TTK LPT - griep, kinderen en andere ziektes

Vreemd, ik moest vanochtend sterk denken aan de volgende strofen:

quote:

You're a loudmouth baby
You better shut up
I'm gonna beat you up
'Cause you're a loudmouth babe

You're a loudmouth baby
You better shut up
I'm gonna beat you up
'Cause you're a loudmouth babe

You're a loudmouth baby
You better shut up
I'm gonna beat you up
'Cause you're a loudmouth babe

'Cause you're a loudmouth babe loudmouth babe
'Cause you're a loudmouth babe loudmouth babe
'Cause you're a loudmouth babe loudmouth babe
'Cause you're a loudmouth babe

... maar dat zal aan mijn humeur liggen.

Ik versta ze eigenlijk nooit, die Ramones.

Gelukkig is het een band van weinig woorden, Frollo.

In de NRC (magazine meen ik) stond een mooi schilderij (stilleven) met een dood roodborstje. Ik moest meteen aan Gellius denken, ik kan er helaas geen plaatje van vinden.

O ja, bij dat stuk van Marita Matthijsen over de Romantiek.

Dat geeft niks hoor Z, ik kan mij het dode diertje zò al wel voor de geest halen: de verfomfaaide staart, de doffe oogjes. De modder op de geknakte vleugelpunten. Het in doodsangst opengesperde snaveltje. Het ingedrukte schedeltje. De tractorsporen over het eens rode borstje. Het acheloze gebaar waarmee de boer met de punt van zijn rubberlaars het dier uit het profiel van zijn wiel tikt. Hoe de hond het oppakt van de grond en even later walgend in de sloot laat vallen. Hoe het gekneusde verenpakketje snel zwaarder wordt, en naar bodem zinkt. De slakjes en wormpjes en alle andere nuttige diefjes die zich aan het karkas tegoed doen. En hoe het dan tenslotte allemaal vergeten wordt. Het heeft nooit bestaan, nooit bestaan.

Ik zeg overigens het NRC. .

Nu ja, die NRC natuurlijk. Idealiter.

quote:

Op donderdag 12 november 2009 10:36 schreef Gellius het volgende:
Dat geeft niks hoor Z, ik kan mij het dode diertje zò al wel voor de geest halen: de verfomfaaide staart, de doffe oogjes. De modder op de geknakte vleugelpunten. Het in doodsangst opengesperde snaveltje. Het ingedrukte schedeltje. De tractorsporen over het eens rode borstje. Het acheloze gebaar waarmee de boer met de punt van zijn rubberlaars het dier uit het profiel van zijn wiel tikt. Hoe de hond het oppakt van de grond en even later walgend in de sloot laat vallen. Hoe het gekneusde verenpakketje snel zwaarder wordt, en naar bodem zinkt. De slakjes en wormpjes en alle andere nuttige diefjes die zich aan het karkas tegoed doen. En hoe het dan tenslotte allemaal vergeten wordt. Het heeft nooit bestaan, nooit bestaan.

Nee, hij hing aan een touwtje.

quote:

Ik zeg overigens het NRC. .

Dat is ook beter, het. Die is nog beter natuurlijk.

quote:

Op donderdag 12 november 2009 10:45 schreef Z het volgende:
Nee, hij hing aan een touwtje.

Een vogel met zelfinzicht. Da's mooi, dat zie je niet veel.

[ Bericht 4% gewijzigd door Gellius op 12-11-2009 10:54:52 ]

quote:

Op donderdag 12 november 2009 10:48 schreef Gellius het volgende:

[..]

Een vogel met zelfinzicht. Da's mooi, dat zie je niet veel.

Zeep met zelfinzicht daarentegen...



Bij mij waren er overigens vele lieve, kleine kindertjes aan de deur, die allen beeldschoon zongen. Een genot voor oog en oor, ik het zeg het je! Het kost je een godsvermogen aan suikerwaren, maar je krijgt er zoveel moois voor terug.
Vaders en moeders hielden op afstand hun briljante kroost in de gaten, om buitenlandse onverlaten - die het op het OerHollandsche snoepgoed zouden kunnen hebben voorzien - de pas af te snijden.

