SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
1. wat is de mediaan van de waarnemingen 1 en 2? Ieder getal tussen 1 en 2 voldoet.
2. wat gebeurt er bij een even aantal waarnemingen?
2. wat gebeurt er bij een even aantal waarnemingen?
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Van het vierkant ABCD met zijde 6 worden bij de hoekpunten driehoeken weggelaten zodat een regelmatige achthoek ontstaat. Bereken exact de zijde van de achthoek.
Oke nu staat er bij de antwoorden (ik kwam zelf niet erg ver) dat bij de driehoekjes verhoudingen zijn van 1 : 1 : wortel 2 (schuine zijde)
Vanwaar die wortel 2? Kan iemand me dat uitleggen?
Oke nu staat er bij de antwoorden (ik kwam zelf niet erg ver) dat bij de driehoekjes verhoudingen zijn van 1 : 1 : wortel 2 (schuine zijde)
Vanwaar die wortel 2? Kan iemand me dat uitleggen?
Ik raak echt heel erg in de war van deze som:
"Laat I = [-1,1]. Schrijf P2(I) voor de vectorruimte van kwadratische polynomen op I. Op P2 definiëren we het standaardinproduct,
We schrijven P0(I) voor de lineaire deelruimte van P2(I) van polynomen van graad nul op I
a. Geef twee verschillende orthonormale bases van P0(I) "
Een polynoom van graad nul, dat is toch gewoon alleen een los getal? Een basis moet het totale bereik van P0 dan omspannen. Maar P0 is volgens mij ééndimensionaal, dus hoeft de basis ook maar één element te bevatten? Is elke basis dan orthogonaal? En is dus de enige eis dat de norm van het element dat je kiest voor de basis 1 is?
Ik heb zo het vermoeden dat dit niet klopt, want het wordt zo'n gekke som dan. ;x
"Laat I = [-1,1]. Schrijf P2(I) voor de vectorruimte van kwadratische polynomen op I. Op P2 definiëren we het standaardinproduct,
We schrijven P0(I) voor de lineaire deelruimte van P2(I) van polynomen van graad nul op I
a. Geef twee verschillende orthonormale bases van P0(I) "
Een polynoom van graad nul, dat is toch gewoon alleen een los getal? Een basis moet het totale bereik van P0 dan omspannen. Maar P0 is volgens mij ééndimensionaal, dus hoeft de basis ook maar één element te bevatten? Is elke basis dan orthogonaal? En is dus de enige eis dat de norm van het element dat je kiest voor de basis 1 is?
Ik heb zo het vermoeden dat dit niet klopt, want het wordt zo'n gekke som dan. ;x
Onder orthogonaal wordt inderdaad vaak norm 1 verstaan, dus je hebt twee verschillende orthogonale bases. Merk op dat je wel de coëfficienten van de x² en de x moet vermelden.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Ik krijg dan dus en de tweede is hetzelfde maar dan met -wortel(0,5)?
Ik vind een ééndimensionale basis nog een beetje gek. Hoewel een basis voor de nullspace vaak ook ééndimensionaal was natuurlijk.
Ik vind een ééndimensionale basis nog een beetje gek. Hoewel een basis voor de nullspace vaak ook ééndimensionaal was natuurlijk.
Sowieso zijn elementen van deze vectorruimte polynomen en geen kolomvector oid. Een kolomvector wordt het pas als je een basis hebt gekozen.quote:Op zondag 22 november 2009 17:36 schreef Hanneke12345 het volgende:
Ik krijg dan dus [ afbeelding ] en de tweede is hetzelfde maar dan met -wortel(0,5)?
Ik vind een ééndimensionale basis nog een beetje gek. Hoewel een basis voor de nullspace vaak ook ééndimensionaal was natuurlijk.
De norm moet 1 izijn. Het inproduct dus |1|
p(x), q(x) = a
a2*1 - a2*-1 = |1|
2a2=|1|
a2=|1/2|
Toch?
[ Bericht 6% gewijzigd door Hanneke12345 op 22-11-2009 18:09:06 ]
p(x), q(x) = a
a2*1 - a2*-1 = |1|
2a2=|1|
a2=|1/2|
Toch?
[ Bericht 6% gewijzigd door Hanneke12345 op 22-11-2009 18:09:06 ]
Ohja, andersom. Zal het even editten. ;x
Eerste keer dat ik integralen maak in latex, ging er vanuit dat je eerst de bovenste zou moeten noemen.
Eerste keer dat ik integralen maak in latex, ging er vanuit dat je eerst de bovenste zou moeten noemen.
Ik kom er even niet uit, zal waarschijn ergens iets simpels over het hoofd zien.
Vind de Laplace transformatie van de functie: f(t) = t2
1. Ten eerste vraag ik me af of ik dan met een onbepaalde integraal moet gaan rekenen, of zoals letterlijk elk voorbeeld uit mijn schrift en uit het boek met een integraal van 0 tot oneindig?
