet van harte..

Ik heb eindelijk mijn zin met mijn ex, denk ik.., ik kom er nog niet helemaal uit of hij echt inderdaad achterlijk is :x en dus geen idee heeft wát hij schrijft als belofte, of dat hij loopt te zieken.. maar het is uit mijn handen genomen en ik kan deze week de hypotheek definitief maken. Dan is t afwachten tot de bouw vordert..

in mijn post zit dus een groot stuk realiteit/waarheid.

Want iig t.o.v. het krijgen van kinderen zit ik er heel dubbel in. En ik weet nog lang niet of ik het wel wil.
Want het lijkt me vrij lastig...en in bepaald opzicht zullen velen mij ouderwets vinden..maar ik vind dat veel kinderen van nu te "los" opgroeien...en als ouder moet je echt super sterk in je schoenen staan wil je er echt "iets" van maken.

Het enige wat ik zeker weet is dat ik iig de komende 3/4 GEEN kinderen wil. Met mijn 23 vind ik me er te jong voor..en ik heb amper echt van de "jeigd" genoten(dingen doen zoals uitgaan/reizen enzo). En eigenlijk heb ik op dit moment zoveel dingen voor ogen..dat kinderen er simpel niet bijpassen.

En als ik ooit kinderen wil krijgen, dan moet ik in een echt stabiele relatie zitten...en dat zit er voorlopig niet in..omdat ik plannen heb om te migreren. (of het nu aankomend jaar is of over 3 jaar geen idee) alleen moet ik eerst stabiel zijn..en het gevoel hebben het aan te kunnen.

Dus aan de ene kant wil ik best kinderen maar tegelijk ook niet..echt stilgestaan en over nagedacht..heb ik ook nooit..toen ik klein was had ik altijd zoiets van JA...en nu is het meer een mischien..maar voorlopig niet.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 14:23 schreef Puc12 het volgende:
[..]

Ook hoi.

En gelijk een antwoord: maak een keuze.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 21:18 schreef francis998 het volgende:

[..]

in mijn post zit dus een groot stuk realiteit/waarheid.

Want iig t.o.v. het krijgen van kinderen zit ik er heel dubbel in. En ik weet nog lang niet of ik het wel wil.
Want het lijkt me vrij lastig...en in bepaald opzicht zullen velen mij ouderwets vinden..maar ik vind dat veel kinderen van nu te "los" opgroeien...en als ouder moet je echt super sterk in je schoenen staan wil je er echt "iets" van maken.

Het enige wat ik zeker weet is dat ik iig de komende 3/4 GEEN kinderen wil. Met mijn 23 vind ik me er te jong voor..en ik heb amper echt van de "jeigd" genoten(dingen doen zoals uitgaan/reizen enzo). En eigenlijk heb ik op dit moment zoveel dingen voor ogen..dat kinderen er simpel niet bijpassen.

En als ik ooit kinderen wil krijgen, dan moet ik in een echt stabiele relatie zitten...en dat zit er voorlopig niet in..omdat ik plannen heb om te migreren. (of het nu aankomend jaar is of over 3 jaar geen idee) alleen moet ik eerst stabiel zijn..en het gevoel hebben het aan te kunnen.

Dus aan de ene kant wil ik best kinderen maar tegelijk ook niet..echt stilgestaan en over nagedacht..heb ik ook nooit..toen ik klein was had ik altijd zoiets van JA...en nu is het meer een mischien..maar voorlopig niet.

Als je een partner hebt gevonden waarmee het klikt, dan komt het onderwerp 'kinderen' vanzelf een keertje langs...

tvp

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 20:06 schreef Autidude het volgende:
Woehoe!! Wat een dag.. Dit is dé dag van mijn leven, het begin van een nieuwe start enzo.. maar dan hélemaal goed.

Welkom Puc12! Mijn verhaal kan voor jou wel interessant zijn.

Ik ben dus 29 en pas dit jaar de diagnose PDD-NOS, na jaren van aankloten en ellende.
Ik heb in de afgelopen 12 jaar meer dan 25 banen gehad, 2 x een langdurige, en het gaat steeds dus fout.
Zo kan je niet leven, op jezelf wonen etc. Nu met mijn diagnose en problemen en al heb ik mij een tijd terug
dus aangemeld voor WA-Jong.

Hoop gedoe allemaal, want je meld je te laat aan en het UWV is van zichzelf al een ramp etc. Maar goed,
na al het gedoe enzo is het nu dus wel rond; Ik krijg WA-Jong tot mijn pensioen, ik ben ook aangemeld bij een speciaal reintegratiebureau wat mij zoveel mogelijk zal proberen te helpen aan een passende baan, maar dat ben ik ook niet verplicht. Als het niet gaat enzo dan val ik gewoon automatisch weer terug in de WA-Jong. Dus voor het eerst in mijn leven heb ik gegarandeerde vaste inkomsten.

En omdat ik een jaar met terugwerkende kracht heb gekregen, heb ik vandaag zo goed als al mijn schulden af kunnen betalen en ben ik van heel erg veel stress af. Kan het zelf nog niet eens zo goed bevatten, maar ik ben zowaar gered! En 14 december komt het vrouwtje van het reintegratiebureau weer langs voor een 2e gesprek en dan ontmoet ik ook mijn jobcoach.

Voor mij is het vandaag een feestdag, al heb ik het zelf nog niet echt helemaal door maar ik begrijp wel wat de impact is en wat het voor mij betekent. Ik moet er alleen nog even aan wennen denk ik, het is een hele grote verandering... zeg maar gerust MEGA

Gelukkig. Want ik schrok erg van die ene post van je een paar weken terug.

Ik hoop dat je een beetje rust nu kan krijgen.

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:37 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Als je een partner hebt gevonden waarmee het klikt, dan komt het onderwerp 'kinderen' vanzelf een keertje langs...

En als het aan mij ligt blijft het daar ook bij

quote:

Op vrijdag 4 december 2009 23:37 schreef Stupendous76 het volgende:

[..]

Als je een partner hebt gevonden waarmee het klikt, dan komt het onderwerp 'kinderen' vanzelf een keertje langs...

hmm..hier ben ik het er mee eens..dus moet maar gewoon lekker relaxen en afwachten...als het komt komt 't ...komt 't niet...wel dan niet...

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 13:18 schreef francis998 het volgende:

[..]

hmm..hier ben ik het er mee eens..dus moet maar gewoon lekker relaxen en afwachten...als het komt komt 't ...komt 't niet...wel dan niet...

Je hebt nog alle tijd.

quote:

Op zaterdag 5 december 2009 13:20 schreef tijnbrein het volgende:

[..]

Je hebt nog alle tijd.

precies ..en btw tis ook niet echt iets waar ik me nu druk om maak(ga maken)