Ik herinner mij nog wel mijn eigen lampiontochten. We spreken nu over vele decennia terug, ten tijde van mijn bannelingsjaren in het verre Friesland. IR zal er wellicht van kunnen meepraten.

Met een op de Lagere School in elkaar geplakte lampion van vliegerpapier, satéprikkers en ijzerdraad werd ik onder begeleiding van een mokkende puberbroer of zus de vliegende Novemberstorm ingestuurd. In de lampion natuurlijk een waxinelichtje, dat met een interval van een enkele nanoseconde opnieuw ontstoken moest worden.

Mijn engelengezichtje was zo diep onder bivakmutsen en gekraagde capuchons verborgen, dat ik om de haverklap voor een meisje werd aangezien . De bijeenkweelde snoepwaar werd bij thuiskomst eerst op de eettafel uitgestort, waarbij dan met sociaaldemocratisch aplomb een verdeling werd gemaakt van wat ik direct mocht oppeuzelen en wat ik beter voor later kon bewaren. Mijn ouders gaven uiteraard zelf geen snoepgoed uit aan de deur, maar manderijntjes .

quote:

Op donderdag 12 november 2009 13:53 schreef Gellius het volgende:
De bijeenkweelde snoepwaar

En dan op het schoolplein de volgende dag het nonchalante pronken met pas verworven rijkdom, hè? Achteloos een toverbal van adembenemende schoonheid in je mond steken. O, daar heb je thuis nog een hele zak van, hoor. En niet te beroerd zijn om je snoepgoed van bedenkelijke kwaliteit uit te delen aan kindertjes die in de buurten van minder allooi hun ronde hadden moeten doen en die alleen maar van die met industrieel vergif geglazuurde gepofte rijstkorrels hadden gekregen.

Dank je beeer. Ik kon prachtig zingen.

Alweer uren geen Claudia! En ze wilde zelf zo graag op de twaalfde.

Ja, 12 is mooi. Collecteren op 11 november langs de deuren met je lampion, op 12 november trakteren op school.

Ik ken dat helemaal niet, dat van op het schoolplein de volgende dag. We waren allemáál langs de deuren geweest, dus wat zou je gaan lopen patsen met je snoep?

quote:

Op donderdag 12 november 2009 17:39 schreef Frollo het volgende:
Ik ken dat helemaal niet, dat van op het schoolplein de volgende dag. We waren allemáál langs de deuren geweest, dus wat zou je gaan lopen patsen met je snoep?

Trakteren omdat je jarig bent op 12 november, Frollo.

Blijkbaar ben ik 48 gebanned geweest voor het openen van een reltopic in R&P met een kloontje. Nu is het alleen zo dat ik dat helemaal niet gedaan heb. Hebben jullie daar iets van meegekregen?

Ja JAM, dat hebben we uitgebreid bediscussieerd. Moet je even bijlezen.

Ik ben trots op je JAM.

Vorige week had ik op mijn werk post van de universiteit van Leuven. Ik had heel eventjes de hoop dat jij mij spontaan een prachtige brief had geschreven en een envelop had weten te ritselen van de universiteit. Maar nee, het was een brief waarin ze overigens heel netjes vroegen of ik mijn leerlingen wil informeren over de mogelijkheden om in Leuven te studeren.

quote:

Op donderdag 12 november 2009 17:39 schreef Frollo het volgende:
Ik ken dat helemaal niet, dat van op het schoolplein de volgende dag. We waren allemáál langs de deuren geweest, dus wat zou je gaan lopen patsen met je snoep?

Nee, nee: zo denken kinderen niet hoor Frollo. Dit is veel te volwassen. Sommige kindertjes hebben móói snoep en sommige arme kindertjes hebben prutspul. En aangezien het schoolplein toch wel vrij hoog scoort op de lijst van plaatsen waar slechts de allerlaagse lusten en wrede uitsluiting plaatsvindt, wellicht op de straten van Mogadishu en een dameskapsalon in een middelgrote provinciestad na, was dit toch wel dè plek om inherente oneerlijkheid van het bestaan breed uit te venten.

Oh fuck, ik moet nog steeds mijn aardigheidje voor JAM op de post doen. Sorry JAM!