Lief dagboek,

Vanochtend vroeg, nog voor het tijd was om mijn Mens uit de Grote Mand te mauwen, zag ik de Bruinzwarte, die het feestje een paar dagen geleden had gegeven. Hij vertelde dat hij had gezien dat Kleine Grijze met de Dikke Rooie had staan smiezen, maar dat de Grijze later ineens verdwenen was, zonder iets te zeggen tegen de anderen.
Ik besefte me dat ik die Kleine inderdaad sinds het feest niet meer tegen ben gekomen. Bruinzwarte had hem ook niet meer gezien. Dat is opvallend, want normaal loop ik hem toch vrijwel dagelijks een keertje tegen het lijf, meestal hangt hij ook rond bij de struiken op de hoek.
Nadat Bruinzwarte zijn weg weer had vervolgd besloot ik om verhaal te gaan halen bij de Rooie. Natuurlijk zat hij zoals gewoonlijk op zijn muurtje. Ik vroeg hem of hij de Kleine Grijze nog had gezien, maar hij sprong zo het muurtje af en liep zonder iets te zeggen richting de deur waarachter zijn (ongetwijfeld tot de nok toe gevulde) voerbakje zich bevindt!
Nu is die dikkerd sowieso al een verwaande haarbal, maar dit is toch wel zeer eigenaardig gedrag.
Ik vraag me af waar de Grijze gebleven is.



Verder hebben ze gisteren dus dat toffe ding uit de grote kamer gehaald. Wat een domper! Hoewel, het was wel heerlijk om erin te liggen, maar eruit komen was niet zo leuk, want dat ding viel me gewoon aan toen ik eruit wilde springen! Echt waar, ik schrok zo!
Maar goed, nu is het dus weg, en vanochtend nadat ik voer had gehad en het Mens even weg was, lag ik dus zoals gewoonlijk weer op mijn favoriete plek op de Woonmand. Lekker hoog, en bovendien kan ik me daar altijd heerlijk even uitrekken en mijn nagels erin zetten, mmmrrrrauw, zo'n fijn gevoel is dat!



Daarnet kwam opeens het Mens dus binnen, met een of andere rare plank. Die werd aan de andere kant van de kamer neergelegd. Ik zat het dus zo maar een beetje achterdochtig te volgen, want ik vermoedde al dat het met mij te maken had.
En jawel hoor, even later, juist toen ik net weer even zo fijn met mijn nageltjes bezig was, werd ik zomaar pardoes opgepakt en op het plankje gezet! Belachelijk!
Nou ja, ik blijf voor de vorm nog maar even hier liggen, maar als ik de kans krijg zoek ik toch echt mooi mijn vertrouwde plekje weer op!

Vanochtend eindelijk de Kleine Grijze weer tegengekomen! Het bleek dat hij last had van de Mexicaanse niesziekte of zoiets. Hij vertelde dat hij vorige week juist een heel goed gesprek had gehad met de Rooie, maar dat dat afgelopen was nadat die dikke van z'n muurtje was gerold.
Verder vroeg hij aan me of ik de Overkantpoes nog gezien had. We zien haar hier niet vaak, want ze woont aan de overkant van de weg, maar vorige week was ze wel op het feest.
Afijn, de Grijze wist mij dus te vertellen dat ik daar dus bij de Overkantpoes onder haar staart gesnuffeld had.
Ik weet er niets meer van hoor, maar ik had het later nog aan de Bruinzwarte gevraagd, en die kon het zich nog wel herinneren dat ik die avond blijkbaar heel de tijd achter haar aan heb gelopen.



Misschien dat ik straks maar eens richting de weg ga, ik kom daar niet vaak, maar ik hoop dat Overkantpoes niet boos op me is. Ik zie haar dan wel niet veel, maar ze is wel altijd erg aardig tegen me.
Bovendien heeft ze altijd leuke verhalen over de tijd dat ze nog met de Dikke Rooie had, dat is lang geleden, toen hij alleen nog maar Rooie heette.

Verder staat me nog iets te wachten, want de Mensen zaten raar te doen met mijn bandje daarnet. Ik vraag me af wat ze van plan zijn.

Na dagenlang zogenaamd nonchelant in de buurt van de weg rond te hebben gelopen zag ik gisteren eindelijk Overkantpoes lopen. Ze liep rustig richting Vijver, dus ik heel snel langs de andere kant daarheen gerend, om de Vijver heen, zodat ik haar toevallig tegemoet zou komen lopen.
Uiteraard lukte dit plan, dus ik kwam zo heel relaxt haar richting op. Ik zag dat ze mij in de gaten had en ze deed natuurlijk net alsof ze het niet zag, door zich uitgebreid te gaan zitten wassen.
Ik ging nog langzamer lopen, want ik vond het wel leuk te zien hoe ze met haar zachte witte voorpootje haar bruingevlekte oortje steeds tegen haar poezelige kopje duwde, om vervolgens weer met rozig tongetje haar pluizige pootje te bevochtigen.