2.
Ik heb basically het volgende gedaan: integraal teken = $ hahaha
$ t2 * e-st
En die heb ik lopen integreren (Wat me niet helemaal lukte moet ik zeggen, want ik ging twee keer integreren etc. werd moeilijker dan dat het zou moeten zijn denk ik. En hij staat ook niet in een standaardtabel (voor zover ik kan zien).
Vind de Laplace transformatie van de functie: f(t) = t2
1. Ten eerste vraag ik me af of ik dan met een onbepaalde integraal moet gaan rekenen, of zoals letterlijk elk voorbeeld uit mijn schrift en uit het boek met een integraal van 0 tot oneindig?
2.
Ik heb basically het volgende gedaan: integraal teken = $ hahaha
$ t2 * e-st
En die heb ik lopen integreren (Wat me niet helemaal lukte moet ik zeggen, want ik ging twee keer integreren etc. werd moeilijker dan dat het zou moeten zijn denk ik. En hij staat ook niet in een standaardtabel (voor zover ik kan zien).
In fact, recent observations and simulations have suggested that a network of cosmic strings stretches across the entire universe.
Zoals ik al zei, dat wou me niet echt lukken. Ondertussen heb ik al een moeilijker probleem:
f(t) = t * sin (at) ... En dan doen net alsof de functie stapsgewijs continu is. Geen idee hoe je nou dit moet doen. Moet ik iets met die tabel doen. Ik zag ook iets met k(f)t ofzo.. loop helemaal vast.
f(t) = t * sin (at) ... En dan doen net alsof de functie stapsgewijs continu is. Geen idee hoe je nou dit moet doen. Moet ik iets met die tabel doen. Ik zag ook iets met k(f)t ofzo.. loop helemaal vast.
In fact, recent observations and simulations have suggested that a network of cosmic strings stretches across the entire universe.
Wacht even, je gooit nu heel veel vragen op het forum. Ik kan hieruit niet goed afleiden waar je nu precies mee vastloopt.
Maar i.e.g. de integraal van t2*e-2t. Deze lijkt erop dat je die met partieël integreren kunt oplossen.
Maar i.e.g. de integraal van t2*e-2t. Deze lijkt erop dat je die met partieël integreren kunt oplossen.
kloep kloep
google op eulergrafen ofzo. Het heeft te maken met het aantal wegen dat bij elk kruispunt bij elkaar komt, ik heb nu even geen tijd maar met simpele grafentheorie is dit wel op te lossen.quote:Op vrijdag 20 november 2009 22:03 schreef beertenderrr het volgende:
Ik zat vandaag op school wiskunde sommen te maken en was op een gegeven moment dergelijke huisjes aan het tekenen:
[ afbeelding ]
De kunst van deze huisjes is dat ze op een paar manieren getekend kunnen worden zonder je pen van het papier te halen. Hierover heb ik twee vraagjes waar jullie misschien wel antwoord op hebben:
1) Hoe heet een dergelijk huisje? Dan kan ik het tenminste googlen
2) Is dit ooit al eens wiskundig vraagstuk geweest van een bekende wiskundige? Ik moet een PO maken die ik hier eventueel over kan houden. Ik weet dat Euler wel een dergelijk vraagstuk heeft opgelost met bruggen in Kralinigrad, maar of dat onder dezelfde noemer valt, weet ik niet.
Alvast thnx voor jullie antwoord
p.s. Don't mention mijn teken skillz0rz
De functie die je moet integreren over het interval [0, ∞) is t2∙e-st, waarbij de t de onafhankelijke variabele is. Een primitieve van deze functie is:quote:Op zondag 22 november 2009 19:22 schreef Burakius het volgende:
Ik kom er even niet uit, zal waarschijn ergens iets simpels over het hoofd zien.
Vind de Laplace transformatie van de functie: f(t) = t2
1. Ten eerste vraag ik me af of ik dan met een onbepaalde integraal moet gaan rekenen, of zoals letterlijk elk voorbeeld uit mijn schrift en uit het boek met een integraal van 0 tot oneindig?
2.
Ik heb basically het volgende gedaan: integraal teken = $ hahaha
$ t2 * e-st
En die heb ik lopen integreren (Wat me niet helemaal lukte moet ik zeggen, want ik ging twee keer integreren etc. werd moeilijker dan dat het zou moeten zijn denk ik. En hij staat ook niet in een standaardtabel (voor zover ik kan zien).
-s-3∙(s2∙t2 +2∙s∙t + 2)∙e-st
Integreren van t2∙e-st met als variabele t over het interval [0, ∞) levert dan 2∙s-3, aangezien -s-3∙(s2∙t2 +2∙s∙t + 2)∙e-st nadert tot 0 voor t → ∞, mits s > 0.
[ Bericht 0% gewijzigd door Riparius op 22-11-2009 20:39:25 ]
