quote:
Op donderdag 3 december 2009 22:21 schreef LeNick het volgende:Even een vraag voor de mensen die geëmigreerd zijn:
Hadden jullie ook al vanaf jong een hele grote aantrekkingskracht tot Amerika zonder dat je er ooit geweest was? Vond je het moeilijk om uiteindelijk de keuze te maken? Het klinkt misschien een beetje raar, maar ik ben heel erg benieuwd in hoeverre jij hebt gedubt vanwege je ouders? Ik heb dus geen broers en zussen, en mijn moeder durft niet te vliegen. Tenzij ze zich daar over zet, zal ze ook nooit kunnen komen. Bij het idee dat ik mijn ouders zo in de steek laat, krijg ik een beetje een schuldgevoel.
Hadden jullie dat ook?
Ik heb er heel langzaam naar toe gewerkt, en de keuze was toen deze eenmaal gemaakt werd ook niet moeilijk meer. Mijn vrouw kwam in 1998 naar Nederland (ontmoet in 1997 via internet), en pas vanaf 1997/98 kwam ik pas echt in aanraking met de VS. Ik was er tot 1998 ook nog nooit geweest. In dat jaar dus voor het eerst, en vervolgens ook in 1999 en in 2000. Voor 1998 had ik ook nog nooit nagedacht over emigratie eigenlijk, en was gewoon net als iedere Nederlander in de jonge 20 bezig met het begin van mijn carrière en het opzetten van mijn eerste appartementje.
Omdat ik dus met een Amerikaanse in Nederland woonde is het idee om te verhuizen naar de VS altijd al een gespreksonderwerp geweest, en we hebben de mogelijkheden daartoe ook goed onderzocht. Ik ben in 1999 in Nederland getrouwd, maar dat was niet met reden om naar de VS te verhuizen. Pas in 2001 hebben voor het eerst echt serieus ernaar gekeken, en we hadden geen haast. In 2001 is mijn vrouw ook Nederlandse geworden (3 jaar in NL sinds Feb 1998 en getrouwd, dus dat kon), en we hadden eigenlijk het plan om zo in de loop van 2003 te gaan verhuizen.
Een soort van meerjaren plan dus, waar we gewoon alles op ons gemak gingen uitvoeren.
En toen gebeurde 9/11, en in de weken na de aanslagen gebeurden er een aantal zaken..... ten eerste het verlies van een kennis van mijn schoonmoeder, die aan boord zat van vlucht 11 die zich in het WTC boorde, op weg terug naar huis van Boston naar hier in Los Angeles (Nou ja, OC dus uiteindelijk). Ten tweede realiseerde mijn schoonmoeder zich dat ze niemand had om echt op te leunen met emoties zoals alles rondom 9/11 etc, aangezien mijn schoonvader in 1999 overleed. En als laatste was er de zorg dat de VS de immigratiewetten nu zeer zwaar zouden aanscherpen, en dat ze de grenzen echt dicht zouden gooien. Dus we hebben toen besloten de papieren meteen in te vullen en naar het consulaat te sturen, en de planning veranderde van "ergens in 2003" naar begin 2002. Kortom, een aantal gebeurtenissen, die de beslissing die we eigenlijk al hadden genomen gewoon wat sneller uit te voeren.
Maar we hadden toen al vrede met de beslissing natuurlijk, en we hadden al een hoop nagedacht over planning, we hoefden het alleen allemaal wat sneller uit te voeren.
Mijn ouders hebben het nooit echt superleuk gevonden, maar hebben er wel totale vrede mee. Ze komen gewoon zo af en toe langs, of ik ga langs in Nederland. Mijn ouders kregen sowieso een dubbele klap wat dat betreft, want mijn zusje heeft 3 jaar op Oost Timor gewoond, en alhoewel ze nu weer terug is in Nederland is de kans enorm groot dat ze uiteindelijk weer voor X jaar naar het buitenland verdwijnt.
Ik heb in het maken van de beslissing eigenlijk nooit aan mijn ouders gedacht. Althans, niet als reden om het eventueel niet te doen. Wel hebben we beiden de dubbele nationaliteit, wat het voor ons mogelijk maakt om langer dan een jaar de VS te verlaten zonder de Green Card te verliezen, en als mijn ouders dit voor bepaalde redenen zouden wensen, bijv. in geval van ernstige ziekte etc, dan zou ik zonder problemen terug kunnen willen naar Nederland voor een paar jaar. Het behoud van beide nationaliteiten betekend dat ik in zo'n geval zonder immigratieproblemen weer naar Nederland zou kunnen, en tevens zonder immigratieproblemen weer naar de VS zou kunnen.
Uiteindelijk is de beslissing helemaal niet moeilijk geweest verder. Het heeft ruim een jaar geduurd van het verkrijgen van mijn visum in December 2001, tot uiteindelijk een baan vinden in Oktober 2002, een half jaar NA immigratie, voordat we weer fatsoenlijk op onze benen stonden, maar ik weet 100% zeker dat als we weer voor zo'n besluit staan, dat we ons niet laten tegenhouden door ANDERE mensen, ouders of niet. Ja, ouders waren deels de reden om hier naar toe te gaan, maar het klinkt naar..... maar daaraan komt ook een eind op een gegeven moment, en een kans die je complete toekomst kan bepalen moet je niet vergallen.
Ik weet wel dat mijn leven er waarschijnlijk heel anders had uitgezien als ik geen Amerikaanse tegen het lijf was gelopen.
Proud to be American.
Hier woon ik."Beer is proof that God loves us" - Benjamin Franklin.
-
"Those who would give up Essential Liberty to purchase a little Temporary Safety deserve neither Liberty nor Safety" - Benjamin Franklin