Toen ik zo dicht genoeg genaderd was ging ik naast haar zitten. Ik maakte een nogal stumperige opmerking over de eenden, die op dat moment helemaal aan de andere kant van de vijver zaten.
Heel even keek ze me aan en toen ging ze weer verder met haar uitgebreide wasbeurt. Tenminste dat dacht ik, want na eventjes aan haar pootje gelikt te hebben stopte ze opeens en stond ze op. Ze rekte haar ranke lichtbruine lijfje uit en begon om me heen te lopen.
"Mmrrrr," mrauwde ze toen; "Ik heb je de afgelopen dagen nogal vaak bij de weg zien lopen. Wat deed je daar?"
Oei! Ze had me dus gewoon in de gaten gehad, terwijl ik haar geen enkele keer gezien had! Ik mompelde maar wat over 'gewoon eens een ander rondje lopen', maar tijdens mijn gestamel keek ze opeens over me heen.
"Snoezepoes! Snoesje, ik zocht je!"
Oh jee, daar kwam dus de Ouwe Overkantkat aangelopen. Hij riep naar Snoezepoes, zoals ze dus aan de Overkant genoemd werd. De Ouwe is echt een achterbakse ouwe rotkat. Hij heeft nog maar drie snorharen (allemaal aan de rechterkant), en doet zeer mysterieus over het verdwijnen van de rest.

Afijn, Snoezepoes excuseerde zich en voor ik het doorhad liep ze zij aan zij met de Ouwe weer terug richting hun Overkant. Ik baalde natuurlijk vreselijk, dus ik sjokte maar weer naar mijn eigen Plek. In het voorbijgaan zelfs de Kleine Grijze nog afgesnauwd. Als ik hem weer zie moet ik mijn verontschuldigingen maar aanbieden.

Vandaag de hele dag maar een beetje in de buurt rondgehangen. Aan het eind van de dag kwam het eerste Mens thuis en die riep me binnen. Nu zat 'ie weer aan mijn bandje, en haalde mijn plaatje eraf. Dat plaatje was al oud, en had ik gekregen bij mijn vorige Plek.
Wat bleek, ik heb een nieuwe penning gekregen! Hij is echt superstoer, hiermee ga ik morgen dus mooi de weg oversteken en Snoezepoes opzoeken, want hier moet ze wel van onder de indruk zijn! Ha, kan ik mooi die lelijke Ouwe aftroeven!



[ Bericht 1% gewijzigd door Mr.Snuggles op 16-11-2009 18:16:34 ]

Ik heb Overkantsnoezepoes eergisteren weer gezien. Zogenaamd toevallig natuurlijk.
Ze was volgens mij zeer onder de indruk van mijn nieuwe penning.
"Wat zie je er goed uit!" mrauwde ze namelijk toen ik heel stoer aan kwam lopen. Ik bedankte nonchelant en vroeg hoe het met haar ging.
"Wel goed," antwoordde ze. Ik merkte op dat het niet echt enthousiast klonk. Het blijkt dat ze gek wordt van de Ouwe Overkantkat. Hij denkt dat hij haar kan commanderen wat hij wil, en als ze een keer niet luistert krijgt ze een stortvloed aan commentaar over zich heen.
Uiteraard heb ik onmiddellijk aangeboden om dit met die Ouwe uit te vechten, maar Snoezepoes zei dat ze haar eigen boontjes wilde doppen. "Bovendien kun je het hem niet aan doen dat hij straks zijn laatste drie snorharen kwijt is!" was haar laatste argument.
Dat zal allemaal wel, maar ik ga hem toch eens mooi te grazen nemen.



Gisteravond laat heb ik de kwestie nog eens besproken met Bruinzwarte, en die vindt ook dat die Ouwe Overkantkat wel eens een lesje kan gebruiken, dus die staat wat dat betreft achter me. Gelukkig is hij ook niet bang uitgevallen en we hebben afgesproken om hem samen dit weekend eens op te zoeken. Bruinzwarte zal zich schuilhouden en dan pas later tevoorschijn komen, zodat hij aan Snoezepoes uit kan leggen dat het de Ouwe kat is geweest die was begonnen.